Kolaylık

Gezgin

Kafam dönmeye başlamıştı. İyice sersemlemiştim. Zor bir durumdaydım. Ama bu hoşuma gitmişti. Onun o muhteşem kokusunu içime çekiyordum. Koridordaki kasvetli havanın oksijeni içime girmiyordu. Onun o muhteşem kokusu ciğerlerimi hücum edercesine giriyordu. Ters ona bakıyordum. O muhteşem nafesi hissediyordum yüzümde. Bu beni gerçekten mutlu etmişti. Hemde çok.. Onun elleri benim saçlarımda geziyordu. Bu beni şimdi gerçekten ona karşı duyduğum duyguları alevlendirmişti. Böyle durmayı istiyordum. Ama beynime hücum eden kan yüzünden başım dönmeye başlamıştı. Bu durumdan kurtulmam gerekiyordu. Ama bir o kadarda bu durumda kalmayı istiyordum. Birden Caprice'nin o kusursuz teniyle kaplanmış eli saçlarımdan ayrıldı. Sonra yavaşça dudaklarıma değdi. Bu beni kontrolümü kaybetmeme sebeb olabilirdi. Galiba olmuştu. Çünkü içimdeki garip bir his biraz önceki duruma dönmemiz için yalvarır gibiydi. Bunları düşünmeye başladığımda o narin sesiyle koridoru kasvetiyle boğan sessizliği dağıttı.
-Neat. Neden benden hep özür diliyorsun? Seni üzecek şeyler mi yapıyorum?
-Ben,, şey bilmiyorum. Galiba seni üzmekten çok korkuyorumdur.
Galiba mı?.. Ben ona zarar gelmesinden ve üzülmesinden o kadar çok korkuyorum ki.. Ona bunu söylemek istiyordum. Ama kelimeler ve sözcükler boğazımda düğümleniyordu. Bu hoşuma gitmeyen bir durumdu. Ayrıca başım dönmeye başlamıştı. Deli gibi dönüyordum. Onu sabit bir noktada göremiyordum. Daha doğrusu görmekte zorlanıyordum. Gözlerim sanki sersemletme büyüsüne maruz kalmış gibiydi. Bunu durdurmak istiyordum. Gözlerim kapattım. Şimdi gerçekten kendimi çok farklı hissediyordum. Dönen bir aletin içinde deli gibi dönüyordum.
-Caprice.. Benim başım dönmeye başladı. İndir lütfen beni.

Gezgin

Rp Out: Aşkım, eğlence olsun diye bende katıldım :D Kusura bakma sert yazdım ama eğlence amaçlı işte ^^ Muah <3

Rp In;

"Caprice.. Benim başım dönmeye başladı. İndir lütfen beni. "

Sözünü taklit ederek koridorda yavaşça süzüldü Angela. Sinirli miydi? Yoksa kıskanmış mıydı? Caprice, onun en yakın dostlarındandı ve harika bir varlıktı Angela'ya göre. Belki de, kendisinde göremediği özellikleri Caprice'te gördüğü için bu derece harika geliyordu ona. Ama şimdi bunların önemi yoktu.

"Söylentilerin doğru olduğuna inanamıyorum. Demek Caprice? Oh Neithan, bu okulda çapkınlar kızlar tarafından pek ilgi görmez. Niye bunları diyorsun, niye karışıyorsun ? Bu soruları sorabilir ya da düşünebilirsin. Sanırım, kıskanıyorum. Ama benden hoşlandığını belirtmiştin ve şimdi de en yakın dostumdan mı?!" Eski Angela geri dönmüştü sanki. Karanlık, yok olmamıştı vücudunda. Damarlarıda dolaşıyordu ve şimdi gözlerindeki hırs, sinsilik onun eski haline döndüğünü gösteriyordu. Neithan bunu bilemezdi, sonuçta Hogwarts'a yeni gelmişti. Ama öğrenmesi an meselesiydi. Angela bir ilişkinin şokunu atamamışken Neithan sayesinde hayata dönmüştü. Peki şimdi? Şimdi ne oldu da Neithan böyle davrandı! Ne önemi vardı ki, olan olmuş ve her şeyin bedelinin ödenmesinin zamanı gelmişti. "Caprice, bırak onu" Caprice onun suratına anlam veremeden bakmıştı, hala buradaki olaylara inanamıyor gibiydi. Anca dakikalar sonra kendisini toparlamış ve Neithan'ı serbest bırakmıştı. Yere sert bir düşüş yapamaması Angela'yı üzmüştü. İntikam ... Hırs. İşte Angela'nın şu andan itibaren ruhunu oluşturan iki temel özellik.

"Everte Statum!" Asadan çıkan ışık gözlerinin kamaşmasına neden olsa da, ilk defa böyle bir gücün tadını almak onu yıldırmamıştı ve Neithan'ı hedef almıştı. Havada taklalar atan Neithan'ın canının acımasını seyretmek kalbine zarar versede, beyni hala acı çektirmek istiyordu. "Expulso!" bu sefer koridordaki bir vazoyu hedef almıştı. Önüne çıkan her şeyi yıkmak, patlatmak istiyordu. Neden böyle olmuştu! Neden hayata döndüren kişi şimdi .... !!!

"Evet, geldik son darbeye. Kusura bakma Neithan 'Flagrate!' " Neithan'ın koluna yanık bir papatya işareti bırakmıştı ve ardından Angela gözlerinden akan yaşı saklamak istemişti. Ama yapamamıştı. Yere çökmüş ve ağlamaya başlamıştı. Belki bir zayıflığın göstergesi olabilirdi bu ağlayış. Fakat Ang'in güçlü olduğunu kim söyleyebilirdi ki? Zayıf, duygusal salağın tekiydi ...

Gezgin

Başım.. Başım gerçekten çok hızlı bir şekilde dönüyordu. Caprice sanki beni havada döndürüyordu. Ama sabit olduğumu biliyordum. Sadece kasvetli bu sessizliğin içinde başım biraz fazla dönüyordu.Kulaklarımdaki büyük çınlama benim bir şeyler duymamı engelliyordu. Caprice'in beni indirmesini bekliyordum. Birden koridorun diğer ucunda duyduğum ayak sesleriyle içimdeki adrenalin seviyesinin arttığını hissettim. Başımı döndürmek için uğraşıyordum. Fakat başım gerçekten çok büyük bir hızla dönüyordu. Ayak seslerinin yavaşladığını duydum. Kulağımdaki çınlama hala devam ediyordu. Bu yerden kurtulmak istiyordum. Ama bir türlü yapamıyordum. Ardından kulaklarımdaki çınlamayı bir bıçak gibi yaran ses karşısında gözlerimdeki şaşkınlık ve değişik bir şekilde oluşan öfkeyle başımın dönmesi yavaşlamıştı. Bu Angela'ydı. Ses kulaklarımdaki çınlamayı ortadan kaldırırken ses tonu dahada çok öfkeleniyordu. Etraftaki sessizlik bir anlık için bozulmuş gibiydi. Etraftaki solgun ışık bir an için gözüme karanlık bir parıltı gibi geldi. İçimdeki duyguların hepsi birbirine karışmıştı. Her duygu birbirine sokulurcasına içiçe giriyordu. Kararsızlık yüz ifademe yayılmaya başlamıştı. Kulaklarıma gelen o narin sesteki öfke benim kararsızlığımı arttırıyordu. Bu hoşuma gitmemişti. Biraz önce kendimi garip bir şekilde mutlu gibi hissetmeme rağmen şu anda kararsızlığı hissediyordum. Ne garip bir şeydi.. Birden vücuduma doğru çarpan bir ışık huzmesi ile bedenimdeki acı ve sızlama duyguları sinir sistemim sayesinde beynime yolladığı uyartı ile acı çekmeye başladım. Havada taklalar atıyordum. Yerimde sabit değildim. Başım şimdi daha fazla dönüyordu. Hızla duvara çarptım. Kolumun bir bölümünden gelen garip ses ve ardından gelen yakıcı bir acı ile vücudumdaki kararsızlık duygusu bir anlık dağıldı. Bu acı çektiğim zaman zarfı içerisinde kendimi garip hissetmiştim. Acıdan hoşlanmıştım. Bu durum benim için şuanlık için önemli değildi. Yerden doğrulmaya çalışırken vücudumdaki acı beynime acil bir alarm sinyallerini yolluyordu. Kafam zonkluyordu. Ayrıca biraz önceki baş dönmesi şimdi dahada şiddetlenmiştim. Yerde sabit durmama rağmen havada bir süpürgede kendimi taklalar atıyormuş gibi hissediyordum. Etrafı saran sessizliği ve ilk kez hoşlandığım o kasveti ortadan yok eden yine Angela'nın sesi olmuştu. Bu sefer büyü yapmasından korkmuyordum. Bana isabet edecek bir büyüye hazırlıklıydım. Kulaklarıma doğru hava aracı ile gelen ses dalgaları Angela'nın büyü yaptığını söylüyordu. Kendimi hazırlamıştım. Bekledim. Acı çekmeyi bekledim ve arzuladım. Ama büyü bana çarpmamıştı. Sert bir cisme çarpmıştı. Garip şangırtılar ve onu takip eden gürültü bulutu kulaklarıma yolladığı ses dalgaları ile beni tehdit edercesine geliyordu. Doğru beni tehdit ediyordu. Ama bundan asla korkmuyordum. Etraftaki sessizliği tekrar sağlamam için nelerimi verirdim. Öte yandan Angela'nın şu sıralar takıldığı Bill denen şahsiyete olan öfkem şimdi ortaya çıkmıştı. Acı ve sızlama duygularının takip ettiği patikada pusu kurmuştu adeta öfkem. Acı ve sızlama duygusu beynime ulaşmıyordu. Öfkem onları engelliyordu. Birden tekrar Angela'nın sesi kulaklarımda yankı yaparcasına geldi. Ses tonu şimdi daha öfkeliydi. Ama kontrollü bir öfke gibiydi. Birden kolumda yanma hissini hissettim. Bir kez daha büyü yapmıştı. Kolum yanıyordu. Ama acımıyordu. Yerde öylece yatıyordum. Kafamdaki kararsızlık duygusuna saldıran öfkenin ordularını kontrol ediyordum. Kararsızlığı kafamdan atmaya çalışıyordum. Kafam çok meşguldü. Acı ve sızlama duygularına bu verdiğim savaşta yer yoktu. Bu yüzden vücudumdaki acı hissini veren herşeyi yok sayıyordum. Kafamda öfkenin oluşturduğu görüntüleri izler gibiydim. Artık koridorla aramdaki ses bağı kopmuştu. Hiç bir şey duymuyprdum. Kafamda Bill'e saldırdığımı ve onu ölüm çığlıkları arasında yeşil ışığa teslim ettiğimi gördüm. Bundan çok hoşlanmıştım. Yüzümde haince gülümsemem yayılmaya başlamıştı. Ben bunları düşünürken hala yerde bir ölü beden gibi yatıyordum..

V. Sınıf

Neithan tepetaklak kendisine yalvaran gözlerle bakarken Caprice duygularının alevlenmesine izin verdi. Kendiyle öyle meşguldü ki Angela’nın geldiğini fark etmemişti bile. Kulaklarında çınlayan sesiyle Neithan’nı yere indirdi. Bu da ne oluyordu şimdi? Caprice, bakışlarını ikisi arasında dolaştırdı. Bu ikinin arsında herhangi bir duygusal bağ olduğunu hiç fark etmemişti. Kendine kızdı, onca işi gücü varken kalbinin sesini dinlemesi zayıflıktan başka bir şey değildi. Neithan’a sorgularcasına kızgın bir bakış gönderdi. Sözleri acı ve kızgınlık içeriyordu.

-Beni arada bıraktığınıza inanmıyorum çocuklar, siz ikiniz, yani ne zaman… ne haliniz varsa görün diyorum ve gidiyorum.

Caprice arkasını dönerek yürümeye başladı. Kızgınlığının kime ya da neye olduğunun bilincinde, asasını sağdan sol eline geçirdi. Az önce onu öptüğüne inanamıyordu, hep o salak portrenin yüzündendi, kesindi. Kendini inandırmaya yakındı ta ki Ange’lanın büyüyü haykıran sesini duyana kadar.

-Lanet olsun neler oluyor!!! Angela HAYIR!!!

Caprice arkasını döndüğünde gördüğü manzara karşısında duyduğu endişe yüzünden, belli oluyordu. Koşmaya başladı, lakin o gelene kadar Angela etrafı kırıp dökmeye başlamıştı bile. Son duyduğu söz az daha kalbinin durmasına neden olacaktı. Ne yapıyordu bu kız, onu öldürmeye mi çalışıyordu! Geç kalmıştı, Neithan sesini çıkarmadan yerde yatıyordu, Angela ise kendini yere atmış bebekler gibi ağlamaya başlamıştı. Elindeki asasını sıkıca tutarak Neithan’nın yanına, yere oturdu. Ses çıkarmaya korkuyordu, gözleri, cesur savaşçısının gözleri, sanki onu görmüyor bilinmez bir diyarda debeleniyordu. Asasını kaldırarak onun koluna doğru fısıldadı.

-Glacius

Neithan’ın yanık teni şimdilik idare ederdi. Angela hala ağlıyordu, yanına gidip teselli vermek istedi lakin bu onu daha da sinirlendirecekti, Caprice bunu gün gibi biliyordu. Etrafa bakındı kimseler yoktu. Nereye gitmişti bunca insan! Caprice Neithan’ı oturması için yardım etti. Bakışları cesur aslanın geri geldiğini ve kendi iyiliği için oradan uzaklaşmasını söylüyordu ama dostluk kavramı bunu yapmasına engelledi.

-Neithan bir tepki ver, Neithan iyi misin?

Ayağa kalkarak Angela’nın tepesine dikildi. Bu kıskanç kızın aşk ve sevgi gibi tutku dolu duygularının bu derece şiddetli olduğunu öğrenmek hiç de hoşuna gitmemişti ve ona suçluluk duygusu yaşatması da adil değildi. Sesinin tonunun kararlı çıkması için yavaşça konuşmaya başladı.

-Bana bir açıklama borçlusun Angela, sorunlarını ne zamandan beri şiddet kullanarak çözümlüyorsun! Uçan kurabiyeler aşkına ikinizde benim dostumsunuz beni ne hakla arada bırakırsınız! Nasıl bir oyun bu?

Bakışlarını Angela ile Neithan arasında tekrardan gezdirdi, bu kez elinde asası kullanmaya hazırdı. Birazdan bir profesörün yolu buraya düşerdi onlara ne diyeceklerdi? İkiliye yansıttığı bakışlarında umutsuzluk ve hayal kırıklığı vardı, onu anlayıp anlamadıklarını bilmiyordu lakin derhal bu saçmalığa bir son vermeliydi. Burnundan soluyordu ve az sonra söyleyecek sözler öfkesin sadece ufak bir esintisiydi.

-Neithan aklın ve yüreğin aynı doğrultuda estiğinde beni bul, dostluğun benim için kıymetli ve böyle aptalca bir sebepten dolayı zarar görmesini istemem. Karasızlığını aklından atmadan da karşıma çıkma. Ve sen Angela, aklını başına topla. Bu konuyu beyninde bitir ya da bir sonuca bağla çünki senden bir daha bu konu hakkında tek bir kelime dahi duymak istemiyorum. Aşkınızı da sevginizi de kendi aranızda yaşayın. Ve aklınız başınıza gelmeden ikinizde benden uzak durun.

Caprice, Neithana’a son bir bakış attı. Söylenecek başka bir şey kalmamıştı, arkasını dönerek sakin adımlarla yürümeye başladı. Oradan ayrılıp kendine kalmak istiyordu. Bu yaşananların anlamı neydi, bunu zaman gösterecekti. Adımlarını sayarken gülümsedi, ne olursa olsun Neithan’nın hakkını yememeliydi; bu çocuk çok iyi öpüşüyordu, üstelik tepetaklakken.

Glacius: Asanızın Ucunda Dondurucu Soğuklukta Hava Çıkartır

Gezgin

N

Gözlerimin önünde, oracıkta yatıyordu.Fazla bir söz söyleyemezdim. Bu doğru olmazdı. Sonuçta bunları ona ben yaptım. Ve Caprice bana engel oldu! Neden bunu yapmıştı ki. Ah, ağlamayı kesmeliydim. Acaba o ağladığımı görmüş müydü? Ya da gördüyse, ona karşı olan sevgimden kaynaklandığını anlamış mıydı? Bu soruları çok merak ediyordum. Ona zarar verdiğim için çok pişmandım ama zamanı geri alamazdım. Belki bunun bir büyüsü olabilirdi, fakat zamanı geri almak istemiyordum. Pişman olmama rağmen eğer zamanı geri alsaydım yine aynısını yapacağımdan emindim. Affet beni Neithan... Ama sen bunu haketmiştin.

Caprice'in ayak sesleri uzaklaştıkça yüzümü biraz daha havaya kaldırıyordum. Ve Caprice gözden kaybolduğunda uyuşmuş olan ayaklarımın üzerine zor bir şekilde basarak Neithan'ın yanına doğru ilerlemeye başladım. Heran bir büyü yapmasına hazırdım. Ancak büyüye engel olmayacak ya da karşılık vermeyecektim. Sıra bana gelmişti. Yaptıklarımın ödemenin zamanı gelmişti. "Neit... Neden? Neden yaptın?! Şapşalsın sen... Mutlu musun peki? Caprice'i öpmek çok hoşuna gitti mi? Acı çekiyor olman hoşuna gitti mi? O kolundaki sembole iyi bak. İyi bak çünkü o benim hayatımı anlatan bir semboldür. Sakın unutma. Umarım bir gün, bir gün bu sembolün anlamını bulursun." Yumruğumu sertçe sıkmış ve saçlarımın yüzümün kapamasından fırsat bularak bir kaç damla göz yaşı dökmüştüm. Tabi bende olan bir salaklık burada da belli olmuştu. Öylesine dalgınca haraket ediyordum ki, düşüncelerime öylesine boğulmuşum ki göz yaşlarımın yere düşerken çıkardığı sesleri fark edememiştim bile. İşte bu ağladığımı belli edebilecek en büyük kanıttı.

Neithan'ın yanına oturdum kendimi toparladıktan sonra. Duvara yaslandım ve bacaklarımı uzattım. Ona bakmak istiyordum, ama yüzündeki acı ifadeyi görmeye katlanabilir miydim? Anlamanın tek yolu vardı. Bakmak ... Başımı hafifçe sağ tarafıma, NEithan'ın olduğu tarafa çevirmiştim. Konuşmalıyım diye düşündüm ardından. Ama bu kez sakin olmam ses tonumunda yumuşamasına neden olmuştu. " Üzgünüm... Her şey için. Caprice... Caprice'le mutluluklar... Keşke, keşke... Neyse. Kendine iyi bak. " yanağına bir öpücük kondurmuştum. Bu son sözümdü. Ayrıca ilk ve son öpücüğümdü. Ama devamının gelmesini isterdim... Şimdi gitmeli miydim? Yoksa kalıp bir şey demesini mi beklemeliydim? En iyisi kalmaktı. Ve ben de en iyisini yapıp onun yanında kalmıştım. Sadece ona da söz hakkı tanımak istiyordum. Ve ardından tamamen çekip gidecektim onun hayatından.

Ş