Anne Hatırası

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Büyük bir kavganın ortasındaydım. Annemin elinde asası bana doğru yönelmişti. ''Sersemlet'' .Hatırlayabildiğim son şey buydu. Bacağımı hissetmiyordum. Gözümü açtığımad St. Mungo'daydım. Bana ne olmuştu? Annem neden öyle yapmıştı? Hiç bir fikrim yoktu doğrusu. Sadece St. Mungo'da oluğumun farkındaydım. Yanıma gelen görevliye baktım ve bana ne olduğunu merak eden bir bakış attım. Bacağımı hissedemiyordum.

''Ben... Ben neden buradayım? Bacağıma noldu?''

Sözlerimi bitiremeden bacağıma giren büyük bir acı ile ağlamaya başlamıştım. Gözlerim ağlamaktan kızarmış, dudaklarım çocuk gibi bükülmüştü. Annem bana neden bunu yapmıştı? Annem neden beni sevmiyordu? Elimi bacağıma gördüm ve dokunmamla sızımın artması bir oldu. Çok acıyordu. Affedilmez lanetlerden birine uğramış gibi hissediyordum. Derin bir nefes aldım ve bacağımı unutmaya çalıştım ama olmadı, gözlerimden daha da hızlı yaşlar inmeye başlamıştı. Bacağımı hisetmiyordum, sadece ağrı vardı. Sanki kesiyorlardır... Nolmuştu? Bir daha yürüyemeyecek miydim?

Gezgin

Fazla büyük bir yara değildi benim için ama çok derine girmişti. Fazla hasar vardı. Başında bir kaç dakikadır bekliyordum. Uyanması gerekiyordu onu iyileştirmem için. Neyin bu yaraya sebep olduğunu bilemezsem tedavi yöntemini de bilemezdim. Büyük ihtimalle bir lanet değilde daha basit bir büyüydü bu. Yara derin olmasına rağmen fazla bir şeyi yoktu. İyileştirilemeyecek bir yara değildi en azından. Ben gözlerimi dikmiş yaraya bakarken kız uyanmaya başladı. Uyandığında ilk bacağını sordu. Aslında bu soruyu benim ona sormam gerekiyordu. Yavaşça ayağa kalktım ve iksir dolabının önüne geçtim. Bir çok şişenin üzerinde renk renk sıvılar vardı onların yanında da iksir malzemeleri. Bu malzemeleri orada tutuyordum çünkü bizde olmayan bir iksiri yapabilirdim. en azından bitmiş olan iksirleri tazelemek için kullanıyordum. Biraz dolaba göz attıktan sonra kıza doğru döndüm ve şu kelimeleri kullandım. Ona bacağına ne olduğunu sordum.

"-Hanım efendi bunu size benim sormam gerekir. Bacağınıza ne olduğunu hatırlıyormusunuz?"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bacağıma ne olduğumu hatırlamamı bekleyen kıza ne yazıktır ki düzgün bir cevap veremeyecektim. Aklımda kalan herşey bulanıktı ve annem yapmıştı, sadece bundan emindim. Ama annem yaptı mı diyecektim? Yok artık... En iyisi uygun bir yalan bulmaktı ama yalan söylemeden önce işin aslını blimem gerekiyordu. Sanırım annem yine bir şeylere sinirlenmişti, evet evet öyleydi. Evden ayrılmaya kalkmıştım. Zaten evden ayrılmıştım daha önce ama eşalarımı almaya gelmiştim. Elimdeki bavulu çekip almıştı. Daha sonra gitmeye çalıştığımda bana ''Sersemlet'' büyüsünü uygulamıştı. Bir anne nasıl yapardı bunu hiç aklım almıyordu.

''Şey...annemle ben, sanırım atışmıştık. O sersemlet büyüsünü yaptı ve ... buradayım. Başk bir şey hatırlayamıyorum'' diyerek detaylardan uzak durdum. Annemin bir suçlu gibi görünmesini istemiyordum.

Gezgin

"-Sersemlet, sersemlet! Ahh evet işte burada!"

Sersemlet büyüsüne iyi gelebilecek bir iksir! Dolabun en yüksek tepesinde. Uzanıp onu elime aldığımda gördüğüm ilk şey içinde çok az olmasıydı! Bu kadar iksir hiçbir şeye yetmezdi çizilmiş bir parmağa bile! Bu yüzden yenisini yapmam gerekirdi. Bu uzun sürmeyecekti ama kızın dayanması gerekecekti. Bu iksir ilk gün canını çok yakacaktı ama yinede işe yarayacağından emindim. Şişenin içinde koyu mavi bir renkte, puding kıvamında bir sıvı vardı. Ona uzun uzun bakıp inceledikten sonra iksir malzemelerin içinden üç çeşit ot aldı. Kazanın üzerinde olduğu masaya yöneldi ve otları masanın üzerine koydu. Yavaşça asasını çıkardı ve salladı. Kazanın altı yanmaya başladı. Üç çeşit otu sınıflarına göre ayırdı ve ağaç dalına benzeyen otlardan bir tutam aldı. Dallardan yaprakları ayıkladı ve kazanın içerisine koydu. Dallarını kenara ayırdı ve diğer otlardan bir demet aldı. Bu otunda dalları vardı ama dallarının ucundan mavi boncuklar sarkıyordu. Hemen o boncuk gibi topları topladım ve bir kaseye koydum. Masada duran iri sopayla dövmeye başladım. Koyu mavi bir sıvıya dönüşünce yaprakların içine attım. Yapraklar kazanda erimiş ve sarım trak bir renk vermişlerdi. Son kalan ot çeşidini masaya dik olacak biçimde yatırıp ince ince doğradım. Çok kuru görünüyordu. Doğradığım parçaları kazana attım be karıştırmaya başladım. Koyu mavi bir renk almıştı ve içince bir sürü top top bocuğa benzer şeyler vardı. İksir puding kıvamına gelince kepçeyle masada duran cam iksir şişesine doldurdum. İşim biter birmez hemen yatağın yanındaki çekmeceği açtım ve pamuğa benzeyen ama daha sert olan bir şey çıkardım. O cismi bacağın altına koydum ve şişedeki iksiri kızın bacağına yavaş yavaş dökmeye başladım. Döktüğüm her iksirin içindeki toplar yaraya geldiğinde hemen yaranın içine işliyordu. Geriye kalan mavi sıvının çoğu ise koyduğum cisme damlıyordu. İyice yaraya iksiri yedirdikten sonra şişeyi çekmecenin üzerine koydum ve alt çekmece kapağını açtım. İçincen bir sargı bezi çıkardım ve güzelce sardım. Ardından kendimi bir açıklama yapmak zorunda hissettim ve konuçmaya başladım.

"-Yaptığım iksir sizi iyileştirecek ama siz bir gün boyunca burada kalmalısınız çünkü her üç saatte bir aynı şeyi tekrar etmek zorundayız."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ne! Üç saatte bir aynı acı mı? Olamaz, yaram gerçekten çok acıyordu. Benim bünyem çok hassastı ve bir hapşırmada bile bütün gün başım dönebiliyordu. Derin bir nefes aldım. Kızın ilgisinden memnun kalmıştım. Demekki gece sadec konuşacak bir arkadaşım olacaktı. İyi anlaşabilirdim umarım, yoksa bütün gece bana zindan olacaktı. Kızın yaptıklarına dikkatlice bakıyordum. Gözlerim kapanıp duruyordu. Uykum yoktu ama göz kapaklarıma hakim olamıyordum. Gözümden akan damlalar dudaklarıma iniyor ve oradan kayboluyorlardı. Neden benim de düzgün bir ailem yoktu? Gece uzundu ve konuşacak bir şeyler lazımdı ama ben üç saatte bir bu acıyı tekrar tekrar yaşamak istemiyordum. Canım çok yanıyordu.

''Ne kadar zamandır buradasın?'' dedim kıza çaresizce, konuşacak başka hiç bir şey bulamamıştım. Belki konuşursam farkında olmadan ağrım geçerdi... Belki de artardı...

Gezgin

"-Daha çok yeniyim"

Sadece bu cümleyi kurdum umarım yeterli olmuştur. Hasta yatağının yanında duran ziyaretçi koltuğuna kendimi zor attım. Kızın yüzündeki acı beni çok yormuştu ve bende en az onun kadar her üç saatte bir bu acıyı yaşatmak istemiyordum ama yarına ayakta olabilmesi için gece boyu pansoman yapılması şarttı. Aslında bu yaptığım tedaviyi saymazsanız iki kere daha yapacaktım aynısını ve sonra daha değişik bir yöntem uygulayacaktım. Belki bu biraz daha acısız olabilirdi. Şimdilik bunu söylemeyecektim üç saat sonra söylemek daah uygun olurdu. Gözüm hala sarılı bir biçimde duran bacakdaydı. Bir anne neden böyle birşey yapsın? Hala aklım almıyordu. Gözümü kızn bacağından alıp suratına yönelttim. Biraz şaşkınlıkla bakıyordu gözleri. Herhalde şifacılıkta yeni olduğumu duyduğu içindi. Şifacılık mesleğinde yeniydim ama ailemdeki bazı büyü yaralanmalarını kendi bulduğum iksirlerle tedavi uygulamıştım. İksirlere olan merakım küçüklüğümden beri, on bir yaşında küçük bir kızkenden beri vardı. İlk iksir öğretmenim sevdirmişti bana iksiri. O zamanlar çok eğlenceli iksirler yaptırırdı bize. Daha sonra iksirin muhteşemliğini fark etmiştim ve mesleğimi iksirlerin üzerine kurulmasını istemiştim. En sevdiğim şeyi yani iksiri yaparak bazı insanları iyileştirmek mükemmel birşeydi. İyileştikleri zaman insanların içindeki mutluluğu görmek... Pahabiçilemez! Bir an için fark ettim. Ben hala karşımdaki bayanı düşüncelerimde kız diye hitap ediyordum. Yani adını bile öğrenmemiştim. Hemen adını soracaktım çünkü up uzun sürecek bir gecede birlikte vakit geçireceklerdi.

"-Ben Olivia Scarlett Mainley... Sizin adınız nedir?"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bacağıma şaşkın şaşkın bakan kız yavaşça bakışlarını yüzüme doğru yükseltmişti. En sonunda dudaklarını kıpırdatt ve ismini söyledi, benim ismimi de soruyordu tabi ki. Gece uzundu ve burada beraber geçirecektik. Kızın beni tanımamasına açıkçası oldukça şaşırmıştım. Genelde hep ''İnanmıyorum o, olamaz bu kadar şeker miymiş?'' gibi tepkilerle karşılaşırdım. Ama ismimi soran birine ilk defa raslıyordum. Ama bu normal bir şeydi bende o da bir büyücüydük, her zaman her ünlüyü bilmek gibi bir zorunluluğumuz yoktu. O zorunluluk Dırdırcı editörlerine aitti.

''Ben Sally, Sally Susan Snake'' diyerek gülümsedim. Kız şaşkın şaşkın bacağıma tekrar indirmişti bakışlarını. Bir annenin kızına neden bunu yaptığını düşünüyor olmalıydı, ben bunu her gün düşünüyordum ama hala bir cevap bulmuş değildim. Canımı yakmaktan, beni üzmekten adeta zevk alıyordu annem. Babam öldükten sonra benden nefret etmeye başlamıştı. ''Sanırım gece uzun olacak...'' diyerek konuyu kafamdan dağıtmaya çalıştım.

Gezgin

Evet gecenin uzun olcağaı belliydi. Bür sürü iksir hazırlamak ve sırasıyla pansuman olarak kullanmak... bu Sally için pekde keyifli bir gece olacağını belirtmiyordu ve ahh evet Sally? Sally Susan Snake! Ünlü bir müzisyen ben bu ismi gelecek postasından duymuştum fakat dinleyecek vaktim olmamıştı malesef. Hastalar ve öncesi dersler. Gençlerin gözdesi olduğu söyleniyordu ve sesinin de muhteşem olduğu. Tabi daha önce konserine gidip bizzat görememiştim ama bu gün işim sayesinde tanışmış olduk. Neyse karşımda ki hastamdı ve ilk görevim onu iyileştirmekti ama şimdilik yapabileceğim tek şey onunla konuşarak bacağında ki acıyı unutturmaktı. Bu yüzden biraz daha samimi ve eğlenceli konuşardan bahsetmekte yerer vardı.. Örneğin yaptığı albüm ve konserler. Gayet eğleceli bir konu ama ilk önce onu tanımadığım için bir açıklama yapmam gerekirdi. Biliyordum ünlü olupta birinin sizi tanımaması kötü ve sinir bozucu olabilir ama garçekten şifacı olabilmek için girdiğim yorucu dersler ve üzerine yağmur gibi yağan hastalar bende ne bir müzik iştahı nede bir konser zevki bırakmıştı... eee bunlar olmayıncada ünlü dünyasını takip edemiyorsunuz! Neyse ben en azından bir yerden konuya girmem lazımdı ve konuşmaya başladım.

"-Ahh şimdi hatırladım siz hani şu her gün Gelecek postasında çıkan gençlerin büyük hayranısınız! Ben sizi pek takip edemedim malum hastalar ve hazırlanması gereken ilaç iksirleri."