Kütüphanede Gece Yalnızlığı

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Hah, daha iyi görünüyor." diyerek tekrardan çizimlerimi gözden geçiriyordum. Geceleri kütüphanede takılmak, hobilerimi yaşamak paha biçilemezdi. Hoş bir serenatı dinlemek yerine ömür boyu resim çizebilirdim. Karanlığın içinde, yalnızca mum ışığında yapılan resimler... Hem ilham hem de huzur kaynağıydı adeta. Özenle çizilmiş, yalnızca karanlığı ve korkuyu anlatan resimler. Korkak olduğum için değil, korkanlar için bu resimleri yapıyordum. Sevimli, tablo resimleri benim için daraltıcı şeylerdi. Yalnızca gülüp geçebiliyordum. Benim sanatımı asla çözemeyeceklerdi. Çünkü, içinde saklı olan karanlığı göremezlerdi. Dışarıda insanı aciz bırakacak şekilde yağmur yağıyordu. Kütüphanenin bir iki penceresi yarısına kadar açıktı. Rüzgar, yanan mumu sürekli dalgalandırıyordu. Umrumda değildi. Ben yine çizmeye devam ediyordum. Üstümde bir gömlek ve pantolon vardı. Cüppemi gene biryerlere sallayıp atmıştım. Aramaya halim yoktu. Bir cüppe için endileşenemezdim. Saçlarım darmadağın görünüyordu. Nadiren, elimde olmadan masada duran çok eski bir aynaya bakıyordum. Görebildiğim tek şey titreyen dudaklarımdı. Hava fazlasıyla soğuktu. Rüzgar da çok şiddetlenmişti. Mumu söndürme derecesine gelene kadar hiç umursamadım. En sonunda rüzgar ıslık çalmaya başlamıştı. Titreyen dudaklarıma, tüm vücudum eş olmuştu. "La-lanet rüzgar!" diyerek kollarımı bağlayıp ısınmaya çalıştım. Pencereyi örtmek istemiyordum ama tek çare buydu. Titreyerek ayağa kalktım. Pencereler biraz uzaktı, yavaş adımlarla ilerledim. Mum ben kalkar kalkmaz sönmüştü. Etrafı aydınlatan şimdi yalnızca yıldırımlardı. Tam o sırada bazı tıkırtılar duydum. Geceleri benden başka buralarda kimse olmazdı. Etrafa şaşkınlıkla bakındım. Mavi ay ışığı içinde sanki bir gölge görüyordum.

VII. Sınıf

Gökyüzü her zamankinden daha karanlıktı, rüzgarın uğultusu adeta tüm koridorlarn içinde yankılandırıyordu. Uyksu kaçmıştı, hogwarts'ın büyük koridorlarnda amaçsızca dolanıyordu. Geçen gün tılsım profesörünün söylediği birkaç şey kafasını kurcalamıştı. Normalde Anna'nın aklına bu gibi şeyler takılmazdı. Ama yapacak birşeyi de yoktu, dışarıdaki sağnak yağışa bir müdeet gözlerini daldırdı, ama yıldırımların çıkardığı büyük gürültü yine kendine getirmeye yetmişti. Ağır adımlarla hogwarts'ın koridoarlarında kütüphanenin yolunu tutmaya başladı. Kütüphaneye geldiğinde etrafın sessiz olduğunu gördü"her zamankinden daha sessiz" diyerek mırldandı. Aslında daha farklı birş şey beklemiyordu. Sonuçta gecenin bir yarısı başka kim oalcaktı ki? Meraklı gözlerle etrafa bakınıyordu ama çok karanlıktı, gözü fazla birşey seçemiyordu. Yıldırımların odayı bir anlık aydınlatmasayla pencerenin yanında durmuş bir gölgeyi benimsedi. Sanki biran ona doğru dönmüş bakıyordu. Belki de uyku sersemliğinden görmüştü. Tereddütle kısık bir sesle" merhaba..."diyerek pencerenin yanndaki gölgeye doğru bir adım attı. Bu yaptığının saçmalık olduğunu düşünüyordu, uyku sersemliğinden yine hayal gördüğünden emindi. Ama yine de içinde bir his vardı. Sonuçta koskoca hogwarts'ta başkasının da olması mümkündü.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Gelen tıkırtıların yönüne baktığımda aniden bir öğrencinin orada olduğunu fark ettim. Kütüphanenin yalnızca bana ait olduğu hakkındaki düşüncem aniden değişmişti. Kısık gözlerle oradaki kişiyi incelemeye çalıştım. Her şimşek çaktığında bir kırmızı uzun saçlarını fark ediyordum. Kız "Merhaba." demişti sanki kendisi yanılıyormuş gibi bir ses tonuyla. Bir iki adım, kıza doğru yaklaşmaya başlamıştım. Gözüm yavaş yavaş karanlığa alışıyordu. Yankılanan ıslık gibi sesler içerisinde "Merhaba?" demeye çalıştım. Bu kelime ağzımdan zor çıkmıştı. Enteresan bir şekilde üşüyordum. Adetâ çenem çatırdıyordu. "Kahrolası soğuklar, hah!" diyerek kendi kendime sinirlendim. "Bu, buralarda bir gaz lambası olacaktı?" diye kendi kendime konuşuyordum. Soğuk rengim tamamen bozulmuştu, morarmıştım. Kızı umursamayarak hızlı adımlarla pencereye koştum. Pencereleri kapatırken kıza yüzümü döndüm ve "Yalnız değilmişim..." diyerek küçük bir kahkaha attım "...burada ne işiniz var?" diyerek sözümü tamamladım. Titremem biraz geçmişti. En azından soğuk havayı yemiyordum. Kıza tekrar yaklaşırken merakla yüzünü görmeye çalışıyordum.

VII. Sınıf

Evet, pencerenin yanında biri vardı. Soğuktan yüzü adeta mosmor olmuştu. Epey uzun süre burada kaldığı bellliydi. Kütüphane her zamankindne daha soğuk ve sessizdi. "Merhaba?" sanki güçlükle konuşuyordu."Bu, buralarda bir gaz lambası olacaktı?" soğouktan üşüdüğü sesinden ve davranışlarndna belli oluyordu. Anna gözleriyle etrafa bakınmaya başladı. Ama çok karanlıktı. Bu sırada pencerenin kapatılmasıyla rüzgarın hakimliği azda olsa sona ermişti.

"Yalnız değilmişim..."diyerek küçük bir kahkaha bastırdı. "Evet, bende..."diyerek gülümsedi. "burada ne işiniz var?" etrafta kimse yoktu, çocuğun kendisine söyleidğine emindi Anna, "uyku tutmadı, kitapların uyku getireceğini söylerler, hem sizin ne işiniz varsa benim de öye" diyerek elinin rafın köşesinde duran gaz lambasını alıp açtı. "böylesi daha iyi" diyerek kendi kendine sözünü onayladı ve çocuğa döndü. Etraf gaz lambanın verdiği ışık ve sıcaklıkla daha iyidi. Soğuk bir nebzede olsa dinmişti. Anna'nın gözü bir an masanın üzerindeki çizmlere takıldı. " hava gerçekten soğukmuş... bu arada onlar da ne?" diyerek masanın üzerinde duran çizimleri merakla göz gezdirmeye başladı. "Gayet güzeller" diyerek mırıldandı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kızın gaz lambasını yakmasıyla birlikte güçlü bir aydınlanma olmuştu, ve kız bu aydınlık ile masadaki eşyalarımı fark etmişti. Tekrar bir kahkaha atarak "Çok dikkatlisin." dedim ve masaya küçük adımlarla yaklaşıp üstündeki tuhaf çizimlerimi elime aldım. Aralarından bazılarını yere düşürmüştüm, ama önemli değildi. Yalnızca taslakların düştüğünü görünce sevindim. Kıza resimlerimi getirirken "Şu lambayı yaktığınız iyi oldu." diye birkaç zırva kelime söyledim. Kızın eline resimleri verirken "Ben Medwyn." diye araya laf attım. "Genelde bu tür yerlerde dolanırım. Bodrum katları, gece yarısı ıssız yerler gibi..."

Bunları derken kız resimlerimi inceliyordu. Sanki beni dinlemiyordu. Tuhaf bir şekilde ona baktım. Resimlerimi yorumlamasını bekliyordum. Aynı zamanda titremem de yavaş yavaş geçiyordu. Yüzümün morluğu ben fark etmesem bile kaybolup gitmişti. Eski beyaz tenime tekrar kavuşmuştum. Bir an gözlerimi ovuşturdum ve sabırsızlanarak "Nasıllar," diye sordum "Sanırım pek anlaşılır değil." Son cümlemi söyledikten sonra kızı orada öylece bıraktım. Hızlı adımlarla tekrar sandalyeye oturdum. Gece ki davranışlarım tekrar anormalleşmişti. Kızı tanımak istiyordum. Küçük bile olsa aramızda bir muhabbet geçmişti ama hala kim olduğunu bilmiyordum. Kafamda daha fazla soru işareti bırakmamak için yüzümü aynaya çevirip "Peki ya siz kimsiniz?" diye soru sormaya çalıştım.

VII. Sınıf

Resimlere bakarken çocuk yine kahkaha atarak " çok dikkatlisin" diyerek masanın üzerinde ki çizimlerini aldı. Aralarında bazıları yere düşmüştü ama pekte önemsememişti. Resimlerini Anna'ya uzatırken "Ben Medwyn" diyerek kendinini tanıttı. "Genelde bu tür yerlerde dolanırım. Bodrum katları, gece yarısı ıssız yerler gibi..." Medwyn bunları mırıldanırken Anna'nın gözü çizmlerdeydi. Resime olan ilgisindne dolayı yine kendini kaptırmıştı. "Nasıllar," Medwyn'in bu sorusu Anna'yı resimlerin içindne çıkarıp almıştı.

"Sanırım pek anlaşılır değil." Anna resimleri gözden geçirdikten sonra "Hayır, bence gayet iyiler, hemde epey... Bu konuda yeteneklisin." diyerek resimleri masanın üzerine bıraktı. Bu arada Medwyn sandalyeye oturdu ve yüzünü aynaya çevirip "Peki ya siz kimsiniz?"diyerek Anna'ya olan merakını dindirecek belli başlı sorular sormaya başladı. Aslıdna bunu sorması gayet normaldi çünkü gecenin bir yarısı ortaya belirmiş ve henüz kendini tanıtmamış birini kendisi de olsa bilmek isterdi. "Resimlere daldım, kendimi tanıtmaya unuttum..." diyerek küçük bir kahkaha attı. "Adım Anna, aynı binadayız. Aslında seni birkaç defa koridorlarda ve ortak salonda görmüşlüğüm var. Ama bu akşam ki fırtınadan dolayı seçemedim desem yeridir." bu Slytherin'li çocuğun resme olan ilgili Anna'nın dikkatini çekmişti. Çevresinde ki çoğu kişinin bu gibi işlerle ilgilenmediği için bu konuda kendini yalnız hissediyordu. Ama yinede resme olan tutkusunu bırakabilmiş değildi. Pencerenin kenarında ki sandalyeye geçip dışarıya yeniden göz attı. Elini cama koydu ve dşarıda ki manzarayı seyretti. Fırtına hâla dinmiş değildi. Dışarıdan yağmur taneleri cama şiddetle vuruyor ve yavaşça süzülüyordu. Fırtınalı geceler Anna'nın en sevdiği zamanlardan biriydi. Birden aklından tılsım profesörünün söylediği kelimeler uçuvermişti. Kütüphaneye geliş sebebi pekte önemsemiyordu. Dışarıda adeta ağaçların rüzgarla dans ettmesi bazı kişilere korkunç gelsede, herkesin korkunç gördüğü kimi şeyler Anna'nın hoşuna gidiyordu. Tıpkı fırtınalı akşam gibi "harika" diyerek ellerini pencereden çekti. Morarmıştı, her ne kadar fazla bakmamış olsa da beyaz teninin rengi değişmişti. Gaz lambasının yanına geçip,"uzun bir akşam oldu" diyerek

Medwyn'a döndü. Her ne kadar birbirlerini fazla tanımasalarda bu Slytherin'li çocuk diğerleri gibi değildi. Anna'nın dikkatinden kaçmamıştı, belki daha tanımadığı için yargılıyordu ama ona farklı gelmişti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Adım Anna, aynı binadayız. Aslında seni birkaç defa koridorlarda ve ortak salonda görmüşlüğüm var. Ama bu akşam ki fırtınadan dolayı seçemedim desem yeridir."

Adının Anna olduğunu öğrendiğimde yüzüne bakıp gülümsedim. Çok fazla odaklanamıyordum, fırtına sürekli dikkatimi dağıtıyordu. Aslında ilk defa böyle bir gece yaşamıştım. Bazı gecelerde gerçekten de kütüphanede kaldığım olmuştu. Her yerim tutulmuş bir halde uyandığım sabahları hatırladım. Sürekli çakan şimşeklerden rahatsız olmaya başlamıştım. "Uzun bir akşam oldu." kız biraz dışarıyı izledikten sonra tekrar bana döndü. Evet, uzun bir akşam olmuştu. Hiç beklemediğim kadar uzun... "Gece ben, burada kalacağım. Sen sanırım gidiyorsun?" diyerek kıza baktım. Yağmur şiddetini biraz kaybetmişti. Ben de pencerenin kenarına geçip dışarıya biraz göz attım. Daha sonra kağıtları tekrar masaya koyup küçük düzeltmeler yapmaya başladım. Beş dakika bile olmadan kendimden geçmiştim. Gözümün ve kalbimin tek gördüğü şey, siyah bir kalem ve düşüncelerim... Nadiren durup inceliyordum.