Kolaylık

Gezgin

ANLAŞMALI ROLE PLAY
Oyuncular: Neithan Ilvuatar Morgoth,Caprice Anna Flower

Koridorda öylece yürüyordu. Can sıkıntısıydı. Aklındaki sorunlarla uğraşıyordu. Bir tarafta Marcus'un olmayışıyı öteki tarafta yakalaşan bir ders konuları.. Koridor her zaman ki öğrencilerle doluydu. Birbirlerine yapılan şakalar ve sonrasında gelen neşeli gülüşler.. Neithan her zaman ki gibi üstünde siyah kazağı içinde beyaz gömleği vardı. Sarı ve kırmızı üstünde bulunan aslanlı kravatı her zamanki gibi yarım bir şekilde aşağıdaydı. Gömleğinin bir bölümü kazağından sallanıyordu. Saçları her zaman ki gibi dağınıktı. Saçları uzundu. Yeşil gözlerinin önüne geliyordu. Dağınık olmasına rağmen garip bir stilmiş gibi görünüyordu. Koridorda yapılan şakalardan nasibini almamak için uğraşıyordu. Zor oluyordu. Çünkü aklına takılan sorular ve bunların getirdiği sorunlar.. Bunlarla uğraşmaktaydı. Dalgın bir şekilde yürümeye başladı. Eski çocukluk anıları göz önüne geldi. Zor geçen o günler.. Her akşam ayın merhamet ışığı altında gezerdi. İyliğin içinde siyah bir nokta gibi görünüyordu Neithan..

Bunları düşünürken önüne bakmadan yürüyordu. Birden 'Küt!' diye bir ses duydu ve yere yığılıyordu. Ama son bir can havliyle kurtuldu ve yere düşen siyah bir silueti kollarıyla kurtardı. Ardından ona baktığında onun Caprice olduğunu gördü. Bir an kendini sanki onun gözleri içinde kaybolduğunu gördü. Sonra oradan kurtulmayı başardı ve ona doğrulmasında yardım etti. Oda şaşkın bir şekilde Neithan'a bakıyordu. Ardından Neithan yere düşen kitapları ondan önce hızla topladı ve ona verdi. Yere düşen çantasını aldı ve üstündeki tozları temizleyerek ona verdi. Bir çanta ve bir kucak dolusu kitap.. Caprice gerçekten okulun en çalışkanlarından olduğu belliydi. Sonra garip bir pişmanlık duygusuyla:
-Şey.. benim hatam önüme bakmadım. Affedersin Caprice..
Neithan bir an içinde bulunduğu bu duygunun anlamanı çözememişti. Ama sanki ona çarpmaktan o kada pişman olmuştu ki.. Yerde duran KSKS kitabını aldı ve üsttündeki tozları sanki temizlermiş gibi yaptı ve gözlerini ondan kaçırmaya çalıştı..

V. Sınıf

Kucağında kitaplar o lanet koridorları bir kez daha boylu boyunca yürümek zorunda kalışıyla gerilen sinirleri kendisine çarpan koca kütle ile patlama noktasına ulaştı. Sabahın erken saatlerinde uyanması yetmiyormuş gibi, öğlen vakti, sırf kızlara hava atmak için kendi aralarında düello yapan V. Sınıfdaki iki arkadaşını müdürün odasından yakapaça kurtarmak zorunda kalmıştı. İşittiği azar da cabasıydı. Bu da yetmezmiş gibi, iksir dersinden kötü not bekliyordu, Sihir tarihi ise tozlu sayfalar arasında kaybolmaya mahkumdu. Kütüphaneye çalışmaya giderken en önemli KS kitabını ortak salonda unuttuğu için geriye dönmek zorunda kalmış, dönüş yolunda da yorgunluğunun sonucu olarak dikkatsizlik baş göstermişti. Ona çarpmalarına izin vermişti.

Öylece koridorun ortasına Pat, diye düştü. Kalkmak istemiyordu, hatta bıraksalar orada uyuyabilirdi. Nasılda yorgun ve bitap hissediyordu. Kendisini kaldırmak için uzanan ellere istemsizce yanıt verdi. Şaşkın bakışları, karşısında gördüğü yeşil gözlerle son buldu. Onu tanıyordu.

-Neithan gene mi ? Alışkanlık haline getirdin farkında mısın? Bilerek mi yapıyorsun?

Gezgin

Neithan ona bakmak istemiyormuş gibiydi. İçinde garip bir şey onu öylesine zorluyordu ki. Daha fazla dayanamadı. Ona baktı. Bu kaçıncı oluyordu bilmiyordu. Caprice'le defalarca çarpışma durumunda kalmıştı. Bu nasıl bir şanstı. Tesadüf olabilir diye iç geçirdi. Ama oda biliyordu ki bu kadarda tesadüf olması imkansızdı. Onun şaşkın haline baktı.
- Neithan gene mi ? Alışkanlık haline getirdin farkında mısın ? Bilerek mi yapıyorsun ?
- Yoo.. Hayır yani ..şey bende anlayamadım.- Yüzünde hafif bir tebessüm oldu. Değişik bir kişilk bedenini almış gibiydi. O ses ona bakmasını söyleyen ses.. Gülümsemesi garipti. Bazıları ürkütebilir bazılarını da güldüre bilirdi. greçekten bu bir tesadüf eseri olabilir mi ? Yani sen ile benim daima çarpışma duruma gelmemiz ?

Ona baktı. Bir şey sanki onun gözlerine bakmasına zorluyormuş gibiydi. Hala şaşkındı. Ve gözlerindeki çileden çıkmışlık Neithan'nın garip hissetmesini sağlamıştı. İçinde adını çıkaramadığı o duyguyu hissediyordu. Ardından eliyle dağınık saçlarını biraz daha dağıttı. Şimdi bazı saçları tam gözünün önünde sanki ortalanmış bir şekilde duruyordu. Gülümsemesi silinmemişti. Birden bir ağrı kalbine saplandı. O garip duygu sanki kalbinin sıkışmasına ve daha hızlı atmasına sebep oluyordu. Bunun anlamını bir türlü bulamadı. Ona bakmayı sürdürdü. Hala gülümsüyordu.

V. Sınıf

Karşısında ona garip gülümsemesiyle, anlamsızca sırıtan bu aslan yavaş yavaş kediye mi dönüşüyordu? Caprice birden telaşlandı. Elindeki kitapları Neithan’ın eline vererek sol eliyle onun alnına dokundu, ateşi olmalıydı çünki bu hiç de doğal değildi?

-Hiç iyi gözükmüyorsun.

Elini alnından çekerek zarifçe yanağına dokundu, alev gibiydi, göz bebekleri de sanki büyümüştü. Telaşı daha da arttı. Kolundan tutatark onu koridorun kuytu köşesine doğru çekti. Elindeki kitapların ağırlığına aldırmayan Neithan, sorgusuz sualsiz ona eşlik ediyordu. Capriye onu koridorun sol kısmındaki Lord Karamel’in piyano çaldığı portrenin altına getirip duvara yapıştırdı, eli hala Neithan’nın göğsündeydi, sağa sola bakarak koridorda yürüyen kişileri gözden geçirdi. Neithan’ın yanına sokularak kulağına fıdsıldadı.

-Biliyorum.

Hala şakın şaşkın ona bakıyordu, Caprice ise Lord Karamel’in o anda çaldığı yumuşak melodiyi duyamayacak kadar telaşlıydı. Acaba Neithan duymuş muydu? Bu saf hali ondan, diye düşünü. Caprice’nin okulda bilmediği ne vardı? Dedikodu kazanından sızan sular onun kulağına çok çabuk kaçardı. Neithan’ın anlamadığı fark etti. Kulağına doğru tekrar eğilerek aldığı son duyumları paylaştı.

-Sihir Baklanı James. Ortadan kaybolmuş, yerine bir cadı gelmiş. Sence ne olmuş olabilir?

Hala sırıtıyordu. Neithanın yüzünü ellerinin arasına alarak gözlerini onun gözlerine kilitleri. Durum sandığından daha da vahim gözüküyordu. Onun bir aslana ihtiyacı vardı, kediye değil.

-Bana sırıtmayı kes. Hemen.

Gezgin

Neithan şaşkındı. Ne olduğunu anlamıyordu. İçindeki bir şey onun asıl kimliğini almış götürmüş gibiydi. Onunla boğuşurken Caprice onu bir yere çekmişti. Ama neresi olduğunu bilmiyor gibiydi. Kalbi deli gibi çarpıyordu. Oda bu savaşa yanıt verir gibiydi. Ardından bir şey duymadığını hissetti. Sadece Caprice'e bakıyordu. Sadece onun gözlerine..

Sonra ufak bir melodi duydu.Kulakları açılmıştı. Birden içinde bir alevlenme oldu. Savaşı Neithan'nın eski karateri kazanmış gibiydi. Sonra Caprice'sin sesiyle artık savaşın galibi olduğunu ilan etmişti. Ama hala sırıtıyordu.
-Sihir Bakanı James. Ortadan kaybolmuş, yerine bir cadı gelmiş. Sence ne olmuş olabilir?
Neithan iyice şaşırmıştı. Sihir Bakan'nın kayboluşu ve yerine gelen Cadı da neyin nesiydi. Birden aklını yokladı. Haberler ve diğer dedikodular.. Sihir Bakanın gitmesini oda anlaymamıştı. Ardından bir sesle irkildi.
-Bana sırıtmayı kes.
Birden yüzündeki sırıtmayı kesti. Artık eski haline tamamen dönmüştü. Gözlerini eski karakteri olarak açtığında onun muhteşem gözlerini gördü. Ardında yüzünde hissettiği sıcacık ellerini.. Artık o karakteri yenmişti. Bu ilk defa oluyordu. Birisi karşısında ilk defa başka bir karakter özellikleri ortaya koyuyordu.
-Bilemiyorum. Bende bunu merak ediyorum. Belki bir şeyler bulabilirim. Merakla bakma unuttun mu ben bakanlığın gözetimi altındayım.
Ardından ufak bir tebessüm etti. Ama ardından o tebessüm tamamen kayboldu. Çünkü bu karakteri ancak bu kadar gülüyordu. Hala yanağındaki sıcak ellerin verdiği rahatlamayı hissediyordu. Ardından karşısında duran o muhteşem gözlere bakıyordu. Bir an hep böyle kalmay düşündü. Ardından garrip bir şekilde bundan korktu ve aklından bu düşünceyi çıkardı. Bir an ona başka türlü baktığını gördü. Gözlerindeki merak ve endişeyi gördü.
-Niçin bana endişeli gözlerle bakıyorsun?

V. Sınıf

Erkekler her zaman bu kadar saf olmak zorunda mıydı? Bakanlığın gözetiminde olduğunu nereden bilecekti, ona söylememişti ki. Yorgunluğuun da etkisiyle Caprice, Neithan’nın koluna girdi. Lord hala yumuşak melodisi ile koridoru inletmeye devam ediyordu.

-Çok yorgunum Neit. Aklım da karıştı, gereksiz yere telaşlanıyor olabilirim. Ama içimden bir ses bana anlatacak çok şeyin olduğunu söylüyor.

Kendisini karşısındaki yeşil gözlerini derinliğine emanet ederek gözlerini kapadı. Cevaplanacak çok soru vardı ama cevapları hep kapalı kapılar ardındaydı. Kayıp bakan, karanlık sorular, dostla düşmanı ayıramaz hale gelmişti. Bir de Neithan’ın bu ifadesi. Anlayamyordu, az önceki şaşkın bakışlı kedi gitmiş, cesur ve bilgiç aslan geri dönmüştü. Buna sevinmeli miydi, belki de bu kediciği sevebilirdi lakin zamanlama yanlıştı. Bir daha ona çarparsa kesin bir yerlerini kıracaktı. Hastane kanadanına gitmesine sebep olursa bu porsuğun yapacaklarından korksa iyi olurdu. Sertçe onu duvara itti. Gözleri kısmıştı.

-Beni endişelendiriyorsun.

Kitaplarını Neithan’nın elinden almak için hamlede bulundu, ama o kadar da istekli değildi. Yüzüne muzip bir gülümseme yerlerştirdi, yoksa yumuşuyor muydu? Bu hiç de sınıf başkanı Caprice göre bir davranış değildi. Eli kitaplarının üstünde kulağında hoş melodi... Kesin bu salak melodinin yüzündendi. Kendine engel olamadı.

-Neit! Daha önce gözlerinin bu kadar güzel olduğunu fark etmemiştim.

Gezgin

Neithan ona bakıyordu. Gözlerine adeta ona kilitlemişti. Bu onun hoşuna gidiyor gibi görünüyordu. Ona bakmayı sürsürürken onun gözlerindeki yorgulluğu gördü. Birden koluna girdi. Birden onun teması ile kalbinde bir şey alevlenmiş gibiydi. Ne olduğunu bilmiyordu. Ama ilerleyen zamanda ne olacağını biliyordu. 'Aşk ..' Neithan sanki bir hata yapmış gibi kötü hissetti kendini. Ama ona olan biten anlatmak istediği o kadar çok şey vardı ki. Belkide ilk gördüğü andan beri ona karşı garip bir şey beslediğinide anlatmak istercesine ona bakıyordu. Birden hızla kolundan çıktı. Bu sefer gözlerinde endişeyi ve birazda olsa öfkeyi gördü. Ardından tüm kitaplarını Neithan'nın kolları arasından aldı. isteksizce aldığını gördü. Ardından yüzünde ufak bir tebessüm oluştu. Bunun üzerine Neithan'da yapmacık bir gülümseme yapmıştı.
- Neit! Daha önce gözlerinin bu kadar güzel olduğunu fark etmemiştim.
-Teşekkürler madam. Ama sizin gözleriniz ve güzelliğiniz karşısında benimkiler sönük kalır.
Neithan ufak bir alaycı ses tonuyla demişti bunları. Sonra ona baktı. Gözlerine.. Kaybolmuştu tekrar. Ama yüzünde ne bir sırıtma vardı nede garip bir ifade. Artık eski karakteriydi.

Bir anda Caprice'sin elindeki kitapları elinden aldı ve asasıyla onları havada tuttu. Bu arada çalan güzel melodi ortamı garip bir şekilde elektriklendiriyor gibiydi.

-Bu güzel hanım efendi benim hangi bir anımı anlatmasını istiyor acaba?
Yine o yapmacık sıcak gülümsemesini yaptı.Sonra tekrar ona baktı. Bakmayı sürdürdü. Bir rüyada gibiydi. Uyanmak istemediği bir rüyada..

V. Sınıf

Yüzüne en masum ifadesini takınarak karşısında ona sıcacık gülümseyen adama baktı. Elindeki kitaplar, tepesinde ahenkle dans ediyordu ya da o ana ona öyle gelmişti. Asasını sol eline alan Caprice, bir adım ileri çıkıp tepesinde asılı olan porteyi dürttü. Bu düpedüz tehditti.

-Kes artık. Bir damla aklımız var onu da kaybetmek niyetin de değilim.

Patt!! Sesiyle irkilen Caprice dönerek, Neithan’ın şaşkın bakışlarına tebessüm ederek karşılık verdi. Kitaplar gene yerdeydi. Fırtınadan önceki sessizlik gibiydi, Caprice ona az önce nasıl hitap ettiğini çok net duymuştu, duygusal kediciği ensesinden tutup duvara yapıştırmanın tam zamanıydı. Öfkeli bakışlarının yavaş yavaş yerdeki kitapları toplayan Neitha’nın bedenini sarmasına izin verdi.

-Madam mı? Evli hanımlara Madam dendiğini bilmez gibi bir de bana ... yapma Neit, bana öyle bakma , bak gerçekten endişeleniyorum. Şuna bak, sana kızamıyorum bile.

Şimdi şaşırma sırası Caprice’deydi, öfkesi kendine değil de kimeydi? Zavallı Lord’a mı, adamcağız kendisene doğrultulan asa karşısında korkudan sinmiş, tir tir tittriyordu. Caprice bakışlarını ;Neithan’dan ayırarak portreye döndü.

-Üzgünüm Lordum, inanın size bağırmak istememiştim, çok güzel çalışyorsunuz, hatta fazlasıyla güzel.

Lord cevap veremeyecek kadar sinmişti. Patlak mavi gölzeriyle bir Capirce’ye bir de Neithan’a bakıyordu. Cesaretini toplayarak tekrar piyanosuun başına geçti, başı önünle fısıltıyla konuşuyordu. O kadar yakında olmaslardı ikisi de duyamacakatı.

-Belki dans etmek istersiniz diye düşünmüştüm.

Başka söze gerek yoktu. Lord gözlerini kapayarak çalmaya başladı. O büyülü ezgiler gene koridoru doldurmuş yumuşak bakışlar iki gencin gözlerine yerleşmişti. Nereye kadar bakışabilirlerdi ki? Caprice kitaplarını kolunun altına tekrardan sıkıştırarak asasını iç cebine yerleştirdi. Neithan’a dönerek, yüzünü yüzüne dahada yaklaştırdı, eliyle yanağın okşayarak sesinin tınısını düşürdü. Fısıldıyordu.

-Beni gördüğün her yerde üstüme atlamaktan vazgeç. Beni görmezden gelmenden nefret ediyorum. Ve dersten sonra bana ısmarlayacağın bir bardak sıcak çikulata karşılığında tüm anılarını dinleyebilirim.

Yanağına usulca bir öpücük kondurarak ona gülümsedi. Kütüphane oradan fazla uzak değildi. Sanki Caprice’nin tüm yorgunluğu gitmişti, ayakları uçarcasına koridoru geçerek kütüphanenin kapısını aralamıştı bile. Usulca içeriye girdi, ders çalışacaktı, ama çalışacağı dersin konusunu hatırlamıyordu, yoksa çalışmayacak mıydı, oraya neden gelmişti?