Ilık Esen Rüzgar

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zero dersliklerin kasvetinden kaçıp azda olsa yalnız kalabilmek amacıyla bu eski rasathaneye adımını atmıştı. Rasathanenin kırık camlarından esen ılık rüzgar onun içini ısıtıyordu...

Herzaman yanında taşıdığı dürbününü aldı ve rasathanenin geniş balkonuna çıkıp gecenin mahrum sessizliği eşliğinde ayın büyüleyiciliğini izlemeye daldı. Bugün bir farklıydı ay bambaşka bir şekilde aydınlatıyordu Hogwart'sı... Zero sıkıcı bir şekilde derin bir of çekti ardından ayağa kalktı ve dikkatlice yıldızlara bakındı. Çok sıkılıyordu kendine göre iyi bir arkadaş bulamamıştı dört senedir... O sırada aklına Rosalie gelmişti onu ölesiye seviyordu ona baktığı zaman Yuuki'yi buluyordu adeta...

Zero, Yuuki'yi kaybettikten sonra birdaha aşık olmayacağına dair yemin etmişti kendi kendine fakat Rosalie farklıydı. Onda iyilikten öte bir enerji vardı farklı bir ışık... Dürbünle kısa bir süre baktıktan sonra tekrar cebine koydu birkaç dakika düşünmeye ihtiyacı vardı aklından hiçbirzaman çıkmayan Karanlık Lordu'n yanında hayal ediyordu kendini. Ardından sinirlice ayağa kalktı ve üstünü silkeledi "Saçmalıyorum daha hiç tanımadığım birini bukadar düşünmek aptallık!" dedi ve aklındaki düşünceleri silmeye çalıştı fakat başaramıyordu herzamn için bir bağlılık hissediyordu kendince Karanlık Lord ile arasında ve bu ona acı veriyordu git gide ona ulaşmak için nekadar çabaladıysada başaramamıştı çünki...

Zero yatakanesine gitmek için kapının yolunu tutarken hafifçe aralandığını hisseti. Vampir gözleri onu aldatıyordu bu defa karanlıkta görüş açısı oldukça düşmüştü haliyle nezamandır kan içmiyordu çünkü... Kısık ancak kalın bir ses tonuyla "Kimsin sen?" dedi ve bir yanıt bekledi...

Gezgin

Rosalie, ayın büyüleyici güzelliğiyle aydınlanan gecede, kalın bir duvarın arkasına saklanmış Zero'yu izliyordu. O öylesine etkileyiciydi ki. Onu kendine yakın buluyordu sanki sarılmayı bekleyen yaraları var gibiydi ve Rosa ona yardım etmek için çıldırıyordu. Onu öyle çok derin düşüncelere dalmış, acıyla sabitlenmiş bakışlarla düşünürken buluyor ve bu Rosalie'ye öyle acı veriyordu ki...

Sessizce ona yaklaşmak istedi ve karanlığa doğru bir adım attı.Ayağının altında bir şeyler çıtırdadı ve *burası ne kadar eski böyle* diye düşündü Rosa.Tabi ki Zero onu farketmişti artık "Kimsin sen?" diye sormuştu. Onun sesini duymak çok güzeldi, etkileyiciydi. Rosalie bir süre nefessiz kaldı sonra ılık rüzgarı içine çekti."Benim sevgilim" dedi sessizce.

Şimdi onu yakından inceliyordu gümüşi ışıklar sarı saçlarında dalgalanmalar yapıyordu. Gözleriyse oldukça derindi yine * Yine neyin var böyle, bu bana o kadar acı veriyor ki, seni anlamayı ne çok istiyorum bilsen* diye düşündü. Derin bir nefes aldı.

Okula geldiğinden beri bu kadar güzel bir rüzgarı ilk kez hissediyordu ılık bir rüzgar... Ve oksijen dolu, saçlarını kontrol edemiyodu. *Umarım çok kötü görünmüyorumdur* diye düşündü. Saçını eliyle geriye attı. Ve Zero'ya iyice yaklaşıp gözlerinin içine baktı ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zero, Rosalie'i görünce hemen ciddiyetini bozdu mutluymuş gibi davranmaya başladı istemsizce gülümsedi sonra "Beni korkuttun Rosa seni özledim!" dedi ve ona yaklaştı gözlerinin içine bakıyordu. Onu ölesiye seviyordu ama ona acı vereceğini düşünerek hep bir adım uzakta duruyordu Zero... Zero sanki eğleniyormuşcasına Rosalie'nin yüzüne baktı umutlu bir ifadeyle ardından "Benimle yıldızları izlemeye ne dersin Rosa?" dedi tatlı bir ses tonuyla. Elini sımsıkı tuttu Rosalie'nin birdaha hiç bırakmak istemiyordu onuda kaçıracağını sanıp kendinden korkuyordu adeta...

Gezgin

Rosalie Zero'nun gözlerine dayanamıyordu. Vebaşını hafifçe çekmek zorunda kaldı. Zero'da bir gerginlik vardı bunu hissedebiliyordu. Ama o hep öyle olmamışmıydı. ONlar zıt karakterliydiler. Rosa ne kadar neşeliyse Zero o kadar sakin ve soğuktu. Ama Rosa onun bu şekilde davranmasına dayanamıyordu hep böyle uzak mı olacaktı?

Zero'nun tuttuğu elini sıktı ve Zero'nun yüzüne yaklaştı boşta kalan elini Zero'nun yanağına koydu. "Yıldızları izlemeye mi? Seninle her yere gelirim, ama onların en muhteşemi karşımda duruyor." dedi ve gülümsedi. O kadar yakındı ki nefesini hissede biliyordu.

Sonra hafifçe geri çekildi. Gözlerini yere sabitledi. Zero'nun içindekileri öğrenmeyi öylesine istiyordu ki. O kadar soğuktu ki Rosa onun kendisini sevip sevmediğine bile emin olamıyordu.Gözlerini yerden kaldırdı ve ZEro'nun gözlerine dikti hüzünlü bir sesle "Neden sevgilim? Neden bana anlatmıyorsun?" dedi bunu bir fısıltıyla söylemişti, rüzgar gibi... Ama Zero'nun duyacağından emindi.

*Belki de suç bende* diye düşündü *çok mu üzerine gidiyorum? Ahh bir bilebilsem içimi kemiren şu kuşkulardan bir kurtulabilsem* Rüzgar esmeye devam ediyordu. Ilıktı çok ılıktı ve Rosalie'ye huzur veriyordu...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zero onu kaybetmekten çok korkuyordu onun kendisine yaklaşmasına dayanamıyordu adeta... Gerçekelri neden bukadar öğrenmek isteidğine akıl sır erdiremiyordu bekide bir vampir olduğunu ona söylemeliydi ancak bunu bilirse ondan kopacağını sandığından korkuyordu. Çok çekingendi ne yapacağını bilmiyordu Rosalie'nin ona yaklaşmasıyla kendini geri çekti ardından ciddiyetini topladı "Gerçekten öğrenmek istiyormusun Rosa!" dedi soğuk bir şekilde ardından kendini tamamen topladı ve ve ona olabildiğince yaklaştı ağzından bir parçada çıktı o lanet söz "Ben bir vampirim!" dedi hızlıca fakat onun düşünmesine imkan bile veremeden istemsizce boynuna yapıştı Rosalie'nin artık içgüdüleri hakimdi onun vücuduna birkaç dakika sonra kendini çekti ve yere attı gözlerinin içine bakıyordu Rosa'nın mahrur bir sesle "Beni affet Rosa!" dedi ve ağzından akan kanları sildi gözlerinden bir damla yaş geliyordu Zero'nun...

Gezgin

Rosalie ne olduğunu anlayamamıştı Zero o kadar hızlıydı ki... Rosa'nın beyninin içinde sürekli onun huzur verici sesi yankılanıyordu *ben bir vampirim* Rosalie afallamış bir şekilde Zero'ya bakıyordu. ama bir anda onun boynuna doğru eğildiğini hissetti. Ne olduğunu anlamıyordu. Birden boynunda bir acı hissetti çok garipti.Rosalie bunu daha önce hissetmemişti. Hafifçe bir ses çıkardı ama bunun kendi sesi olduğundan emin bile değildi. Gözlerini bir saniyeliğine kapadı.

Gözlerini Zero'nun huzur verici sesiyle açtı. "Beni affet Rosa!" diyordu. Ona öylece bakakaldı ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Ve nefes almayı dahi unutmuştu. Çünkü Zero gözünün önünde ağlıyordu. Kalbinin ortasında deminki acının yüzlerce katı büyük bir acı hissetti. Biri kalbini sıkıyormuş gibi...

Zero'nun yüzündeki yaşı sildi. Ne diyeceğini bilmiyordu. Ağzını açsa konuşabilir miydi? Onuda bilmiyordu. Derin bir nefes aldı. Boynu hala sızlıyordu."Zero seni bırakmıyorum ne olursa olsun!" dedi. Ağzından çıkan kelimeler bunlar olmuştu. Hala nefesi düzensizdi.

Olanları sindirmek için geri çekildi ve duvara yaslandı. Zero'nun üzgün duruşuna dayanamıyordu. Ve duyduklarına hissettiklerine hala inanamıyordu. Öylece ona bakıyordu...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zero üzerineki t-shirtü yırrtı ve Rosalie'nin boynuna sardı böyle birşey yaptığına hala inanamıyordu tahrih tekerrür mü ediyordu yoksa onun açısından? Zero korkarak elini Rosa'nın yüzüne götürdü yüzündeki yaşı sildi ve tüm ciddiliğini kazandı ardından elini onun yüzünden çekti ve konuşmaya başladı " Neden sana zarar verdiğim halde beni hoşgörüyorsun? Neden?!" dedi sinirlice... Ardından arkasını döndü ve balkona doğru ilerledi temiz havayı ciğerlerine çektikten sonra parıldayan aya bakıp gülümsedi sonra Rosalie'e döndü "Belkide hata yaptık Rosalie tür oalrak birlikte olamayacağımız gibi duygularımızda bağdaşmıyor ben ki Karanlık Lord'un kölesi olmak isteyen bir zavallı, sen ise benim gibileri öldürmek için yetişen güzel bir kız!" dedi ve sinirlice ona bakmayı sürdürdü...

Gezgin

Rosalie duyduklarına inanamıyordu. Karanlık düşüncüler geçiyordu aklından onsuz bir yaşam ha? Çlüm gibi olacaktı ya da düpedüz ölmeliydi işte... Evet! belkide böylesi daha iyi olurdu, ölürdü ve herkes acı çekmekten kurtulurdu. Böylece Zero'yu da yalnız bırakacaktı...kendiyle baş başa...Rosalie kendinede inanamıyordu. Bu kadar çabuk bu kadar sıkı sıkıya bağlanmayı nasıl becerebilmişti. Ahh! ne kadar aptalca bir davranıştı bu!

Zero'nun yüzüne şaşkınlıkla bakıyordu."Ciddi değilsin! dedi şaşkınlıkla "Ciddi olamazsın! Bu çok saçma... Belki senin için bir hataydı bilmiyorum ama bu benim hayatımda bir hata değildi ve hala değil!" dedi. Sinirden elleri titriyordu ve ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Rasathanenin köşesinde duran kırık sıraya doğru yürüdü. Çökercesine, yıkılırcasına bıraktı kendini dirseklerini dizlerine koydu ve başını ellerinin arasına aldı. Kafasının içinde atlar koştuyor gibiydi. Milyonlarca düşünce bir anda saldırıyordu. Ayrılmak , bırakmak bunlar ne kadar uzaktı ona.

Başını kaldırdı ve saçlarını geriye attı. Sakin olmalıydı. Bu anı hallettikten sonra her şeyi düşünmeye zamanı olacaktı... Ölmekte buna dahildi...Derin bir nefes aldı. Gözlerini Zero'nun gözlerine sabitledi."Sana bir tek şey soracağım. Beni seviyor musun?" dedi ciddiyetle. Bu sorunun cevabına göre gitmesine izin verecekti belkide tabiki kalamazdı....sevilmediği bir yerde...

Ilık Esen Rüzgar

Ilık Esen Rüzgar

Similar topics

Similar topics