Karar vermenin zorluğunu yaşamaya alışık değildi naçizane beyni. Daima hayatta aldığı kararları zorlanmadan yerine getirmişti. Şimdi bunda yaşadığı zorluğu anlamakta güçlük çekiyordu. Aklında dolaşan isimlerin artıları o kadar fazlaydı ki, ne yapacaktı bilmiyordu! Hafifçe esen rüzgara karşı koyarak saçlarını geriye doğru attı ve rüzgarın saçlarını geriye doğru havalandırmasını hissetti. Ne karar verirse versin o kişinin arkasında duracaktı. Konuma laik gördüğü kişinin doğru karar verdiği biri olduğuna emin olmak istiyordu. Bakışlarını yavaşça gülümseyerek ona çevirdi. Genç adamın cevabı duymak için sabırsızlandığını düşünmek isterdi ama onun çehresinde ki anlam daha farklı yorumlanabilirdi. Sessizliğini bozmak istemiyordu. Sadece orada kalmak, yalnız kalmaktı isteği. Bir an kararını verdiğini anladı daha fazla uzatmak istemiyordu bu olayı; müdür olacak kişi bu olaya şahit olan biri seçilmeliydi ve Eileen olmak istemediğine göre Eragon bunu fazlasıyla hak eden biri gibi geliyordu.
“ Sanırım artılarını da eksilerini bildiğim kadar biliyorum. Bunun ne derece karara etkili olduğu hakkında ise bir fikrim yok.”
Bakışları ile birlikte adama doğru bedenini de çevirdi. Kollarını göğsünün hizasında bağladı ve bakışlarını tepeden tırnağa süzerek devam ettirdi. Onun genç yaşı belki deneyimsiz olduğu görüşünü savunmak için yeterli olabilirdi ama Eragon için bu söz birkaç fersah uzaktan geliyordu. Onu gözünde fazla büyüttüğünün farkına vardı. Ne de olsa gençti işte! Olgunlaştığını sandığı duygulara hala gem vuramayan bir gençti karşısındaki adam. Gözlerini bir an yumdu ve birkaç yıl ilersini düşünmeye çalıştı. Belki de bu karar gelecekte fazlasıyla önemsiz kalacaktı. Saçlarının tekrar yüzünü okşamasıyla yavaşça gözlerini açtı ve karşısında duran adam son kez baktı.
“ Sanırım, artık müdürsün Bay O’Learnot! Artık içeri girelim!”
Sesi oldukça tek düze çıkmıştı. Yavaşça Eragon’un önünden geçerken cüppesinin savrulmasını umursamadı. Kararını vermişti; onun yerine bu konuma Eragon’u laik görmüştü. Adamın göremediği gülümseme yüzüne yayılırken bir nebze daha huzurlu hissediyordu kendini. Yavaşça ilerlerken çıkan adımlarının sesi bir süre sonra Eragon’unkilerle karışmaya başlamıştı. Geleceğin ne getirdiği kim bilebilirdi? İkisi birlikte kapıdan içeri girdiklerini Eragon’un sesi ile birlikte duraksayarak ona baktı.
Anasayfa 
