Barın hemen önündeki tezgaha kurulmuş sandalyeler...

Cisimlendiği noktada hiç durmadan Çatlak kazan'ın kapısına yönelirken yoldan geçen Muggle'ların onun varlığından ya da az önce yolun ortasında yoktan varolmasından zerre kadar farkında olmadıklarına emindi.Leo kapıdan geçer geçmez asasının başının üsünden bir hamlesiyle Hayalbozan'dan kurtuldu ve köhne bara göz attı.

Tek başınaydı, her zaman ki gibi.Londra'ya döneli henüz bir kaç hafta olmamıştı ve Seherbaz olduğundan beri hemen hemen hiç sorun yaşamamıştı.Ne yapacağını bilemez bir halde akşamüstünü değerlendirmek için Çatlak Kazan'a uğramıştı.Belki burda bir kaç yudum içtikten sonra başka -güneşin batışını izleyebileceği- bir yerlere gidebilirdi.Şimdilikse istediği tek şey boğazından bir kaç yudum Tom'un en sağlam Kaymak Birası'ndan geçmesiydi.

Bar'a yaklaştı ve soldan 2. tabureye -bir nedenden dolayı burası ona çekici gelmişti- oturdu.Tom'a parmağıyla 1 işaret ederek 'Kaymak Birası.' dedi uzun süredir kullanmadığı sesinde çatlaklarla.

Aldığı ilk yudum her zaman ki gibi en lezzetlisiydi..Sonrasındaysa içkinin tadı gittikçe can sıkıcı bir hal almıştı.2. bardağın sonuna doğru ise artık zorla içmeye başlamıştı ki kendisine işkence etmenin hiç bir anlamını bulamadığı için birasını bitirmemek üzere tezgahın üzerine bıraktı.Arkasında barın açılan kapısının sesini duydu ve aslında tanıdık kimseyi görme umudu olmasa da salt merakla hafifçe arkasını dönerek kapıdan girenin kim olduğuna baktı.

Kapıda güzeldi bir cadı duruyordu, ama hiçbir şekilde tanıdık değildi tabii ki...Leo hiç kafasını takmadan önüne döndü ve asasıyla peçetelere ve kürdanlara yaptırdığı dansa devam etti.

'Belki birazdan kalkarım...' diye düşünüyordu ki az önce bara giren kadının yanına oturduğunu gördü.Leo ikili ilişkilerde pek başarılı değildi.Hayatı boyunca pek arkadaşı olmamış ve insanlarla pek muhabbet etmemişti.Aslında 12 yaşından beri ilk kez son bir haftadır insan içine karışmaya başlamıştı.

Yanında ki cadının ona dönüp selam vermesiyle Leoard ne yapacağından emin olmadan solgun suratında ki çukurlaşmış göz yuvalarını kadına doğru çevirdi ve başıyla selamlarken yüzüne düşen saçlarına aldırmadan kısık ve çatlak bir sesle 'Merhaba...' dedi.Asasının tek bir hareketiyle de elinin altında ki peçeteleri ve kürdanları oldukları yerde düzgün bir şekilde bıraktı ve asasını tekrar kınına soktu.

Tekrar kadına dönüp tereddütlü bir şekilde endişeli bir gülücük atıp tekrar yüzünü masanın üstünde ki ahşaba dikerek durdu, insanların yakınında her zaman bu hale gelirdi.Ve yine şu anda kafasında birbiri ardına geçen düşüncelere odaklanmaya çalışıyordu...

Günüm nasıl mı geçiyor?

Biraz sıkılgan bir tavırla kadına döndü ve 'Bilmem...' dedi omuz silkerek.'Sıkıcı sanırım...' Leonard gittikçe daha tedirgin oluyordu bu durumdan.Saçları yüzünü gizlerken yandan kadının yüzüne baktı, saçlarının arasından göründüğü kadarıyla güzel bir cadıydı.Ama bu onun için pekte birşey ifade etmiyordu.

Yıllarca yaptığı çalışmalardan sonra büyünün ve gücün tattırdığı zevkler ona dünyevi zevkleri unutturmuştu.Şimdi ne yapacağını bir an düşündükten sonra burdan gitmenin en iyisi olacağını düşündü ve Tom için cebinden 8 Knut çıkarıp tezgahın üstüne koyarak ayağa kalktı.

İlk kez saçları yüzünden çekilmişti ve bembeyaz teniyle çökmüş göz yuvalarının ortasında ki siyah gözler ortaya çıkmıştı.Başıyla yanında oturan cadıya kısa bir selam verdikten sonra kapıya döndü.Hızlı adımlarla eşikten geçip, Muggle'larla dolu sokakta cisimlenmeden önce gözden kaybolmuştu...

"Pfff. Tanrım, her gün bu kadar sıkıcı olmak zorunda sanki."

Çatlak Kazan'ın önünde cisimlendikten sonra kendi kendine söylenerek içeri adımını attı Adéline, eğer gününü açıklamak isteseydi tek bir kelime kullanırdı: gri. Bir zamanlar epey dalmış olduğu ancak şu an ona saçma gelen "Aura" saçmalığını da göz önünde bulundurursa bu renk "kirli gri" ye dönüyordu. Kendine Fransa'da değil, Londra'da olduğunu hatırlattı ve yüzüne bir gülümseme oturttu, kolayca öğrendiği ingiliz aksanını kullanmaya çalışarak;

"Günaydın Tom."

dedi sakin bir tavırla. Alkolün damarlarında dolaşıp onu uyuşturmasını özlemişti, Tom'a bir ateşviskisi sitediğini söyleyerek masalardan birine oturdu. Onu bunaltan düşünceler içinde kaybolmuşken bir yandan da saçlarıyla oynuyordu, ona uzaktan bakan biri sabit bir yere dikili buz mavisi gözleriyle onu çok korkutucu bulabilirdi. Eksik dişli ağzıyla ona gülümseyip içkisini getiren Tom'a sakin sakin gülümseyerek karşılık verdi ve aldığı ilk yudumun boğazını yakmasına izin verdi.. "Ah.. Bu hissi seviyorum!" diye düşündü ve daha büyük bir yudum aldı. Bugün yapacak bir işi yok gibi görünüyordu..

"Eh, buradayım öyleyse."

diye mırıldandı ve içkisini içmeye devam etti.