Arayış

VII. Sınıf

Saçma bir olaydı bu. Saçma, garip ve anlamsız... Bir şapkaya, kimin kin beslediğini düşünmekte zorluk çeken Luke, aynı zamanda bunu yapan kişiye lanetler savuruyordu. Bir yandan da başka bir düşünceye kapılmıştı. Neden seçilmişti? Onun, diğer öğrencilerden ne farkı vardı ki? Sayın Müdür, bu konuda bir açıklama yapmak gibi bir lükste bulunmamıştı. Zaten tek yaptığı, bu lanet olası koridora çağırıp, Seçmen Şapka'yı aramalarını söylemekti. Anlamsızca içinde biriken sinir küpü Luke'ı ele geçirirken, büyücü etrafına bakınıyordu. Asası ellerinin ucundayken, koridorun karanlığına gömülmüştü. Macera denen kavram ile bir kez daha karşı karşıya gelmiş olmanın verdiği, tuhaf bir haz vardı içinde. Evet, bu çocuk, macera ve cesaretten epey hoşlanıyordu. Ancak, şu an gerçekleştirmekte olduğu iş, onun için can sıkıcı ve anlamsızdı.

Tam o esnada, koridorun sonlarında bir ışık belirdi. Luke, gözlerini hızlı hızlı kapatıp, açmaya başladı. Bir göz yanılması mıydı bu? Hayır, böyle bir şeye pek benzemiyordu. Gözlerini, ışığın geldiği kaynağa doğru dikerken, ışık gittikçe büyüyordu. Sinirinin temel kaynağı olan Profesör O'Learnot, ışığın geldiği noktaya doğru ilerlerken, Luke onun biraz gerisinde, bir çibi gibi çakılı kalmıştı. Korku muydu bu hissettikleri? *Hayır! Bundan korkacak değilim* Kendine yalan söylüyordu belkide. Ama bu pek umrunda değildi. Çünkü kafasına takması gereken bir başka sorun, kendini belli etmişti. Adeta ışığın içinden çıkan, ilk olarak sadece gölgesini görebildiği bir canavar, karanlık koridorda adım adım onlara yaklaşmaya başlamıştı. Asasını sıkıca kavradı genç büyücü. Bu belkide, ani bir refleks hareketiydi.

Canavar, Müdür'ü atlatarak onlara doğru yaklaşmaya başlamıştı. Doğrusu, Luke, bu canavara 'yem' olmak gibi bir düşünce içerisinde değildi. Ne işe yarayacağını hiç düşünmeden, boş bir alan görmesinin ardından, sağ tarafa doğru fırlattı kendini. Bir an sağ omzunu yere vurmasından oluşan bir acı hisseti, fakat bu his geçici bir etkiydi. Kafasını kaldırıp, yaşananları takip etmeye çalıştı. *İşe yaradı!* Bir hamlesinin, olumlu sonuç vermesi, bu genç büyücünün daima hoşuna gitmiş bir durumdu. Eh, bilirsiniz, Luke yaptıkları ile övünme konusunda, uzman kesilmişti, Hogwarts'ın başına! Ama o an bununla övünebilecek bir durumda mıydı? Kesinlikle, hayır. Ve genç büyücü Luke, canavarın yanındaki diğer öğrencilere doğru ilerlediğini gördü. Cüppesinin yeşil kısımlarının parladığından olsa gerek, Slytherin olduğunu anladığı öğrenci ile pek muhattap olmadan diğerlerine döndü. Canavar birini yere sermişti, diğerininde uçurmuştu. Bu duruma Müdür'ün seyirci kalıyor olması, şaşırtıcı bir durumdu. Luke ise, başka bir düşünce içindeydi. Yardım etmeli miydi? Yoksa onların kendi başlarının çaresine bakmaları için, öylece izlemeli miydi? *Ben zalim değilim!*

Yardım etmenin önündeki tek seçeneği olduğunu düşündü. Kötü biri değildi, olmayacaktı. Bir Gryffindor’un cesaretini ve yardımseverliğini, gözler önüne sermeliydi. Bir diğer deyişle; örnek bir öğrenci olmalıydı. Alışık olmadığı bir durumdu. Bir dördüncü sınıf öğrencisi için ideal bir büyü olduğunu düşündüğü; sersemletme aklına geldi. Asasını az öncekinden çok daha sıkı bir şekilde kavradı. Canavara doğru doğrulttu. Belki de, zor durumda olanları kurtarabilmek için, kendini tehlikeye atıyordu. “Sersemlet!” Asasından çıkan gümüşi ışın, canavarı hedef alırken, Luke ışını takip ediyordu. Ya tam hedeften buracaktı, yada hedef olacaktı. Tek istediği canavarı yere serip, günün kahramanı olmaktı.

Banned

Lanet bir şapka için neden bu kadar uğraşıyorlardı ki? Ryan’ın istediği gerçekleşmişken; Şapka kaybolmuşken, neden onu arasın ki? Binasına puan kazandırmak… Ah, evet, binası için her şeyi yapmayı göze almıştı zaten. Çok istediği bir şeyin tersini neden yapmasın ki? Kendisini hissettiği aptal durumdan kurtarmak istercesine derin bir nefes aldı. Gözlerini kısarak aramaya devam etti, isteksizce. Arada sol elinin gittiği hafif sakallı yanakları, sinsi sırıtışına ev sahipliği yapıyordu. Uzun, dar koridorda yürümeye devam ederken güneş görmeyen bir alana girmişçesine karanlığa boğulduğunu fark etti. Deniz mavisi gözleri, karanlığın içerisinde parlamaya devam ederken koridorun ucuna bakmaya başlamıştı kayıtsızca.

Koridorun sonunda aniden beliren beyaz ışık, git gide büyüyordu. Gözlerini, kamaştırmaması için ne kadar kıstıysa da işe yaramamıştı. Mavi gözlerini git gide küçültmesine sebep olmuştu. Profesörün, ışığa doğru birkaç adım atmasının ardından neler olduğunu öğrenmek için oda adım atacaktı ki; beyaz ışığın içerisinden fırlayan mor renkteki bir yaratık, onlara doğru hızla gelmeye başlamıştı. Profesörün üzerinden atlayan canavar, öğrencilere doğru son sürat gelmeye devam ediyordu. Onu tedirgin eden yaratığın nereden çıktığını ve nasıl çıktığını düşünmeye başlamıştı. Bunları düşünmeden önce canavardan kurtulmalıydı önce. İki öğrencinin onu, atlattığını fark etti. Ravenclaw’lı öğrencinin üzerine doğru giden canavarın devasa kuyruğu büyük bir hızla Ryan’a çarpmıştı. Büyük bir kinle gözlerini açtığında kendisini yere serili bulmuştu. Canavarın, Ravenclaw’lı kızın üzerinde olduğunu fark etti. Bütün hızıyla ayağa kalkarak asasını canavara uzattı.

O an için sadece kendisinin çıkarlarını düşünüyordu. Kısık gözlerini, sonuna kadar açarak asasını dimdik tutmaya başladı. Dudaklarının arasından süzülen büyülü sözlerle beraber asansını ucundan çıkacak olan kıvılcımları izlemeye başladı. Kendi çıkarları için yaptığı işten sonra diğerlerinin de kurtulacağından emindi; fakat bunu yapması gerektiğine dair hisleri oluşmuştu. Hafif rüzgârla dalgalanmasını istediği saçlarını sol eliyle düzeltmeye çalışırken mavi gözlerini kıstı tekrar.

‘’-Levicorpus!’’

Banned

Claire [5], yüksek sesle söylediği büyülü sözler, kıvılcım hâlinde canavara ulaştı. Tam o sırada büyünün geldiğini fark eden canavar, esnek ağzını kocaman açarak gelen kıvılcımları yuttu. Luke [2], bütün cesaretiyle yaptığı büyünün canavara giderken onu fark edip, büyük kuyruğu ile büyüyü çocuğa yollaması bir oldu. Çocuk, birkaç metre geriye uçarak sert bir şekilde yere düştü. Gabriella [16], kurtulmak içini hissettiği şeyler o kadar içten oldu ki; büyünün yardımıyla canavarın kuyruğunun parçalanmasını sağladı. Bu sayede de Claire’ın intikamını almış oldu. Edward [18], büyük bir kinle söylediği büyülü sözler, hızla canavara gidiyor. Kuyruğunun gitmesiyle inleyen canavar, bunun farkında bile değil ki; çocuğun büyüsüne hedef oldu. Hızla tavana çarpıp yere düşen canavar, gerisinde sadece mor birkaç toz bıraktı. Koridorun sonunda bulunan beyaz ışık, giderek kaybolarak bir geçit hâlini aldı. Profesör, ilerleyerek geçitten geçiyor hızla.

Devamı ~

Arayış

Arayış

Similar topics

Similar topics