Ziyaret

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

Mekân: Sihir Bakanlığı - Bakan'ın Ofisi
Zaman Dilimi: 21:30
Oyuncular: James Simon Lorgoff, Eragon James O'Learnot

Akşam vaktinin alışılmış serinliği, Bakan'ın ofisindeki bunaltıcı sıcak ile sert bir mücadele içerisindeydi. Vaktin karanlığı ile uyum sağlamış odadaki tek pencereden içeriye, görünmeyen ancak rahatlıkla hissedilebilen bir nefes giriyor, deri koltuğunda hareketsizce duran genç adama belirgin bir rahatlama hissi veriyordu. Meşe yapımı masanın tam arkasında bulunan koca pencere, sükûnet dolu akşam havası ile ofis arasında sınır görevi görüyordu. Bir adamın isteğine bağlı olarak faaliyet gösteren bir sınır.

Kontrol benim elimde, diye düşündü genç adam. Odasının bilindik görüntüsüne arkasını dönmüş, dışarının sakin manzarasını seyrediyor, yoğun düşünceler arasında dikkatle dolaşıyordu. Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Bunu yapmayı seviyordu. Derinden alınan her nefes, dışarı çıktığında dünyaya sessizce haykırıyor, isyan ediyordu. Bir kez daha, kontrolün kendi elinde olduğu fikri zihninden akıp geçti. Fakat bugün, zihninde bir kısım, bu fikri şiddetle reddediyordu. Öne sürülen tez basitti: İçinde yaşadığı sihirli dünyanın düzenini sağlamaktan sorumlu bir adam vardı. Ama bu adam ne yapıyordu? Neyi kontrol edemiyordu? İpin hangi ucu parmaklarından kaçmış, bir başkasının eline geçivermişti? Ya da, gerçekten öyle miydi?

Bu akşam, birden bire ortaya çıkmış bu karmaşaya bir açıklık getirecekti. Büyülü dünyanın en eski ve en asil okullarından birinde yaşanan çirkinliğe bir cevap bulacaktı. Okuldan sorumlu toy bir temsilci, ne halt etmeye koca bir asırdır değişmeyen müfredatı değiştiriyordu? Bunun kurnazca bir oyun olabileceğini düşündü. Belki de bu durumun ortaya çıkmasını isteyen başkasıydı. Sorumsuz profili ile gündemden düşmeyen Bakanlık ile alay mı ediliyordu? Bu mücadelede hamleler bu kadar basit miydi? Ya da, bu basitliğin arkasına gizlenmiş kuvvetli saldırı neydi?

Açık vermekten hoşlanmazdı. Bu çirkinliğe sebep olabilecek ne yapmıştı? Cevap gözünün önündeydi. Aylarca gizli kapaklı işler yürütmüş, Sihir Bakanlığı'nı kendi mücadelesine, halkın refah kalması amacına alet etmişti. Geçen ay boyunca çıkan gazetelerin manşetlerini hatırladı. Üst düzey Bakanlık memurlarının ve seherbazların cüret edip basına verdiği röportajlar gündemden düşmemişti. Hükümetin tembel görüntüsü hakkında teoriler yürütülmüş, halk kızdırılmış, kışkırtılmıştı. Elbette basın bu büyük nimetten yararlanacaktı. Fakat bunu yaparlarken, bu konuda başkalarına da kapıları ardına kadar açmaktan geri kalmıyorlardı. Alay konusu olan bu konuya cevabını verecekti. Çok yakında verecekti.

Ofisin çift kanatlı heybetli kapısından kulağına ulaşan nahoş gürültü, genç adamı derin düşüncelerinden kopardı. Yavaşça ve sessizce deri koltuğu ile birlikte arkasını döndü ve yüzünü kapıya çevirdi. Az sonra odayı işgal edecek olan delikanlının görüntüsü aklından geçti. Her zaman olduğu gibi, cüppesinin yenine gizlediği asasını avcuna indirdi ve bir bilek hareketi ile kapıları ardına kadar açtı. Sonrasında, asasını bir kez daha salladı ve ofisin yüksek tavanında ışık kümeleri belirdi. Oda aydınlanmıştı. Okulun toy yöneticisi karşısında duruyordu.

"Gel bakalım, Eragon. Vaktinde gelmen konusundaki uyarıma dikkat etmene sevindim. Bugün nasılsın?"

Banned

Şuursuz adımlarla karanlığın içerisine dalmıştı. Boşlukta kaybolmuş göz bebekleri, yavaş yavaş tutunacak bir dala yaklaşıyordu. Gözleriyle ya da kulaklarıyla etrafını kolaçan etmesine gerek yoktu. Yalnızdı. Gecenin de gelmesiyle iyice serinleyen hava, hafif bir esintinin yüzünü dalamasını sağlıyordu. Rahatsız bir şekilde gecenin soğuk havasını ciğerlerine doldurdu. Saçlarının arasında dolanmaya devam eden esinti için yapacak bir şeyi yoktu şimdilik. Geç kalmamak için hızlı hareket etmeliydi. Çevik adımlar atmaya başladı. Hızlandığını, esintinin saçlarının arasında biraz daha sert girdiğini fark edebiliyordu. Boşluktan çıkmış, dalgın bir şekilde etrafını süzen kahverengi gözleri, duraksayarak bir noktaya odaklandı. Cezp edici karanlığın büyüsüne kapılmış bedeni, kendisini kuru gibi görünen nemli ağaca attı. Gecenin soğukluğunu tekrar bedeninde hissederken aldığı derin nefesleri hızla geri verdi. Biraz önce sertleşen esinti şimdi, yumuşak ve tatlı geliyordu. Kapanan göz kapakları ile birlikte tekrar boşluğa kayan göz bebekler, bütün renkleri görebiliyordu. Parıldıyor ve huzur veriyorlardı. Aniden başına bir kılıcın girmesi gibi acı hissettiğinde göz kapaklarını hızla açtı ve kahverengi gözlerini tekrar dışarıyı süzerken buldu.

Kendisini çaresiz hisseden genç büyücü, bu düşüncesinden kurtulması gerektiğini fark etti. Neden böyle aptal şeyler hep onun başına gelirdi ki? Çok çalışmaktan mı? Ah, o Hogwarts’ın gelmiş geçmiş en tembel müdürüydü. Ve bununla gurur duyuyordu. Kayıtsızca aldığı derin bir nefes ile ayağa kalktı yavaşça. Temkinli ama çevik bir şekilde ilerlemesine devam etti. Kendisini biraz daha rahatlamış ve yürüye bilecek gibi hissediyordu. Cisimleneceği alana yaklaşırken parmaklarını birleştirerek teker teker hepsini kıtlatmaya çalışıyordu. Sabırsız adımlarının sonunda cisimlenebileceği bir yere gelmişti. Neden odasından cisimlenmediğini bilmiyordu. Belki de biraz yürüyüş yapmanın iyi geleceğini düşünmüştü. Ziyaret için. Ürkütücü ve bir o kadar da sevimsiz olduğunu düşündüğü yaratıklara bakıyormuş gibi kafasını arkasına çevirdi. Eğer orada birileri varsa bile onlarla bu gece karşılaşmak istemediğine kanaat getirdi. Cüppesinin cebindeki asayı sağ eline alarak, ormanın havasını son kez ciğerlerine doldurarak hızla cisimlendi.

İhtişamlı ve büyük binanın önünde duruyor, ayaklarının altındaki taş zemine alışmaya çalışıyordu. İlerlemeye başladığında dengesini koruyabileceğini düşündüğünde birkaç adım attı. Şimdi buna daha fazla inanıyordu. Yine çevik adımlar atarak binanın içerisine girdi. Sabırsızca ilerleyişinin sonunda güzel bir sonun olacağını düşünüyordu. En azından bunun için uğraşacaktı. Rahatsızca aldığı nefesle samimiyetsiz ve ilgisiz bir şekilde etrafını süzmeye başladı. Bakanlığın ne kadar büyük olduğunu şimdi bir kere daha şahitlik edecekti. Okulundan ne kadar memnun olduğunu da anlayacaktı. Çevik adımlarını daha da hızlandırarak birinci katın koridorlarında ilerlemeye başladı. Sihir Bakanı’nın Ofisi. Derin bir nefes alıp, tuttu. Tam karşısında duran odaya ilerlemeye başlamıştı ki; çift kanatlı kapı, hızla ardına kadar açıldı. Odayı süzme gereksinimi duymadan kapıdan içeriye girdi ve kahverengi gözlerini karşısındaki genç adama dikti. Tavandan inen ışık demetleri, adamın tenini ortaya çıkartıyordu. Böylece, karanlığın içerisine gömüşmüş kişiyi rahatça görebiliyordu. Duraksadı. Adamın söylediklerine aldığı nefesi dışarıya atarak cevap verdi.

“Ben her zaman dakik birisi olmuşumdur, James.” Kısa bir duraksamanın ardından “Daha iyi zamanlarım olmuştur, sen nasılsın?”

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

Oyun başlıyordu. Kapıların açılması ile, zayıf bir esinti ofisin kuzey tarafından içeriye hücum etti. Karşısında asi bir havayla duran delikanlının yüz ifadesine belli belirsiz bir bakış attı. Kendisi asasını bir kez daha kaldırıp, çift kanatlı kapıları kapatırken, Eragon meşe yapımı geniş masaya doğru yürümeye başlamıştı. Ağır kapıların kapanırken çıkardığı ses, delikanlının restore edilmiş ahşap zeminde yürürken çıkardığı ayak seslerine karıştı. Kapıların kapanışının bir saniye sonrasında, karşısında duran bu toy delikanlının dudaklarından dikkatle seçilmiş kelimeler dökülmeye başladı.

Bir yandan konuşuyor, diğer yandan James'in yüzünü süzüyordu. Bakan, yüzüne kendinden emin bir tebessüm iliştirerek, delikanlının söylediği her sözün zihninde yankılanmasına izin verdi. Ela gözlerini dosdoğru Müdür'ün gözlerine dikti. Basit fakat karanlık olan her bakışın altında gizlenmiş duygu ve düşünceleri anlamaya çalıştı. İma yoktu, vurgulama yoktu. Birden, Eragon'un, kendi davet mektubuna verdiği cevabı anımsadı. Bakan'ın, kendisini ziyaret etmesini istemesi hakkında bir yorumda bulunmamıştı. Pürüzsüz bir kabul mektubuydu. Şimdilik, bu düşüncesine ilişkin teoriler üretmekten vazgeçti. Bazen, bir paranoyaya kapılıp sürüklendiğini düşünmüyor değildi. Fakat gerçek oldukça netti: Onun sürdürmek zorunda olduğu yaşam, kaybedilmesi tarihî felaketlere yol açacak bir oyundu.

Bir el hareketi ile, Eragon'a puf koltuklardan birine oturmasını işaret etti. Ardından, hâlâ elinde bulundurduğu asasını sağ tarafında bulunan küçük, süssüz ve diğer mobilyalarla uyumlu bir dolaba doğru salladı. Dolabın kapağı gıcırdayarak açılırken, delikanlının gözlerinin dolabın içerisindeki içki şişelerine iliştiğini hissedebiliyordu. Sakin ve sıcak ses tonunu ofisin rutubet dolu ortamına bıraktığında, ince belli iki bardak, meşe yapımı masanın sağ köşesinde belirmişti.

"İyi olmadığımı söyleseydim, bana inanmakta güçlük çeker miydin? Bu akşam konuşmamız gereken önemli birkaç konu var, delikanlı. Ne içersin?"

Banned

Duraksadığı yerden yürümeye devam etti. Ahşap zemine bastıkça yükselen sese aldırmadan karşısındaki genç adamın kapıyı kapatışını seyretti. Kapı kapandığında odanın içerisine sadece sessizlik hâkimdi. Artık ayaklarının zemine vurmasıyla çıkan o seste gitmişti. Bakan’ın masasının önünde durmuş, etrafı süzüyordu. James’in suratına yerleşmiş tebessümü karşılayacak gibi o da tebessüm etti. Şimdi ona masasının önünde duran koltukları gösteriyordu. Derin bir nefes alarak James’in gösterdiği puf koltuklarına oturdu. Bakışlarını hâlâ üzerinde tuttuğu adam, elinde duran asasını dolaba doğru salladı. Dolabın kapağı, sesli bir şekilde açılırken, kahverengi gözleri dolabın içerisinde bulunan içki şişelerine ulaştı. Birkaç saniye içerisinde konuşmaya başlayan genç adam, sesinin odanın içerisinde yayılmasına izin veriyordu. Masanın sağ köşesine konmuş bardaklara ilişen gözlerini sabitleyerek karşısındaki büyücüye doğrulttu.

James’in söylediklerinden sonra yüzündeki tebessüm biraz olsun azalmıştı ama hâlâ bir nebze tebessüm duruyordu. Odanın rutubetini hissederken, bedeninin dışarıdaki soğuk havayı aradığını fark edebiliyordu. Ama şimdi zevklerinden daha önemli bir şey vardı; diğer zevkleri. Zevkî olarak değiştirmek istediği müfredat. Belki yüzyıllardır süregelmiş bu aptal dersleri şimdi değiştirme şansı vardı. Gereksiz bütün dersleri kaldıracaktı. Bu kesinlikle desteklediği adamında hoşuna gidecekti. Hele, son iki sözcüğü gitmiş ders. Kimin hoşuna gitmeyecekti ki? Diğerleri sadece savunmadan saldırıya geçeceklerini düşünecekti ama bunun altında daha fazlası vardı. Belli belirsiz yüzüne yerleşen sinsi ifadenin bir an önce ondan uzaklaşmasını diledi. Şimdi, masum rolü oynayıp istediğini elde etme zamanıydı. Tebessümünü bozmadan derin bir nefes aldı ve gözlerini adamın ela gözlerine dikerek konuşmaya başladı, sessizliği bozarak.

“Öncelikle, sen seçebilirsin. Sana uyarım. Ve, seni dinliyorum Bakan’ım.”

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

Asasının tembel bir hareketiyle, dolabın rafından küçük boyutlara sahip, narin görünümlü, metal kaplamalı bir şişe fırlayıverdi. Genç adam, bir kez daha bileğini tembelce savurdu ve bu şişenin içerisindeki kızıl sıvı, ince belli bardaklara hücum etmeye başladı. Birkaç saniye sonra, küçük şişe masanın üzerinde, bardaklar da iki adamın avcunda yerini almıştı. Bakan, sol eliyle bardağı tutarken, sağ elindeki asasını yerine yerleştirdi. Sonrasında, ağır ve sakin hareketlerle masasına doğru eğildi ve kollarını meşe yapımı masanın üzerine koyarak, ela gözlerini delikanlıya dikti. Dikkatli bakışlarına verilen her tepkiyi izliyor, zihninde şiddetli fırtınaların merkezine girip, çıkıyordu.

Birkaç uzun saniye boyunca, bakışlarının odağını kaybetmesine izin vermeden, düşünmeye koyuldu. Bir Hogwarts yöneticisinin yüz yıldır değişmeyen ders müfredatını değiştirme sebebi, nasıl bir çılgınlık olabilirdi? Bunu gerçekten bu toy temsilci mi istemişti? Şimdilik bunu bilmesi mümkün olmasa da, cevabını alacağını biliyordu. Bugün, bu ofiste boş konuşmaların yapılmayacağını biliyordu. Bakan'ın davetkâr hâli, elbette teşvik etmek içindi. Mülakat taktikleri, bugüne kadar pek çok işine yaramış, hatta hayatını kurtarmıştı. İşine yarayabilecek her kozu kullanmaya kesinlikle hazırdı. Kararlı düşünceleri, bir süre daha iç içe geçirilmiş halkaların oluşturduğu bir zincir gibi, hızla zihninden aktı. Müfredat değişikliğini gerçekten kim istemişti? Neden istemişti? Neden Muggle kültürünü küçük zihinlere aktaran ders kaldırılmış ve paralel olarak, özellikle böyle bir dönemde, tamamen saldırıyı amaçlayan bir ders getirilmişti? Buna nasıl cüret edilebiliyordu? Sihir Bakanı'nı nasıl bu kadar hafife alabiliyorlardı?

Sert düşünceleri, genç Müdür'den yükselen bir mırıltıyla kesildi. Bir an için, bu tatmin olmuş mırıltının, biraz sonra neye dönüşeceğini merak etti. Delikanlıya sunduğu içki, on sekizinci yüzyılın ortalarında üretilmiş bir Muggle içkisiydi. Zihninde beliren bu fikre gülümseyerek tepki verdi. Yüzündeki tebessüm yerini korurken, meşe yapımı masanın diğer tarafında beklentiyle oturmakta olan adamın düşüncelerini merak etti. Bu düşünceleri okuyabilmek için terbiye edilmemiş bir arzu, vahşi bir istek duydu. Bu düşüncesini uygulamak yalnızca birkaç saniyesini alırdı. Fakat zihin okumak, nasıl yapılırsa yapılsın, kişinin zihninde bir iz bırakırdı. İsteğini bastırmak için şampanya dolu bardağını dudaklarına götürdü ve oldukça az miktarda sıvının boğazından aşağıya kaymasına müsaade etti. Boğazında o tanıdık yanma hissini duyarken, acının yalnızca zihinsel olduğunu kendisine hatırlattı. Konuşmaya başladığında, güçlü sesi bir dostun edasını taşıyordu.

"Beğendin mi? Roederer, on sekizinci yüzyıla ait leziz bir Muggle şampanyasıdır. Muggle'ları sever misin, Eragon?" Sıcak sesinin giderek otoriter bir hal alması gerektiğini biliyordu. Ofiste bulunan iki adam da, bu özel ziyaretin sadedine varmak üzere olduklarının farkındaydılar. Bakan, bakışlarına hâlinden memnun, yaramaz bir havanın hâkim olduğunu sezebiliyordu. Bunu önemsemedi. Yapması gerekeni yaparak, şimdi daha kuvvetli ve egemen çıkan sesini delikanlının kulaklarına ulaştırdı.
"Seni ofisime davet etmemin sebebini tahmin edebileceğin fikrindeyim. Birkaç gün öncesinde, kulağıma hoş karşılamadığım birtakım haberler ulaştı, delikanlı."

Banned

Asasını tembelce sallayan adam, kendi dolabının raflarından ince gövdeli bir şişenin çıkmasını sağladı. Adamın tekrar asasını sallamasıyla bardaklar, narin görünümlü şişeden çıkan kızıl sıvıyla doldu. Birkaç saniye içerisinde de, kendi avuçlarında hissetmişti bardağı. Kuruyan boğazını ıslatmak için bardağın içerisindeki kızıl sıvının bir bölümünü boğazından aşağı bıraktı. Boğazını ıslatarak midesine inen sıvı, oldukça yanma hissi vermişti. Uzun bir süre, birbirlerine bakmayı sürdürdüler. Bir şeyler düşünüyor gibiydi. Bir şeyleri anlamaya çalışıyordu. Kafasının içerisindeki karmaşıklığı çözmek istiyordu. Onun zihninde gerçekleşen bu patlamalara seyirci kalmak ona çok fazla zevk vermişti. Kusursuz yüz hatlarına işlenmiş tebessüm, tekrar konuşan adamın ilk birkaç cümlesince sürdü. Ama son cümlesine geldiğinde biraz olsun geri çekildi. Adamın sesinde, otorite kurma istediğini fark etmişti. Onun üzerinde yapamayacağı bir şey seçmişti. Gevşeyen kasları, bir an için kasılmıştı.

Konunun nereye varacağını tahmin edebiliyordu. Ama onun söylediklerine karşın yüzünde sırıtmaya yeltenecek bir hâl vardı. Tekrar konuşan adam, bu sefer kuvvetli bir ses tonunun odanın içine yayılmasını sağladı. Neler söylediğini dinlemeye koyulan genç büyücü, üzüntülü bir ses tonuyla konuşmaya başladı. “Sana göstermek istediğim kişiliğimi göstermeyeceğim, James. Gerçek kişiliğimi öğrenmeni istiyorum. Neyse, seninde tahmin edebildiğin gibi Muggle’ları sevmiyorum. Ama şampanyanın hakkını vermek gerek, gerçekten leziz.” Son söylediklerini kale almak istemiyordu. Aslında yorum yapmayabilirdi ama kendisini tutamayarak tekrar konuşmaya başladı. “Ya, nedir bu haberler?" Yüzündeki üzüntü ifadesinin ne zaman gerçek hâline döneceğini merak ediyordu doğrusu. Ne zaman alaylı bir ifadeye dönüşecekti acaba? Derin bir nefes alırken, elindeki Muggle içkisinden bir yudum daha aldı ve mavi gözlerini adamın ela gözlerine dikerek beklemeye başladı.