Oscar

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zaman: SYB dersi öncesi, öğle yemeğinden sonraki ara.
Hava Koşulları: Sonbaharın son sürprizi, açık bir hava.
Kişiler: Paula Lilith Silimauré, Caprice Anna Flower, Marcus Lucas Silimauré, Eleonora Lizz Witherspoon, Alairé Marsléné, Aislin Saraid Orflaith

‘’ Oscar! Neredesin ufaklık? ‘’ Aramakla bulunacak bir köpekçik değildi ki minik dostu. Ufak bacaklarının taşıdığı kirli beyaz gövdesi ortalıkta paytak paytak gezinip dururken, bu sevimli yaratığı fark etmemek olanaksızdı. Yatağının yanı başında duran ve çok derin olmayan siyah yemek kabına dokunmamıştı bile obur yavru. Gövdesinin sağa sola yalpalamasına engel olamayarak koşardı oysa yemeğin kokusunu aldığında. Her zaman verilmeyen ödüllerden biri olan ezilmiş ve püre haline getirilmiş dana etine bayılan köpek, koku, onun gibi bir evcil hayvan için dayanılmaz olmasına rağmen görünmüyordu. Paula her zamankinden biraz daha yüksek sesle son kez çağırdı küçük dostunu. ‘’ Oscar! Buraya gel hemen! ‘’ Hala ses yoktu. Şişkin ve yumuşak karnından gelen ufak bir havlama sesi bile yoktu. En ufak bir keyif veya oyun belirtisi de yoktu. Peşinde, gözleri olan bir paspas gibi sürüklenen köpekçik hiç böyle yapmamıştı bugüne kadar. Endişelenen kumral cadı, yatağında uzanmış bir dergi karıştırıyor olan Eleonora’ya sordu:

‘’ Ell, Oscar’ı gördün mü ? ‘’
‘’ Hayır tatlım görmedim. En son nereden geldin, belki küçük gövdesi henüz senin hızına yetişememiştir. ‘’
‘’ Oh, hayır. En son baktığımda Göl Kenarı’nda ardımdan geliyordu. Umarım aşamadığı bir merdiven sonu olmamıştır. ‘’

Minicik bir can için söz konusu olan endişe, iki cadının da yüzüne yansımıştı. İki kelimelik cümlelerle, beklenen arama başladı.
‘’ Ben gidiyorum. ‘’
‘’Ben de geliyorum. ‘’
Eleonora ve Paula merdivenleri yıldırım hızıyla indiklerinde, Hogwarts’ın taş duvarlarından dışarıya geçit veren tek kapı olmayan; ancak en büyük kapı olan giriş kapısından çıktılar. Arada bir takıldığı taşlara ve girintili çıkıntılı yola aldırmayan Paula, köpeğini sapa sağlam bulmak istiyordu. Zavallının başına gelecek en ufak şey, beraberinde en tatlı anılarını da götürebilirdi. Dost oldukları zamanda bu köpeği kendisine Aislin almıştı. Eleonora’yı ardından bırakan genç cadı rüzgarını Göl Kenarı’ndaki çimenlerin üzerine sürerek suyun yakınlarına geldi. Hemen ötede oturmakta olan Caprice ve Marcus’u gördüğünde, onların yanına bedeni varamadan, sesini ulaştırmak için bağırdı. ‘’ Hey Mark! Caprice! Buraya gelin! ‘’ Kuzeni ve Caprice yanına geldiklerinde, Eleonora da nefes nefese Paula’ya yetişmişti. Merakla ne olduğunu soran ikiliye Oscar’ın kayıp olduğunu söylerken sesinde endişe vardı.

Onların da ardından geleceklerini umarak Göl’ü turlamaya başladı. Kısa süre sonra dehşetle parlayan gözleri ile, belki de yapacağı son şeytanlığa bakan Slytherin’li çocuğa bağırdı. ‘’ Onu hemen yere bırak, yoksa senin için iyi olmaz! ‘’ Pis pis sırıtan çirkin suratında beliren hırsın izleri, gölün suyunu aşıp Paula’nın yanına kadar gelmiş ve genç cadının sinirlerini alt üst etmişti. Hemen ardından gelen yanıt, halka halka olan suyun yüzeyini iyice bozdu. Slytherin’li köpeği suya bırakmış ve Paula da hemen ardından suya atlamıştı. Yüzerken dibe doğru giden ve zavallı minik bacakları dibi boylamasına engel olamayacak kadar az şiddette çırpınan köpeğine uzattı elini. Kaptığı gibi minik gövde ile suyun yüzeyine çıkması normalden uzun zaman almıştı. Göl’ün diğer yarısından çıkan Hufflepuff’lı cadı ardından olan bitenden habersiz köpeğiyle ilgilenmeye dalmıştı. Hemen yanına gelen Eleonora’nın yaptığı kurutma büyüsü ile mucizevi şekilde tıksıran şirin köpeği kucağında sıkıp anlayacağından emin şekilde konuştu:
‘’ Bir daha asla yanımdan ayrılmayacaksın seni küçük yaramaz. ‘’
Tam o anda Eleonora’nın baktığı yöne çevirdi gözlerini ellerinde minik dostu ile. Marcus, Slytherinli çirkin veledin peşinden koşuyordu son hız. Asası sağ eli içerisinde, tam da çocuğun gittiği yönü işaret ederken, kuzeninin kontrolüne güvenen cadı endişeleneceğine, intikamı alınacağı için seviniyordu.

V. Sınıf

Gölün kıyısında onunla oturmak, sohbet etmek Caprice için paha biçilmez bir andı. Yemekten sonra onu elinden tutarak gölün kıyısına kadar getirmiş, gözlerinin içine bakarak daha da yakınlaşmış kulağına sevgi sözcükleri fısıldamıştı. Caprice ne diyeceğini bilemez bir halde donmuş kalmış onu, dudaklarına kaçamak bir buse vererek ödüllendirmişti. Midesinde vızıldayan çekirge ordusu o an son sürat atağa geçmiş Caprice’nin nefesini kesmişti. Başka bir söze gerek yoktu, 15 yaşındaydılar, onlardan daha fazla ne bekleyebilirler ki? Gözlerini Mark’ın gözlerine dikmiş öylece sessizliği dinlerken Paulan’ın telaşlı ayak sesleriyle irkildiler. Yanında Eleonora da vardı, caprice ayağa kalkarak Paulanın’ın yanına koştu, onu neden çağırdığını öğrenmeliydi, sesindeki telaş Caprice’yi de telaşlandırmıştı.

-Paula nen var kuzum, ne oldu? Bu telaşının sebebi ne , dur bir nefes al, bi dur.

Paula’nın o tatlı köpekçiği mi kayıptı? Caprice Mark’a doğru dönerek telaşla hızlı hızlı konuşmaya başladı.

-Sen Paula ile kuzeye git, ben aşağıya doğru bakıyorum.

Dakikalar içinde hepsi bir yere dağılmışlar, oscar’ı arıyorlardı. Gölün aşağısında akıntı oluşmuş, tepede yükselen güneşe inat, yeşilin tonu karanlığa doğru çekiliyordu. Derinliğini ölçmek mümkün görünmüyordu. Caprice yüksek sesle bağırmaya başladı, bir yandan da göle bakıyordu, ne kadar ürkütücü göründüğünü düşünse de aklında sadece minik köpekçik vardı.

Paula’nın sesini duydu. Yukarıya doğru baktığında gölün karşısında bir çocuğun elinde köpekle bir şeyler yaptığını gördü. Bağrışmaların ardından çocuk köpeği acımasızca gölün ortasına fırlatırken Paula’nın suya atlayışını yüreği ağzında izledi. Yukarıya doğru koşmaya başladı. Mark sinirlenmiş kaçmaya yeltenen çocuğa doğru koşuyordu. Dakikalar geçmiş paula sudan çıkmamıştı. Eleonora gölün kıyısında Pulay’a sesleniyordu. Caprice birden durdu. Ya ona bir şey olmuşsa? Göle doğru döndü ve kendini karanlık sulara bıraktı.

Derin bir nefes alarak dibe daldı. Tenine değen serin su yüreğindeki korku ile buluştuğunda Caprice ayağında korkunç bir ağrı hissetti. Yüzeye çıkmak istedi, yapamadı. Ciğerlerindeki oksijen tükenmek üzereydi, son bir sürat kendini yukarıya doğru attı ağzını açtı bağırmaya çalıştı, yapamadı. Ellerini çırpıyor suyun yüzeyinde kalmaya çalışıyordu. Başaramadı. Ağzından ve burnundan hafif hafifi giren su ile Caprice umudunu kaybetti. Çırpınmayı kesti ve kendini suyun akışına bıraktı, dibe doğru yavaş yavaş süzülüyordu. Gözlerini kapattı, ölüm bu muydu? Onu dipte bekleyen denizkızlarını gördüğünü düşündü, ama gözleri kapalıydı, istemsizce de olsa gözlerini açtı. Kendisine doğru gelen belli belirsiz bir şekil gördü. Daha ne olduğunu anlamadan yukarıya doğru çekildiğini hissetti. Biri onu yukarıya doğru çekiyordu, ölüm şimdilik onu rest geçmişti, ama şimdilik.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Mark, göl kenarından biraz uzakta, serin kavak ağaçlarının gölgesine oturmuş, Aşkı Caprice'yle çene çalıyordu. Öğle yemeğinde yediği o büyük sosisler ona fazla gelmişti. Sırtüstü çimenlere uzandı. Ağacın ince, iğne yapraklarının arasından süzülen ışık huzmelerinin yüzüne vurduğunu hissetti. Bu onda tuhaf bi' gıdıklama hissi uyandırıyordu. Bu güzel havada bile içinde bir kötülük hissi vardı bu yakında öğrendiği haberlerden olabilirdi. Yine gördüğü o kötü rüyaları görüyordu. İçinde nedenini anlayamadığı bir öfke vardı, birini şöyle ağız tadıyla dövse hiçbirşeyi kalmayacaktı sanki. Aslında bu öfkenin sebebini biliyordu amacasına ve babasına olanlardı öfkenin sebebini. Aslında birazda mutluydu, ne zamandır açılamadığı gizemli aşkına açılmıştı kızda gayet olumlu karşılamıştı. Hatta Caprice'yle beraber gelirlerken elini tutmuş ve kulaklarına sevgi sözcükleri fısıldamıştı. Sonra birden Paula'nın telaşlı ayak sesleri duyuldu Mark bireden irkildi. Bakışlarını birden aşkına cevirdi-Artık birbirlerine bu şekilde hitap ediyorler.- Onunda irkilmiş gibi bir hali vardı. Sonra kuzeninin o teleşlı sesi duyuldu onları yanına çağırıyordu. Caprice'le Mark aceleyle kalktılar ve Paula'ya doğru hareket ettiler. Kız gölün etrafında turlamaya başladı. Paula'ya yetiştiklerinde kızın arkasında Eleonora belirdi Mark endişeyle sordu ''Şey... Paula bi' sorunun yokya?'' Kız endişeyle köpeği Oscar'ın kabolduğunu söyledi. Sonra Mark çimlere bakarak yürüyordu, doğal olarakta önünü göremiyordu ama Paula'nın kokusunu takip etmesi yetiyordu. Sonra Paula'nın şimdiye kaçar duyduğu en sinirli sesini duyduğu. Şimdi karşıdaki kimse ona acıyordu çünkü karşısındakine eğer Oscar'ı bırakmazsa onu pişman edeceğini söylüyordu. Sonra pis pis sırıtan Slytherin'li köpeği suya bıraktı Paula'da hemen ardıdan suya atladı. Mark ne yaptığını anlamadan reflex olarak çocuğun peşine düştü. Okadar hızlı koşuyordu ki kısa sürede arayı kapattı ama aynı zamanda cocukta hızlanmıştı araları gittikçe açılışıyordu. Mark asasını çekti;

''Bumbardie!'' diye haykırdı. Çocuk acılar içerisinde ciyakladı. Ama Mark'ın içinde bir gram bile acıma duygusu uyanmamıştı. Çocuğu acımasız bir biçimde sürüklemeye başladı. Göl kenar'ındakileri görünce içi ferahladı ama herkez donmuş gibiydi su yüzeyinde birden kabarcıklar belirdi biri içerisinden Paula'yı suyun içinden çıkardı Mark o kadar sinirlenmiştiki ağzından onun sesine benzemeyen bir ses çıktı ''Seni küçük pislik sen bunu çoktan hakettin''dedi. Elini çocuğun burnuna sertçe bastırdı çocuğun burnundan sıcak kanlar boynuna akmaya başladı...

Özel Sektör

Elindeki kitabı bir köşeye bırakmak istese de, bir türlü söz geçiremediği beyninin etkisi ile daha sıkı tutmaya başladı. Faydasız bilgilerle donatıldığı derslikleri terk ederken, tuvalette bile sarf ettiği eforun yarsını derslerine gösterse, Hogwarts sınırlarından daha hızlı çıkabileceğini düşündü. Edward yapacağını yapmıştı. İkinci yüzünü insanlara sevdirmiş ve Karanlık Sanatlar profesörü olmuştu. Borusunu istediği gibi öttürebilecekti artık puslu havasıyla içinden çıkılmaz bir labirent halini alan okulun sınırları içerisinde. Bir an için meraklandı. Yasak Orman gezileri devam edecek miydi?! Önceden zararsız gibi görünen planlarına, artık ne gibi bir etkinin gücü eklenmişti?! Sorular kafasında dönüp dururken, Göl Kenarı’nda tanıdık bir ses duydu. İçinde cız eden bir gerçeğin etkisiyle huzursuzca kıpırdandı. Kitabı çimenlerin üzerine bırakırken, Slytherinli bir pisliğin ellerinde tuttuğu Oscar’ı gördü. Oscar, Paula’ya doğum günü için aldığı sevimli bir köpekti. Çok uzun zaman olmamış ve köpek hala tam olarak büyümemişti. Ancak şimdi koyu yeşil bir çizgiyle belirginleşen Slytherin damgasını siyah cüppesinde taşıyan velet, Oscar’ı olduğundan daha savunmasız görünecek şekilde suyun üzerinde tutuyordu. Paula’nın asılsız tehditlerine aldırmayan velet, acımasızca köpeği suya atmıştı. Havlaması suya girmesi ile son bulan Oscar ile birlikte ayağa fırladı Aislin. Sinirlerindeki gerilme güzel yüzünü neredeyse morartmıştı. Ancak tam kendisi suya girecekken, Paula’nın suya atladığını gördü. İyi yüzücü olduğunu bildiği binadaşı, kendisine uzak olan diğer kıyıdan çıkmıştı. Oscar ile birlikte Eleonora’nın yanındaydılar. Biraz olsun derin bir nefes alıp, neler olduğunu sormak için yanlarına ilerlemeye karar vermişti ki; tipik bir Hufflepuff davranışı gösteren fedakar Caprice, Paula’yı göremediğinden olacak suya atlamıştı. Kızın da sırılsıklam çıkıp yanlarına gelmesini bekleyen Aislin, yaklaşık otuz saniyenin ardından suda bir hareket göremeyince yardım istemeye zaman harcamadan Göl’ün karanlık sularına daldı.

Sonbaharın üşüten rüzgarında genç cadı, binadaşı ile birlikte suyun yüzüne çıkmış ve kıyıya doğru yaklaşmıştı. Kendine suyun üstüne çıktığı anda gelen Caprice, Aislin’i zorlamamış ve nefes almak için kendisini zorlamıştı. Aislin, Paula ve diğerlerinden uzak olan tarafta çimenlerin üzerine geldiklerinde, güç bela ayağa kalkan Aislin diğer yakada kalan cüppesini getirdi asasıyla. Caprice’in titreyen bedenine doladığında, kendisinin de titrediğini fark etti. Ancak aldırmadı. Soğuk suya dayanıklı olan bedeni, mizacına yaraşır şekilde uyum sağladı. Caprice’e bakarken dikkatliydi. Su yutmuş olan kızın öksürüklerinin aralığını dinliyordu. En ufak bir şeyde müdahale etmek üzere bekler halde sordu:

‘’ İyi misin Caprice? Derdin neydi? Paula’yı görmedin mi?! ‘’

V. Sınıf

Gözlerini açmamak için direndi. Çok yorulmuştu, dinlenmek ve uymak istiyordu. Midesine dolan sular dışarı çıkmak için onu zorluyor, kusmak için acımasızca bir neden yaratıyorlardı. Caprice bir bulantı ile gözlerini açtı. Yana doğru eğilerek kusmaya başladı. Tepesinde birleri ona bir şeyler diyordu, lakin onun ne dinleyecek ne de cevap verecek hali vardı. Kendini çimenlerin üzerine attı, hala isterik öksürüklerle boğuşuyordu. Gözlerini hafifçe araladı, Aislin ona kızgın bakıyordu. Yüzünü sola doğru çevirdiğinde pofidik bir kütlenin yüzüne sürtündüğünü fark etti, onun yüzünü yalamasına gülmeli mi ağlamalı mı belemedi.

-Oscar!

Gülmek istiyordu, demek ki onu bulmuşlardı. Yerinden kalkmaya çalışarak etrafta Paula'yı aradı. Aislin onu tutmuş ayağa kalkmaması için kolundan tuttuğu gibi geri çekti. Düşüşü şiddetli olmasada poposunda hafif bir acı hissetmişti, eliyle acıyan yerini avuşturdu. Seslerin geldiği yöne doğru baktı, ona hızlı adımlarla yaklaşan Paula’yı gördü, oda mı ona kızmıştı? Gelişindeki hışım gözlerinde şimşekler çakmasına neden oluyordu. Mark’ı göremese de sesi kulaklarına kadar gelmişti, diğerleri de geliyordu. Caprice kendinden emin ve mutlu bir şekilde çimenlerin üzerine kendini bırakarak Aislin’e doğru yüzünü döndü.

-Teşekkür ederim. Sayende yeniden nefes alabiliyorum.

Paula’nın onu azarlayışını mutlulukla dinledi. Öğlen güneşinin tepeye çıktığını fark ettiğinde aniden fırladı.

-Geç kalacağız, hadi, hadi, hadddiiii… unuttunuz mu derse girmeliyiz. Hey biri beni kurulayabilir mi? Ders kitabım nerede, hey o benim asam.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yanından ayrılmamasını henüz söylemiş olduğu küçük pofuduk yaramaz birden bire gölün diğer tarafına doğru koşmaya başlamıştı. Kıyıda bir kavis çizen gölün etrafında dolanan Oscar’ın peşinden giden Paula adımlarını minik köpeğin koşmaya başlaması ile hızlandırdı. Ancak gittiği yönü kestirmek için kafasını uzattığında hiç de hoşlanmadığı bir manzara gördü. Caprice kıyıda yerde yatıyordu ve ıslaktı.Aislin de aynı onun gibi ıslak ve kızgın görünüyordu.Neler olduğunu tahmin etmeye çalışmasına gerek yoktu Huffleouff’lı cadının.Belli ki, gölün diğer yanından çıktıklarını görmeyen fedakar arkadaşı Caprice suya atlamış ve başına bit terslik gelmişti. Onarın yanlarına vardıklarında Paula önce Aislin’e baktı. İyi olduğunu anlatan bir baş hareketiyle, Paula’nın endişeli bakışlarına karşılık verdi yeşil gözlü cadı. Eskiden gelen sıkı bir dostluğun mirası olarak bakışlarla anlaşabilmeleri o an için iyiydi. Zira Paula şu anda Caprice’i azarlamakla meşgul olacaktı.

‘’ Sen aklını mı kaçırdın? Ah Caprice! Ya sana bir şey olsaydı?! Ya Aislin seni göremeseydi?! Bir daha asla ama asla böyle bir şey yapma. Beni çok korkuttun. Marcus da deliye dönmüş olmalı. Buraya koşuşuna bakılırsa. ‘’

Kızın gözlerindeki mutluluk bütün kızgınlığını alıp götürmüşü.Ne de olsa kendisi için endişelenmiş olan binadaşı hayatının fedakarlığını yapmıştı. Bu yüzden onu yalamakla meşgul olan Oscar’ı kucağına aldıktan sonra hızla bir kurutma büyüsü yaptı Caprice’e.Saçları biraz kabarsa da, arkadaşı kurumuştu. Hiç boğulma tehlikesi atlatmamış gibi olan Caprice’in çevikçe ayaklanışı ve Marcus’un endişesini de giderdikten sonra söyledikleri Paula’yı güldürmüştü. Hala aklı derslerdeydi. Hırs denildiğinde Caprice’in eğlence anlayışıyla birleşen eğlenceli aktiviteler geliyordu Paula’nın aklına.

‘’ Sınıf başkanımız yine konuştu. Önce bir kendine gel de sen. ‘’

Paula’nın konuşmasına fırsat vermeden asasını ve kitaplarını aramaya çıkan Caprice’in hızına diyecek yoktu. Gitmek için hazırdılar. Caprice’in asasını ve kitabını almasını bekliyorlardı.