İkiz OLmak...* İkiz OlabiLmek !

Misafir

Lil gayet kızgın görünen bir yüz ifadesiyle ona bakıyordu şimdi. Gözlerine kaçırmamaya onun suratına bakmaya devam etti. Ama Lil gittikte kızıyor ve ona kötü kötü bakıyordu. Nasıl olurda onun her hareketinden, geçeği söylemeye zorlardı, bunu nasıl başarırdı bilmiyordu. Tek bildiği eğer gerçekleri söylemezse Lil ile bir kavgaya tutuşabilecekleriydi.

Aşk olsun Emilie, artık bana yalan mı söylemeye başladın..Hem ben senin her halinden anlarım , sende var bir şeyler.

Yalan mı? Aslında kısmen yalan sayılmazdı. Durgun olduğu doğruydu. Sadece bunun sebebini söylemek istemiyordu. O kabu anlatılacak gibi değildi. Korkunçtu, karamsarlık doluydu. Kısacası hiç moral verici değildi. Ve bu günlerde Roch kendi adına morale ihtiyacı olduğunu düşünüyordu. Çünkü bu kabuslar arada sırada onu dürtüyordu.

- Bi şeyim yok Lil.. Sadece dün kötü bir rüya gördüm. Hepsi bu...

Sesine inandırıcı bir renk vermeye çalıştı. Gerçi bunda ne kadar başarılı olmuştu bilmiyordu. Tek bildiği Lil'in artık ona inanması gerektiği ve bu mevzuyu daha fazla karıştırmaması gerektiğiydi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

" Bi şeyim yok Lil.. Sadece dün kötü bir rüya gördüm. Hepsi bu... "

Demek öyle.. Acaba yine mi yalan söylüyodu bu kız.? Lily neye inanacağını gerçekten şaşırmıştı. Ayrıca şimdi ne tepki vermeliydi , onu bile bilmiyordu. Tek bildiği bir şey vardı o da Emilie' den bir an önce gerçekleri öğrenmekti. Rüya mı? Lily bu korkunç daha doğrusu Emilie'yi bu kadar çok korkutan rüyayı gerçekten de çok merak etmişti. Derin bir nefes aldıktan sonra, yavaşca Emilie' nin yanına biraz daha yaklaştı ve duraksadı.

Acaba ondan rüyasını anlatmasını söylemeli miydi? En doğrusu bu olurdu.. Rüyasını Lily'e anlatması. En azından derdine çağre bulabilirdi. Ne demişler, derdini anlatmayan derman bulamaz. Lily bir yandan etrafındaki koşuşturan birinci sınıflara bakıyor, bir yandan ise Emilie'ye ne desem diye kara kara düşünüyordu. Sonunda bu soruyu sormaya karar verdi ve sordu,

" Peki seni bu kadar çok korkutan rüyayı bana anlatmak ister misin? "

İçinden ' umarım anlatır ' diye geçirmişti. Meraklı bir kız olduğunu çoktan kabullenmişti.Ayrıca meraklı olmasında da bir sakınca göremiyordu. En azından bazen meraklı olmak çok işin yarayabiliyordu da.

Misafir

Roch asıl şimdi başına gelcekelrden korkuyordu. Rüya gördüğünü söylemişti. Madem bu rüya onu bu kadar etkilemişti, anlatma gereksinimi çıkacaktı şimdi ortaya. Herşeyi berbar etmişti. Belkide hiç bir rüya gördüğünü söylememeliydi. Gözünün önünde, Lil'in rüyasını anlatması gerektiğini söylediğini canlandırabiliyordu. Başına tam bir bela almıştı işte. Acaba doğruları söylese halleri ne olurdu.

Alt tarafı bir rüya işte Roch der geçer miydi? Yoksa en az Roch kadar üzülür müydü ? Hiçbir şey bilmiyordu. Ama artık cevap vermesi gerektiğini hissediyor, boğazında bir şeyler düğümleniyordu. Çaresizce etrafa bakındı, 1.sınıf olduğunu tahmin ettiği birkaç öğrenci bir oraya bir buraya koşuyordu.

-Peki seni bu kadar çok korkutan rüyayı bana anlatmak ister misin?

İşte tamda beklediği sahne gelmişti. Rüyayı anlatmak.. Yoksa anlatmamak mı? Mantıklı olanı yap, gerekiyorsa yalan söyle. İnandırıcı olsun, gözlerini kaçırma. Mantığına uyuşanı söyle. Gerçeği söylemek istemiyorsan söyleme. Yalnız çaktırma. Mantığına uyan rüyayı yanlış anlatmaktı. Rüyayı anlat ama yanlış.

- Ben şey... Rüyamda öldüğümü gördüm Lil.. Çok kötüydü, feci bir şekilde ölüyordum. O sahneyi görmek öyle ürkütücüydiki..

Bir ölüm görmüştü evet, ama bu kendisinin ölümü değildi. Sesine bilerek bir derinlik katmış içten içe kendine zorlayarak gözlerinde birkaç damla yaşın birikmesini sağlamıştı. Asıl merak konusu şimdi ikizinin tepkisiydi...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

" Ben şey... Rüyamda öldüğümü gördüm Lil.. Çok kötüydü, feci bir şekilde ölüyordum. O sahneyi görmek öyle ürkütücüydiki.. "

Lily bu sözlerini duyduktan sonra adeta kendini şoka girmiş gibi hisseti bir an. Bu rüya neyin başlangıcıydı? Ya da neyi ifade ediyordu ki? Lily bu durumlarda gerçekten hep korkardı. Hiçbir zaman Emilie' ye bir şey olmasını istemiyordu ve buna da izin vermeyecekti. Şimdi ise bu rüya hakkında ona bir kaç soru sormanın vakti gelmişti.

" Peki ya seni kim öldürüyordu ? "

Bunları söylerken bile dili tir tir titriyordu. İkizinin öldüğünü hayal etti. O olmazda Lily nasıl yaşayabilirdi ki? Bunun hayali bile çok acımasız ve kötüydü. En iyisi tüm bunları kafasından silip atmaktı. Ama içindeki bir ses bir türlü onu rahat bırakmıyordu. Ya bu olay gelecekte olacakların bir belirtisiyse? Yok canım daha neler artık..! Belkide Emilie' nin ölümü değil ama , ölümyiyenler ile zümrüdüanka yoldaşlığı taraftarları arasında bir saaş başlayacağının kanıtı olabilir miydi? Bütün bu soruların cevabını gelecek gösterecekti..

Lily suratındaki o korkak ifade ile Emilie' ye gözlerini dikmiş öylece bakıyordu. Onun hiç bir zaman yanlız olmadığını ona hissetirmek istiyordu. Acaba bu olayı biraz araştırmalı mıydı?

Misafir

-Peki ya seni kim öldürüyordu?

Kim mi öldürüyordu? Emi bunu oturup hiç düşünmemişti. Adam ya da kadındı emin değildi. Erkek olması daha makuldü aslında. Annelerinin kadın düşmanları olabileceğini tahmin edebiliyor, ama onların onu öldürecek kadar güçlü olacaklarını zannetmiyordu.

-B-ben bilmiyorum. Onu göremedim. Yüzünde siyah bir m-maske vardı.

Anlattıklarının hepsi doğrudu. Tabii bir kısım hariç. Öldürülen kişi Roch değil, anneleriydi. Onu üzende buydu ya. Daha fazla konuşmaya gerek yoktu. Buna ikna etmeliydi ikizini. Sesine iyiymiş süsü vermeye çalışarak konuşmaya başladı:^^

-Ben artık daha iyiyim Lil... Seninle konuşmak iyi geldi. Ama daha fazla konuşursak pekte iyi olmayabilirim.^^

Yüzüne samimiyet dolu bir gülümseme yerleştirdi. Belkide hiç anlatmamalıydı bu rüyayı. Kendine saklamalıydı tüm bildiklerini. Ama yapmıştı artık bu hatayı. Dönüşü yoktu, gerçi Lil hayatındaki en önemli şeydi. Ama bu önüne durduk yere gelen sahneler onu rahatsız etmeye başlıyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

" B-ben bilmiyorum. Onu göremedim. Yüzünde siyah bir m-maske vardı. "

Bu kim olabilirdi? Bir ölümyiyen mi? Bu imkansızdı çünkü onların ailesinin tarafı da ölümyiyenlerdendi. Neden kendi tarafındaki bir kişi gelipte öldürmeye kalksın ki? Lily ' nin aklı gerçekten çok karışmıştı. Ne yapacağını bile bilmiyordu. Bu maskeli kişiyi gerçektende merak etmişti. Tam o sırada Emilie konuşmasına şöyle devam etti,

" Ben artık daha iyiyim Lil... Seninle konuşmak iyi geldi. Ama daha fazla konuşursak pekte iyi olmayabilirim. "

Lily istemesede ona bir kezde olsa inanmak istedi. Belki de şuan bile yalan söylüyor olabilirdi. Ne de olsa Emilie onun ikiziydi.. Neredeyse onun aklından geçenleri bile tahmin edebiliyordu. Ama bu konuyu kapatmak ikisinede iyi gelecekti. Yinede içindeki ses Lily' i çok rahatsız etse de , Lily bu konuyu daha fazla kurcalamamak istercesine konuştu,

" Peki canım, sen bilirsin.. "

Ama Emilie' nin içindeki o rahatsızlığı anlayabiliyordu. Kesinlikle Lily'den bir şey sakladığını anlamıştı. Ama bir şey söylemedi... En iyisi susmak olacaktı ve bunu yaptı. Bir süre sessizlik oluştu. Lily , meraklanmıştı.. Ondan gerçekleri anlatmasını beklerken biraz daha kendini tutamayacağını anladı ..fakat kendini tutmalıydı. Konuyu dağatmak istercesine konuştu,

" Eee daha daha nasılsın canım? "

Aslında hala Emilie' den bir cevap bekliyormuş gibi onun yüzüne bakıyordu. Neden bu kadar çok saklıyordu ki? Belli ki bu rüya Emilie' yi gereğinden fazla korkutmuştu.

Misafir

Lily'nin bakışları en az soruları kadar rahatsız edici olmaya başlamıştım. Onun o bakışları beni korkutuyor ne yapacağımı şaşırmama neden oluyordu. Ondan bir şey saklamanın ne kadar kötü ve acı verici olduğunu benden iyi kimse bilemezdi herhalde. Daha fazla dayanamayark gözlerimi ondan aldım. Onun suratına bakmak bile kendimden utnamama neden oluyordu. Nedeni bilinmezki belki ama onun o bakışları kendimi küçük bir çocuğun bir suç işledikten sonraki hallerini anımasıtyori bende o küçük çocuk gibi davranıyordum. Nedeni kesinlikle bilinmezdi. Belki aralarında samimiyet ve o güçlü bağ buna neden olabilirdi.

Lily'nin konyuyu kapatmasına sevindiğimi belli eden bir tavır takındım. İçinden hala onu kurcalamsı gerektiğini söyleyen bir his olduğunu tahmin edebiiliyor fakat konunun kapanması için susuyordum.

- Ahh iyiyim işte... Ne olsun^^

Konu tamemen dağılmış sayılabilirdi şimdi. Gözlerimi göle doğru diktim, eşsiz manzara karşısında nutkum bir kez daha tutulmuştu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

" Ahh iyiyim işte... Ne olsun. "

Lily burada biraz daha kalmak istemiyordu. Zaten iyice buranın havası kaçmıştı. Emilie' nin de dertlerinin olduğu bir günde temiz hava Lily ' e hiçte iyi gelmemişti. En iyisi Hogwarts' ın içine girmekti. Emilie' ye baktı ve üzgün bir ifadeyle onun elini tutup ona , her zaman yanında olduğunu hissetirmeye çalıştı..

Sonra ise hafifce gülümsedi. Zaten hava gittikçe kararıyordu. Akşam olmak üzereydi. Yine güneş tüm yalanların arasında kurtulup sessizce batmak üzereydi. Gökyüzünün turunculumsu bir renk kapladı. Lily ellerini yavaşca Emilie' nin elinden çekti ve kısık bir ses tonuyla konuşmaya başladı,

" Hatırlıyor musun? Eskiden annem sen ve ben güneşin batışını hep izlerdik.. "

Lily öylece oturmuş güneşin batışını izliyordu. Bir anda eski günler aklına geldi.. O anda gözlerinden bir damla yaş akmıştı. Emilie görmeden , akan göz yaşını hızlıca sildi ve ona baktı.. İkiside annelerini çok özlemişlerdi. Her zaman anneleri onları koruyup kollamıştı. Zaten Lily bu güvenini , annesi sayesinde kazanmıştı. Yavaşca yerinden kalktı ve üstünü silkti. Ardından elini Emilie' ye doğru uzatıp kalkmasına yardım etmek istercesine bekledi..

" Hadi kak gidelim, geç oldu.. "