"Of daral geldi.."
Çalışma masasına oturmuş ders kitabına yarım saatten beri öylece bakıyordu. Derslerini çalışması gerekiyordu ama böylede zorla olacak bir şey değildi bu. Alexis zaten istemediği bir şeyi yapmayı sevmezdi. Bu böyle olmayacaktı. Masasından kalktı ve biraz gezinmeye çıktı. Nereye gitsem diye düşünüyordu. Onu sıkmayan ,bulunmaktan hoşlanacağı bir yer olmalıydı. Buldu;Göl Kenarı...Sonbahar mevsiminin o muhteşem görüntüsünü iliklerine kadar hissetmek ve kafasını dağıtmak için harika bir yerdi. Adımlarını hızlandırmaya başladı bir an önce oraya ulaşmalıydı. Aklına bir şey geldi hemen odasında çekmecesini açtı ve fotoğraf makinesini aldı. Oraya fotoğraf makinesi olmadan gitmek olur muydu hiç?

Bir süre sonra oradaydı. Rüzgar sert esse de bu Alexis'in umrunda değildi. Üstüne mantosunu giymiş kulaklığını da takmıştı. Saçları rüzgardan savruluyordu. Göl Kenarı muhteşemdi..Ağaçlardan düşen sarı-kırmızı yapraklar muhteşem bir görüntü oluşturuyordu. Bir kaç poz fotoğraf çektikten sonra yürümeye devam etti. Ağaçların yanına yaklaştığında yazılı isimleri gördü ve bir gün orada kendi isminin yazılı olmasını umdu.

Az ileride yere oturmuş bu eşsiz manzarayı seyreden kumral saçlı bir kız görmüştü. Bu kız Slyhtherin'liydi. Alexis asla bina ayrımı yapmıyordu. Kızla tanışmak istiyordu ama ya başına bela açarsa diye düşünmekten kendini alamadı. "En iyisi sessiz sessiz yakınında durup fotoğraf çekmek" diyerek adımlarını kıza doğru yöneltti.

Alexis bir poz daha yakalamıştı. Onu da çektikten sonra Slytherinli kızın ona doğru yaklaştığını gördü.
'' Hey sen elinde fotoraf makinesi olan kız."

Alexis dönüp baktığında Slytherinli kızı gördü. Biraz ürktü biraz ise bugünlük başını belaya sokmamak için geri çekildi. "Merak etme birşey yapmayacağım. Benimle oturmak ister misin? Biliyorum, bu sana tuhaf geldi ama ben sana zarar vermem buna emin ol. Tanışalım, benim adım Jenny Tisdale beşinci sınıfım...''
Alexis bu kızı ne kadar yanlış tanıdığını düşündü bir an. Şu önyargıarından ne zaman vazgeçecekti acaba? Ama tedbirli olmak lazımdı. Kız yüzünde gülümseme ile elini Alexis'e uzatmıştı. Alexis ise gülümseyerek ona elini uzattı:
"Bende Alexis Jasmin Blanchefleur. Bana genellikle Alexis derler. Hufflepuff IV. sınıf öğrencisiyim. Memnun oldum"

Kurak, yağışlı bir gün daha; gökyüzü bıkmamış mıydı ağlamaktan? Bıkmamış mıydı yer yüzüne hüzün dağıtmaktan? Ah, sözde soru cümleleriydi bunlar. Hiç sorulmaması gereken sözde sorular, cevapları daha sorulmadan verilmiş sorular... 'Doğa olaylarına bile saçma anlamlar yüklemeye başladım.' diye düşündü. 'Son günlerde ruh sağlığımın iyiye gitmediğinden adım kadar eminim. Evet, mantıklı düşünmeye başlayalım; yağmur bir doğa olayı ve kimsenin ağladığı yok!'. Daisi, düşündüğü son cümleyle içinde bir umut kıvılcımının çaktığını hissetti. Onu unutmak için yapabileceği şeyler hâlâ tükenmemişti; bu yüzden denemeye devam etmeliydi. Etmek zorundaydı. Hayatını karartan şeyleri düşünmektense, hayatına renk katan şeyleri düşünecekti artık. 'Madem yeni kararlar verdim, yeni mekanlar bana iyi gelebilir. Göl kenarı hiç de fena fikir değil aslında.' Bu düşüncelerle pencereye doğru ilerledi. Açıp, havayı kontrol etti. Genelin aksine bugün havaya hafif bir meltem hakimdi. 'Önyargımın kurbanıyım. Az önce havanın yağışlı olduğundan yakınıyordum.'. Camı kapatıp hızlıca dolabına doğru ilerledi. Dar paça bir kot; üzerine bir tişört. Kot kolaydı; en sevdiği kotunu geçirdi hemen bacaklarına; açık mavi kot kumaşından. Tişört ise zorlardı her zaman. Bin bir kıyafet içerisinden seçmek o kadar zordu ki... Ama oturup uzun uzun düşüneceğine eline gelen ilk tişörtü giydi. Kotun iyi yanı; her şey ile giyebilirsiniz. Ayaklarına lacivert Converse'lerini giydi. Çiçek kokulu bir parfüm, hafif bir parlatıcı... Saçlarını açık bıraktı; bıraktı istedikleri gibi uçuşsunlar. Dış görünüşünü tamamladıktan sonra iri adımlarla yatakhaneden çıktı.

Ortak Salon kalabalık sayılmazdı. Öğrenciler Ekim ayından beklenmeyen bu havayı kaçırmamış, dışarı çıkmışlardı. Daisi de onlara katılıp kendini Ortak Salon'dan dışarı attı ve iri adımlarla yürümeye devam etti. Ta ki kapıya varıncaya kadar.

Kapı açıktı, beklediği gibi. Dışarıya adımını attı ve temiz havayı içine çekti. Hızlıca göle doğru yürümeye başladı. İleride iki kız konuşuyorlardı. Daisi'nin bulunduğu yerden pek seçilemeseler de, bir kızın elinde bir makine tuttuğu görülüyordu; bir fotoğraf makinesi. 'Ah, işte benim Alexis'im.' diye düşündü. Evet, elinde fotoğraf makinesiyle göl kenarına inecek başka kim vardı şu koca okulda? Peki ya konuştuğu? Alexis'in fotoğraf çekme tutkusu yüzünden insanlarla başı çok derde girmişti. Yine öyle bir olayla karşı karşıya olabilirdi. Adımlarını hızlandırdı. Kardeşinin ve karşısındakinin olduğu yere yaklaştığında asasını çıkardı.

"Sen, hemen kardeşimden uzaklaş, yoksa sonun kötü olur."

"Ona zarar vermiyor olabilirsin, ama vermeyecek olmanı kim garantileyebilir?"

Sltherin binasından bir kız... Adı; Jenny. Evet, bu dönem ikizinden ayrılmak zorunda kalan kız. Pek bir samimiyetleri olmasa da Daisi Jenny'yi tanırdı. Kahvaltılarda, ortak salonda muhabbetleri olmuştu. Tanıdık bir yüz olduğu keşfedilince asasını indirdi;

"Hey, Jenny! Özür dilerim. Seni tanıyamamışım!"

Daha sonra kafasını Alexis'e döndürdü;

"Çilek reçelim, bugün nasılsın. Fotoğraf çekme aşkının başına bela açtığını düşünmüştüm. Seni özlemişim canım."

Ters yönden esen rüzgar, saçlarının gözüne girmesine sebep oluyordu. Elleriyle saçlarını itti ve;

"İnsanın saçlarının olması da bir dert, olmaması da!"

Sözlerin ardından koca bir kahkaha attı, ortam yumuşamıştı. Gergin anlarda gülümsemekten başka kesin bir çözüm yöntemi yoktur.

"Ayakta kaldık? Oturmayı düşünecek misiniz? Şahsen ben daha fazla dayanamıyorum..."

Altında bulundukları ağacın gövdesine yaslanarak ayaklarını ileri doğru uzattı.

"Ah, sanırım asaya gerek yok."

Dedi ve asasını çıkardığı yere; cebine koydu.