Yalnızlık Güzeldir

Gezgin

Dean yatağında sabahın ilk ışıklarıyla birlikte uyandı. O arkadaşlarımın deyimiyle çalar saat gibiydi. Güneş kendini puslu dağların ardından yeni yeni gösterirken o uyanırdı. Yine herzamanki gibi güneş daha yeni uyanırken uyandı. Hogwarts erkekler yatakhanesindeydi. Yatağının ucundaki yeşile bezenmiş, üstünde bir quidditch takımının oyuncularının resmi olan gardolaba gitti. Cübbesini giydi. Siyah, yağlı saçlarını düzelti. Sonrada ağır ve etrafına bakarak yatakhaneden çıktı. Onu karşılayan yeşile bürünmüş ortak salondu. Dean yalnızlığı sevdiği için burada kalmak istemedi. Aslında koyu yeşil deri koltuklar, masa başındaki sandalyeler, duyuru panosunun etrafı boştu fakat yarım saat sonra dolacaktı emindi. Ders listesine bakınca bugün ful boş olduğunu gördü. Bu onu sevindirdi. Sonra bütün günün boşluğunda ne yapacağını planladı. Büyük Salon'a varmıştı plan bitiminde. Büyük Salon bomboştu. En soldaki Slytherin masasına oturdu. Önünde binbir tülü yemek vardı. İlk önce şeftali suyunu içti. Sonra da kahvaltılık yemekleri yemeye koyuldu. Karnın doyduğunu hissedince Hogwarts'dan çıktı. Karşısında koca bahçe ve kızıla dönmüş gökyüzü vardı. Bir süre bu manzarayı izledi. Güneş kendini iyiden iyiye belli ediyordu. Hava çok az soğuktu hafif bir rüzgar kol geziyordu.

Bir süre ne yapsam diye düşündü. Etrafına bakındı. Gözüne çarpan yer yasak ormandı. Fakat girmek istemiyordu. En son girişinde kurtlara yem olmaktan zor kurtarmıştı canını üstüne bunlar yetmez gibi ceza da yemişti. Sonra göl kenarını düşündü. Yalnızlık iyidir dedi içinden ve oraya doğru yürüdü. Bir ağacın gövdesine yaslandı. Etraf yemyeşildi. Göl berraktı fakat içi gözükmüyordu. Dean bu gölde garip bir canlının yaşadığını düşünmüştür hep. Dean ağacın gövdesine yaslanarak öğrendiği büyüleri tekrarlamaya başladı. Derslerde öğrendiklerini zihninden geçirdi. Etraf dolmaya başlamıştı. Fakat kimse Dean ile uğraşmak istemiyordu. Dean yalnızlığı seviyordu.

Bir kız cesaretini toplamış olcakki Dean'nın yanına geldi. Biraz teredüt ederek, sakin bir sesle sordu:

-Bende sana katılabilir miyim?

Dean hafif güldü. Yüzünü sevimleştirdi. Kız bu yüz ifadesine aldanıp yüzü gülmeye başlamıştı. Kafasını çevirdi Dean. Çevirmesiyle karşısında 13 yaşlarında, giysisinden Gryffindor'lu olduğu belli olan, kızıl saçlı, mavi gözlü, bebek yüzlü biri vardı. Dean ayağa kalktı ve hafif bir tebbesümle:

-Tabiki neden olmasın, diye bağırdı resmen ve asasını çekti cübbesinden sonra asasını sallayarak:

-Incarcerous, diye haykırdı.

Haykırmasının hemen ardından kız kalın siyah iplerle bağlanmıştı. İsterse onu boğabilirdi fakat bunun sonucunda başı çok derte girerdi. Kız ağlıyordu, gözlerinden yaşlar akıyordu Dean ise gülüyor kahkaha atıyordu.

Gezgin

Melody sabahın ilk ışıklarıyla uyanır uyanmaz karşısında annesini görmüştü.
Melody'nin önüne dikilmiş dik dik bakıyordu. Galiba artık uyanması gerektiğini söylüyordu. Uyumak nedense hep ona değişik bir anlam olarak yansımıştı ama Melody'e göre dünyanın en güzel şeyiydi.

Sabah tüm güzellikleriyle Melody'nin önüne serilmiş gibiydi. Kuşlar ve ağaçların uyumu adeta göz kamaştırıyordu. Kahvaltı vakti gelmişti. Annesi ile Melody yaşadıkları korkunç olayların ardından güzel bir kahvaltı yapmak istiyordu.

Güneş tüm ışınlarını Melody'nin üzerine gönderiyor gibiydi. Melody parlıyordu sabahın ışıkları arasında.Kahvaltısını bitirir bitirmez annesinin yanağına bir öpücük kondurup uzaklaştı. Göl Kenarına gidecekti. Sessizlik ve huzurun adresi Göl Kenarına.

Yolda birçok yetişkin büyücüye rastladı. Hiçbirine dönüp bakmadı bile. Hepsinden tiksiniyor denebilirdi. Çünkü çok banel ve kokuşmuş cübbeler giyiyorlardı. Melody yol boyunca burnunu tıkayarak yürüdü. Çevredekilerin şaşkın bakışları etkilemiyordu onu.

Göl kenarına geldiğinde güneş burada biraz soluk gibiydi. Işınları Melody'i aydınlatmıyordu ve sarı saçları az önceki gibi parıldamıyordu. Ağaçların arasından, kollarını dallara sürte sürte ilerliyordu. Kollarından kanlar akmaya başlamıştı. Ama bu hep oluyordu. Önemli değildi. 2-3 güne kadar geçerdi.

Ağaçlıklar bitmiş göl kenarının eşssiz manzarası başladığında yerde iplerle boğuşan sarı saçlı güzel bir Gryffindorlu kız gördü. Önünde de asası elinde Slytherinli bir çocuk. Ama Melody böyle birşeye bir Slytherinli olsa bile katlanamazdı. Gerçi Crucio lanetini öğrenir öğrenmez bir gryffindorlu üzerinde denemek istediği yalan değildi. Ama henüz küçüktüler ve o kızın hatasını bilmiyordu. Olaya karışmak istemezmiş gibi yapıp oğlanın arkasındaki taşa oturdu.

Gezgin

Sonunda sıkılmıştı kızdan. Artık gülmek gelmiyordu içinden. Sonra hafif bir tebbesümle bağıran kıza:

-Bak ne dicem parti bitti, hadi görüşürüz,dedi küçümser bir edayla.

Sonra da arkasını döndü. Döndüğünde taşın üstüne oturmuş ona bakan; sarı saçlı, ondan biraz daha küçük bir kız vardı. Slytherinli olduğu her halinden belliydi. Kuşların şarkı çaldığı ağaçlardan gelen seslerle melodi olarak yürüdü. Yürürken çimlerin sesi müziğe ayrı bir ahenk katıyordu adeta.Kızın yanına oturdu. Çimlerin üstüne:

-Sende onun yerinde olmak istemezsin herhalde, dedi kendinden emin bir şekilde.

Sonra da asasını tehdikar bir şekilde elinde tuttu bir süre sonra çimlere koydu. Hafif bir bakış attı. Kızın yüzündeki ifadeyi yokladı. Kızı ilk defa görmüştü, tanımıyordu fakat içindeki bir şey ona bulaşmamasını söylüyordu. Dean içindeki sesi asla dinlemezdi. Kafasına estiğini yapardı. Sonra boğazını temizleyerek konuşmasına devam etti:

-Eğer istemiyorsan; görmedin, duymadın, bilmiyorsun, dedi önerir bir ses tonuyla.

Sonrada çimlere uzandı ve kızın vereceği tepkiyi, söyleyeceği sözü merak etti. Az önce iplerle sardığı kız hayla orda uzanıyor. Ses çıkaramıyor fakat ağlıyordu. Neyseki ağaçtanda görünmüyordu.

Gezgin

-Sende onun yerinde olmak istemezsin heralde.
diyen sesi duyunca kaşlarını çattı ve alaycı bir gülümsemeyle çocuğa baktı. Acaba ne zannediyorsun kendini
dedi fıdıldarmışcasına. Sonra çocuğa döndü ve:
- Senin orada olacağından hiç şüphe yok. Lanetlerin birkaçını biliyorum.İple boğmak yetmiyor!
dedi dilini çıkartarak. Babası ona zamanında Crucio Imperius gibi lanetlerin birkaçını öğretmeşti. Tam yapabildiği söylenemezdi ama bu çocuktan daha bilgili olduğu kesindi. Sonra asasını eliyle yokladı ve içinden bir oh çekti.

Sonra eline yerden bir taş alıp göle fırlattı. Gözüyle onu izledi ve suya büyük bir gürültüyle düştüğünü görünce pis pis sırıttı.Böyle bebekçe şeylerle dalga geçmekten hoşlanıyordu. Sonra çocuğa baktı ve yüzünü öbür tarafa dönüp bir slytherinin asillik özelliğini taşımadığını düşünüdü..

Gezgin

-Senin orada olacağından hiç şüphe yok. Lanetlerin birkaçını biliyorum.İple boğmak yetmiyor!

Bu sesi duyunca Dean gülmemek için kendini tutamadı. Sonra kıza baktı. Kaşları çatıktı. Çok komiğine gitti. Sonra Dean gülmeyi kesip cevabı yapıştırdı:

-Bilmek yetmiyor, ben o lanetler içinde doğdum, dedi sessizce.

Sonra devam etmek için bir süre bekledi. Devam etmeli miyim diye düşündü. Boğazını temizledi ve:

-Benim annem ve babam karanlığın yandaşlarındandı.

Bunları dedikten sonra kızın attığı taşı izleid. Çimlerden doğruldu. Daha rahat görüyordu şimdi kızın yüzünü. Daha da komiğine gidiyordu. Bir kahkaha daha patlattı. İlerden iki çocuk onun bağladığı kızı kurtarıyordu şimdi. Kız kurtulunca ağlaya ağlaya Hogwarts binasına girdi. Dean başına iyi şeylerin gelmeyeceğini düşünüyordu. Dua ediyordu ki iyi bir profösöre rastlamasın. Kızın buna cesareti yok gibiydi ama yinede azda olsa korkuyordu. Yanındakinin ismini söylemediğini hatırlayarak:

-Benim adım Dean, Dean Davis, dedikten sonra devam etti, senin adın ne?

Kızın cevabını bekliyordu. Günün yarısı geçmiş gibi görünüyordu. Güneş tam tepeden vuruyordu ve sıcak rüzgar ile nem karışıyordu bütün bunlar havayı dayanılmaz hale getiriyordu.