Gryffindor ortak salonundan çıkmıştı. Yüzü herzamankinden beyaz ve gözbebeklerinin mavisi morlaşmış bir şekilde asasından mor ışıklar çıka çıka kulelere giden merdivenlere gidiyordu. Elini her adımda duvara vuruyordu. Üşüyordu ama bedeni sıcacıktı. Haplarından uzak kaldığından çıldıracak gibi oluyor ve birinden ilgi görmezse kendisine zarar veriyordu. Merdivenleri çıktı, çıktı. Duvarlardaki tablolar uyuyordu ve merdivenin yer yer kırık yerlerinden düşmemek için bozuk kafasıyla dikkat göstermesi zorlaşmıştı. Ortalara bir yere açılan koridora girmiş ve ilk camsız pencerenin pervazına tutunarak rüzgarın bedenine çarpmasını beklemişti. Cüppesini yere atmış ve gömleğini açmıştı biraz. Şimdi de sıcak basmıştı ve birilerinin gelmesini dileyerek bakıyordu. Onu buralarda bu halde görmeye alışık tek bir insan vardı ve düşman sayılırlardı. Yine de tuhaf bir şekilde onunla konuşmak rahatsız etmiyordu kızı. Yerdeki kırık camlara ve diğer pencere pervazlarına baktı. Bayılacak gibi hissediyor ve gözleri kararıyordu. İrisleri hala morken zar zor tutunuyordu pencereye. Biri beni kurtarsın!

Gecenin kör karanlığının tutkunu olan Stewie ay ışığında oluşan zayıf silüetiyle belirmişti bir anda kulelere giden koridorlardan birinin duvarında olan eski halının arkasında. Tozdan etkilenen burnunu tutarak son anda hapşurmasına engel olmuştu. Koridorda duvardaki tabloları uyandırarak ilerlerken birden gördüğü mor ışıkla irkilen Stewie ışığın geldiği yöne bakınca küçük bir şok dalgası üstünden geçmişti. Serin rüzgarın içeri dolduğu pencerede bir öğrenci üstündeki incecik gömlekle trabzanlara sıkıca sarılmış kendini hafiften öne doğru sarkıtıyordu. Bir an durup kızın ne yaptığını anlamaya çalışan Stewie kızın yavaş yavaş düşmekte olduğunu görünce öne atılarak kızı belinden tutup kendiyle beraber geri savurdu. Kızla beraber yere düşen Stewie sırtının yere çarpmasıyla ufak bir inilti koyvermişti bir anda. Kurtardığı kişiyi sırf meraktan kurtaran Stewie yerde duran siyah cüppenin üzerinde yatarken 'Neden bunlar benim başıma geliyor?' diye düşünmeden alıkoyamamıştı kendini. Kafasını çevirip onun gibi sırüstü yere kapaklanan kıza baktığında bir Gryffindor'lu olduğunu görünce kendine lanet okuyarak büyük bir hayal kırıklığıyla yerden kalktı apar topar. Ne kadar salak olduğunu düşünürken kızın yüzüne bakarak hafif bir morluk gördüğü gözlerine bakmamaya özen gösterek "Ne halt ettiğini sanıyorsun sen bu saatte?" diye çıkışmıştı bütün gecenin büyüsü kaçınca. Sinirli bir şekilde bakışlarını karlarla kaplı gökyüzüne çevirdiğinde neden her şeye burnunu soktuğunu düşünüyordu. Lorena adındaki bu kızla sıkçça karşılaşırlardı geceleri; Stewie gibi geceye meraklı biriydi. Şimdiye kadar birkaç kere konuşmuşlar ama herhangi bir tartışma yada koyu bir sohbet oluşturmamışlardı. Daha çok umursamıyorlardı birbirlerini tatlarını kaçırmak istemedikleri için. Gel gör ki bir gün böyle bir şeyin olacağı çok belliydi.

Düşüyordu. Öndeki boşluk kendisine yaklaşırken gözleri neredeyse kapanacak gibiydi. Ellerine hakim olamıyor ve kendisini ayakta durduramıyordu. Neredeyse düşmeye başlarken belinden kavramıştı biri. Korksa da çığlık falan atmamıştı ve geriyedoğru uçarken duyduğu iniltiyle onu kurtaranın canının acımmış olduğunu düşünebildi sadece. Gözleri aralandığında yüz ifadesinin kişileri kendisine çekecek derecede tuhaf bir ifadeye büründüğünü hissedebiliyordu. 'Stewie' diye fısıldayabilmişti kısık bir sesle. Lütfen gel yanıma. Lütfen uzakta durma, tek başıma kaçamıyorum! Bu düşüncelerin oğlan tarafından hissedilebilmesini o kadar dilerdi ki. Mor gözbebeklerini çocuğun kaçırdığı gözlerine sabitlemişti. Ayağa zar zor kalktı. Sonra yerdeki cüppesine baktı. İlk kez kırmızı renge tuhaf baktığı görülüyordu Lorena'nın. İlk kez böyle korkmuş görünüyordu. O kadar korkuyordu ki. Ayakları titrerken dudaklarından küçük bir 'Gitme' kelimesi çıkıvermişti. İlk kez bir Slytherin'den birşey istiyordu ve yardım eder mi bilmiyordu. Gidebilirdi ama gitmemesini o kadar istiyordu ki. Bedeni yere düşerken dizlerinin üstüne çökmeyi başarmıştı. Dizkapaklarının yerdeki camlarla kesilişini hissediyor ve acıyı daha da fazla hissediyordu. Mor gözleri Stewie'nin gözlerindeyken yalnız bıraktığı sade sessiz karanlığıydı Lorena'nın etkisi altında olduğu. Neşeli ve serseri o kız gitmiş ve daha değişiği gelmişti. Stewie'den yardım isteyen bir kız. Gözleri gözlerindeyken avuçları yukarı doğru bakacak şekilde duruyordu yerde. Tüm gücünü yitirmiş gibiydi ve dudaklarından küçük bir çığlık çıktı. Sol bileği jiletle özenle kesilmiş gibiydi. Akan koyu kırmızı kan yere damlarken o mor gözlerini Stewie'den bir an olsun ayırmıyordu. Her gece bunu çekiyordu ve her sabah iyileşse de tek olmaktan korkuyordu. 'Lütfen. Gitme' diye fısıldadı. Gözlerine dolan yaşları inatla reddediyordu.

Stewie giderken arkasından bakakalmıştı. Bakışlarını hiç ayırmamış ve camların üstüne düştüğünde bile bakmaya devam etmişti. En sonunda seri adımlarla kendisine geldiğini gördüğünde biraz sakinleşmiş gibiydi. Çocuk yerdeki Gryffindor cüppesini büyüyle yırtarak bileğine uygun bağlarken gözyaşı yanağına doğru akmaya başlamıştı. Dudağına gelip tuzlu tadını aldığında farketmişti anca gözyaşının aktığını. Stewie'nin sorusuyla gözyaşları sıklaşmıştı. 'Bilmiyorum ama beni yalnnıız bırakma. Diğerleri anlayamaz bunu. Onların tanımadığı bir karanlık bu. Masumlar. Binam.' diye fısıldıyordu ona ve bunu yaparken titremeye başlamıştı. Üşüyordu şimdi de. Gözleri oğlanın gözlerindeyken onun gitmesinden ürkse de sarılırmış gibi bir hareket yapmıştı. Daha doğrusu onu camsız bir yere oturtup yüzünü omzuna gömmüştü. Dizlerinin sızısını hissederken sargılı ve sargısız kolunu hafifçe dolamıştı ona ama rahatsız etmek istemediği de belliydi. Canı acırken kesiğinin derinleşmesiyle sessizleştirmeye çalıştığı bir ağlama hıçkırığı çıkmıştı dudağından. Başı dönerken o büyücünün silüetini görüyordu neredeyse. Korkuyla büzüşmüşştü ve 'Stewie kal burada. Yanımda olduğunu hissettir. Sarıl bişi yap gerekirse kaburgalarımı kır' demişti bölük pörçük. Küçük masum ve korkmuş bir kız çocuğu gibi hissediyordu. Tek sığınağı ise potansiyel düşmanıydı. Yine de ynaında olduğu için o kadar mutluydu ki. Hayattaydı. Eğer o çekmese şuan beyni kafatasından dışarı sıçramış bile olabilir, kaburgaları derisini yırtmış ve iç organları patlamış olabilirdi.

Stewie'nin kurtulmaya çalıştının farkındaydı bal gibi. Ona sarılmasının oğlanı ne kadar rahatsız ettiğini farketse de tek sığınağı oydu. Yüzünü göremese de genelde yüzünde olan o hoşnutsuz ifade kaplıydı heralde suratında. Oğlanın sorusunu duyduğu anda cevap verememişti ve kaçmak için söylediği bahaneyle sessizce ona bakıp hiç beklemediği bir anda konuşmaya başladı. 'Geçen yaz yapmamam gereken bir işe bulaştım. Bir cinayet mahallinde bulundum ve katil benden faydalanmasının daha iyi olacağını düşündü. Üç gün alıkoydu beni ve ailem bundan şüphe duymadı. Her saat başı koluma enjekte ediyordu birşeyler ve bu bir tür uyuşturucuydu. Saat başı verilen bu şey sonucu bir şekilde ona bağlandı ruhum. Bedenimi zehirleyip kendi kendimi yok etmezsem gün gün, kolumdaki bu kesik gördüğün gibi derinleşerek hatırlatıyor bana. Sabahın ilk ışıklarında hiç kesilmemiş gibi oluyor bu yüzden Hastahane Kanadına gidemem. Benden şuan nefret ettiğini ya da tiksindiğini de biliyorum. Gözlerindeki pırıltıdan okunuyor. Bina farkı diyorsun belki de ama en aydınlık gözükenlerde de karanlık vardır eğer ruhtaki karanlık senin için önemliyse.' Sözleri arada bir öksürüklerle kesilse de hasta olmuşa benzemiyordu. Gözleri Stewie'ye yönelirken bu kez bakışları bir deneyi inceler gibiydi. Sonra iç çekip kollarını çekti ondan ve biraz uzaklaştı. Gözleri mor mor parlarken Stewie'nin arkasındaki bir noktaya kitlendi. Gözlerindeki korku geri gelirken boşluk gibi görünebilirdi baktığı ama o büyücünün varlığını görebiliyordu. Korkusu büyücüyü güçlendirirken büyücü hologram gibi belirmişti orada. Gerçekten kendisine dokunamasa da ve belindeki dövmeden kaynaklanan bir beliriş olsa da titremeye başlamıştı. Büyücü kahkahalar atarken 'Stewie' demişti korku dolu bir sesle. Gözlerini Slytherin'li büyücüye yöneltmişti. Korkudan kaçarak atlamayı düşünürcesine bir an baktı pencere pervazına doğru.