Uyurgezelik Başa Bela

Gezgin

Konu ~ Angela'nın uyurgezerliliğinin sonucunda uyanan kişilerin onu uyandırma çabaları
Zaman ~ Çarşamba günü - Muska dersi'nin başlamasına 1 saat kala
Kişiler ~ Kim duyduysa gelebilir.
_________________________________________________________

"Marshall! Bu sen misin ? Bekle beni sevgilim ... Geliyorum, dur kaçma ! Bekle ..." Anlaşılan birileri gece içkiyi fazla kaçırmıştı. Angela uyurken gördüğü hayalle irlikte sayıklamalara başlamış, içine attığı dertlerin en büyüğü ortaya çıkmıştı. Hayattan aldığı en derin darbe hala canını yakıyordu. Her ne kadar başkalarının yanında hala güçlü görünüp gülümsese bile Marshall'ın ölümünü hala unutamıyor ve her gece onun acısıyla yaşıyordu.Bu gece, bu acının belkide bir son bulduğu gece olacaktı, Angela Marshall'ın öldüğünü kabullecekti belki de. Ve bunu kabullendiğinde hayaller kurmayacaktı onun hakkında, onun bir ölü olduğunu ve yine de kalbinde taşıyabileceği gerçeğini kabullenecekti Angela.

Hayal dünyasıyla gerçek dünyayı birleştiren Angela hayallerindekileri gerçek sanıp yatağından doğrulup Marshall'ın hayalinin peşinden gitmeye başlamıştı. Ve bu sırada sayıklamalara devam etmişti. Angela'nın bu hali de neydi böyled ??? Ah, doğru Angela bir uyurgezer olmuştu bu gece. Ve Bir hayalin peşinden gidiyordu. Yatakhaneden çıktıktan sonra hiç bir zarar görmeyen Angela ortak salon'da bir vitrine hafiften çarpmış fakat bunu hissetmemesi onun uykusunun ne kadar derin olduğunun bir kanıtı olarak sayılabilir miydi ? Evet ... Angela dünyayı umursamadan uyur her zaman. Kıyamet kopsa umrunda olmazdı. Tıpkı az önce vitrine çarpması sonucu yere düşen bir cam kupanın kırılmasıyla beraber çıkan sesi duymaması gibi.

"Marsh, aşkım bekle lütfen" Ortak salondan da çıkmış ve ufak bir gezinti sonrası Tek Gözlü Kambur Cadı Heykelinin olduğu yere gelmişti. Burada ne işi vardı ? Biran önce uyansa iyi olacaktı

VII. Sınıf

" O da ne? Kim var orada? Angela sen misin? "

Eleanora gözlerini açtığında Angela'nın gözleri kapalı bir vaziyette olduğunu fakat ne gariptir ki ayakta olduğunu gördü. Onun neden ayakta ve gözleri kapalı olduğunu bilmiyordu. Yavaş adımlarla yatakhaneden çıktı. Eleanora onun ne işler karıştırdığını anlamak için hemen yatağından fırladı. Ne yapacağını bilmiyordu. Onun uyurgezer olduğunu düşünmüştü bir an. Birilerinden yardım istemeliydi. Onu bir an önce uyandırmalılardı. Eleanora'nın aklına Paula'yı uyandırmak gelmişti ne yapacağını o iyi bilirdi ne de olsa Eleanora'dan büyüktü. Elini çabuk tutarak hemen onun yatağının başucuna gitti ve onu uyandırmak için elinden geleni yaptı. *Paula.. Paula uyan bir sorunumuz var. Hemen kalkmak zorundasın.* Paula' bir bağırma çabalarından sonra sonunda uyanmıştı. Şaşkınlık içinde ve uykulu gözlerle ona bakıyordu. Uyandıktan sonra olan bitenleri ona anlatırken yatakhanede ki bazı kızlar da uyanmıştı. Paula hemen ayağa kalktı ve Angela'ya bakmak için gittiğinde bir patırtı kopmuştu. Eleanora kötü bir şey olduğunu hemen anlamıştı. Bir an içini çekti ve Paula ile birlikte ortak salona gittiklerinde Angela'nın vitrine çarptığını ve kupanın yerde paramparça olduğunu gördüler. Ama ne gariptir ki Angela hala uyanmıştı bir şeyler mırıldanarak gezinip duruyordu. Onu uyandırmanın bir çaresi olmalıydı. Üstelik bir kaç saat sonra da Muska dersi başlayacaktı. Ne yapacaklarını hiç bilmiyorlardı. Eleanora, Paula'nın bir şeyler düşünmesini istedi.

Gezgin

Alexis Muska Dersliği'ne hazırlamak için ön çalışma yapıyordu. Dersi sevdiğinden yapıyordu bunu...Yoksa sevmediği derse ön çalışma yapmak ona göre değildi. Gözleri yorulmuştu. Ortak Salon'da öylece oturuyordu. Kitabı kapattı... Çarşamba günü tatil olsaydı keşke ama böyle bir şey hayatta olmazdı. Bu düşünce Alexis'in dudaklarında bir gülümseme belirtti. Sessizlik hakimdi odaya ta ki sesler duyana kadar.
"Marshall! Bu sen misin ? Bekle beni sevgilim ... Geliyorum, dur kaçma ! Bekle ..."
Marshall...Bu ismi nerden hatırlıyordu ve bu sesler yatakhaneden geliyordu. Bir Hufflepuff öğrencisi Marshall'ın ismini sayıklıyordu. Bu kim olabilirdi. Alexis düşündü ve sonunda buldu...Angela..Marshall'ın değer verdiği Angela'nın da onu çok sevdiği sevgilisi. Tam bir şey bilmiyordu ama kötü olaylar olmuştu hatırladığı kadarıyla Alexis'in. Rüya görüyordur diye fazla aldırmadı ama Angela'nın yatakhaneden çıktığını son anda farketti. Uyurgezerlik miydi bu yoksa Angela biraz hava almak için dışarı mı çıkıyordu? Alexis dikkatlice onu takip etmeye başladı. Başına kötü bir iş gelebilirdi..Angela kenarlara çarparak yürüyordu. Hava almak için dışarı çıkan birisi öyle yürümezdi. Angela'nın başına kötü bir iş gelecekti. Her ne kadar seslenmek istese de Angela'ya etraftakiler onları duyacak diye korkuyordu...Bir süre sonra Angela'nın Tek Gözlü Kambur Cadı Heykeli'nin olduğu yere geldiğini farketti. Tabii kendisi de ordaydı..."Marsh, aşkım bekle lütfen" Ah Angela daha da kötüye gidiyordu. Alexis tüm gücüyle konuşmaya başladı:
"Angela uyan hadi lütfen bu sen değilsin. Angelaaa" demişti. Başka çaresi de yoktu.

V. Sınıf

Sabahın üçü, belki de dördü, ne önemi vardı ki! Caprice’nin aklı karışmış, kalbi kırılmıştı, gözyaşları yastığından yatağına doğru dere misali akıp gidiyordu. İçindeki hüznünü anlatacak bir dostu olmaması ne acıydı. Belki de vardı ama o bunu kavrayacak olgunlukta değildi. Yatağından usulca kalktı pencere kenarından karanlığı izledi. Minik kedisine doğru kafasını çevirip baktı. Mışıl mışıl ne kadar da güzel uyuyordu, bir an için ona imrendi. Annesinden ve babasından uzun süredir haber alamıyordu, korkusu amcasının onları incitme olasılığının yüksek oluşuydu. Kardeşi daha küçüktü, kendini koruyabilecek miydi? Ya babası, yaban ellerde olanlardan bir haber başına bir şey gelse ona haber verirler miydi acaba? Yaşı 15 idi, büyükbabasının kendisini okuldan almaması için daha ne kadar oyalayabilirdi, bilmiyordu. Büyükbabasının kuralları katiydi, okuldan ayrılıp saraya yerleşecek ve bir veliaht gibi eğitimine kaldığı yerden devam edecekti. Ya annesi, ya diğer büyükbabası? İngiliz Kraliyet muhafızlarının başkumandanı, o asil adam, biricik torununu Kraliçe ile tanıştırmak istiyor, geleceği için ona Sihir Bakanlığında güzel bir mevki düşlüyordu. Peki ya Caprice’nin düşleri, hayalleri? Onu önemseyen bir sevgilisi bile yoktu.

Üşüdüğünü hissetti, bu düşünceler aklını iyice karıştırmış, kendini köşeye sıkıştırılmış bir ejderha gibi hissetmesine sebep olmuştu. Öfkeli, hüzünlü ve çaresiz olan Caprice ellerinin titrediğini fark etti. Sonuçta yakalanmıştı ve onu zincire vurmak isteyenler en çok sevdikleriydi; ailesi ve dostları, elinden ne gelirdi ki? Başını tekrardan gökyüzüne doğru çevirdi. Derinden bir iç geçirerek yatağının soğuk ve nemli zeminine uzandı. Ne kadar zor olsa da uyumalıydı, gün ağardığında ilk ders Muska dersi idi. Göz kapaklarını istemsizce kapadı, uykuya dalması uzun sürmüştü ya da o öyle sanıyordu. Ki uykunun derinliğinde huzuru bulmuş, kendini yeniden Hogwarts treninde o güzel anlamlı ve bir o kadar da soğuk bakışlı çocuğun karşısında, ona gülümserken görmüş, uzattığı şekeri alırken yüzüne baktığını görmüştü ki kulağına gelen bir sesle irkildi.

"Marshall! Yo hayır, diye düşüncelerinde hayata ve kadere isyan etti. Bu Angela’dan başka kim olabilirdi? Zavallı cadı, ölümü kabullenmek onun için hiç de kolay değildi. Yatağından fırladığı gibi odanın soğuk zeminine çıplak ayaklarıyla basarak yatağının yanındaki asasına uzandı, ayakları soğuğu acımasızca beyin hücrelerine iletiyor Caprice’nin hızlı hareket etmesini engelliyordu. Acıya ve soğuğa karşı koyarak dostunun arkasından gitti. Ortak salondan gelen gürültüyü duyduğunda basamaklardan aşağıya iniyordu. Eleanora ve Alexis’in Angela’nın ardından seslenişlerinin boş olduğunu fark ettiğinde cam kırıkları ortaya saçılmış Angela elinde asası ile çıkışa varmak üzereydi. Uyuyordu, ya da transa girmişti, yoksa biri ona büyü mü yapmıştı! Caprice asasını kapıya doğrultarak yüksekselse haykırdı.

-Impedimenta!!!

Geç kalmıştı, büyü kapıya vurmuş hızla çarpan kapının hareketleri oldukça ağırlaşmıştı, ama bu arada Angela çoktan kapıdan geçmişti. Caprice kendine ve zamanlamaya küfür ederek odanın ortasına kadar gelmişti. Aklı endişeyle korku arası gidip geliyordu, ardından koşmaya yeltendi. Yan tarafta karanlık sanatlar dersliği vardı; ya birileri dersliğe erken gelmişse, ya Profesör Edward erkenden dersliği açmışsa… Bu düşüncelerin verdiği endişe ile Caprice attığı ilk adımda ayağına batan cam kırığı ile acı içinde feryat ederek yere düştü. Saniyeler içinde ortalık kan gölüne dönmüştü.

-Paula, Marc, yardım edin. Angela!! Kahretsin, biri onu durdursun.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Gece, seksen beşinci rüyasını gören Paula, birden bire büyük bir sarsılma ile uyandırıldı. Yanı başında bağırınıp duran Eleonora’nın sesi tiz ve korkmuş gibiydi. Apar topar uyanan cadının yüzünde çarpık bir korku ifadesi oluştu. Tansiyonu dengelenmediğinden apar topar yerinden kalktı. Dışarı doğru yönelen Eleonor’u takip etti. Elinde asası, sırtına geçirmeye çabaladığı sabahlığıyla birlikte, önünü seçmekte zorlanıyordu. Biraz olsun yalpalasa da, yönünü bulup, bağırışların geldiği yöne, ortak salona doğru gidebildi. İçeri adımlarını attığında ortalıkta kırılmış bir kupa, yerde kanlar içerisinde yatan Caprice, arkasından ‘’ Geri dön! ‘’ diye bağıran Lizz ve Alexis. Öyle çok bağırıyorlardı ki, Paula uyku sersemi ne olduğunu anlamakta zorlandı. Seslerine rağmen uyuyor halde ilerleyen Angela’nın durumunu anlamak zor değildi. Kızı büyüyle taşlaştırmak konusunda kısa süre tereddüt etse de, önce Caprice’e yardım etmesi gerektiğini düşündü.

‘’ Ferula! ‘’

Asadan çıkan kırmızı kıvılcım kızın ayağındaki kesiği sarmaladı. Yeterli seviyede sarmalanan ayağıyla bir süre idare edebilirdi. Hemen Angela’ya müdahale etmezlerse, başlarına hiç de hoş bir şey gelmeyecekti. Angela bir sakarlık daha yapacak, odalarından çıkmış olan çok sayıda öğrenci müdürünü başına bela olacaktı. Daha fazla şamata olmaması için Eleonora ve Alexis’i susturdu.

‘’ Kızlar! Susun. Herkese rezil edeceksiniz Angela’yı ve tabii ki bizi. ‘’ Bunu düşünemediklerine şaşırıyordu. Elinde asa olan Angela’nın tehlikeli yolculuğu devam ederken, Paula Caprice’in iyi olduğundan emin olmak istedi. ‘’ Tatlım, iyi misin? ‘’ Ardından kararlı bir şekilde asasını Angela’ya doğrulttu. Tam onu durduracaktı ki…

V. Sınıf

-İyiyim beni bırak şimdi Angela’nin yardıma ihtiyacı var. Tamam , uff, kalktım.

Paula’nın yardımıyla ayağa kalkan Caprice arkasına dönerek şaşkınlıkla kendilerini izleyen ikinci sınıftaki binadaşlarına seslendi.

-Siz ikiniz, şu kırıkları toplayın, yukarıya çıkın ve bu olanları unutun. Hemen.

Asasını sol eline alan Caprice Paula’nın omzuna dayanarak derin bir nefes aldı. Dengesini sağlamayı başardıktan sonra kısık sesiyle asasını salladı.

-Accio, mavi terliklerim. Paula sen ilerle ben hemen geliyorum. Diğer kızlar gitti bile, onları yalnız bırakma, başlarına başka bir bela gelmesin, lütfen hadi ben iyiyim.

Paula’nın anlayışla başını sallayıp kapıdan çıkışını izledi. Çağırma büyüsü işe yaramış mavi terlikleri önüne gelmişti. Yavaşça ayağını terliğin yumuşak zemini emanet ederek yürümeye başladı. Asasını sıkıca tutuyordu. Sargı kanı durdurmuştu ama acısı hala devam ediyordu. Kısık kısık nefes alarak kapıdan geçti, sağa sola baktı ve usulca portrelere döndü.

-Madam, bana yardım edin, lütfen. Nereye doğru gittiler.
-Auvarr cicim ne oldu sana böyle? Amanın ayağına ne oldu?
-Madam çok naziksiniz ama inanın acelem var, bu çok acil bir durum, şimdi bana söyler misiniz, nereye gittiler?
-Oo.. Minik matmazel, çok üzüldüm, senin yerinde olsam hastane kanadına bir uğrardım.
-Madam!!!
-Şeyy.. Sizinkiler mi, evet az önce şu tarafa, Lord Krampel’lin mekânının yanından döndüler. Hani şu biçimsiz heykel var ya, oraya doğru yön aldılar, gerçi ondan…

Caprice sabrının son demlerini yaşamak üzereydi, Madamın cümlesini bitirmeden kambur heykelin bulunduğu yöne doğru ilerlemeye başladı. Ayağındaki sargının üstü pembeleşmeye başlamıştı. Ayağına son bir bakış attı, söz konusu Angela idi, ona yardım ettikten sonra kendisine yardım edecek birini bulurdu nasıl olsa. Adımları daha da hızlandı, dudağının sol kısmını ısırmaktan, ağzına kan tadı geldi. Köşeye döndüğünde gördüğü manzara; ayağındaki acıyı, dudağının diline bıraktığı o acı kan tadını bile unutturmuştu. Angela Marshall diye bağırarak geriye döndü. Arkasında tek gözlü kambur cadı heykeli, gözleri kapalı, asası havaya kalkmıştı. Dudaklarının kıpırdadığı fark ettiğinde geç kaldığını anladı. Paula, Alexis, Eleanora donmuş bir halde gözleri açık doğruya Angela’ya bakıyordu. Angela onlara ne yapmıştı, Capice son bir umutla, işe yaraması için içinden dua ederek bağırdı.

-Angela, Marshall geldi gözlerini aç.

Gezgin

Uyku sersemi olan bu dengesiz kişilik heykelin oraya geldiğinde arkasından gelenlere büyü

yapmış ve hepsi kaskatı kesilmişlerdi. Paula ise tereddütte kalmasının nedeniyle bir ikilem içindeydi. Çok fazla sürmeden yere sürten bir terlik sesleri sarmıştı boş koridoru.Angela sanki içinde birisi varmışta, onun kontrolünde yönetiliyormuş gibi sesin geldiği tarafa, Caprice'e doğru dönmüş ve asasını havaya kaldırmıştı. Artık kimse kalmamıştı ona yardım edebilecek. Herkes umutların söndüğünü sanarken bir şey olmuştu. Acaba işe yarayacak mıydı ?

"Angela, Marshall geldi gözlerini aç."demişti Caprice acı çeker bir biçimde. Paula'ysa işe yaraması için dua eder gibi bakıyordu onlara. " Marsh ..." diye gözlerini açan Angela gözlerinden gelen bir yaşın ardından yere yığılıp kalmıştı. Gözlerini tekrar kapamasıyla birlikte Marshall'ın hayalini tekrar görmüş ve bu sefer gülümseye başlamıştı. Gözlerini açtığında bile görebiliyordu. Acaba diğerleride görebiliyor muydu bunu ? Marshall ölmüş ve bu onun hayaleti olmalıydı, Angela bundan emindi çünkü bu sefer uyanıktı ve onu görebiliyordu. "Seni Seviyorum . Benim Angela'm bu olamaz. Toparla kendini hayatım. Lütfen ... Ruhum iki dünya arasında sıkışmış gibi, gidemiyorum bir yere, lütfen bunu anlar ve kendine gel" demişti ellerini angela'nın yanaklarında gezdirirken. Angela bir anda ağlamaya başlamış ve sarılmak istemişti. Fakat bir hyalete nasıl sarılabilirdi ki ? Kollarının arasından geçen bedenini görmek, ona sarılamamak ona daha da acı vermişti ve sürekli ağlamaya başlamıştı. Onların ki sonsuz aşk olacaktı. Ama şimdi bitti. Marshall ölümüştü ve Angela sonunda bunu kabul etmişti.

"Seni seviyorum ... " demesinin ardından bir beyaz ışık görmüştü Angela. Marshall oraya doğru gitmeye başlamıştı. Angela ise ardından sadece göz yaşları döküyordu, ama Marshall'ın inatını biliyordu, ağlayacaksa bu fırsatı kaçırır ve gitmezdi. Sonra ruhu acı çekerdi ... Angela nunu bildiği için göz yaşlarını tutmaya çalıştı ve el sallamaya başladı. Marshall ışığın içinde kaybolana dek el sallamaya devam etti ama o gittikten sonra Caprice'in yanına gidip omzunda ağlamıştı. Bunun gibi acıyı çekmek kolay olmayacaktı.

V. Sınıf

Ne lanet bir sabahtı bu böyle, uykusunu alamamasına mı kızmalı, Angela’nın sabah sabah aşkıyla cebelleşmesine mi üzülmeliydi bir türlü karar vermedi. Saniyeler içinde her şey olup bitmişti, ne mi olmuştu, Caprice o sabahı yıllar geçse de hiç unutmayacak, günün birinde gülümsemesini kahkahaya dönüştüren nadir anılardan biri olarak hafızasına kaydedecekti.

Angela Caprice’nin kollarına koşarak geldiğinde Paula’nın saçları beyaz, yüzü ise yeşildi, Alexis ise mavi mavi Paulaya bakıyordu. Gülmek istermiş gibi derinden bir nefes alarak bastı kahkahayı. Yalnız kendisini fark etmediği bir şey vardı, o güzelim saçları peruk görünümlü siyah ve kıvır kıvır olmuştu. Kocaman kıvırcık saçlar içinde kaybolmuş mavi gözlü küçük bir surat. Eleanora, ah zavallı kız o an kendini görse ilk pencereden kendini atan o olmaz mıydı? Caprice, onun, diğer kızlara gülmekten kendi ön dişlerini ve burnunu görmediğini düşündü. Tavşan dişleri uzamış burnu da epey bir uzamıştı. Bu işten yara almayan hiç kimse yoktu. Bedensel acılar onların olsun Angela’nın ruhunun derinliklerindeki acı daha da düşündürücüydü, Caprice hemen bir şeyler yapmazsa hem kan kaybından gidecek, hem de Angela’yı kaybedeceklerdi. Angela’yı omuzlarından tutarak yüzünü yüzüne yanaştırdı.

-Heyy!!! Seksi bebek, bu halinde yakışıklı çocukların dikkatini çekmeye çalışıyorsan sanırım başardın, bu şeffaf geceliğinle sana harika anlar bahşedecek bir sürü velet var. Ve sen kendine gelmezsen hepsiciği az sonra burada olacak.

Angela üzerindeki şeffaf geceliğine bir baktı. Bedeni tüller ardından pek bi davetkârdı. Caprice dayanamadı bir kahkaha attı. Angela eliyle kıyafetini yokluyordu. Onu tekrar omuzlarından tutarak birbirlerine gülen kızlara doğru çevirdi.

-Ya onlar, o zavallılar ne yapsın? Ne dersin bir sirkle anlaşabiliriz? Bence gayet iyi de fiyat verirler.

Ayağındaki acı gitgide daha da şiddetleniyordu. Caprice Angela’nın koluna girdi. Ayakta duracak hali kalmamıştı. Ayağının bulunduğu alanda minik bir kan birikintisi vardı. Muska dersinin başlamasına da bir saatten az vakit vardı. Eliyle kızları yanına çağırdı konuşmaya bile hali kalmamıştı.

-Önce şu seksi hanımı yatakhaneye götürelim ardından da hastane kanadına, çabuk olun yoksa derse geç kalacağız. Gülmeyi kesin hadi. Tamam. Biri beni sürüklemek zorunda, hiç halim kalmadı.

Paula yeşil yüzü ile çok sempatik gözüküyordu, koluna girmesine izin verdi. Gülmemek elde değildi, acısı bir yana bu halleri içler acısıydı. Ağlamaktansa gülmek en iyisiydi. Hep beraber gülmeye başladılar usulca ortak salonun kapısına geldiklerinde yan koridordan bir düşme sesi geldi.

-O da kim? Çabuk Angela’yı içeri sokun.

Onlar daha içeriye girmeden koridordan ıslık sesleri ve alkışlar gelmeye başlamıştı bile. Portedeki madamın yanına konuk olan diğer Lordlar da onlara eşlik edince ortalık birden şenlendi. En arka gelen Paulaydı, yüzünde endişeli bir hal vardı. Caprice eliyle gülümsemesini zor durdurdu.

-Kızlar sanırım Angela okulun en seksi kızı unvanını az önce aldı.