-Bar Önü-

Gezgin

Ian Londra'ya alışmaya çalışıyordu ailesi ve tüm arkadaşları Viyana'da kalmıştı burda ise tek sahip olduğu yeni işi yeni koltuğu yeni bir evi...

Londra farklı bir yerdi ne viyana gibi büyülü ve içten ne de Prag gibi asil ve cüretkar.Hiç biri burayı tarif etmiyordu.Sadece ünlü büyücü caddelerinde dolaşmak iyiydi,Çünkü herkes büyücü yada cadıydı.Gün ortasında yürümenin pek de iyi bir fikir olmadğını anladı ve Çatlak Kazan isimli bir bara girmeye karar verdi.Etraf sakindi,nerdeyse boş.Bar kısımına doğru giderken etrafa tekrar göz gezdiriyordu.O sırada ofisten Adéline'yi gördü iyi bir kadındı.Oda bu işlerde onun gibi yeniydi Ian'ın staj için beklediği süreyi saymazsak aynı dönemdiler.Bara gitmekten vazgeçip onun yanına geldi ve "Meraba Adéline nasılsın" diyerek karşısına oturup gülümsedi.

Gezgin

Üçüncü kadehini henüz bitirmiş ve viskisini yalnız bırakmamak için bir de sigara yakmıştı Adéline, onaltı yaşından beri bir türlü bırakamadığı bu alışkanlığından bazen kendisi de çok sıkılıyordu, ancak bu alışkanlık şu an ona sadece keyif veriyordu. Yavaşça bir nefes çekti ve köşede oturan kukuletalı büyücüye gözünün ucuyla baktı, adamdan tuhaf bir vızıltı yükseliyordu, Adéline aldırmadan başını çevirdi ve tam o anda Ian'la burun buruna geldi.

"Merhaba Adéline, nasılsın?"

Adéline hafifçe tebessüm ederek Ian'a baktı ve "İyiyim Ian, Ya sen nasılsın ? dedi. Ian'ı severdi, insanlara gereken mesafeyi koymayı bilenlerdendi çünkü.

"İçecek bir şey ister misin?"

dedi mırıldanır gibi bir sesle. Aklına gelen kötü bir anı yüzündeki küçük tebessümü bir anda silivermişti. Düşüncelerini zihninin gerisine atarak gözlerini doğrudan Ian'ın gözlerine dikti.

Gezgin

Sessizliği bozan şey su samuru şeklinde bir patronus oldu. Zarif hayvan Adéline'e döndü ve ona huzur veren bir insanın sesiyle Fransızca konuşmaya başladı: "Hadi Adé, zamanı geldi.". Adéline bir an için duyduğu şeyi idrak etmekte zorlandı, ardından birden yerinden fırladı ve "Çok üzgünüm Ian, gitmem gerek. Önemli bir nedenden dolayı 3 saat içinde Fransa'da olmalıyım, sohbetimize devam edemediğimiz için üzgünüm.." dedi. Masaya beş galleon bıraktı, Tom'a elveda dercesine hafifçe baş salladı ve ardından bardan çıktı.

Adrenalin vücudunun her köşesindeydi ve onu çıldırtıyordu, sonunda beklediği an gelmişti, katile dair bir iz.. "Geliyorum kuzen." diye mırıldandı kendi kendine, önüne düşen saçlarını umursamazca geriye attı ve Jill teyzesinin evini düşünmeye başladı. Her şey gözlerinin önünde bulanıklaşıyordu. Bulunduğu yeri terk etmeden önce Lonra'ya son bir bakış attı ve ardından fısıldadı; "Geliyorum."

Geriye kalan şey sadece bir "Şrak !" sesiydi..