Yağmurlu günün ardında

Gezgin

Sally'nin daveti reddedeceğinden çok korkmuştum. Ama korktuğum başıma gelmemişti. Biraz kararsız kalsa da sonunda cevabını vermiş ve ''Aslında teyzeme yani size yük olmak istemem. Ama gerçekten bu akşam kalacak yerim yok. Daha sonra ev tutmayı düşünüyorum. Bakalım nolacak... Yani tamam kuzen. " demişti. Tamam demesi beni çok sevindirmiş bunun üstüne şarabımdan zevkle yudumumu almıştım bu sefer. Sally'nin anlatacakları bitmememiş gibi görünüyordu. Merakla bekliyordum. Ne söyleyecekti acaba? Arkasına yaslanmış ve bana güvendiğini hissettiğim o anda bomba bir haber vermişti bana. ''Kuzen, ben birisine aşık oldum... '' Bir kez daha şok olmuş kalmıştım. İnanamıyordum. Sally için çok seviniyordum. Aşk harika bir şeydi, hayır değildi aslında. Bunu söyleyipte sevinicini bozmam imkansızdı. Kendimi toparladım ve soruları ard arda sıralardım. Bu kez gülümsüyordum çünkü onun adına çok sevinmiştim.
- Ne zaman oldu?Kim bu? Fotoğrafı var mı? Nasıl tanıştınız. Ah Sally senin adına gerçekten çok mutlu oldum. İnan bana.
Bu arada tabağıma baktım pastamı bitirmiştim. Ama yetmemişti. Kilo alacaktım ama çikolatadan başka bir şey yemek istemiyordum bugün. Sadece istiyordum. Bir tane daha pasta istedim ve Sally'nin anlatacağı şeyler için gözlerimi kocaman açtım. Çocuk gibi davranıyordum , ama içimden öyle gelmişti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Her söylediğimin üzerine kuzenimin gözleri biraz daha yuvalarından fırlıyordu. Ve sıra gelmişti soru yağmurunda.
Motora bağlanmış bir şekilde sormaya başladı kuzenim.
''Ne zaman oldu?Kim bu? Fotoğrafı var mı? Nasıl tanıştınız. Ah Sally senin adına gerçekten çok mutlu oldum. İnan bana.''
Sorularını sorarkenki telaşını sakin, utanmış, şeker bir gülücükle karşıladım. ''Sakin ol Melanie, dün işte akşam bara gittim annemle kavga edince orada karşılaştık. Max, bilrsin yani kim olduğunu. Max McClane... Fotografa gerek var mı? Tanıyorsun. Ya ben oturuyordum barda sonra birden Maxi görünce ne biliyim hayatımda hiç inanmadığım şeyler yaşıyorum. Sabah beşte eve döndüm... Çok güzeldi, içmiş olduğum için saçmalamışım gerçe... Sonra da annem ceketini görüp olay çıkardı işte. Kuzen, cidden çok seviyorum ya.'' Bunları söylerken bile kalbim kanatlanmıştı adeta. Aşırı mutluydum ve aynı zamanda onu çok çok çok çok özlemiştim.

''Kuzen, ciden çok özledim ben ya...'' gözlerimden süzülen iki damla yaş masanın üzerine damlamıştı o sırada...

Gezgin

Kuzenim benim sorularımı büyük bir sabırla dinlemişti. Tebrik ediyordum onu. Ama çok merak ediyordum. Kuzenim anlatmaya başladı;

''Sakin ol Melanie, dün işte akşam bara gittim annemle kavga edince orada karşılaştık. Max, bilrsin yani kim olduğunu. Max McClane... Fotografa gerek var mı? Tanıyorsun. Ya ben oturuyordum barda sonra birden Maxi görünce ne biliyim hayatımda hiç inanmadığım şeyler yaşıyorum. Sabah beşte eve döndüm... Çok güzeldi, içmiş olduğum için saçmalamışım gerçe... Sonra da annem ceketini görüp olay çıkardı işte. Kuzen, cidden çok seviyorum ya"Aynı gün içinde ard arda şoka giren tek ben vardım sanırım. Max McClane'den mi söz ediyordu kuzenim. Ay inanamıyordum. Ne kadar şanslıydı bu kız. Max'i az çok görmüştüm. Oldukça karizmatikti. Eh kuzenim de çok güzeldi. tam birbirlerini bulmuşlardı yani.

Kuzenim şu anda büyük bir sevinç yaşıyordu. Umarım daha da murlu olurdu. Hayat artık onu üzmemeliydi. Bir şeyler diyecekken bir de baktım kuzenimin gözyaşları masaya damlıyordu. Dayanamayıp konuştum;

- Oy oy oy. Kıyamam kuzenime ben. Aşık olurmuş bir de. Ah evet saçmaladım. Ağlama tatlım tadını çıkar aşkın. Hadi gel kadehlerimizi tokuşturalım. Senin yeni aşkına... diyerek gülümsemeyle kadehimi havaya kaldırdım.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

''Oy oy oy. Kıyamam kuzenime ben. Aşık olurmuş bir de. Ah evet saçmaladım. Ağlama tatlım tadını çıkar aşkın. Hadi gel kadehlerimizi tokuşturalım. Senin yeni aşkına...''

Kadehini kaldıran kuzenime eşlik ederek kahdehimi onunkiyle tokuşturdum. Şarabı dudakarıma değdirdiğimde aklıma en son içişim geldi. Max, neredeydi kim bilir şimdi. Kuzenimin çocuksu tavırlarına gülüyordum. Günlüğümün arasnıdan bir fotograf çıkardım ve Melanie'ye uzattım. Forografta Max vardı. Bir büyücü ancak bu kadar aşık olurdu. Uyurken bile özlüyordum onu. Hayallerim, sevinçlerim, heyecanlarım onsuz anlamsızdı. Kalbimi yerinden çıkarmaya sadece ismi yetiyordu.

'' Kuzen ya, ben annemi napıcam peki. O benim annem sonuçta. Atsam atamam, satsam satamam. Gerçe onun tek kızı ona göre Stephanie...Of..biliyor musun hayatımda ilk defa birisini bu denli özlüyorum. Keşke burada olsa....''

Derin bir nefes alıp gözümden akan yaşı sildim. Elbet görüşecektik. Asla bitemezdi içimdeki bu duygular. Aşıktım, ilk defa... Ve nasıl davranmam gerektiğini bilemiyordum. Sadece beni sürükleyen zincilere kendimi teslim etmiştim. Aşkı tüm ruhumda hissediyordum...

Gezgin

Kuzenim günlüğünün arasından bir fotoğraf çıkarttı ve bana uzattı. Max'in fotosuydu bu sanırım. Dediği kadar vardı Sally'nin. Çok yakışıklıydı. Sally çok mutluydu ve ben o mutlu olduğu için bir kez daha mutlu olmuştum. Yine de burukluk vardı üstünde. Başka bir şey mi vardı? Bir pürüz çıksın istemezdim asla. Sally bana;
" Kuzen ya, ben annemi napıcam peki. O benim annem sonuçta. Atsam atamam, satsam satamam. Gerçe onun tek kızı ona göre Stephanie...Of..biliyor musun hayatımda ilk defa birisini bu denli özlüyorum. Keşke burada olsa....''

Haklıydı aslında. Anneler ne olursa olsun yine anneydi. Her zaman onların sıcaklığından başka bir sıcaklık istenmezdi. Ben anneme düşkündüm çok değil ama yine de onun sıcaklığını hissedemezsem kendimi çok kötü hissederdim. Max'i özlüyordu kuzenim. Kıyamazdım ben ona.

Derin bir nefes aldı ve gözlerinden akan yaşı sildi. Bense ne diyeceğimi bilemiyordum. Tam da aşk hakkında bildiğim güzel şeyleri unutmuştum. Aslında unutturmuştu birisi. Adı aklıma geldikçe kendimi çok kötü hissediyordum. Gülüşü, bakışı gözlerimin önünden bir saniye bile gitmiyordu. Çok sevmiştim onu hem de çok. Bir şeyler demem lazımdı. En sonunda saçmalayıp şunları dedim;
" Özlemen doğaldır kuzen. Ben bile onu şu an özledim desem yeridir. Çünkü çok sevmiştim gerçekten. Her neyse kötü şeyler konuşmayalım. Teyzem konusuna gelince; bir kaç gün ayrı kal. Birbirinizi özleyin biraz. Max çok hoşmuş bu arada. Tam senin istediğin gibi. " daha fazla batırmamak için susmuştum.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kuzenimin Dünya'ya düşmüş bir melek olmasına inandığım halde bazen hissettiklerimi onun anlamadığını düşünüyordum. Ama sorun onun anlamaması değil benim anlatamamam oluyordu. Alınan her derin nefesle ciğerlerime dolan zehir beni öldürüyordu. Sanki ölüm gelmiş ve arkamda duruyordu. Her an atak yapabilirdi. Beni yenip tüm sevdiklerimi eline alabilirdi. Buna dayanamazdım. Kalbim bu kadarı kaldırmazdı. Annem, benim hala canımdı ama yaptıkları... Asla kapanmayacak yararlar açmıştı kalbimde. Max'e gelince, neden sürekli herkese ondan bahsediyordum bilmiyordum. Tuhaf bir ruh halindeydim. İçimde saklı kalmış sustuklarım, artık dışarı çıkmak isteyen öfkelerim bir avazda çıkacaklar gibi hissediyordum. Bundan korkuyordum. O zaman gerçekten çevremde sadece gerçek dostlarım kalırdı ama ben kimseyi kaybetmek istemiyordum. Beni ben yapanda zaten buydu, herkesi olduğu gibi kabul edebilmem... Hemen kaynaşabilmem fakat artık acı veriyordu. Gözlerimden akan yaşları silmem işe yaramıyordu tekrar ve tekrar yüzümü ıslatıyorlardı. Bir amaç yoktu bu gözyaşlarında. Ucunda bir şey yoktu ama içimden damla damla çıkıyordu belkide kinim. Kin tutmayan biriydim ama neden şuan böyle olduğumu çözememiştim.

'' Aslında bir grup kurmak istiyorum yani kurmasam bile bir kaç dost... Vakit geçirebileceğim, hiç değilse yanlarında mutlu olabileceğim...''

Gezgin

Kuzenim bugün çok farklıydı. Daha çok üzülüyordu, ben de onun için üzülüyordum. Gerçi benim hayatım bir ay öncesine kadar muhteşemdi ama sonraki olanlar yüzünden altüst olmuştum bir anda. Kendime ayrı bir yaşam kurmak istiyordum ve artık müzikle uğraşmak istiyordum. Kendimi o şekilde rahat hissederdim ancak. Grubumuzda solist eksik olmayasaydı her şey tam olacaktı.

Müzik benim için çok farklı bir yerdeydi. Ben bunları düşünürken kuzenim akan gözyaşlarını siliyordu. Onun için herşeyin en iyisini istiyordum.

Belki Max bunu başarabilirdi. Umarım her şey yolunda giderdi. Gözlerimi pencereye dikmiş etrafı izlerken kuzenim '' Aslında bir grup kurmak istiyorum yani kurmasam bile bir kaç dost... Vakit geçirebileceğim, hiç değilse yanlarında mutlu olabileceğim...''demişti. Kuzenim bizim grubumuza katılabilirdi. Hem de bu harika olurdu. Diğer üyelerde kızmazdı zaten. Çünkü bir soliste ihtiyacımız vardı ve Sally solistlik konusunda çok iyiydi. Ben çalardım o söylerdi. Kalbim hızlıca atmaya başlamıştı. Sally ile çok harika olacaktı grubumuz. Diğerlerini de sevecekti onlar da Sally'yi. Hemen bu fikri söyledim
"Sally bizim grubumuza gel. Soliste ihtiyacımız var ve sende gizli olan o muhteşem sesi biliyorum ben. Küçükken hatırlarsın ben çalardım sen söylerdin. Annemlere mini konserler verirdik. Ne dersin?

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kuzenim her zamanki atılgan yüz ifadesine bürünmüştü. Dudaklarının arasından çıkacak olan şeyin onun için ne kadar önemli olacağını tahmin edebiliyordum. Heyecanı bunu bana hissettiriyordu. Sonunda ağzındaki baklayı çıkarmak için udaklarını aralamıştı. Bana uzun uzun baktıktan sonra kocaman bir gülümseme beliren dudaklarının arasından bir kaç cümle çıkmaya başladı.

"Sally bizim grubumuza gel. Soliste ihtiyacımız var ve sende gizli olan o muhteşem sesi biliyorum ben. Küçükken hatırlarsın ben çalardım sen söylerdin. Annemlere mini konserler verirdik. Ne dersin?''

Kuzenimin tamamlanmamış bile olsa bir grup kurduğundan ya da böyle bir projeye dahil olduğundan haberim yoktu. Dudaklarından çıkan sihirli cümlelerle adeta hüznüm geçmiş yerine mutluluk ve heyecan bırakmıştı. Her acı damlası arkasında mutluluk külleri bırakıyordu. Annemin yaptıklarını unutamasamda şuan bunu düşünemeyecek kadar heyecanlı, mutlu ve coşkuluydum. Büyük bir heyecan içinde cevap vermeye atıldım.

''Ci..cii...ciddi misin? Bu...bu...Bu harika olur! Ama üyeler kimler? Belki kabul etmezler...''

Ve sonunda yine şüphe denilen canavar dallanıp budaklanarak bu işe de bulaşmıştı. Ne zaman tedirginliğimi üzerimden atacaktım? Galiba hiç bir zaman...

Yağmurlu günün ardında

Yağmurlu günün ardında

Similar topics

Similar topics