Seçim

Gezgin

Güneş ışınlarının bir perdenin kesitleri arasından geçip gözünü alması Richard’ın en sevmediği şeyler arasındaydı. Yüzünü buruşturup elini gözlerine siper etti. Bir cumartesi günü arkadaşlarıyla dolaşmamasının bir nedeni yoktu, ne yapmak istediğini bilmiyordu. Scarlett’ın da onun burada olduğundan haberi yoktu. Boş sınıfın rahatsız sıralarının birinde uzandı ve bu günü nasıl geçirmek istediğini düşünmeye başladı. Canı sıkılıyordu, ama aslında sanki tam olarak can sıkıntısı da değil gibiydi. Kalbi atarken adeta göğüs kafeslerine çarpıp sekiyordu. Belki bu kadar duygu yoğunluğu ona fazla gelmişti, uzun zamandır kalbinin iki yerinde varlığını sürdürebilmiş olan iki kişi hakkında düşünmeye başlaması gerekiyordu artık. Karar vermek için. Seçimini yapmak için. Ancak böyle bir işin yeri değil gibiydi, boş sınıf pek iyi bir düşünme olanağı sağlamıyordu kendisine. Sanki göl kenarı kendisine daha iyi gelecekti. Başını sallayarak kararını onayladı ve ayağa kalktı. Kalbini dağlayan bu acıyı unutmaya çalışarak adım adım kapıya doğru ilerledi ve kolu çevirerek çıktı. Koridora ilk adımını attığında nerede olduğunu düşündü, boş sınıf üçüncü kattaydı. Uzak değildi çıkışa, bu yüzden adım adım çıkışa doğru ilerlerken yolun uzunluğundan dolayı endişelenmiyordu. Yavaş, sakin adımlarla merdivene ilerlemeye başladı. Her adımıyla beraber düşüncelerinin yoğunluğu da bir kat artıyordu. Kalbinin atışlarını kontrol etmeye çalışıyor, ama pek başarılı olamıyordu. Her adımla kalp atışının şiddeti artıyor, gücünün buna bağlı olduğunu hissediyordu.

Merdivenden inerken adımları iyice hızlandı, göl kenarının o rahatlatıcı ışığını görmeyi iple çekiyordu artık. Aslında buna pek inanmazdı ama şu an kendisine iyi gelebilecek bir şey varsa onun bu olduğunu biliyordu. *Biraz dalgaları izler, taş atarım göle. Belki birde şu dev mürekkep balığına bir göz atarım.* Sanki bu onu gerçekten ferahlatacakmış gibi şimdiden bir rahatlama hissi doldurmuştu içini. Derin bir nefes aldı ve bir merdivenden daha indi. Şimdi gözünün yakınında bir pencere vardı, onun kenarından dışarı baktı. Hava çok güzeldi, güneş adeta gülücükler dağıtıyordu etrafına. *Böyle güzel bir güne böyle bir keder yakışmıyor.* Aslında keder mi demeli buna? Hayır, bu keder değildi. Ama aynen keder gibi içini kül gibi ediyor, karartıyordu. Ne kadar o pencerenin önünde kaldığını çözemedi, birkaç dakika? *Olabilir, önemli değil.* Önemsemez bir tavırla salladı başını ve son merdivenlerden indi. Çıkış kapısının karşısındaydı artık, ilerlemeye devam etti. Birkaç adım daha gittikten sonra elini uzattı ve parmaklarının soğuk tokmağı kavradığını hissetti. Çevirmesi için beyin hücreleri aracılığıyla elindeki sinirlere emrederken aklından geçen tek şey yapacağı seçimin ne kadar can yakacağıydı. Acıyı, bir insanın duygusal olarak çektiği acıyı anlamak konusunda pekte yetenekli olmayan Richard, bu sorunun hoş bir şekilde kapanacağını umuyordu. Kendisi için. Scarlett için. Ve Angela için.

Artık Hogwarts’ın büyük bahçesinde dolanan Richard, adımlarını derhal göl kenarına çevirdi. Uzaktan parlamasını görüyordu ve görebildiği kadarıyla tenhaydı. Gülümsercesine dudak büktü, burayı sevgililer genelde gün batımında tercih ederlerdi. Ancak kendisi ise sadece düşünmeye geldiği için gün batımını beklemesine gerek yoktu. Yine de sanki günün batmasına az kalmış gibi bir his duydu içinde, belki o müthiş kırmızı manzarayı izlemek için burada bir süre daha kalabilirdi. Adım adım yaklaştı ve sonunda gölün berrak dibini görecek kadar yakına geldi. Bu aylarda buz gibi olan bu göl, denizhalkının ve dev mürekkep balığının yaşadığı bir cennet gibiydi. Ancak dibinin bir insana nasıl göründüğünü bilmeyen Richard, aynı zamanda bunu öğrenmemeyi diliyordu. Bir süre tur attı gölün etrafında, taşları tekmeleyerek. Ancak bunun derdine derman olmadığını anlaması uzun sürmedi, böyle düşünemiyordu zaten. Bu yüzden bir ağacın yanına uzandı, çok büyük, çok geniş ve muhtemelen çok yaşlıydı. Aynen bu yaşında oyunlar oynamak isteyen gönlü gibi, buruktu. Yaslandığı ağacın kökünü ensesinde hissederken beyninde derdi, acısı hakkında bir seçim yapmaya çalışıyordu. Ancak zihni, birinin geldiğini fark edemeyecek kadar dağınıktı.

Out: Anlaşmalıdır, dalmayınız^^.

Gezgin

" Ahh.. Yeter ama.. Şu içimdeki kaos ortamından kurtulmalıyım.. Nolurdu biri bana yardım etse.. Kötü olmak istiyorum ! Artık hayatımda kimse olmuyor, ve olmayacakta. Kendi başımın çaresine bakmalıyım.. "
Angela söylene söylene okul arazisinde geziniyordu.. Havanın yavaş yavaş kararması ve güneşin sonunda batışı onun neşesini az da olsa yerine getirmişti..
Angela Hogwarts'a geldiği andan itibaren yanında hep ayni simaları görmüştü.. Elena.. Ve Richard.. Richard genelde Scarlett ile takıldığı için neredeyse hiç görüşemezlerdi.. Ama son zamanlardaki değişim yüzünden Elena'yı da kendisinde uzaklaştırmıştı..
"Süpersin Ang! imdi tek sen varsın bak.. Kim yanında ?? Hiç kimse.. Bu mudur yani ? Önceedn tanımadığın kişi yoktu, arkadaşın boldu, bir de şimdi bak bakalım kendine!" Ne olacaktı Ang'in hali ?? Acaba kaostan kurtulabilecek miydi? Ya da birisinin sayesinde mi kurtulacaktı ?? Cevapları bilinmeyen gizemli soruların topluluğuydu bunlar.. Zamanla birer birer açıklanacak cevaplar..

Angela gölün yakınlarına gittikten sonra her zaman yaşlı, kuru gövdesine yaslandığı ağacı aramaya başladı.. Burada tüm ağaçlar neredeyse birbirlerine benziyorlardı.. Ancak Ang'in ağacı bulması için kendisine has yöntemi vardı.. Büyük, bakıldığında kalp şeklini anımsatan bir kayayı bulmalıydı önce..
"İşte buldum seni.. 10 adım düz,2 adım sağ.. Oopss dikkat .. 3 adım sağaydı unutmu Ang! Ağaca toslamak mı istiyorsun?! 5 adım ileri ve karşımda.. Yuppii"

Etrafta sadece baykuşların sesleri gelmeye başlamıştı. Hava gitgide kararıyordu.. Ange minik ve kendinden emin adımlarla giderken arada sırada üzerine bastığı küçük dal parçalarından çıkan "çıtırt" sesleriyle irkiliyordu.. Sonunda ağacına kavuşmuş ve bacaklarını kollarıyla sarmalayarak gövdesine yaslanmıştı.. Bir süre sonra bir kıpırtı duydu..
"Lumos!"
Ange'nin çok yakınında bir yılan geçmişti.. Aniden bir çığlık atan Angela korkudan bir anda bayılır gibi olmuştu....

Gezgin

Uzunca bir süre uzandığı için Richard’ın gözleri kapanmaya başlamıştı. Gayet rahat olan ağacın gövdesine yasladığı kafası gitgide ağırlaşmaya, gözleri kapanmaya başlamıştı. Böyle bir durumu memnuniyetle karşılayacak kadar beyni uykulu olan Richard gözlerini kapattı ve hayal dünyasında yüzmeye başladı. Aklından geçen şeyler ise buraya kararını vermeye geldiği iki şeydi. Angela ve Scarlett… Ancak hiçbir şey düşünmeye fırsat kalmadan beyni uykuyla harmanlandığı için aklından bir şey geçmiyordu. Ama sanki uyuyan beyni bile bu konu üstünde çalışacak kadar önemsemişti. Elini ensesine koydu ve biraz masaj yaparak uykusunu dağıtmaya çalıştı. Başarılı oluyor gibiydi, birkaç dakika içinde beyni berraklaşmıştı. Bu sayede daha net düşünebilmeye başladı, aslında düşünememek daha çok işine gelirdi. Bu karar ona acı verecekti ama seçimini yapması gerekiyordu. Yoksa gerekmiyor mu?

Eh, pekâlâ sadece birini seçmek zorunda değildi, ama böyle yaparak kendini de kandırmış olmaz mıydı? Ama seçimini de yapamayacak gibi hissediyordu, ikisinin de cazibelerine karşı koyamayacak gibi hissediyordu, hatta bunu biliyordu. Ne yapmalıydı o zaman? Seçiminden bir ihanet doğmasına göz mü yumacaktı yoksa iki ihanet birden mi doğacaktı? Bilemiyordu, kafasını ağacın gövdesine yasladı. Gözlerini güneşin inatçı ışıklarına karşı siper etmek için elini siper etti, ama sonsuza kadar böyle duramayacağını biliyordu. Diğer tarafa geçmeyi düşündü, ancak gölün görüş alanında kalmasını istiyordu. Bu yüzden yerinde oturdu ve gözlerinde tuhaf bir ifadeyle gölü izlemeye devam etti. Ama birden bir ses duydu, bir kız sesi. Kulağına müzik gibi geliyordu, galiba Ang’in sesiydi. Birden kalkmaya yeltendi, sanki onunla konuşmak istemiyormuş gibiydi. Ama biraz düşününce konuşmanın daha iyi olacağına karar verdi ve yerinde beklemeye devam etti.

Adım adım yaklaştı genç kız ağaca, yerde basarken zayıf bedenlerinin yenilmesi sonucu kırılan dal parçalarının sesi duyulabiliyordu. Ancak Richard gözlerini daha uzakta, gölün üzerinde bir noktaya sabitledi. Hem bir şey gördüğünü düşünüyor, hem de Ang’in onu bulmasını istiyordu. Kızın ayak sesleri iyice yaklaştı ve kesildi. Muhtemelen ağacın diğer yanına oturmuş, onu fark etmemişti. *Birazdan yanına giderim.* Gölden hazzını yeterince almadığını düşünüyordu. Bir süre daha onun hayranlık verici görüntüsünü izledi, sonra arkadan bir ses duydu. Ang aydınlatma büyüsü yapmıştı, neden ki acaba? Ayağa kalktı, oraya gitme vaktinin geldiğini hissediyordu. Son bir kaz daha göle baktı ve kendisine cesaret verdiğini hissetti. Ardından tam dönüp gidecekken kızın çığlığını duydu, adeta kulaklarından bir yol bulup geçmiş, kalbine ulaşmıştı Richard’ın. Derhal ağacın diğer tarafına doğru fırladı ve bir saniye sonra oraya ulaştı. Eli direk asasına gitti ve onu kaldırmasıyla büyüyü fısıldaması bir oldu. ”Lumos!” Asasının ucundan o parlak ışık püskürdü ve etrafta neler olup bittiğini tam olarak gördü. Yakında bir yılan vardı, ama şimdi uzaklaşıyordu. Richard asasını kaldırıp yılana doğrulttu ama o hemen toz olmuştu. İndirdi asasını ve Ang’e döndü. Yılanın verdiği korkudan dolayı bağırmıştı, az daha bayılacaktı. Asasını indirdi ve yavaş adımlarla yanına gitti. Bir dizinin üstüne çökerken gözleriyle etrafını kolluyor ve bir tanesi daha kolluyordu.

”İyi misin Ang?”

Gezgin

"Lumos!"
Angela ani çığlığının hemen ardından br fısıltıyı hisseder gibi oldu..
Ve hemen ardından göz kamaştırıcı bir ışık..
Anlaşılan orda yalnız değildi.. Richard.. Angelaya göre
kendisini dosttan öte görmeyen ancak
Ang için her zaman yanında olmasını istediği, hoşlandığı kişiydi..
Richard'la trende karşılaşmışlardı ve seçmen şapkaya gelene kadar
hep birbirlerini anlatmışlardı.. Güzel bir tanışma ve sonrası ..
Ardından Scarlett çıkmıştı.. Göz alıcı güzelliğe ve çekiciliğe sahip,
Dalgalı kahverengi saçlı ve bir o kadar da ılımlıydı.. Angela asla onunla
yarışamazdı.. Belkide bu yüzden Richard'ı dost olarak bellemeye
çalışmıştı. Onun dostluğuyla yetinmesi gerektiini düşünmüştü..
Ange tüm bunları Richard'ın yılanı uzaklaştırmasını seyrederken
düşünmüştü.. Bu ona tuhaf gelmişti.. Bu kadar kısa zamanda bu kadar
çok şey düşünmek ona göre değildi..
”İyi misin Ang?”
"Hıh.. Şey.. Teşekkürler Rich.."
Mahçup olmuştu.. Zaten mahçup olması da gerekiyordu..
Herkese kafa tutmaktan bile çekinmezken bir yılandan korkmuştu.. Utancından
yanakları kırmızılaşmıştı.. Richard'ın asası Angela'nın yüzüne doğru
tutuluydu hala.. Ve asası hala ışık saçıyordu.. Beyaz ışığın etkisiyle
gözleri bal renginedönüşen Ange daha da kızarmıştı..
"Keşke gerçek olsa.." diye iç geçirdi.. Düşüncelerinin ,
daha doğrusu hayallerinin grçekleşmesini dilercesine...

Gezgin

Yılanın gitmesiyle Ang’in rahat bir nefes aldığını görebiliyordu. Hafifçe gülümsedi ve gözlerinde ne anlama geldiği belirsiz bir ifadeyle Angela’nın yüzünü süzdü. Işığın etkisiyle bal rengine dönüşen gözleri güzel yüzüne yakışmıştı. Aslında ne renk olsa yakışacağını biliyordu ama bu ayrı bir hoşluk katmıştı. *Hey, aklımdan neler geçiyor? Sonra daha beş dakika önce bunu düşündüğünü hatırladı ve dalgınlığının komikliğine içinden güldü. Bunun sebebini içinde sorgulayınca aldığı cevap hiçte hoş bir durum yaratmıyordu. Peki, ne olacaktı bunun sonu? Scarlett’a ihanet mi edecekti? Bilemiyordu, kafası allak bullak olmuştu. Her bir seçimle önüne daha zor bir yolun çıktığını hissediyordu, açıkçası bu da hiç hoşuna gitmiyordu. Bir süre çenesini kaşıdı ve dudaklarını kemirdi. Angela’nında onun zor sayılabilecek bir surumda olduğunu gördüğünü fark etmişti. Dudaklarını kemiren ve çenesini kaşıyan bir insanın gerçekten düşündüğünü fark etmek zor değildi, Richard’ın yere bakan çatılmış kaşları da bu durumu destekliyordu. Sadece görünüşte değil, gerçektende kafası karışmıştı bu yüzden Angela’nın içinde olduğu kötü durumu fark etmemişti. Asasını hala onun yüzüne doğru tutuyordu ve parlak beyaz ışığın onu rahatsız ettiği de açıktı. Aptallığını fark ettiğinde derhal konuştu.

”Ah, üzgünüm Ang. Nox. Asasının ucundaki ışık eriyip giderken iki yüzde karanlıkta kaldı, yüzlerdeki ifadelerde. Richard, ışığı söndürmeden önce yüzündeki ifadeye bakmadığı için şimdi kendisine lanet okuyordu. Richard, insanların yüzlerindeki ifadelerden ne hissettiklerini genelde çıkarabilirdi, böyle yararlı bir yeteneğin sahibi olduğu için kendisini şanslı görüyordu. Şu an kendi yüzünde nasıl bir ifade olduğunu görmüyordu, ama Angela’nın da öyle bir yeteneğe sahip olmadığını diliyordu. Aklından geçenler şu durumda kendisine özeldi, onun da bunları paylaşması şu durumda pek istediği bir şey değildi. Dudağı hafifçe yukarı kıvrıldı ve asasını beline koydu. Ne yapmak istediğine karar verememişti ama şu an konuşmanın iyi olacağını düşünüyordu. En azından belki sözlerinden bir şeyler çıkarabileceğini düşündü. Ağır adımlarla ağacın yanına geldi ve yavaşça Ange’in yanına oturdu. Sırtı ve başı ağacın gövdesine yaslıyken, bacaklarından birini dümdüz uzatmış diğerini ise hafifçe bükmüştü. Kolunu büktüğü dizinin üstüne koyarken ne diyeceğini düşünüyordu. Sonradan klasik başlamaya karar verdi, nasıl olsa konu kendisini sonradan getirirdi. Dilinin altında kelimeleri oluştururken, boğazını temizledi ve alçak ama net olan sesinin desteklediği kelimeler dudaklarının arasından döküldü.

”Eee nasıl gidiyor?

Gezgin

”Eee nasıl gidiyor?
"Şey.. Kötü .. Sanırım.. Bilmiyorum. "
Dedi Angela. Yanında Richard oturuyordu ve ondan uzak durmak zorundaydı. Sonuçra Scarlett vardı. Ve Ange Scarlett'in ne kadar kıskanç olduğunu biliyordu. Hatta bu durumda herkesten kötü olabileceğini de biliyordu..
"Lumos!"
Dudakları kenetlenmişti.Şu anda her türlü soruya sert bir şekilde cevap verebilirdi. Ve hem Scarlett yüzünden hem de dostuna bunu yapamayacağı için oturduğu yerden biraz daha uzaklaştı.. Asasını iki taşın arasına sıkıştrdı. Şimdi asasından çıkan ışığı bir lamba görevinde kullanıyordu. Bu şekilde Richard'ı biraz daha uzaktan olmasına rağmen görebilecekti.

Gezgin

Karşısındaki kız kaçamak ve biraz baştan savılmış bir cevap verdikten sonra Richard’ı şaşırtarak asasını aydınlattı ve biraz uzaklaştı. Bir an Richard kalkıp gideceğini düşünmüştü ama o biraz uzağa geçip asasıyla bir taşın yanında Richard’ın göremediği şeyler yapmaya koyuldu. Tek kaşı biraz kalkmış bir şekilde onu izlerken, Angela işini tamamlamış ve asayı taşın arasına, ışık Richard’ın yüzüne gelecek şekilde sabitlemeyi başarmıştı. Richard yüzünde şaşkın bir ifadeyle bu nazik lambayı süzdü. Belli ki Angela ondan uzak durmaya çalışıyordu. Aklından geçenlerden ve belki yapacaklarından korkuyordu. Scarlett kıskanç biriydi ve bu durumda ters bir tepki verebilirdi. Onu iyi tanıyan Richard ne kadar ters tepki verebileceğini biliyordu, Ang’i suçlamıyordu. Ama bunun arkadaşlığını da bozmasına izin veremezdi. Bu yüzden yüzüne bıkkın bir ifade yerleştirmeye çalıştı ve ayağa kalktı. Ang’in uzaklaşmaya hazır olduğunu biliyordu ama yapacağı kısa bir konuşma en azından ondan uzak durmasını engelleyebilirdi. Boğazını sessizce temizledi ve konuşacağı şeyi kafasında kurgulamaya başladı. Arkadaşlığının bozulmasını istemediğinden, sadece böyle devam etmek istediğinden mi bahsedecekti. Emin olamıyordu. En sonunda başladığı takdirde gerisinin geleceğini düşündü ve yavaş, ikna edici bir ton verdiği sesi boğazlarından geçip ağzı aracılığıyla Angela’nın kulağına ulaştı.

”Arkadaş değil miyiz? Burada kıskanılacak, kavga açacak bir durum yok, iki arkadaş yan yana oturuyor. Sanırım yanına oturmamda bir sakınca yoktur. Cevap beklemeden ağır adımlarla yaklaştı ve kızın yanına oturdu. Sözleri ikna amaçlı olsa da öncelikle kendisini ikna etmeliydi ama maalesef o bunu henüz başaramamıştı. Bu gerçekten sadece bir kız ve erkek arkadaşların konuşması mıydı? Emin olamıyordu, şu anda Angela oradan kaçsa şaşırmayacaktı. Çünkü ne yapması gerektiğinden kendi de emin değildi. Ne yapıyorlardı burada? Kendisini sadece arkadaşlarından biriyle oturup muhabbet ettiğine dair ikna etmeye çalışırken, maalesef beyni ve kalbi ikna olmuyordu. Ona karşı hissettiği duygulardan emin değildi. Scarlett’a âşık olduğunu biliyordu ama Ange’de başka bir şey hissediyordu. Belki arkadaşlığın bir değişik boyutuydu, kendisi duygular hakkında pek bilgi sahibi biri değildi. Evet diye coşkuyla tatmin etmeye çalıştı kendisini. *Evet kesinlikle böyle* Ama biraz daha düşündükçe kendisinin başka bir şeye ikna olduğunu fark etti. Arkadaşlıktan başka bir boyut olduğu kesin.

Peki, şimdi ne olacaktı? Sırf duygularından emin olamadığı için arkadaşlığına son mu verecekti? Hayır diye tatmin etti kendisini. Bunun için hiçbir şeyin bitmesine izin veremezdi. Ama bitmişti bile bir şeyler, bunu hissediyordu. O ağaç köküne yaslandı, aslında rahat olduğu için değil Ang orada oturduğu için oraya katlanıyordu. Ancak sırtındaki rahatsızlığa tekrar alışınca zihni yeniden kederli düşüncelerine ve vermeye çalıştığı karara yöneldi. Richard şunu biliyordu ki, Scarlett’tan ayrılamazdı. Ama Ang’e olan duygularına da bir açıklık getirmeliydi. Hem Scarlett’ında Ange ile olan bu samimiyetinden hoşlanmadığını biliyordu, acaba bir bakış falan mı yakaladı diye düşündü. Zannetmiyordu ama yine de böyle bir ihtimal her zaman vardı. Temkinli olmalıyım diye kendisini uyardı. İşler değişiyor gibiydi. Zihni bulunduğu ana döndü ve kararını vermeye çalıştı. Bir süre düşündükten sonra tek bir yolu olduğuna karar verdi. Bunu son çare olarak görüyordu ama başka yolu yoktu. Gözün, beynin anlayamadığını kalpler anlar. Bir büyüğünden duyduğu tavsiyelerden biriydi, kim olduğunu şimdi hatırlayamıyordu. Bu önemli değildi ve eğer kalbini harekete geçirmek istiyorsa yapması gereken tek bir şey vardı. Zaten yüzünün dönük olduğu Ang’e baktı ve yaklaşarak dudaklarını dudaklarına değdirdi. Kalbindeki bir endişe ve emin olamama sızısını bastırmaya çalışarak dudaklardan aldığı hazzı ölçmeye çalışıyor ve kalbinin ne dediğini anlamaya çalışıyordu.

Gezgin

”Arkadaş değil miyiz? Burada kıskanılacak, kavga açacak bir durum yok, iki arkadaş yan yana oturuyor. Sanırım yanına oturmamda bir sakınca yoktur."
Angela Richard'a hak vermişti. Ama şu okulda sadece Scarlett'tin nefretinden krkuyordu Angela. Bu yüzden Richard'ı hep uzaktan seyretmek zorunda kalırdı.
"Şeyy.. Haklısın Rich ... "
Angela bunlar söyleyebilmişti. Maçuptu Richard'a .. Ama hal uzak duruyordu ondan.. Yaklaşamıyordu. Yaklaşamayı çok istiyordu ama uzak durmasının gerektiğini biliyordu.. Fakat Richard'ın bu uzaklaşmayı sevmediği yapacaklarından belli olmuştu. Yavaş bir şekilde Angela'nın dudaklarına dudaklarını değdirmişti .. Gerisi de gelmişti zaten.. İlk öce karşı koyan Angela'nın bir eli onun göğsünde bir eli ise ensesine doğru gitmeye başlamıştı.. İlk defa böyle öpüşüyordu. Öncekilerine hiç bir şekilde benzemiyordu.. Ateşli bir öpücüktü.. Angela'nın aklının uçmasına neden olan bir büyü gibiydi.. Kendini kaptıran Angela ne olduğunu,ne yaptığını bilmiyor gibiydi. Sersemlemişti.. Ama öpüşürken Richard'a aşık olmadığını.. Onu sadece arzuladığını farkedebilmişti bu haliyle bile.. Dudaklarını daha da bastırmıştı ve Richardı ağacın gövdesine yaslanmıştı.. Angela'nın kendini kaybettiği belliydi.. Ama nefsi öne geçmiş.. Ne Scarlett ne de dostluk.. Hiç birini göremez olmuştu.. Odaklandığı tek şey arzuladığı Richardtı.. Öpüşmeleri hala devam ederken Angela Richard'ın yavaşça üstüne çıkmaya başladı ..

RP OUT : Yaa Scarlett ile bir kurgumuz oldu da böyle bir şey yazdım x) Kusura bakma

Seçim

Seçim

Similar topics

Similar topics