Mutluydu.Evet,uzun zamandan beri ilk defa yüzü gülüyordu.Gryffindor masasında herkese gülücükler saçıyordu.Ara sıra Hufflepuff masasındaki sevgilisi Chuck'a bakışlar atmayı da ihmal etmiyordu.Büyük salonda süzülen baykuşlardan bazıları Gryffindor masasına yönelip,biri önünde durana kadar sürdü mutluluğu.
Annesinden,mektubuna cevap beklerken,uzakta yaşayan teyzesinden mektup gelmişti.Vanessa,bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı o an.Teyzesini severdi ama ona,önemli bir durum olmadıkça mektup atçak biri değildi.Korkuyla karışık mide bulantısına benzer duygularla Gryffindor masasından kalktı.Mektubu okurken,gözyaşlarına boğulma riski vardı ve herkesin önündeyken bu berbat bir durum olurdu.
Koşar adımlarla Büyük Salondan çıktı.Hareket eden merdivenlerin onu nereye götürdüğünü önemsemeden yürüdü,yürüdü,yürüdü.Yanlarından hızla geçerken,tabloların fısıltıya bile ihtiyaç duymadan,onu ayıpladıklarını duyuyordu.Onları umursayacak halde değildi.Umursamadı da zaten.
Kimsenin olmadığı bomboş bir koridora geldiğini farkettiğinde durdu.Boş koridorda ayak sesleri yankılanırken,mektubun zarfını yırtmaya başlamıştı bile.Koridorun ortalarına doğru geldiğinde bir heykel gördü.Yanına gidip,mektubu açtı.Hızlı hızlı okumaya başladı.
Teyzesi,annesinin hastalandığından,bu yüzden onun yanına gittiğinden falan bahsediyordu.Vanessa,mektup kağıdını buruşturdu.Eğer annesini tanıyorsa,ona cevabı kendi yazmıyorsa çok hasta olmalıydı.Kardeşi ile beraber Hogwarts'a geldiklerinde annesi yalnız kaldığı için zaten üzülüyordu.Anne özlemine birde hastalığı eklenince Vanessa,daha fazla gözyaşlarını tutamadı.Gözyaşları yanaklarından süzülürken,soğuk taş zemine oturup,kafasını duvara yasladı.Hıçkıra hıçkıra ağlamasına ramak kalmışken,önünde bir çocuk durdu.Yaşlarla dolu yüzünü kaldırıp,çocuğa baktı.Şuan,sırtının sıvazlanmasına ihtiyacı vardı ama kibarlık veya şirinlik yapamayacaktı.Kendine güvenen bir sesle konuştu
"Ne var?Ne istiyorsun?"
Anasayfa 
