Bir Tutam Yalnızlık

Gezgin

Elysea yatakhaneye kitaplarını bırakıp,göl kenarına doğru yürüdü.Koridoru döndükten sonra Hogwarts Arazisine varmıştı.Yavaş ve küçük adımlarla yürüyordu.Bu aralar kendini fazlasıyla yalnız hissediyordu.Neden böyle olduğunu kendi bile bilmiyordu.Zaten derslerden bşaını kaldırmıyordu.Bu sene kendine söz vermişti.Derslerine çok ilgi göstericekti..Zaten öyle de yapıyordu.Sabahladığı gecelere ve uykusuzluğa alışmıştı bile. Ama kendine çeki düzen verse iyi olucaktı.Bu aralar uykusuz kalması onu hiç birşeye odaklıyamıyordu.Ders çalışmayı bu aralar erteliyecekti.Kendine baksada fena olmazdı.Saçlarına yeni model bulması gerekliydi.Bildiği 10-15 model yetmiyordu.Her gün farklı modeller yapmayı terrcih ediyordu.Bugün ise saçlarını salmış ve hafiften dağınık bırakmıştı.Her zamanki gibi gözlerinde göz kalemi eksik olmuoyrdu.Ama bu Olivé yetmemişti.

O sırada Göl Kenarına vardığını farkedince kafasındaki düşünceler toz-bulut olmuştu.Olivé sessiz bir köşede ağacın altına oturdu.Ve yıldızları izlemeye koyuldu.Sohbet edicek birileri olsa fena olmazdı...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kendini ele veriyordu, güneş ışığının yeryüzüne vurması gibi. Yalnız kalmak istiyordu, kalbinin anahtarını bulmak için aramış gibi. Biten ve sona eren tüm derslerin içinde kaybolmuştu bu yıl. Bir yandan yorucu geçen Hogwarts, diğer yandan eğlendirmişti onu. Ne şamatalar yapmıştı oysa ki... Fakat şimdi bitmişti bu hikaye, seneye yeniden başlayana kadar. Bitmişti, tüm şamatalar, gırgırlar.

Seneye yeniden tekrarlanmasının umuduyla dolup taşarcasına, ayakları onu, girdiğinde heyecanlandıran, huzur veren, tamamiyle çakıl taşlarıyla kaplı, büyük ve büyülü, köklü ağaçların olduğu yere götürüyordu. Seviyordu orayı. Ne eğlenceler düzenlemişlerdi orada. Neler geçmişti orada. Belki de şimdi sadece rahatlamak için gidiyordu oraya. Şimdi rahatlamanın tam sırasıydı zaten.Vardığında dikkatini çeken siyah saçlı, kendine kapanmış gibi duran, zayıf fakat kendini fazlasıyla kendini belli eden bir kız duruyordu, o irice, kökleri tamamen toprağa bağlanmış ağacın yanında. Öylesine duruyordu. Şimdi yalnızdı. Oraya gitmek istedi, ve onunla konuşmak. Kızın yanına bir iki metre vardığında ise onun bir Ravenclaw'lu olduğunu farketti. Peki daha önce neden onu görmemişti? Ona neden dikkat etmemişti? Aynı yatakhanede kalan kızı nasıl olur da farketmezdi? Tanışmak umudu ile hafif sessiz bir edayla:

"Merhaba" dedi. Umutsuzluğa kapanmıştı bir an için olsa da. Cevap vermeyecek korkusuna kapılmıştı bir an. Sadece susup kızın onu farkederek, ona selam vermesini bekledi.

Gezgin

Elysea tiz ve soğukkanlılıkla gölü izliyordu.Eşsiz bir güzelliği vardı.İnsanı büyülüyordu.Bu gölü izlemek insanı dinlendiriyordu.Bir dönemin daha sonuna gelmişlerdi.Bu gölü izlemeden gitmek olmazdı.Genelde Elysea sıkıldığındda hep buraya gelirdi.Ama bu sefer sadece sessizce gölü izlemek için gelmişti.Konuşssak birileri gelse elbetteki konuşurdu.

O sırada bunları düşünürken birden düşünceleri buhar olup,uçuştu.Ve ''Merhaba'' diyen ince sesle birden irkilmişti.Kafasını çevirdiğinde kendisinden 1 yaş küçük Rawenclaw formasını taşıyan kızı gördü.Aynı yatakhanedeydiler.Onu bir çok kez görmüştü.Masum bir gülümsemeyle

-Merhaba..Oturmak istermisin ?

dedi ve onu süzdü.Sade bir güzelliği vardı.Bu Elysea'nın hoşuna gitmişti..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Beklediği cevabı almıştı sonunda. Biraz heyecanlanma fena olmamıştı. Yeni bir arkadaşlık mı başlıyordu yoksa?

Tüm bunların içinde kızın ona oturmasını rica etmesini kesinlikle geri çeviremezdi. Önce duraksadı. Kıza dikkatle bakmıştı. Ama neden böyle bir şey yaptığının farkında değildi. Kızın yanına doğru usulca oturduktan sonra, ondan bir yaş küçük olduğunu farketti. Ahh dördüncü sınıflar. Bazıları çok kötü davranırlardı ona. Buna sinir olurdu bazen. Çok fazla belli etmezdi yine de. Ama yanında oturduğu kız öyle birine benzemiyordu. Olamazdı zaten. Bir cadı kendi binasından birine asla zarar veremezdi. Ona karşı içinde bir haz duygusu belirmişti Dia'nın. Suskunluklarını bozmak için, hemen bir gülümsemeyle öne atıldı:

*Seni daha önce hiç görmemiştim. Aynı binadayız fakat daha önce sana hiç rastlamadım. Err... Bu arada adım Diana, Lélia Diana Forét...*

Cümlelerini daha fazla uzatmamak ve ilk anda gevezeliğini çok fazla belli etmek istemezcesine sustu. Kızın cevap vermesini beklerken, ağacın kenarına düşmüş bir yaprağı alıp oynamaya başladı.

Gezgin

''Seni daha önce hiç görmemiştim. Aynı binadayız fakat daha önce sana hiç rastlamadım. Err... Bu arada adım Diana, Lélia Diana Forét...'

Elysea gülümsedi.Sözünü yarıda kesmişti.Gevezelik yapmak istemiyordu galiba Lelia.Ama Elysea aslında açılsa çok iyi arkadaş olurlardı.Çünkü Elysea de fazlasıyla gevezeydi.

-Bende Elysea..Elysea Olivé Depaul.Tanıştığımıza memnun oldum.Bende aksine hep seni görüyordum

dedi ve sırıttı.Kendinden küçüklere,saygısızca davranmazdı.Sonuçta o bir Slytherin değildi.ÖZelliklede Lelia gibi iyimser bi kıza bunu asla yapmazdı.Bu düşünceler geçerken bir yandanda gülümsüyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kızın onu kendini tanıtmasıyla, ona kanı iyice ısınmıştı. Yavaş yavaş sevmeye başlıyordu onu. Ona çok iyi davranıyor, kendinden biri gibi görüyordu. Onun aksine Dia'yı hep kızlar yatakhanesinde görmesi, onu çok şaşırtmıştı. Kendini tutamayıp:

*Gerçekten mi?*

deyiverdi. Onunla iyi anlaşacağa benziyor. Fikirlerinin çelişmediğini düşünüyordu. Elysea onun için gerçek bir arkadaş olabilirdi. Sadece duygularını biraz daha açmak gerekirdi bunun için. Elysea'yla daha fazla vakit geçirmek, büyüler yapmak ve onu daha iyi tanımak istiyordu. Bu yüzden içine kapanması da beklenemezdi zaten. Onun da kıpır kıpır, cıvıl cıvıl biri olduğunu hissedebiliyordu. İçindeki kapanıklığın daha fazla işe yaramayacağını düşünerek konuşmaya başladı:

* Elysea, peki nasıl birisindir? Yani neleri yapmaktan hoşlanırsın, neleri sevmezsin?*

Bu ani konuşmaya kız da şaşırmıştı aslında. Fakat beklemeden cevabını vermek için sabırsızlandığı belli oluyordu.

Gezgin

Elysea kızın şaşkınlığını çok normal bulmuştu.Aslında Diana'ya bir kaç büyü öğretebilir ona bu senenin konularını öğretebilirdi,tabi oda isterse.

" Elysea, peki nasıl birisindir? Yani neleri yapmaktan hoşlanırsın, neleri sevmezsin? "

Elysea 'nin ilgi alanı olan birsürü şey vardı.Bunlardan hangi birini saysaydıki

-Daha çok muggle sporlarıyla ilgileniyorum.Örnek vericek olursak;Buz Pateni ve Basketbol..

Basketbol ve buz patenine olan ilgisini muggle dünyasına uğradığında farketmişti.O zamandan beri çok beğeniyordu bu sporları.Devm etti...

-Kitap okumayı,yıldızları seyretmeyi,yağmurda altında deliler gibi ıslanmayı ve iksirler hazırlamaya byılıyordum.Sevmediklerime gelirsek onlarıda beni tanıdıkça anlarsın.

dedi.Aslında sevmediklerini söylemek isterdi ama onun kırılmasından korkmuştu.Elysea Sulu gözlüleri sevmezdi ama Diana'da sulugözlüyse kırılabilceğini düşünüyordu.O yüzden bu konuda ses çıkarmadı ve devam etti.

-Peki sen ? Sen neleri seversin,sevmezsin ?

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kızın cevabına karşın şaşırmamış da değildi. Mugglelarla ilgili çok fazla bilgiiye sahip değildi Lél. Fakat yine de ilgi duyardı bazen. Elysea'nın cevabına karşın önce duraksamıştı. Dıştan gülümsüyor, içinden ise şaşırıyordu. O beceremezdi bu işleri çok fazla. Daha çok beklemeden cevabını kafasını onaylar bir şekilde yukarı ve aşağıya doğru sallayarak belli etti. Sevdiği diğer yönleri ise Lél'den farksızdı. Gece ışığında parlayan yıldızları seyrederek kendini mutlu hissetmek, sınırsız sayfada kitap okumak, çeşitli iksirler hazırlamak. Bunların hepsini Lél de oldukça severdi. Sevmediklerini söylemeden cevabını onu tanıdıkça öğreneceğini söyleyerek verdi. Buna çok fazla aldırmadan Elysea'nın ona karşı sorusuna cevap verdi:

* Aslında Mugglelar hakkında çok şey bilmem. Ama diğer söylediklerin benim içinde geçerli. İksirler hoşuma giderler. Farklı çeşit ve yarar sağlayacak iksirleri severim. Kitap okumak desen, hayatım kitaplarla dolu bir serüven zaten. Yıldızlar ise huzur verici. Açıkçası bunlar neredeyse yapmayı en çok sevdiğim hobilerimdir.*

Elysea'nın, onun tüm bu söylediklerinin dikkatli bir şekilde dinlemesi, Lél'in çok hoşuna gitmişti. Hep gülen bir yüzünün olması da çok iyiydi. Elysea'ya karşı Lél de aynı şekilde davranıyordu. Konuşmaları devam ediyordu. Fakat Lél bu sefer soru sormayı Elysea'nın yapmasını istiyordu.

Bir Tutam Yalnızlık

Bir Tutam Yalnızlık

Similar topics

Similar topics