"Ahh şimdi hatırladım siz hani şu her gün Gelecek postasında çıkan gençlerin büyük hayranısınız! Ben sizi pek takip edemedim malum hastalar ve hazırlanması gereken ilaç iksirleri."
Gülümsedim ister istemez bu sözlerden sonra. Onu çok iyi anlıyordum. Zor olsa gerek, nasıl yapabilir ki herşeyi bir anda. Hastalar, iksirler,ünlüner.... Peh...İşte bu sıralamada en saçma olan ünlüler. Gece boyunca sadece gülümseyecektim anlaşılan. Kalbimdeki kırıktan akan kanlar adeta yaramı derinleştiriyor ve konuşmamı engelliyordu. Odada ki eşyalar sanki üzerime geliyordu annemi düşündükte. Battıkça daha da kendine çeken bir bataktaydım sanki. Annem benim için çok önemliydi ama onun için ben çok önemsizdim. İşte bu yüzde yüzlük bir gerçekti. Derin derin aldığım nefesleri ardarda koysak buradan bilinmeyenlere doğru yol alırdım. Kızın yüzündeki ışıldı insanın içini rahatlatıyordu. Bence onun yerinde olmak en zor şeydi. Herkes bunu yapamazdı, şifa dağıtamazdı. Bu en özel yetenekti.
''Beni tanımayan yani en azından takip etmeyen biri ile konuşmak eğlenceli olucak sanırım. Şifa dağıtmak en kutsal şey bence. Nasıl karar verdin bu mesleğe? ''
Anasayfa 
