- Bayan Cardone'un odası

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lesse annesinin çörekelrini düşününce gülemeden edemedi. Onları gizlice kaçırmak en büyük eğlenceleriydi o zamanlar. Ama şimdi her şey çok değişmiş gibiydi...Bunu düşünürken bir yandan da Valencia'yı dinliyordu. Onun sözlerindeki anlamları çok yoğun bir şekilde anlayabiliyor ve hissediyordu. Kendisi de bu sıkıntıları hissetmişti. Her ne kadar bir ailesi olmasına rağmen asla yakınlık kurabileceği kişiler olamamıştı bunlar. İçinden haykırıp ben varım artık Valencia demek geliyordu ama bunu yapamayacağını çok iyi biliyordu. Herkesin bildiğinden daha iyi biliyordu. Velencia'nın elini tutuğunu hissettiğinde sanki içinde bir şeyler kopmuş gibiydi. Derin bir nefes alıp gözlerini bir kere yumup açmıştı. Sadece bir hayal olacağından korkmuştu.

"Evlilik mi...."

Gülmeye çalışarak mırıldanmıştı bunu. Pek başaralı olmadığını fark etmişti bunda.

"Sanırım benim bu konuda şansım asla olmayacak Valencia... Bilmiyorum ben bu konudaki şansımı bir kere kaybetmiştim."

Kendine açıklayamasada duygularının hep bir kişiye odaklı kalacağını biliyordu. Kabullenemediği tek zaafıydı bu. Tek hassas noktasıydı. Berkide bu yüzden aylardır buraya gelmeyi planlayıp kararsız kalıyordu. Cesaretini bir bu konuda kaybediyordu. Sanki her şeyden zormuş gibi.

Vücudunun kasıldığını hissetti. Bir korku gene kendisine hücum etmişti. İçinde bir dalgalanma var gibiydi. İçki.... İhtiyaç duyduğu şey buydu. Rahatlamasına katkıda bulunacağından emindi. Bu kararsızlıktan dolayı gene suskunlaşmıştı. Her şeyi berbat etmek istemiyordu. Bu kullanacağı son cesareti olabilirdi uzun süre... Sadece Valencia'nın elini bırakmamayı yeğleyerek kendini toparlamaya çalışıyordu. Zorlada olsa bir şeyler söyleyebilmişti.

"Merak etme artık o boşluğu hissetmeyeceksin. Çünkü bu sefer aynı hatayı yapmayacağım..."

Gezgin

" Evlilik mi.. " dedi Lesse tereddüt ederek. Valencia emin olmak için kafasını evet olarak salladı. Aslında onunda kendi gibi yalnız olduğunu biliyordu, sadece konuyu değiştirmek istiyordu. "Sanırım benim bu konuda şansım asla olmayacak Valencia... Bilmiyorum ben bu konudaki şansımı bir kere kaybetmiştim." dedi, o kimdi acaba ? Hemen aklında bir soru belirmişti bile Valencia'nın merakı yüzüne vurmuş gibiydi. Beklemeden sormaya çalıştı. " Kaybetmek mi ? Kimdi o, Lesse ? " dedi ve bardağında kalan son içki yudumunu içti.
" Merak etme artık o boşluğu hissetmeyeceksin. Çünkü bu sefer aynı hatayı yapmayacağım... "
" Bundan eminim artık, dedi ve içki şişesinden tekrar bardağına içkiden koydu.

" Arkadaşların yok mu burada, yani bu bakanlıkta, her zaman geçtiğimde seni kimsenin yanında göremiyodum " dedi içkisinden yudumlayarak.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Konunun değişmesi biraz hoşuna gitmişti. İçindeki kargaşanın sona ermesini başarmıştı en azından . Biraz içki iyi gelebilirdi. Ancak farkında olmadan tüm bardağı bitirmiş gibiydi. Valencia'nın bıraktığı şişeyi alıp kendine de biraz doldurdu ve bir kez daha arkasına yaslandı. Şimdi gözleri sadece bardağına bakıyorduö. Kulaklarının içinde sanki Valencia'nın seni dolanıyordu. Aklını delip geçen sesi. Gerçek anlamda ne kadar arkadaşı olduğunu düşündü. Bunu kendisinin de pek bildiğini sanmıyordu.

"Aslına bakarsan elbette arkadaşım var. Tamemen kimsesiz olmak zor olur heralde....Ama zamanımın çoğunu tek başıma geçirmeyi yeğliyorum galiba..."

Bazen kendisini hiç tanıyamadığını düşünüyordu ve her cümle de bu fikir kafasında güçlü bir yer alıyordu. Bu hoşuna gitmiyor olsada kendine bunun tersini kanıtlaması imkansız gibiydi. Bİr süre boyunca zamanını bunun üstünde düşünerek geçirdi. Sanki burda bulunma amacını unutmuştu. Nerde olduğunu anca Valencia ile tekrar yüz yüze geldiğinde anladı. Gülümseyerek ona bakarken kendini toparladı ve içkisinden büyük bir yudum aldı.

"Gerçi bilirsin herkesle samimi olma konusunda her zaman ön yargılarım olmadı değil. Ama gene de arkadaşlarım var. Ama bu konuda seni geçemeyeceğimi biliyorum. Benden daha başarılısın arkadaş edinme konusunda."

Seninde hafif bir muziplik vardı. Bu konudan rahatsızlık duymadığı belliydi. Berki de Lesse'nin tutkuyla bağlı olduğu babasının yolundan gitme isteği onu yakınlık kurmadan uzaklaştıran güç olmuştu. Bunu bilmiyordu. Ama umursadığı da söylenemezdi. Dostluklar güvenilir olmadığı sürece kendisi için bir anlam ifade etmiyordu. Bu yüzden kendine kolay dost edinmezdi. Kendisine yetecek kadar dostu olduğuna inanıyordu. Bazen durumuna göre edindiği kısa süreli arkadaşları olmuştu ama bunlar çok uzun süreli olmayı başaran arkadaşlıklar değildi. Kendi emelleri için oluşturduğu mesafelerdi. Bakanlıkta önemli bağlantılar edinmek için buna gerek duymuştu. Gene suskunlaştığını fark etmişti.

"Sanırım benim bir çok arkadaş edinmekten önce sahip olduğum arkadaşlıkları koruman daha önemli."

Gezgin

Lesse'yi anlıyordu bir bakıma Valencia. Yanlızlığı bilirdi. Kardeşi de olsa ayrı evde yaşıyordu. Yalnızılığa kendini alışıtmışa benziyordu. " Yani bakarsan, kimseyle tanışmadım. Dışarda sadece Ursula diye kat görevlisi dışında. Onunla da iyi anlaştığım söylenemez. " dedi ve bardağındakini bir dikişte bitirdi. " Daha fazla içebileceğimi sanmıyorum, midem bulanmaya başladı. " dedi bardağını önündeki masaya bırakarak.

Düşüncelere dalmıştı şimdi. Yanında oturan Lesse, onu arkadaşı olarak çok iyi tanıyordu. Bu kadar sıcakkanlı olması Suzanne'nin ilgisini çekmiştir hep. Bundan dolayı ona karşı hep iyi tavırlar sergilemiştir. " Bencede arkadaşlık olayları konusundaki durumlarını korumalısın. Hatta benimle ilgili. Bu konular sıkıcı geldi bana... " dedi başını tutarak.

" Bunun dokunmuş olduğu kesin bana. " dedi ve Lesse'ye doğru baktı. Onun elini tutarak " Tek arkadaşım sensin şimdiye kadar, bunu kaybetmek istmem artık. " dedi elini sıkca tutarak.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lesse gülerek ona baktı. İçkinin midesini bulandırmaya başladığını yüzünden anlayabiliyordu. Aslında kendisi daha içebilecek durumda olmasına rağmen buna tek başına devam etmek istemiyordu. Bu yüzden bardağındaki son yudumu bitirip masaya bıraktı. Gözlerinin hafif sisli görmeye başladığını düşününce yaptığı hareketin mantıklı olduğuna karar vermişti. Bir süre sessizce dinlenmeye karar vermişt. BÖylece biraz açılabilir ve rahatalardı. Bu yüzden arkasına yaslanmış bir şekilde oturuyordu. Bir şeyler söylemiyor olsa da tüm dikkati Valencia'nın üstündeydi. Onu dinliyor ve her sözünü anlamaya çalışıyordu.

"Evet biliyorum...Seninle aramda olan dostluğu kesinlikle korumalıyım..."

Yüzünde hafif bir gülümseme vardı. Valencia'nın son zöleri ile bu gülümseme biraz daha büyüdü ve gülmeye başladı. Onun ne kadar içtiğini bilmiyordu ama az içmediğinden emindi. Yerinden doğrularak ona biraz daha yakınlaştı.

"Sanırım biraz fazla içtik."

Yüzündeki gülümseme yerini kaybetmeyecek gibiydi. En azından Lesse böyle hissediyordu. Valencia'nın sesini tekrar duyduğunda gene dikkatini toparlayıp ona baktı. Şimdi onun ellerini hissedebiliyordu. Lesse ise ona güven vermek istiyordu. Onun sözlerini düşünürken. Tek dostu olduğunu düşündü...Bunu bozmak istemeszdi. Saçma düşüncelere kapılarak bunu batıramazdı. Mantığı ona bunları söylüyordu ve Lesse bunları dinlemek istiyordu. Her zaman yapabildiğini yapmak....En iyisi bu olabilirdi.Valencia'nın ellerini sıkıca tutarak yüzüne baktı.

"Merak etme bunu asla yok etmeyeceğim. Arkadaşlığımıza zarar vermeyeceğim ve verilmesine izin de vermeyeceğim."

Bunları söylemek kendisini iyi hissetmesini sağlamamıştı. Ama doğru hareketin bu olduğunu biliyordu. İçindeki çatışmaya son vermenin yolu bu olmasada doğruydu.

Gezgin

Valencia'ya içki dokunmuştu galiba. Şu an sarhoş olmuş bir durumdaydı. Ya da kendini öyle gösteriyordu; büyük olasılıkla sarhoş olmuştu çoktan. Tedbirsizlik... Iki bardağı geçince sokakta dolaşan egoistlerden farkı olmuyordu. Bunlar bir yana yaptıklarını bir gün sonra hatırlamıyordu bile. En kötü yanı da buydu. Lesse'nin dediklerini bir an için dinleyebilmişti o kafayla. " Evet biliyorum...Seninle aramda olan dostluğu kesinlikle korumalıyım... " dedi ve devam etti. " Sanırım biraz fazla içtik " dedi, aslında elindekini masaya bırakmıştı bile.

Valencia'nın bu durumda ne yapacağı belirsizdi. Sarhoşken kafasına göre davranıyordu. Istemdışı olarak adlandırırdı bunu. Genellikle, daha doğrusu kesinlikle kardeşi bu durumu bilirdi. Onunla içerken hep böyle sarhoş olurdu. Kardeşine nedense çok dokunmazdı ama Valencia'yı buldupunda iş zorlaşıyordu. Birkaç saniye bekledikten sonra Lesse, Valencia'ya doğru yaklaştı birkaç milim.

" Merak etme bunu asla yok etmeyeceğim. Arkadaşlığımıza zarar vermeyeceğim ve verilmesine izin de vermeyeceğim " dedi. Valencia gülerek karşılık verdi. Lesse'nin kulağına doğru eğilerek " Hâlâ beni seviyorsun, bu her tavrından belli " dedi, bunu kasten yapmak istemese de içkinin etkisindeydi. " itiraf et ! dedi, sesi, bağırmak istese de kısık tonlarındaydı. Bu durumda Lesse şaşkınlığını gizleyemedi. " itiraf et ! diye mırıldanıyordu Valencia.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lesse kendini hafif halsiz hissetse de mutluydu. O kadar çalışmanın üstüne içki pek katkılı olmamış gibiydi. Ama Valencia'nın içkiden daha çok etkilendiği halinden anlaşılıyordu. Biraz daha gevşemiş gibiydi. Lesse onun biraz dinlenmesi gerektiğini düşünüyordu. Her ne kadar yanından ayrılmaya isteği olmasada...Ancak her zaman güvendiği mantığını dinlemek en doğrusu gibi geliyordu kendisi için. Bunun için yerinden kalkmaya yeltenmiş olsa da Valencia kendisinden hızlı davranmıştı. Şaşkın gözlerle ona bakarken ne diyeceğini bilemiyordu. Söyledikleri en beklemediği şeydi. Buna ne bir cevabı vardı ne de bir tepkisi... Sadece afallamış şekilde duruyordu.

"Eee"

Ağzından anlamsız sesler dışında bir kelime çıkmıyorken karşısındaki gözler itiraf etmesini istiyordu. Sesi mırıldanır halde olmasına rağmen her şeyi anlamasına yetiyordu. İçinde hafif bir dalgalanma olmuştu. Bundan vazgeçmek için çok uğraşıyor olmasına rağmen kararsızca kalmıştı. Hiç bir zaman kabullenememişti. Herkesten kendini uzak tutmayı yeğlemişti. Peki ya şimdi onca yılın ağırlığı üstüne çöküyor gibiydi. Nefretleri inancı ve insanlara karşı olan anlamsız tepkisi üstüne çöküyordu. Kabullenmeme isteği güçsüz düşüyor gibiydi. Aklı sadece Valencia ile dolmuş gibiydi. Şaşkınlığından kaybolan bir şey yoktu. Hiç kabul etmemiş olsa da şimdi delicesine evet demek istiyordu. Onunla olmak her şeyden vazgeçmek kendine ihanet etmek.

Yerinden hızlıca doğruldu... Mantıksızca odanın içinde dolanıyor ve elinden geldiğince Valencia ile göz göze gelmemeye çalışıyordu. İçinde bir sıcaklık yakıcı gücüyle ağzından burnundan gözlerinden fışkırıyor gibiydi. Sanki artık konuşamıyordu nefes alamıyordu göremiyordu. Sadece kulağında çınlayan sesi duyabiliyordu. Derin nefes almakta zorluk çekerek odanın içinde dolandı. Sonunda durduğunda her şey sessizliğe gömülmüş gibiydi. Üstündeki ağırlık kendine bir şans daha vermiş gibi yok olmuştu. Gözleri hızlıca Valencia'yı buldu nefes alışı hala hızlı olsa da kendini zorlamıyordu artık. Hala kararsız ve yavaş adımlarla yanına yaklaştı ve eğildi. Elleri titreyerek yanaklarından tuttu. Onu ilk gördüğü anı çok iyi hatırlıyordu...Anlamsız davranışları o zamandan başlamıştı.

"Valencia...Ben...Ben.."

Sözlerini tamamlayamıyordu. Mantığı artık yoktu. Bu andan itibaren zaten kendine yardım da edemezdi. Hiç inanmadığı şansına güvenerek hareket etmeliydi. Her şeyde olduğu gibi şimdi de soğukkanlı ve kendine güvene biri olsa herşey daha kolay olabilirdi. Ama o zaman anlamı kalmazdı.

"Evet."

Daha kendisi neler söyleyeceğini bilmiyordu ama kendini kontrol eden kuvvet işi kendiliğinden bitirmiş gibiydi.

"Ama biliyorum bunun artık bir anlamı yok.."

Kendi gücünü geri alması durumu biraz değiştirir hale sokmuştu. Kendine olan güvenini azaltır gibi göstermişti. Kendine bir çok laneti o yapmak ister gibiydi Lesse. Ama bunuda yapmayacağını biliyordu.

Gezgin

Bu duruma anlam veremeyen Valencia'nın başı dönüyor gibiydi. Lesse için dediklerini şu an için hatırlasa da mutlak sevgi ve dostluğu onda bulmuştu. " Bu neyi değiştirir Lesse ! dedi. Onu, o sevmesede galiba Valencia seviyrdu, ya da galiba içkinin etkisinden böyle olmuştu. Tek isteği onunla kalmaktı. Ellerini sıkıca tuttu. Onu bırakmaya niyeti yok gibiydi... Tam önünde durmuşken Lesse'nin dudaklarına yapıştı. Bunu isteğiyle yapmıyordu, sadece sarhoştu.

Duruma anlam veremiyordu Lesse. Şaşkınca baktı. Bu durumu Valencia'da istemezdi ama etkisi altında olduğu anlam verilemez durumdan utanıyordu. Biraz ayılmış gibi oluyordu. Ona nasıl baktığını gördü Valencia. Lesse'de boş değildi onun için. Ama bunun olmayacağını düşünüyordu. Valencia'ya göre de olmaz mıydı, bilinmez.

O da mı onu seviyordu bilmiyordu Valencia. Tek yapmak istediği oradan uzaklaşıp ona bakmamak olacaktı. Hâlâ ellerini bırakmayarak tutuyordu. Utanmışa benziyordu Valencia. ellerini çekerek biraz kenarıya kaydı. Ona göz ucuyla bakıyordu. Valencia'nın yanına doğru oturaraki olaylara bir anlam veremiyordu. Onun yanında mutlu olsa da bunun doğru olup olmadığı konusunda düşüncelere dalmıştı Valencia. Düşüncelerin sıklaşmasından sıyrılmak ister gibi bir yüz hâli vardı.

Ona doğru dönerek gözlerinin içine doğru baktı Lesse'nin. Duyguları değişiyor gibiydi. Eski sevgilisiyle bile böyle yakınlaşmamıştı. Sağ elini onun eline doğru yaklaştırdı Valencia ama yarıda kesti. Cesareti yok gibiydi. " Lesse galiba... " dedi gözlerini kaçırarak, " Şey, galiba, bilemiyorum, istemdışıydı, affedebilecek misin ? " dedi ona doğru bakarak