Bekleyiş

Gezgin

Yer Zaman: Battersea Gölü, 17:10
Konu: Steven canı sıkıldığı için göle gider. Orada biraz kendine gelmeye çalışırken en iyi arkadaşı Elain yanına gelerek konuşmaya başlarlar.
Kişiler: Elain Loisa O'Blad, Steven Edward Cole

Yine Her zamanki gibi can sıkıcı bir gün yaşıyordu Steven. Şu tatilleri bir türlü sevememişti. Her yıl aynı sıkıntıyı yaşıyordu. Tatil oldu mu Hogwarts kapanır herkes evlerine dönerdi. Steven da bu zamanlarda yalnız kalıyordu. Arkadaşları ve dostları dağılıyordu. Onları doğru düzgün göremiyordu bile. Tatilde çok az şey yapıyordu. Çoğu zaman evden dışarı çıkmak için çabalıyordu. Dışarıda geziniyor, bir yerlere gidiyor o şekilde vakit geçiriyordu. Hatta bazen arkadaşlarıyla da karşılaşabiliyordu. Aslında Steven’a göre bu tatil değil eziyet dönemiydi. İsmini böyle koymuştu. Onun için en güzel, en iyi zamanlar her zaman Hogwarts’ın açık olduğu günlerdi. Derdi, sıkıntısı ortadan kalkıyordu. Dostları ile bol bol vakit geçiriyordu. Elbette ki ailesini özlüyordu, onları görmek çok istiyordu okul zamanında ama şehirde yaşamak ona göre değildi. Steven kendini okulda daha iyi hissediyordu ve oraya ait olduğunu düşünüyordu. Neyse ki artık beklemesi için uzun bir süre olmayacaktı. Bir hafta sonra Hogwarts açılıyordu ve onun heyecanı her geçen gün bir kat daha artıyordu.

Düşünceleri bittikten sonra oturduğu yerden kalktı ve etrafı gezinmeye başladı. Rüzgarın uğultu sesi, ağaçlardaki yaprakların hışırtı sesi sanki bir müzik gibiydi. Her zamanki gibi Battersea Gölü sessizdi. Çok fazla insan yoktu etrafta. Steven tamamıyla kendini doğanın kollarına bırakmıştı. Buranın rahatlama getirdiği, huzur verdiği bir gerçekti. İnsanı alıp başka diyarlara götürüyordu. İnsanın kafasındaki karmaşık düşünceleri sanki siliyordu. Buranın büyülü bir gücü vardı sanki. Etrafta sadece doğanın o saf sesi vardı. Sanki konuşuyordu. Steven, biraz daha yürüdükten sonra gölün kenarına geldi ve sırtını arkasındaki ağaca yaslayarak oturdu. Bu sefer okul açılınca ne yapacağını düşündü. Kafasında planlar kurmaya başladı. Sinsice şeylerde düşünüyordu. Hareketsiz bir dönem geçiremezdi. Bu sene kesinlikle daha çok şey yapmalıydı.

Gezgin

Londra ...

Güzel bir gün , kuş cıvıltıları haricinde ... Ve , o büyük kavga ! Kapıyı çarptığında oluşan rüzgardan kendi saçları bile dalgalanmıştı . O kadar sinirlenmişti ki , her an ağlayabilirdi . Sabah olanlar onu öyle yıpratmıştıki !
Ceketini kaptığı gibi , elinde bavuluyla birlikte kendini dışarı atmıştı . Ve , tek tesellisi , Battersea Gölü ! Genelde orada kimse bulunmazdı . Elini hafifçe kaldırdığı gibi bir taksi karşısında bitiverdi .
Oturduğu gibi hafifçe mırıldandı '' Battersea gölüne lütfen ! '' Şöfor ona öyle ilginç bakmıştı ki , oda kayıtsız kalmadı . Kırmızı elbisesini sertçe dizlerinin üstüne çekti , sarı dalgalı saçlarını geriye savurdu ve elini camın kenarına koyarak dışarısını izlemeye başladı . İnsanlar ne kadar mutluydu , hayatı parça parça gözünün önünden geçiyordu ... Annesi , babası , sevgilisi ... Her şey o kadar hızlı gelişmişti ki !
Bir anda annesinden kopmuştu dehşet bir şekilde ... Sonra babası , ve bir kaç gün önce sevgilisi ! Her şey elinden gidiyordu , su gibi ...

Taksi şöforü '' Geldik hanımefendi ! '' diyene kadar kendine gelemedi . '' Ah , evet ! Sağolun '' dedi ve taksiden inmeye yeltendi . '' Hanımefendi , para ! '' '' Off , al ! Üstü kalsın , seni sersem ! '' kapıyı
çarpacaktı , ama sabahki olay aklına geldi ve hafif , çok hafif kapattı kapıyı . Buna kendisi bile şaşırmıştı . Her taraf ıssızdı , yalnızca ağaç hışırtıları geliyordu . İçindeki ses , sağ tarafa gitmesini söylüyordu .
Onu dinledi . Biraz ilerlediğinde , sarı saçlı birini gördü . Bir an halisülasyon gördüğünü düşünmüştü . Ağaca yaslanmış biri ... Onun burada ne işi vardı ? Biraz yaklaştı ve çocuğun sol tarafına geçti .
' Tanrım , ne kadar tatlı ! ' diye düşündü . ama sonra kendine kızdı . Çocuğunda canı sıkkındı belliki . Çocuğun arkasına geçti hemen . Ağaca yaslandı , ellerini midesinin üzerinde kavuşturdu , ayaklarını çapraz
birleştirdi ve hafif tebessümle ağaçları - yada çocuğu - izlemeye başladı . Bu ona tüm dertlerini unutturmuştu , serindi ve ... Ve , mutluydu !

Gezgin

Steven, arada bir düşünmeyi bırakıp etrafını seyrediyordu. Her ne kadar uzun süreli sessizliği ve böyle boş oturmayı sevmese de burası tek istisna olan yerdi onun için. Bir şeye canı sıkıldı mı, kendini iyi hissetmedi mi buraya gelir kafasını dinlerdi. Bir nevi burası onun için kendini toparlama mekanıydı. O sırada birilerinin ayak seslerini duydu. Kulağını oraya vermişti. Yavaşça ses daha da netleşmeye başladı. Çimenlere basarken gelen sesi artık duyabiliyordu. Bu merakına rağmen başını o tarafa çevirmemişti. Sadece biraz bekleyip ne olacağını merak ediyordu. Biraz sonra o kişinin kendisinin bulunduğu yere geldiğini gördü. Tam sol tarafına geçmişti. Şöyle yan gözle bir baktı ama yüzünü tam göremediği için kim olduğunu anlayamadı. Bu kişi onun yaşlarında bir kızdı. Steven hala sessizdi ve izlemekle yetiniyordu. Aniden kız yanından kalkarak Steven’ın arkasına geçti. Kimdi bu? Oyun mu oynuyordu Steven ile yoksa oyun değil miydi? Ya peki bu kız muggle ise? O zaman Steven kesinlikle oradan uzaklaşırdı. Kız da sanki konuşmak istiyordu ama o da suskundu. Steven artık beklemeyi bırakarak konuşmaya karar verdi. Kim olduğunu böylece öğrenecekti. Hemen arkasında oturan kıza döndü ve şaşkına döndü. Deminden beri aklına kurcalayan kişinin Elain olduğunu fark etti. Şaşkın ifadeyle

" İnanamıyorum deminden beri arkamda olan sen miydin? Benimde aklımdan bin bir türlü şey geçiyordu. Seni gördüğüme çok sevindim Elain. Nasılsın, okul kapandığından beri göüşemedik?"

Gezgin

''Aman Tanrım ! Bende kim bu yakışıklı diyordum . Edward nasılsın ? ''

Böyle bi şans olamazdı . Bir an birlikte kovalanbaç oynamış gibiydiler . İkiside şaşkın , bitkin ama mutlu ... Edwardla tanışıyorlardı , ama o kadar yakın değillerdi . Belkide Loisa , çekiniyordu . Belki ... Belki , korkuyordu .
Aslında Edward çok iyi ve sempatik biriydi . Slytherin olmasına rağmen o , çok dostcanlısıydı . Bir an ikiside sustu . Ölüm sessizliği vardı . Sanki , çıkırtılar geliyordu , birimi yaklaşıyordu ? Loisa dalgalı saçlarını
savurarak şüpheyle arkasını döndü . Ses gittikçe yaklaşıyordu ...

Gezgin

Elain de Steven'ı gördüğüne şaşırmış görünüyordu. Ağzı hafif aralanmış ve sonra kapanmıştı. Elain'i tanıyordu ve konuşmuşluğu da vardı. Onu tanıdığı kadar iyi biriydi. Tam kafa dengi biriydi Elain. Bu kadar birbirlerini az tanımalarına rağmen iyi anlaşıyorlardı. Belki de ileride çok iyi dost olacaklardı. Elain'nin de Slytherinli olması ve bunun özelliklerini taşıması Steven'ın ona olumlu yaklaşmasını sağlıyordu. Çok geçmeden de Steven Elain'in sorusunu yanıtladı.

" Aslında ne iyiyim ne de kötü. Hogwarts açılmayınca kendimi yalnız hissediyorum.

Sonra sustu. Elain de bie şey dememişti. Neden böyle aniden susmuşlardı hiç bilmiyordu. Şuan duyduğu tek ses rüzgarın uğultusuydu. Bu suskunluk iyi değildi. Arkadaşı da yanındayken suskun kalmak garip kaçıyordu. Sanki konuşmasını bilmeyen biri gibi görünmek istemiyordu, düşünmesi bile kötüydü. Tam konuşmaya başlayacaktı ki hışırtı sesleri gelmeye başladı. Sanki biri veya birileri geliyordu. Elain de dalgalı güzel saçını geriye doğru savurarak sesin geldiği yere döndü. Steven da meraklı ve şüphe dolu bakışlarıyla sesin geldiği yeri gözetlemeye başladı. Ayak sesleri iyice yakından gelmeye başlamıştı. Anlaşılan onlara doğru gelen biri vardı.

Gezgin

'' Oh , evet . Haklısın . ''

Söylediği doğruydu . Gerçekten Hogwarts öğrencisizken bir başka oluyordu . İnsan yaklaşmak istemiyordu . Şüphe dolu , bomboş , yalnız bir binaydı . Eski bir bina ... Edward'ta Loisa gibi bir an sustu . İkiside birbirine
bakıyordu . Loisa II.Sınıftayken Edwardla Sihir Tarihinde aynı sırayı paylaşmıştı . Ondan beri birbirlerinin simalarını unutmamış olmalılar ki , her gördüklerinde selamlaşıyorlardı . Loisa bunu seviyordu . Tüm Slylarla
dost olmak onu mutlu ediyordu . Bir bakıma aynı kandan olduklarını düşünüyordu .

Edward ve Loisa aynı anda sesin geldiği yöne döndüler . Çıtırtı yaklaşıyordu .Bu Loisanın canını sıkmaya başlamıştı . Yavaş ve sinsice yaklaşan , altı üstü bir hayvan olabilirdi . Böylesine sessiz ...Ama tahminleri onu yanıltmıştı .
Yaklan bir insandı . Uzun sarı - yada kahverengiye dönmüş - saçları , uzun bir boyu ve sinsi bakışları olan biriydi . Loisa öylesine şaşırmıştı ki , çocuk pis bir tebessümle ellerini yavaşça iki yana açtı , kafasını kaldırdı ve bağırmaya başladı .
'' Tam tahmin ettiğim gibi Steven . Buradasın ! '' Loisa , kuşku dolu gözlerle Edwarda baktı . Çocuğun arkasından bir kız daha geldi , simsiyah saçları onu olduğundan daha korkunç gösteriyordu . '' Bak , Elizabeth iki güzel yem ! Düelloya hazırmısın tatlım ? ''

Kısa bir sessizliğin ardından ikiside aynı anda asalarını çıkardılar , Loisa bunu tahmin etmişti , bu yüzden anında asasını çıkarıp onlara narin bir şekilde doğrulttu '' Eğer canınızı sokakta bulduysanız , buyrun . Edwardı yalnız bırakacak kadar mazoşist değilim ! ''

Hava dahada soğumuştu , bir yandan titreyen ellerini göstermemeye çalışıyor , bir yandan sinsi bakışlarla kıza bakıyordu . Edwardın vereceği cevaptan korkuyordu . Onu korumak , onun ne haddineydi ?
Rüzgar hepsinin saçlarını yüzüne vuruyor , Loisanın kırmızı elbisesini havaya uçuruyordu . Ancak , tek bir şey vardı ; Kıyamete kadar savaşmak ! Ne olursa , kim olursa olsun bu teoriyi unutmayacaktı .
Kendinden emin bir şekilde kafasını salladı asasını daha sıkı kavramıştı . Artık elleri titremiyordu ....

Gezgin

Elain ve Steven merak içinde geleni beklerken nedense Steven’ın içinde bir tedirginlik başlamıştı. Daha ne olduğunu bile bilmiyordu ama bu hisse engelde olamıyordu. Karşıdan gelen kişi yavaşça ve emin adımlarla onlara doğru geliyordu. Karşıdaki çocuğun yüzünde hiçbir belirti yoktu, sanki donuk gibiydi. Bu kişi artık net bir şekilde görünebiliyordu. Kumral uzunca saçlı ve uzun boylu biriydi. Fakat yüzünü tam olarak göremiyordu. Sanki saklıyordu. Sonra aniden sinir edici bir gülüşle ellerini iki yana açtı ve yüzünü onlara gösterdi. Birkaç metre ileriden bağırarak

"Tam tahmin ettiğim gibi Steven . Buradasın !”

Steven şok olmuştu onu görünce. Bu hiç de iyi bir şey değildi. Nereden çıkmıştı şimdi bu ve nasıl bulmuştu onu. Steven hiç tereddüt etmeden pantalonunda sakladığı asasını kavradı. Her şey olacakmış gibi hazırda bekliyordu. Çünkü genelde onunla karşılaşmak düello ile sonuçlanıyordu. Ama burada böyle bir şeyin olmasını istemiyordu. Şuan ne savaşmanın havasındaydı ne de bu nefret ettiği kişi ile uğraşmanın. Bu kişinin adı Mat idi. Ravenclaw 2.sınıf öğrencisiydi. Onu tanıdığından beri hep düşmandılar. Ne kadar savaşırlarsa savaşsınlar hiçbir zaman Mat bu olayı bitirmemişti. Bulduğu her fırsatta Steven’a bulaşırdı. Tabi bu kolay bir şey değildi. Steven’ın da hep ona karşı sinsi planları olmuştu. Düşmanının yanındaki kızı fazla tanımıyordu çok az görmüştü onu. Sonra Mat kız arkadaşına dönerek onunla konuştu. Özellikle de sesli söylemişti bunu. Anlaşılan bu niyeti düello ile bozmuştu. Fakat şuan Hogwarts sınırları dışındaydılar. Şehirde büyü yapmak yasaklanmıştı. Ya Hogwarts’dan birileri onları büyü yaparken görürse ne olacaktı?büyük ihtimal ağır bir ceza alırlardı fakat bunu yapmaya mecbur kalırsa kendini ve arkadaşını da korumak için tereddüt etmezdi. Zaten seçme gibi bir şansı yoktu. Gidişat kötüydü. Elain de çoktan asasını çıkartmıştı. Onlara doğru doğrultarak hazır olduğunu tehditkar bir biçimde göstermişti.

“Eğer canınızı sokakta bulduysanız , buyrun . Edwardı yalnız bırakacak kadar mazoşist değilim !”Steven da korkmuyordu onlardan ama içinde bir tedirginlik vardı.

"Hiç akıllanmayacaksın de mi Mat? Seni bir çok kez yendim ve eğer korktuğumuzu düşünüyorsan bunda yanılıyorsun. Seni yenebilirim. Elain’e de katılıyorum” Hemen asasını sakladığı yerden çıkartarak onlara doğrulttu. Yüzü iyice ciddileşmiş ve sertleşmişti. Acıma gibi bir şey olmayacaktı. Neyseki hep asasını okul olmadığında da yanında taşıyordu. Her zaman hazırlıklı olmuştu. Ama hiç böyle bir şeyin olacağını düşünmemişti. Şuan tek dileği Hogwarts yönetiminden onları bu şekilde gömemeleriydi. Çünkü Hogwarts dışında büyü yapmak kesinlikle yasaktı ve ağır cezalar veriliyordu.

Gezgin

Düello yapmak bir Slytherin için oldukça kolaydı . Ama ya , kurallar ? Hogwarts dışında büyü yapmak yasaktı . Ve yönetim bunu kesinlikle anlayacaktı . Peki şimdi ne olacaktı ? Soğuk tenine esen rüzgarla şüphenin karışımını kanında sezinliyordu . Bu hiç hoş değildi . Anide yanındaki Edwarda döndü ve gözleriyle büyü yapmanın yasak olduğunu anlatmaya çalıştı . Ancak Edward çoktan kendini düelloya hazırlamış görünüyor-
du . Yapacak bir şey yoktu . Bir arkadaşı , özellikle bir Slytherini korumak zorundaydı . Ceza almak , bu durumda pekte etkileyici değildi .

Bir an aklına bir fikir geldi . Cebinde bir Muggle telefonu vardı . Çocuk ve sevgilisinin dikkatini dağıtması gerekiyordu . Bu sırada tuşlara basarak Edwarda planını anlatacaktı . ' Evet Loisa , dedi plan başlıyor ' '' Ah , kahretsin ! Slytherin bina sorumlusu geliyor ! '' Hepsi arkasını dönerek gösterdiği yere baktı . Bu sırada Loisa çoktan harekete geçmişti . Cep telefonu yerine sözlü olarak anlatmayı denedi . Sessizce ve hızlı adımlarla Edwarda yaklaştı . '' Hey , acio büyüsü yapacağım ve asa elime geçtiği anda en sondaki yeşil ağacın orada buluşacağız . '' Süre dolmuştu . O iki kişi çoktan tekrara yüzlerini Edward ve Loisaya çevirmişti .
'' Hey , siz ne kadarda salaksınız ! '' Kız ona doğru adımını attı ve '' Kes sesini seni bu...'' ' ve şimdi ' diye düşünerek bağırdı '' Acio asa ! '' olmuştu . Ama asayı almadı . Olağanca gücüyle koşmaya başladı ...