Hırsız Var!

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Zaman / Öğleden sonra
Yer / Diagon Yolu - Çatlak Kazan
Kişiler / Daphné Jacqués - Matthew Rhydderch
Kurgu / Daphné Londra'ya yeni gelmiştir. Çatlak kaznada yaşamaktadır. Annesi Hogwarts açılana kadar İngiltere'ye alışması için erken yollamıştır. Daphné eski yeteneklerini kullanarak hırsızlık yapmaktadır. Dolandırıcı babasından öğrendiği numaralar büyücü dünyasında çok işine yaramıştır. Diagon Yolunda Matthew' soymasının ardındqan başına gelenler ve Matthew'in tepkisi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Brr...Dondurucu bir soğuk ve yağmur.Bu hiçte Matthew'a göre değildi.O genelde, süt beyaz tenini bronzlaştıran havalardan hoşlanırdı.Yaz tatilinin en az iki haftasını sıcak bölgelere giderek geçirmeyi tercih ederdi.Yaşadığı yerde her zaman nemli, yağmurlu havanın hakim olması onun bu özlemini arttırıyordu.Camdan dışarıyı seyrederken aklından yaz tatilini geçiriyordu.Tekrar yazın geldiğini hayal ediyor ve kendini biraz olsun tatmin etmeye çalışıyordu.Ama hayalleri bir gonk sesi ile dağılmıştı.Matthew, oturduğu koltuktan irkilerek ayağa fırladı.Kafasını sesin geldiği yöne doğru çevirdi.Bu teyzesinin antika saatiydi.Korktuğu şeyin bir saat olduğunu farkedince kafasını öne eğerek kendi kendine gülümsemişti.O kadar sıkıcı bir gündü ki ne yapsa bilemiyordu.Kafasını pencereye doğru çevirdi.Yağmur durmuşa benziyordu.Bu Matthew için iyi bir fırsat olabilirdi.Her ne kadar bu havalardan nefret etsede, bu onun dışarıya çıkıp birşeyler içmesine engel olacak birşey değildi.Koltuğun üzerinde duran deri, üzerinde kırmızı bir R harfi bulunan gösterişli cüzdanını alıp montunun cebine yerleşti ve tekrar yağmurun başlmaması için dua ederek yola koyuldu.

Çok geçmeden Çatlak Kazan'a varmıştı, ama hazırlıksız çıkmıştı.Havanın bu kadar soğuk olacağını hiç tahmin etmiyordu.Kulakları ve yanakları kıpkırmızı olmuştu.Soğuk onu çok etkilemişti.Yüzünü tam olarak hissetmiyor.Titreyerek Çatlak Kazan'ın kapısına doğru koşarken aklında sadece ısınmak vardı.Kapıyı açtığında yüzüne vuran sıcak havayla biraz rahatlasa da bu Matthew'a yetmemişti.Koşuşturması sürüyordu.Şömineye doğru giderken bir sürü kişiyede çarpmayı ihmal etmiyordu tabii.Şömineye vardığında ise zaferini ilan etmişti.Gülerek ellerini ateşe doğru tutuyordu.Elleri ve yüzü hala kıpkırmızıydı.Geçen kısa sürenin ardından Matthew biraz daha rahatlamış ve şöminenin başından çekilerek bir masaya geçmişti.Üzerinde ki montu çıkarırken farkettiği şey onun neşeli havasını birden değiştirmişti.Montunu çıkartırken cüzdanını koyduğu cebini kontrol etmişti.Boştu.Montunu çıkartıp onu sandalyenin üzerine yavaşça bıraktı.Gözleriyle etrafı süzüyordu.Onun burada çalındığından emindi.Aklında onu düşürdüğüne dair hiçbir düşünce yoktu.O cüzdanın montundan düşme ihtimali çok zayıftı.Çatlak kazana girene kadarda gayet sakin, boş bir yoldan gelmişti.Burdaki koşuşturmacada çarptığı insanlardan biri cüzdanını yürütmüş olabilirdi.Gözleriyle etrafı süzmeye devam ederken montunu bıraktığı masasını yavaşça terk ediyordu.Etraf oldukça kabalıktı.Belki hırsız cüzdanı şuanda kontrol etmek gibi bir yanlış yapabilirdi.Matthew bunu kollamalıydı.Herkesi süzerek ilerlemeye devam etti.Bir kaç adım attıktan sonra birden duraksadı.İşte! O köşedeki ne yapıyordu öyle ? Gizlice birşeyleri kurcalaması Matthew'un ilgisini çekmişti.Sanırım aranan hırsızmız o olabilirdi.Matthew bakışlarını o gizemli kişiden ayırmadan ilerlemeye devam ediyordu.Artık görüş için yeterli bir mesafeye geldiğinde duraksamıştı.Onun neler karıştırdığını net görebiliyordu.Evet! Bu bir cüzdandı.Üstelik üzerindeki kırmızı, parıltılı R harfide gözüküyordu.O sırada Matthew gözü dönmüş bir şekilde bağırmaya başlamıştı "Hırsız var!" hırsıza doğru hırslı bir şekilde koşarken, hırsız birden irkilmiş ve kaçmaya başlamıştı.Hay aksi, bu iyiye işaret değildi.Umarım onu yakalamayı başarabilirdi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bir dilim elma gözümün önünden geçip gidiyordu. Son birkaç gündür fazla param olmadığından sadece kuru yemeklere tahamül etmem gerekmişti. Şimdiyse adamın biri karşında oturmuş koca bir elmayı dilim dilim yiyordu. Elimle karıştırdığım kızıl saçlarımın arasından adamın yüzüne baktım. Yüzüne yayılan düşünceli ifade beni her an teşvik edebilirdi. Masasından kaçıracağım bir dilimi onca dilimin arasın farketmezdi bile. Birkaç saniyede kaçırıo mideye indirebileceğimi bildiğimden kafama takmadan masadan kalktım. Sandalyemi düzeltmeye çalışırken bana yaklaşan garson dikkatimi çekti. Büyük elini açmış koca bir tepsi taşıyordu. Tepsinin içi yemeklerle doluydu. Tam yanımdan geçecekken bir adım öne kaydım. Böylece garson bana çarparak elindeki tepsiyi salladı. Tam düşürmemek üzere tutacakken özür dilemek aıdna başımı kaldırdım. Böylece koluna çarptım ve tepsi ielrideki adamın üstüne yığıldfı. Elmaları bir kenara iten adam eliyle etrafı temizlemeye çalıştı. Adama yaklaşarak tepsiyi üzerinden aldım. Bin kere özür diledikten sorna uzaklaşmaya başladım. Uzaklaşırken avucma aldığım iki dilim elmayı ceketimin cebine attım. Gülümseyerek Çatlak Kazan'ın öbür tarafına gittim. Cebimden bir dilim çıkartarak ağzıma attım. Kimseye çaktırmadan elmanın suyunu emdim. Böylece bütün meyve aşkım bir anda söndü; ama gerçekten karnım acıkmıştı. Ceblerimi konturol ettiğimde ablamın bana verdipği son paranında suyunu çektiğini farkettim. Üzülerek suratımı astım. Cebimde sadece bir kunut vardı. Yeni avlar aramaya çıkmalıydım.

Yarım saat sonra Çatlak Kazan'ın dolmaya başladığını görünce sevincim arttı. Yeni insalar geliyordu ve İngiltere'de beni tanıyan kimsecikler yoktu. Birilerinden para yürütmek çok kolay olacaktı. Fransada herkes benim artık yaklaşılmaz bir hırsız olduğumu kavramıştı. Burada daha iki, üç yıl rahattım. Çarptıklarım bana acırdı bile. Yakalasalarda hiçbir şey yapmazlardı. Sonuçta ben tatlı bir küçük kızdım. Bu durumu çıkrlarım doğrultusunda kullanmayı çok seviyordum. Hayatımın verdiği zorlukları bu şekilde çok kolay atlatabiliyordum. Eğer abim ve ablam buraya gelmemi istemeselerdi bne daha yıllarca geçimimi kendim sürdürebilirdim; ama illa onların deddikleri olackatı. Aslında şimdiye kadar hep benim dediğim olmuştu. Küçüklüğümden beri en ufak ben olduğumdan ailem beni çok şımartmıştı. Bu durumu lehime kullanmayı da çok iyi biliyordum.

Sonunda herkes doluşmaya başlamıştı. Kalabalık biraz daha artıp arbede yaşanırken artık zamanının geldiğini düşündüm. Kalabalığın arasına daldım. Şömine tarafına yaklaşmaya çalışanların arasından geçiyordum. Hızla ilerleyen bir çocuk gördüm. Ceketinin cebinden cüzdanı seçiliyordu. Hafif bir gülümsemeyle kolay lokma olduğunu farkettim. Hem benim yaşlarımdaydı. Eğer farkedese bile birkaç dakikada halledebilirdim. Hızla öçocuğun üstüne doğru yürüdüm. Ona çarparak geçerken cüzdenini alıp kendi iç cebime attım. Hemen oradan uzaklaştım. Direk cüzdandan ödeme yapamayacağım için köşede paraları çıkartmaya karar verdim; ama bundan önce cüzdanı hafifce bir kurcaladım. İçinde bir kart vardı. Kartın üstünde büyük harflerle ' Daima yanında. ' yazılırdı. Onun dışında cüzdanın içerisinde yaklaşık on galleon vardı. Üzerinde kocaman kırmızıyla r harfi işlenmişti. Cüzdandan bir galleon alacakken bir çocuğun bağırdığını duydum. Kafamı çevirdiğimde beni gösterdiğini farkettim. Bu daha demin cüzdanı aldığım çocuktu. İçimden çocuğa bir lanet göndererek geriledim. Üzerime atlamaya çalışırken cüzdanı cebime tıkıştırdım. Hızla bara doğru koşmaya başladım. Bu arada aklıma gelen her yalanı eliyordum. Çocuğun cüzdanını neden aldığımı sorcaracaklardı elbet. çocuk en azından inatla beni kovalıyordu. Bara yaklaştığımızda yakalayacağını zannederek ileri atıldı; ama ben barda tutunmaktanda üstüne atladım. Hızla uzun barda koşarka diğer tarafa geçtim. Çocuk hala bana uzanmaya çalışıyordu. barmen soran gözlerle bana baktı. Sinirle ' Deli galiba, üzerime atlıyor. ' dedim. Barmen bu kez bakışlarını benden çocuğa çevirmişti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Aman Tanrım! Ufak tefek hızsız o kadar hızlıydı ve çevikti ki, ona doğru koşarken onu yakalayacağıma dair bir umut beslemiyordum artık.Çaresizce hırsızın kaçtığı yöne doğru koşarken bir kez daha şaşkınlık içinde kalmıştım.Ufak tefek hırsız aslında bir dişiydi.Zaten bu loş ortamda iki üç metre önündeki kişiyi seçmek gerçekten çok zordu .Yinede o hırsızın bir kız olması, üstelik bu kadar çevik biri olması Matthew'u hayretler içine sokmuştu.Bir kız tarafından soyulmak ve onu yakalayamamak Matthew'u dahada kahrederdi.Her zaman erkeklerin kızlar karşısında tartışılmaz bir biçimde üstün olduğunu düşünürdü.Bu konuda oldukça saplantılıydı.Bu olay Matthew'u şaşırttığı gibi bir o kadar daha hırslandırmıştı.

Kızla arasında birkaç adım vardı.Ona uzanmaya çalışsada aradaki mesafe onu yakalamasına yetmiyordu.Sanırım üzerine atlayarak onu yakalayabilirdim.Bir iki adımın ardından ileri doğru atıldım.Kız yine Matthew'dan üstün çıkmıştı.Kıvrak bir hareketle diğer tarafa geçmişti.Matthew yerde sağa sola çarparak yuvarlanmış ve kolunu incitmişti.Hızlı bir biçimde yerden kalktı.Üzerindeki o çok sevdiği kazağı yırtıklar içindeydi.Sol kolundada bir açılma vardı.Matthew, derin nefesler alarak ellerini iki yana açarak üzerine baktı.Ne kadar sinirli olduğu her halinden belliydi.Ani bir hareketle kafasını kaldırdı.O küçük kızı görebiliyordu.Orada durmuş Matthew'a sırıtıyordu.Tanrım bu ne cürret? Ama o da ne ? Matthew daha bir adım bile atamadan bir çift el onu omuzlarından çekmeye başlamıştı.Matthew neler olduğunu anlayamıyordu.Kendisini çeken kişiye pek fazla direnç göstermemişti.Canı yanıyordu ve ne yapacağı konusunda tek aklına gelen düşünce etraftakilerin kızın hırsız olduğuna inanmasıydı.Derin derin nefes alırken etrafa derdini anlatmaya çalışıyordu. "Bakın, anlamıyorsunuz.O küçük şeytan benim cüzdanımı çaldı.İnanmıyorsanı üzerini arayın içinde 'Daima yanında.' yazılı bir kart var." Bu sözlerin ardından Matthew'u çekiştiren adam duraksamıştı.Ellerini Matthew'dan çekmiş ve kıza doğru hareketlenmişti.Matthew, adamın kendisini bırakması üzerine dizlerinin üzerine çökmüş ve sol kolunu tutmuştu.Bu acı çok fazlaydı.Ama yinede çabuk pes etmemeli ve o kıza haddini bildirmeliydi.Sağ elini kolundan çekip yanındaki eski sandalyeden destek alarak ayağa kalmaya çalıştı.Zorda olsa ayağa kalmayı başardığında adam kızın olduğu tarafa gitmeye devam ediyordu. Matthew o an kızın suratında çaresiz bir bakış yakalamıştı.Tüm acısına rağmen sırıtarak "Bakalım şimdi ne yapacaksın seni küçük şeytan!"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bana inana barmen hemen kapının önündeki iki kişiye eliyle işaret verdi. Bu ikili barmenin gösterdiği çocuğa yaklaştı. Çocuk tam bana ulaşmak için kalkmıştıki hemen onu yakaladılar. Sırıtarak arkasından bakıyordum. Barmen hemen benim yanıma geldi. Bir eliyle beni sarara meraklanmamam için bir şeyler söyledi. DDişiliğimi kullanabilmeyi çok seviyordum. Hafif gülümsememle ona baktım. Bu bakışların teşekkür için olduğunu hemen anlamıştı. Başını sallayarak işine döndü. Bir süre daha barda oturabileceğimi biliyordum. Çocuk onu çıkartırlarken bağırarak cüzdanını çaldığımı söylemişti. Cüzdanın içindeki kartta yazanları söyleyerek onları bana göndermişti. Bana bakışlarından mutlu olduğunu anlamıştım. Anlamadığı şey ise benim yakalanmaya hiç niyetim yoktu.

Onlar üzerime doğru gelirken bir adım geri çekildim. Çocuk bana bakarak şimdi ne yapacağımı sordu. Hafif bir göz kırpmanın ardından hemen gözümden bir damla yaş düştü. Adamlar şaşırmış halde bana bakıyorlardı. Yerimden kalkmadan admalar adöndüm. Gözümden düşen bir damla yaş yanağımdan usulca akıyordu. Rol yapma yeteneğimi burada kimse bilmediğibnden hemen inanmışlardı. Elimin tersiyle yaşımı sildim. Cüzdanı çıkartarak onalra uzattım. Dudaklarımı aralayarak ' Adım Misty Rice. Bu cüzdanda soyadımın baş harfi işli. Benim cüzdanım ve içinde dediği kartın olduğu doğru; ama onu bilmesi sadece düşürdüğüm için. İçinde on galleon var. Bu kadar çok istiyorsa parayı alabilir; ama lütfen annemden kalan tek hatıramı almayın benden. O kağıdı kendi elleriyle bana yazdı. Lütfen... ' daha fazla konuşamayacakmış gibi derin bir nefes alıp başımı yere eğdim. Kimsenin görmeyeceğinden emin olunca hafif bir gülümseme yaydım yüzüme. Bu buradaki en iyi performansımdı. Adamların bana inanacağı kesindi. Cüzdanı almaya çalışan biri olmaınca inandıklarınıda anladım. Bu yüzden başımı tekrar kaldırdım. Cüzdanı ufak ellerimin arasından kucağıma bıraktım. Ellerimle yanaklarımdan akan yaşları sildim. Adamların hepsi çocuğa dönmüştü; bende bundan faydalanarak bana bakan sarışın çocuğa dil çıkardım. Artık benle uğraşmamayı öğrenmiştir diye umuyordum.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Matthew bir kez daha hayretler içerisindeydi.Bu nasıl bir roldü öyle.Kırk yıllık oyuncular bu performansın karşısında şapka çıkarırlardı herhalde.O acındırıcı sözlerinden ardından bir iki damla gözyaşı akıtması gerçekten inanılmazdı.Matthew olanları hayretle izlerken ne yapacağını bilemez bir şekilde donakalmıştı.Bu kız gerçekten fazla olmuştu.Matthew'un birşeyler yapması gerekiyordu ama elinden hiçbirşey gelmiyordu.O küçük şeytanın böyle bir rol yeteneği olupta gerçekleri saptırabileceği hiç aklına gelmemişti.Matthew donuk bir ifadeyle ağlamaklı olan kıza bakarken onu tutan eller yine üzerine yapışmıştı.Matthew hiç karşı koymuyordu artık.Görevlinin kendisini dışarıya çıkarmasına izin vermişti.Dışarı çıktığında ise kapının kenarına çökmüş bir sokak çocuğu gibi çaresiz bakışlarla ne yapacağını düşünüyordu.Hava yeterince soğuktu ve üstünde ki kazak onu sıcak tutmaya yetmiyordu.Kolunda ki acıyı bile hissetmiyordu artık.

Geçen sürede düşünmeye çalşıtıkça kızın yaptığı rol aklına geliyordu.Onun o hali gözünün önünden gitmiyordu.Şimdi yapılabilecek tek şey o küçük şeytanın dışarı çıkmasını beklemekti.Bu sefer sinirlerine hakim olmalıydı.Bu haliyle o kıza kolay lokma olacağını biliyordu.Herkesin içinde tekrar küçük duruma düşmekte istemiyordu.O yüzden sabırlı olmalı ve çok iyi karar vermeliydi.

Etkisini dindiren yağmur tekrardan atıştırmaya başlamıştı ve soğuk, saatlerin ilelemesiyle etkisini daha çok gösteriyordu.Matthew bu olumsuz koşullara rağmen hala çok kararlı gözüküyordu.En kötü ihtimalle o cüzdanı almak istiyordu.O cüzdan ve içinde ki not Matthew için büyük bir önem taşıyordu ve ne yapıp edip o küçük şeytandan alınmalıydı.Kapının önünde beklemeye devam ederken Çatlak Kazan'ın kapısı gıcırtılı bir sesle açılmıştı.Matthew, başını iki elinin arasına almış, hem soğuktan korunuyor hemde düşünmeye çalışıyordu.Kapının gıcırtısıyla irkilerek birden ayağa fırladı.Karşısında o küçük kızı gördüğünde hiç şaşırmamıştı.Ne kadar başaramayacak olsada sakin olmalıydı.Sinirli bakışlarla karşısındaki kıza bakarak konuşmaya başlamıştı."Bu oyunculuğun gözlerimi yaşarttı küçük hanım.Yoksa küçük şeytan mı demeliyim ? Bugünlük sen kazandın.Ama tekrar karşıma çıkmak gibi bir hataya düşersen.Bu sefer seni kimse elimden alamaz.Şimdi sana gitmen için şans tanıyorum ve bunun karşılığında cüzdanımı geri istiyorum para sende kalsın."
Karşıdan gelecek hertürlü davranışa, harekete hazır olmalıydı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Çocuğa onu sürükleyen eller arasından baktım. Aslında bir tarafım ondan özür diliyordu. Sonuçta hem cüzdanını almış, hem kolunu sakatlamasını sağlamış, hemde onu bu soğukta beş parasız dışarı attırmıştım. Bu yüzden moralim bozulmuştu; ama karnım o kadar açtı ki bunu düşünemezdim. Hemen barmene baktım ve ondan büyük bir yemek tabağı istedim. Adam gayet mutlu bir biçimde bana yemek tabağını getirdi. Başımla teşekkür ettikten sorna hızla yemeye başladım. O kadar acıkmıştım ki çocuk tamamen aklımdan gitmişti. Yemeğimi uzun süredir byu kadar iştala yemiyordum. Barmen bana gülerek bakıyordu. Ne kadar acıktığımı görünce bana bir tabak daha getirmeyi teklif etti; ama bu küçük bünyeme bir tabak yeterde artardı. Bunu anlayınbca teklifini hemen geri aldı. Bir süre sessizca yemeğimi yedim.

Birkaç dakika sonra yemeğim bitmişti. Aklım başıma gelmişti ve çocuğu bulmam gerektiğini düşünüyordum. Dışarı baktığımda yağmuyr yağdığını gördüm. Çocuk beni dışarıda bekliyorsa kesinlikle ıslanacaktı. Heömen tabureden bara atladım. Aynı çeviklikle bardan indikten sonra barmene döndüm. Cüzdandan çıkardığım bir galleonu barmene atarak ' Teşekkürler ' diye seslendim. Barmen arkamdan başıyla onayladı. Dönüp Çatlak Kazan'da ilerlemeye başladım. Beni bırakmayı teklif edenlere başımı sallayarak kapıya yöneldim. Kapıdaki korumalara başımla selam verip kapıyı araladım. Kapıdan çıkınca yandaki çocuğu gördüm. Kapının kenarına oturmuş sarı saçlarını akrıştırıyordu. Başını kaldırıp beni görünce ayağa kalktı.

Bana bakan gözleri benim gibi maviydi. Gülümseyerek onlara baktım. Benden sadece cüzdanını ve içindeki yazıyı istedi. Onun için değerli olduğunu söyledi. Bu beni biraz daha incitmişti. Bu tip bir yazıyı böyle kullanmayı hiç sevmemiştim; ama çok açtım. Cüzdanı çıkartarak ona uzattım. Eline aldığında para gözünü açtı. Hemen ' Parayı da istemiyorum. Sadece çok açtım ve içinden bir galleon aldım. ' dedim. Bu durumu ancak böyle açıklayabilirdim. Ne yapacağımı bilemedim ve birkaç adım çocuğa yaklaştım. Onu bu yapmurda böyle beklettiğim için pişmandım. Yapmuş saçımı ıslatıyordu. Buna aldırmadan elimle saçlarımı geriye çektim. Hafif bir gülümsemenin ardından çocuğun dudaklarına yapıştım. Kısa bir süre onu öptükten sorna geri çekildim. Göz kırparak ' Teşekkürler. ' dedim. Ne diyeceğini veya tepkisini beklemeden arkamı döndüm. Yağmurda yürümeye başladım. Ablama gitmeyi düşünüyordum; ama onu bulamazsam ne yapacağımdan emin değildim. Genede daima bir yolunu bulmuştum. Bu yüzden önemsemeden ilerledim. çocuk artık çok geride kalmıştı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bu kız gerçektende sürprizler ile doluydu.Şimdide onca yaptığı şeyden sonra gülümseyerek, hoş bir ses tonu ve nazik tavırlarla cüzdanını çıkararak Matthew'a uzatmış, derdinin para olmadığı sadece aç olduğunu söylemişti.Karşısındaki kızın tavırları Matthew'un aklını karıştırmıştı.Ona nasıl davranacağını çözemiyordu.Madem derdi para değildi, neden böyle bir yola girişmişti ? Etrafta bir sürü cömert büyücü vardı.Onların bu çaresiz kıza yardım edecekleri bir gerçekti.Kız, böyle yaparak sadece kendini dahada tehlikeye sokuyordu.Bunu anlamak güç olsada kızın bu tavırları Matthew'un aklında daha çok soru işaretine yol açmıştı.Ya buda hepsi gibi oyunsa diye düşünmekten kendini alamıyordu.Ama kızın Matthew'a gülümseyerek bakması o kadar içten ve samimiydi ki Matthew ne yapacağını bilemiyordu.Her ne olursa olsun az önce o profesyönel yalanı söyleyende oydu.Buda Matthew'un dikkat etmesi gerektiğini gösterirdi.

Tüm bu düşünceler kızın tek bir hareketiyle uçup gidivermişti.Birden Matthew'un dudaklarına yapışmıştı.Matthew'da onun kendisini öpmesine izin vermişcesine kıza hiçbir tepki veremiyordu.Bu hareketi Matthew'u çok şaşırtmıştı.Yine kıza karşı birşey yapamıyordu.Böyle bir durumda ne yapabilirdi ki? Çok garip hissediyordu.Kız, Matthew'a göz kırparak teşekkür etmiş ve acele ederek oradan uzaklaşmıştı.Matthew kızın uzaklaşmasının ardından başını yavaşça öne eğdi.Sol eliyle tuttuğu cüzdanına doğru bakara gülümsedi.Peşinden gitmelimiydi ? Sanırım olanlar bugün için gerçekten fazlaydı.Hem o kıza nasıl güvenebilirdi ? Belki onu bir daha göremeyecekti.Artık çok geçti.Kız gözden kaybolmuştu ve artık yapılabilecek tek şey vardıO da eve geri dönüp, bu kızın bir defa daha karşısına çıkmasını ummak olacaktı.

S O N