Küçük Planlar~

Gezgin

''Gidelim mi?''

Jany bütün ihtimalleri tekrar kafasından geçirdikten sonra içinde çağlayıp duran macera arzusuyla başını hızlıca salladı.Heyecandan sesi titreyerek çıkabilirdi.Mady'nin gözlerimdeki parıltı onu daha da heyecanlamdırıyordu.Sanki yaramazlık yapacak iki küçük çocuk gibiydiler.Jany bir an mutfağa girip testrall'i için birkaç et parcası almayı düşündü ama bunun için yeterince vakitleri yoktu.Hayal kırıklığını umursamadan cantasını hazırlayan Mady'e baktı.O da hevesle gülümseyerek ceplerini yokladı.Jany ani bir şok belirtisiyle donakaldı.Boş ceplerini delercesine karıştırıyordu ama hiçbirşey yoktu.Jany hafıuzasını deli gibi yokladı.Yatakhanede bırakmadığına emindi.Mady'i beklerken birkaç ufak büyü denemek için yanına almıştı.Ama şimdi yoktu.Boğazında düğümlenen acı birşeyler hissetti.İçindeki panik ve kaygı giderek artıyordu.Ya bir daha büyü yapamazsa ne olacaktı?Yada yeni bir asa bulamazsa?Jany yavaş yavaş dolmaya başlayan gözlerini Mady'e cevirdi.Karşısında duran kızın gözleri kocaman acılmıi çılgınca çırpınıp duran Jany'i izliyordu.Jany son birkez daha ceplerini yokladı ve yaşlı gözlerini Mady'e cevirdi.Sesi çatlamıştı.

''Asam yok !! ''

Gezgin

Gözleri dolu halde Jany'in kendisine dönmesiyle Madison kuşkulandı,bir şey mi olmuştu diye.Jany'in 'Asam yok!' demesiyle kafasına balyoz inmiş gibi oldu.Soru soran gözlerle Jany'e baktı.Yutkundu,çünkü paniklemişti.Yasak Orman'a gideceklerdi;ama Jany'in asası yoktu.Bu önemli değildi.Sorun ya Madison'a bir şey olursa ve o sırada bir canavar gelirse Jany,ne yapacaktı?Ölümü mü bekliyecekti?Bu düşünceler Madison'ın kanını dondurdu resmen.
'Jany,emin misin?'
Bu soruyu Jany'in dediklerini yanlış anlayıp anlamadığını kontrol etmek için sormuştu,zaten insan emin olmadığı bir şeyi söylemezdi herhalde.Şimdi gözünde başka bir Yasak Orman vardı.Karanlık,canavarlar ve yerde kanlar içinde yatan iki kız!Çığlıklar...Madison bu düşünceler içinde boğulmak üzereydi.Sanki kendisi küçülmüştü,her şey üstüne üstüne geliyordu.Küçücük bir hareket boğazındaki düğümlere yenisini ekliyordu.Yavaş yavaş gözünün önü de kararmaya mı başlıyordu ne?Biraz sakinleşmek için derin derin nefes almaya başladı.Adrealin tüm vücuduna yayılmıştı,onu yakıyordu ve bu yanma acı veriyordu.Ölümden korkmuyordu.Korktuğu tek şey kendisi yüzünden birinin ölmesiydi.Jany'in başını belaya sokmak istemiyordu.Oysa bu zamana kadar ne kadar güzel gitmişti!Kızlar macerayı düşünürken,olacak işe bak.Ellerinin titremeye başlaması onu biraz sinirlendirdi.Jany'e döndü,kendini sıkıyor gibiydi.
'Geçtiğimiz yerlere bakalım,düşmüştür belki.',dedi hızlı hızlı.Tabi içinden 'Bir ihtimal!',diye geçirmişti.İçinde kötü bir his vardı.Beyninde 'acabalar' yankılanıp duruyordu.Ani bir hareketle Jany'in bileğinden tutup yürümeye başladı.Jany şaşkın gözüküyordu.Madison'un aniden yaptığı bu harekete hazırlıksız yakalanmıştı.Ama o da ayaklarını Madison'a uydurmaya çalışıyordu.Ama Madison,Jany'den daha çok paniklemişti.Yasak Orman'a gitmeseler bile o asa bulunacaktı,başka yolu yoktu!Ve Madison hiç olmadığı kadar kararlı ve istekliydi:Asa bulunacak ve Yasak Orman'da macera dolu bir gün geçirilecekti.Tabii Jany'i gelirse...

Gezgin

Jany bir elinin Madison'un elinde diğeriyle gözlerindeki yaşları silerken hızlı adımlarla insanlaın içinde yürüyorlardı.Mady bıraksa küçük bir çocuk gibi oturup ağlayabilirdi.Yanından gecerken ağladığını farkedenler dönüp bakıyorlardı.Hatta birkaç Slytherin'li kahkaha bile atmıştı ama Jany şu an onların aptallıklarına takılamazdı.Asası ortalıklarda yotu ve ne kadar arasalarda bulamayacaklardı.Mady boşuna ümitleniyordu.Jany ''Belki de kırılmıştır..'' diye düşündü.İçinde tekrar kabaran ağlama hissi onu iyice güçsüzleştiriyordu.Bütün büyücülük hayatı asasına bağlıydı ve artık o yokolmuş gibi geliyordu.Jany avlunun içinde ne kadar dolaştıklarının farkında değildi.Mady nereye götürürse oraya gidiyordu.Zaten bulanık görmeye başlamıştı her an bayılabilirdi.Adımlarını durdurup elini Mady'den aldı.Umutsuz sesi karamsrlığını simgeliyordu.

'' Asamı bulamayız Mady.Seni büyük maceramızdan alıkoyduğum için üzgünüm.Ama o kırıldı ve ben bir daha asla büyü yapamıycam.''

Jany ağlamamak için zor tuttuğu gözyaşlarını saklamak için arkasını dönüp parıldayan göle doğru yürüdü.Gölün tuzlu kokusu onu rahatlatıyordu ama içindeki sıkıntıyı geçirecek gibi değildi.Büyük ağaclardan birinin altına oturup güneş ışıklarının sudaki hareketlerini izledi.Yanındaki hafif kıpırdanmadan Mady'nin de oturduğunu anlamıştı.Birşey söylemeden başını omzuna yaslayıp hüzünl sesiyle hıçkırdı.

''Bir daha asla büyü yapamıycam Mady !! ''

Gezgin

Madison,Jany'i resmen sürüklüyordu.Jany'in yanında ağladığını biliyordu.Bir büyücü için asa her şey demekti ne de olsa.Madison ile Janu asayı ararlarken,yanlarından geçen öğrenciler ilgiyle onlara bakıyor,Jany'in ağladığnı görenler başlarını çevirip oradan uzaklaşıyordu.Bazıları bir şeyler diyecek gibi oluyor;ama yönlerini göle doğru çevirip gidiyorlardı.Jany'in üzülmesine en çok sevinen Slytherin öğrencileriydi.Gryffindor'lu bir kızın ağlaması onlar için dünyanın en komik espirisiymiş gibi kahkaha atıyorlardı.Madison,onların kafalarını koparmamak için kendini zor tutuyordu.Çimlerin üstünde asayı aramasa şimdiye hepsi revinere gitmişti.Tabii kendisi de müdürün odasına dğoru bir yolculuk yapardı herhalde...Onların bu kahkahalarını sonlardırmak için başını yavaşça kaldırdı ve dik dik onlara baktı.Biliyordu ki gözlerindeki nefret ve öldürme tutkusu çok belirgindi.Bu bakışlar,onları ürpertmiş olacak ki oradan ayrıldılar.Ama hala gizli gizli kıkırdadıkları belliydi.
'Burada değil.Biraz daha gidelim.',dedi umutlu bir şekilde.Jany'in umutsuzluğa kapılması istemezdi.Ayağıya kalkıp ellerini beline koydu.Jany'in gözleri yine dolmuştu.Destek olmak amacıyla elini Jany'in omzuna koydu ve kaş göz hareketleriyle 'hadi!' der gibi yaptı.Jany'in ayağıya kalkmasıyla tekrar etraflarını kolaçan etmeye başladılar.Her tarafı didik didik incelemelerine rağmen bir türlü bulamıyorlardı.En sonunda Jany'i elini Madison'dan kurtardı.
'Asamı bulamayız Mady.Seni büyük maceramızdan alıkoyduğum için üzgünüm.Ama o kırıldı ve ben bir daha asla büyü yapamayacağım.',dedi Jany.Sesi o kadar karamsardıki Madison bile böyle düşünmeye başladı.Jany'in gözleri iyice dolmuştu.Arkasını döndü.Madison onu yanlız bırakmayı düşündü.Sonra bundan fazgeçti.Jany'in ona ihtiyacı vardı ve Madison onu bıramazdı.Jany'in arkasından sessizce yürüdü.O da Jany gibi ağacın altına oturdu,bağdaş kurdu.
'Bir daha asla büyü yapamayacağım Mady !!'
Elini Jany'in başının üstüne koydu ve umutlu bir şekilde:
'Yeni bir asa alabilirsin.Ve aslında hala umut var.',dedi.Jany'i teselli etmek için uzun bir süre dil döktü.
'Onu bulacağız.','Yeni bir asa alabilirsin.','Bir yerlerde unutmuşsundur belki.'...Ama Jany'in gözyaşları dinmek bilmiyordu.Madison gözlerini batmak üzere olan güneşe dikti.Hüzünlü bir şekilde:
'Bugünün de sonuna geldik.',dedi.Kendini onaylarcasına başını salladı.Jany de başını kaldırıp,gölün üstüne vuran bu muhteşem manzaraya baktı...

Gezgin

...

Jany artık iyiden iyiye yorulmuş birşekilde gözlerini açtı.Gözkapakları acıyordu.Elleriyle yavaşça ovuşturmaya çalıştı ama yanıyorlardı.Havadaki buruk karanlık insana yağmur yağacak hissi veriyordu.Jany doğrulup sırtını ağaca verdi.Asasını hala bulamamıştı.Zaten bulmak için da hiçbir çaba göstermemişti.Başını çevirip Mady'ye baktı.Onunla da tanışalı neredeyse 2 saat bile olmadan sanki kırk yıllık dos olmuşlardı.Jany başını büyük kulelerden birine çevirdi.Büyük Salon, pencerelerinden ışıl ışıl gözüküyordu.Şu an akşam yemeği yeniyor olmalıydı.Hatta pudinglere bile gecmiş olabilirlerdi.Jany yemekleri düşününce midesinde bir hareketlenme istedi ama oraya gidipte yemek yiyecek hali yoktu.Başını tekrar dizlerine dayayıp gözlerini kapattı.Belk düşünce kuvvetiyle assı gelebilirdi.Bunu gecen yıl bir Rawenclaw'lı dan öğrenmişti ama o zaman oldukça saçma görünüyordu.Şimdi ise başka çaresi yoktu.Odaklanmaya çalışıp ''Asam gelsin..Asam gelsin..Asa..Asa..'' diye tekrarlamaya başladı.Kahretsin ki hiçbir halt olmuyordu ! Jany içinden tekrarlayıp durmaya devam etti.Başka da yapacak birşeyi yoktu zaten. ''Asa..asa..asa..as..''

''Ahh !! '' Jany refleks olarak elini başına götürüp gözlerini açtı.Uzun süre boş karanlığı görmeye çalışmaktan etrafı karıncalanmış gibi algılıyordu.Görüşü düzelince hala acıyan kafasını tutmaya devam etti.Yukardan küçük kanay çırpışları geliyordu.Jany başını karanlık gökyüzüne kaldırıp küçük canlıyı izledi.Görüş alanında daireler çizip duruyordu.Jany gözlerini kısıp daha dikkatli baktı.Bu sabah avlanması için kafesinden saldığı kabarık tüylü baykuşuydu.Telaşlı hayvan ufak dairelerini hızlandırarak Jany'nn omzuna kondu.Jany kısık sesle mırıldanmaya başladı.

''Asamı kaybettim ve sen bile beni neşelendiremezsin Wenn ''

Jany kuşun kabarık tüylerini okşarken aniden elinin altında çırpınınca korktu.Hiç bu kadar heyecanlı olmazdı bu baykuş.Omzundan uçup ağacın arkasına doğru giderken Jany'de meraklanıp onu takip etti.Üstü başı toz toprak içinde kalmıştı.Jany büyük ağacın etrafında yarım daire çizdikten sonra gelen tık tık sesleriyle bu sevimli yaratığın ne yapmaya çalıştığını anladı.Koşarak yanına gidip gagasıyla vurduğu asasını eline alıp sevinç çığlıkları atmaya başladı.Biraz sonra yanına gelen Mady Kany'nin elindeki asayı görünce o da sevinç çığlıklarıyla gecenin sessizliğini dağıtmaya başladı.Jany bir çocuğu sevindirecek bir paket çikolata almış kadar saf bir sevinç ve rahatlama hissediyordy derinlerden.Küçük sadık kuşunu tekrar takrar öpüp tüylerini okşadı.Çok büyük hediyeler haketmişti bu sefer.Birkaç dadika sonra -iki kızda sakinleşince - Jany derin bir nefes alıp bıraktı ve Mady'e döndü.

''Eee..nerede kalmıştık?''

Gezgin

'Eee...nerede kalmıştık?',dedi Jany.Ama Madison o kadar sevinçliydi ki,zaten hafızası da bayağı bir zayıf,en son ne konuştuklarını unutmuştu.Boş gözlerle Jany'e baktı ve gayet normalmiş gibi:
'Bilmiyorum.', dedi.
Sözünü bitirir bitirmez,midesinden sesler gelmeye başladı ve iki kız kahkahayı bastı.Madison,elini midesinin üstüne koydu.
'Baykuşun çok zeki.Benimkinin gözü toprağa bakıyor.',dedi ve tekrar güldü.Posa'nın ölmesine dayanamazdı.Her ne kadar işe yaramaz gibi gözükse de o çok güzel bir baykuştu.Bir köşeye fırlatıp atamazdı.Nasıl su içmek bir ihtiyaçsa,Posa'nın kızıl tüylerini okşamak da öyle bir ihtiyaçtı.Karnından tekrar ses geldiğinde ayağıya kalktı.
'Yemek çoktan bitmiştir.Ne yapalım?'
Ne yapalım yerine aslında Yasak Orman orada duruyor,gidelim gibi bir anlam vardı.Sabırsızlanıyordu orayı görmek için.Ama boş mideyle ne kadar dayanabilirdi,bilmiyordu.Biraz enerji alsa...
Gecenin karanlığında Jany'in yüzünü seçemiyordu.Sanki biraz tereddüt yaşıyormuş gibi bir hali vardı,anladığı kadarıyla.Biraz hayal kırıklığına uğramıştı Madison.Ama Jany'i anlayabiliyordu.Sakince bir şekilde:
'Başka zaman da gidebiliriz.',dedi.Aslında şimdi gitmek istiyordu...

Gezgin

Jany içindeki rahatlamayla ne kadar çok yorulduğunu hissetti.Aynı zamanda kaçıdıları akşam yemeğini düşündükçe iştahı kabarıyordu.Asasını bulduklarına göre şimdi planlarını gerçekleştirebilirlerdi ama sanki tek bir adım atsa yorgunluktan yere düşecekmiş gibi görünüyordu.Kendisi gibi yorgun yorgun uçan baykuşu da omzunun üstüne kondu.Sanki zavallı hayvan bir an önce kafesine dönmek istiyordu.Jany onun kahverengi kanatlarını okşayıp bugün asasını bulup kendisine getirmek için ne kadar cok uçtuğunu düşünüp acıdı.Mady'nin hevesini kaçırmak istemiyordu ama kendisini çok aç ve halsiz hissetmesi bunu engelliyordu.Özür diler gibi bir ses tonuyla Mady'ye cevap verdi.Rol yapmıyordu.Gerçekten onun hevesini kaçırdığı için suçluluk duygusu oluşmuştu.

''Mady belki bunu yarın veya başka birgün yapabiliriz.Ama şu an kendimi inanılmaz derecede aç hissediyorum.''

Jany ellerini savurarak onu neşelendirmek için birşeyler yaptı.Gözlerindeki parlaklık sönmüştü.Üzülerek birşeyler düşündü.Hava çok kararmıştı ve neredeyse öğlenden beri dışardaydılar.Yatma vakti gelmişti ve Jany kapıların kapanmasından korkuyordu.Aniden aklına gelen muzip fikri hiç çekinmeden Mady'e söyledi.Belki bugün yapacakları gezintinin yanında cok sönük kalacaktı ama en azından eğlenceliydi.

''İstersen mutfağa gizlice gidebiliriz.Daha öncede gitmiştim ve okulun hizmetlileinden kaçmak Yasak Ormandaki bilinmeyen yaratıklardan kaçmak kadar zevkli.Ayrıca maceranın ucunda yemek var.Bunu kesinlikle yapmalıyız.''

Jany gülümseyerek anlatmaya devam ederken Mady'de okul içi planına dahil olmuş ortaya yeni fikirler atıyordu.İkiside soluklanıp gülüşmelerini kestikten sonra ufak bir sessizlik oldu.Jany parmağını şıklatıp büyük kulelerden birine doğru koşarken '' Önce varan kazansın o zaman '' diye bağırdı.Mady şaşırmış gibi birkaç saniye duraksadıktan sonra ona yetişmek için o da koşmaya başladı.

''Neyi?Çocuk gibisin..''

Onlar ordan ayrılırken,oldukça maceralı geçen günden geriye sadece hızlı ayak sesleri,kanat çırpan bir baykuş ve sesli kahkahalar kaldı..

Küçük Planlar~

Küçük Planlar~

Similar topics

Similar topics