Gözleri doğrudan Maglor'un gözlerinin içine bakıyor, dışarıda olan biten hiçbir şey; o sırada gölün karşısında çıkan kavga, ağacın üzerine tırmanan iki küçük cadı veya biraz uzaktaki ağaca bir şeyler yazan iki Hufflepufflı çocuk dikkatini çekmeye yetmiyordu. Sanki sadece birkaç adım ilerlese, ilgisini başka bir yöne verse o an bozulacak gibi gelmeye başlamıştı Sintié'ye. Kalbi deli gibi atmaya devam ederken, minik bedeninde tarif edilemeyecek bir huzur dolaşıyor ve her hücreye aşkı işliyordu ince ince. O kadar güzeldi ki, neredeyse insanların çok sevindiklerinde ağlamaya başlamalarına verilen ad olan "mutluluktan ağlamak" deyimini çok saçma bulan Sintié bunu bizzat yaşayacaktı.
Elindeki sıcaklık ve Maglor'un kendisine iyice yaklaşması, giderek kendisini bir hayal aleminde, başroldeki kız gibi hissetmesine, karşısındaki küçük büyücüyle beraber hayattan soyutlaştığını düşünmesine neden oldu. Heyecan değildi bu, ondan çok daha özel, sabırsız değil sakin olan, çok daha içten ve adı henüz konulmamış bir duygu...
Susmak, susturulmak en nefret ettiği şeylerin arasında birinciliği hak edecek kadar iddialıydılar. Bu yüzden Sintié, daha önce susmasını söyleyen hele de bunu emir cümlesiyle dile getiren kimseyi dinlememişti. Ama Maglor bunu o kadar samimi ve karşı konulması imkansız bir şekilde yapmıştı ki, zaten tek cümle söyleyip susacak olan Sintié'nin söyleyecekleri olsa bile boğazında düğümlenir, sesi çıkamazdı. Elini dudaklarından nazikçe çeken Maglor'un zayıf bedenini kollarının arasına almasıyla daha önce çok az insanda rastladığı türden bir güven hissetti. Başını onun omzuna dayamış, kollarını da boynuna dolamışken bunu ömrünün sonuna kadar yapabileceğini hissetmenin verdiği mutluluk içini ısıttı. Sarılmak, şimdi çok daha kutsal çok daha samimi geliyordu kendisine. Küçükken annesinin izlediği aşk filmlerindeki başroldeki kız ve oğlanın sarıldıkları sahneler o zamanlar hiçbir anlam ifade etmezken şimdi bunu gerçekten anlayabildiğini hissediyordu. Ve bu da gerçekten bağlanmanın, birisini kendinize özel hissetmenin, sevdiğin kişiden başkasının umrunda olmamasının ne demek olduğunu anlayabildiğini ifade ediyordu.
"Tek nöbetçi olmadığın kesin." Duydukları ve söyledikleri hoşuna gidiyordu. Tatlı ve şiirsel atışmalarını dışarıdan izleyen kişi ya sıkılıp uzaklaşır ya da bu görüntüye aşık olurdu. Çevredekileri düşündüğü birkaç saniye, aklına arkadaşlarını getirmesine neden oldu. Burada oldukça zaman geçirdiğine emindi, mutlaka merak etmiş ya da onu görmüş olmalılardı bir şekilde. Alain'in duyunca ne yapacağını merak ediyordu Sintié. Gerçi sevinme ihtimali yüksekti, sonuçta Alain ve Mia'nın çıkmaya başlamasına en çok sevinen isim Sintié olmuştu. Ve Mia kendisi için ne kadar yakınsa, Maglor ve Alain de öyleydi. Myra safkan bir büyücüyle ve Yoldaşlık'tan olmayan biriyle çıkmaya başlamasını hoş karşılayıp, Ravenclaw olmasına bayılırdı kesin. Serah zaten Maglor'u hep severdi, onun kadar tatlı bir abla ikiliye karşı çıkacak değildi ya. Gaby, Mia, Norah, Alessa ve diğerleri de zaten biliyorlardı Sintié'nin Maglor'u ne kadar sevdiğini ve bu haber onlar açısından da sessiz ve rahat bir uyku, dolaşırken konuşacak daha neşeli bir konu anlamına geliyordu. Maglor hakkında saatlerce konuştuğu zamanları ve kızların başını şişirişini hatırlayınca yüzünde beliren gülümsemesine engel olamadı. O iç dökme seanslarının arasında, Gaby'nin "O da seni seviyor, nasıl baktığını görmedin mi?" tarzı aslında kuru umutlandırıcı laflardan çok daha gerçekçi olan sözleri pek de önemli görmüyorken, tam da o anda olup bitenler Gaby'e bir özür borçlu olduğunu hatırlatıyordu Sintié'ye.
Anasayfa 
