~ Meşe Altı

Gezgin

"Yanlış anladın Devon.Senin kadar bağlı olmadığım vurgulanan kısımdı.Sen geçmişini hatırlamak istemiyecek kadar bağlısın ona.Bense bundan korkmayacak kadar."

Sabırsızca ağızında bekleyen yanıt atıvermişti kendisini.Değişimin Devon'a uğramaması ona geçmişin soğuk rüzgarını estirdi.Yaşadıkları anlar unutulmaz ama Devon'un yıkıcı tavrı daha unutulmazdı.

" Beni uğraştırmaya devam mı ediceksin? Etrafımızda kulak kesilen aptallar ve kendi anlamsız tutukluluğundan dolayı ağzından çıkardığın kelimelere inanmamı mı bekliyorsun yani? Kusura bakma! Ama ben en son bunu yaptığımda vazgeçme basitliğine düşmüştüm.Şimdi ise vazgeçmek dışında her yola başvurabilirim."

Dedi tek bir nefeste.Devon'un kızgın yüzüne affallama hakimdi bu sözlerden sonra.Öğrenmek istediği şeye gelmişti tekrar.Ama o durumda Steven'ı üstün getiren bu soruyu biraz daha kullanacaktı.

'Şimdi bana gerçeği söyle. Neden buradasın?'

"Ah Devon.Sana en son söylediğim gerçeklerin sonuçlarını hatırlıyor musun? Ben unutamam çünkü üç senemi buradan ayrı geçirmemi hızlandıran bir sonuçtu.Artık daha temkinliyim inan!Buraya gelme sebebime gelince ; Değişikliğe ihtiyacım vardı."

dedi son cümlesinde inat gözlerini Devon'a dikerek.

Gezgin

Çekik gözleri yavaşça kısıldı ve başını öne doğru eğdi. Steven'ın hala konuştuğunu duyabiliyordu. Ancak onu dinlemek yerine yapacağı şeyi kafasında tartıyordu. Gerçekten zamanı gelmiş miydi? Yutkundu ve suratını ormana doğru çevirdi. Ay gökyüzünde bir inci tanesi kadar saf parlarken bahçe yavaş yavaş boşalıyordu. Akşam yemeği için çanlar çalmak üzereydi ve bu gece de o aptal masaya oturmaya niyeti yoktu. Göl kenarında geçen gün başladığı kitabı bitirmeye çalışırdı belki. Cübbesinin sol cebinde hissettiği ağırlık Ofelya'nın taşınının varlığından ileri geliyordu. Aslında muhtemelen Gin'i de yönetmeyi deneyecekti. Bu dehşet verici bir durum gibi olsa da Gin bu konuya hiç değinmemişti. Belki uzun zamandır yaptığı herşeye bir cevap vermek zorunda olmasından doğan bir bilinçsizlik isteği vardı. Bir defalığına mahsus beyninin izni olmayan şeylere kalkışıp, gerçekleştirmek istiyordu. Derin bir nefes aldı ve sessizliğin sebebi olarak gördüğü suskunluğunu bozdu.

'Hala yalan söylüyorsun.. Ama ben.. Eskisi kadar yalan söylemiyorum Steven. Ve belki bu yüzden yıllar önce söylediğim bir yalanı gerçeğe kavuşturmak için tam da şu anda can atıyorum.' dedi.

Başını yavaşça kaldırarak çocuğa doğru baktı. Sesi titriyordu ve bunun farkında olmaktan rahatsızdı. Boğazını temizler gibi yapıp gözlerini gökyüzüne dikti. Biriken yaşların boşalması demek güçsüzleştiğini göstermesi anlamına geliyordu. Yutkundu ve çocuğun gözlerinin içine bakarak

'Meşenin altında bana neden diye sormuştun.. Ben de bilemediğimi söylemiştim. Oysa öyle değildi. Zamanla sana olan sevgim kocaman bir nefrete dönüştü. Her hareketin, her kelimen canımı acıtıyordu.. Ve duymak istediğin buysa hala her kelimende canım acıyor. Ve her seferinde senden öyle nefret ediyorum ki inan bana eğer sana belli edebilseydim sırf bu yüzden belki sonsuza kadar benimle konuşmak istemezdin.' dedi.

Kelimeler ağzından zar zor çıkıyordu sanki. tkandığını hissettiğinde soluklanıyor çocuğun suratındaki ifadeyi izliyordu. Derin bir nefes aldı ve

'Seni hiç bir zaman sevmedim Hornby..' diye mırıldandı.

Bu kez gözyaşlarına engel olamamıştı. Yavaşça suratını sildi ve Steven'ın yanından geçerek göle doğru yürümeye başladı. Bedeninin sarsıldığını hissediyordu. İlk kez gerçekten ağlayabiliyordu.

Gezgin

İşte üç sene de oluşturduğu özgüvenini tam anlamıyla yıkan sözler.Devon gene başarılıydı onu yıkmakta.Bu anı yaşamıştı.Bu yıkılma anını... Oldunlaştığının gösterisini yapmak için Fırsattı.Ama o böyle düşünmeden ortak çözümü düşünüyordu.Bu an da bile vazgeçmemeliydi.Gücünün son raddeleri oynadığını hissetmişti.Artık sözcükler yetmezdi.Konuşmalarda O üstün gelebilirdi ama gözyaşlarını boşaltma durumuna geldiği zaman tek bir temas yeterdi.

Steven gözlerini korkarcasına yummuştu o zor sözcükleri telaffuz ederken.Açtığı zamansa aralık bulan bir damla akmıştı sol gözünden.O gidiyordu.Onun için geldiğini söyliyemeden Devon uzaklaşıyordu.Vakti gelmişti...

Adımlarını tek umut koşarcasına hızlandırdı ve ellerinin ulaşabildiği ince kollarından onu durdurarak vücudunu vücuduna bastırdı.Bu sıcaklığı hissedince ne kadar özlediğini farketmişti.Bu onun duvarını kırıcaktı.Artık kırmalıydı.Ona sarılırken ağzından farketmeden dökülen sözcükler de etkili olacaktı.

"Senin için geldim..."

Sözcükler ağızından dökülürken ilk defa tam vaktini bulduğuna inandığı yağmur tabloyu daha da etkileyici kılmıştı.Her şeyin işe yaraması ise Devon'un ağızından akan sözcüklere bağlıydı...

Gezgin

Ağacın altında kıkırdaşan kızlardan, göl yüzeyinde taş sektiren oğlanlardan, ağaçların üzerinde zıplayan sincaplardan kısacası doğanın tüm getirilerinden nefret ediyordu. Ve belki on dört yıldır hissetmediği bir duyguyla, kendinden de nefret ediyordu. Gerçekten hiç sevmemiş miydi? Hayır.. Tamamen Steven'ın sözleri karşısında bocalamamak için en büyük kozunu kullanmıştı. Geleceğe dair bütün umutları parçalarken canının bu kadar çok yanacağını fark etmedi. Gökyüzü büyük bir hızla aydınlandı ve hemen ardından gök Gin'e hakaret edercesine gürledi. Bu tamamen Gin'in gözyaşlarının sıklaşmasına sebep olmuştu.

Hayat mucizelerle doludur. Bazen beklenmedik bir anda söylediklerinizden dolayı yaşamınızı mahvedersiniz. Ama benliğinizden daha da inatçı olan hayat inadına güzelleştirmeye çalışır. Evet belki tersi durumlar da söz konusudur. Ama ne olursa olsun her seferinde gülümsemeyi başarırsınız. Ne kadar lanet okusanız da sürünmek zorundaysa bedeniniz kurtarma olasılığınız yoktur. Ama o ilahi güç dah fazla sürünmenizi istemezse elini uzatır ve kalkarsınız..

Gin ne olduğunu anlayamadan dönerek hapsedildiğini hissetti. Vücudunu sıkıca soran kolların kime ait olduğu konusunda fikir yürütemeden gerçekten duymak istediği tek cümleyi duydu.

"Senin için geldim..."

Boşlukta sallanan elleri Steven'ın bedenini sardı ve sırtında birleşti. Gülümsedi ve fısıldadı

'Biliyordum..'

~ Meşe Altı

~ Meşe Altı

Similar topics

Similar topics