Tenha Köşe

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Havanın ağırlığının bedenine işlemesi yataktan kalkmasını iyice güçleştirmişti.Yapması gerekenler kafasında liste gibi sıralandıktan sonra vazgeçmek zorunda kaldığı yatak mesaisi onu huysuzlaştırmaya yetmişti.
Erken kalkmaya programlanmış gibi olmasına rağmen gözünün önünde uçuşan ve ciddi derecede dağınık saçları onu gayet paspal gösteriyordu.Üzerinde dolaşan gözlerin arkasından söylediklerini umursamasa bile kendine olan saygısının zedelenmesine yol açıyordu olduğunun dışında görünmek.

Yatağını gören güneş ışıkları sorumlulukların çoktan yerine getirilmeye başlandığını gösteriyordu ve Gemma geri kalma hissiyle huzursuzlanmaya başlamıştı.Geç başlayan gün geç biterdi onun için.Beyaz tenini saklarcasına soktuğu pikesinin altından çıkarırken vücuduna çarpan serinlik tüylerinin ayaklanmasına yetmişti.Alt ranzayla arasındaki özen gösterilmeden kaynaklanmış olan demir merdiven ayaklarına temas ettikçe yatışan tüyleri tekrar ayaklanmıştı.Sabahın halsizliğine teslim etmiş gibiydi vücudunu.Kilidi tam kapanmamış dolabının kapağını hızla duvara doğru ittirdi ve üstüne akşamdan kalan kıyafetlerini giymek için seçti.Bu anlarda aklına gelicek son şeydi üst baş.Ellerinin sınav günüymüş gibi ikisi de ayrı işle aynı anda ilgileniyordu.Bir yandan üstüne kıyafet geçirirken diğer yandan çantasına koyması gerekenleri özensizce çantanın üstüne atıyordu.

Eller sınavdan geçebilmişti ki yatakhanenin sakin kapısı telaşla açıldı ve aralanan kapıdan ufak tefek saçlarının özen gösterilmeden toplandığı bariz,çantasına bir şeyler tıkıştırmaya çalışan belli olamasa da aslında ciddi anlamda hoş olan Gemma göründü.Yatakhanelerine çok uzak olmadığına şükrettiği Kütüphaneyi mekan edinmişti ayakları.Koridorda hızla ilerlerken cam kenarı meraklılarını gördükçe "Hah harcanıcak bir de boş vakitleri varmış gibi!" diye söylenmeden edemedi.Kütüphaneye yaklaştığını anladığında temposundan yorgun düşen kalbi derin bir nefesle normal atışına dönmeye başlamıştı.Kapının büyük tokmağını tutunca sakin olduğundan emin olmak için birkaç saniye bekledi ve kapıyı yavaşça kendine çekti... İçerisi olması gerektiği gibi sessizdi. Ve sükuneti bozmamaya dikkat ederek adresini bildiği kaynağının yerine yöneldi.Bir kaç aralık atladıktan sonra emin bir şekilde koca bir rafın orta taraflarından çektiği yüzeyinin verdiği izlenime göre eski olan bir kitapla rahat edebiliceğini düşündüğü bir masaya geçti.Günü bıraktığı yerden yakalayabilmenin verdiği bir huzur vardı şimdi içinde.

Gezgin

'Dediklerinize dikkat edeceğim. Yani hepiniz bana yeşilin yakışmadığını düşünüyorsunuz. Öyle mi?' diye mırıldandı. Karşısında dikilen üç kıza mahsun bakışlar atıyor, annesinin ona aldığı yeni elbiseyi beğenmemiş olmalarından dolayı onlara gizli bir nefret duyuyordu. Aslında aynaya baktığında pek haz etmediği bu elbiseye karşı annesine olan sevgisinden ötürü korumacı bir tavırla yaklaşıyordu. Elbise kalın askılı, kare yakalı, emprime kumaştan yapılmış ve zümrüt yeşili rengindeydi. Göğüs altından geçen korsaj, elbisenin asıl renginden biraz daha koyu tonda ve satenden yapılmıştı. Elbisenin bunun dışında bir esprisi yoktu. Eteği diz kapağı hizzasında bitiyordu ve annesinin hepsi neredeyse aynı olan elbiselerinden bir farkı yoktu. Neden biraz daha çocuksu bir şey seçmemişti ki? Küçük elleri elbiseyi keşfedercesine kumaşın üzerinde geziniyordu. Kafasını yavaşça yukarı doğru kaldırıp kızlardan en büyük olanının kafasını iki yana doğru sallayışını izledi. Dudağını büktü ve kıza doğru yalvarırcasına baktı. Balo için bir elbise hakkı vardı ve o da onun fikri sorulmaksızın harcanmıştı. Ellerini elbisenin üzerinden çekip birbirine kenetledi. Omuzları düştü ve alnına dökülen kâhkülleri ona her zamankinden fazla rahatsızlık verdi.

Karşısındaki üçlüden en sağdaki içlerinde en güzel olanıydı. Diğerlerinden küçük olmasına rağmen daha sessiz ve anlayışlıydı. Koyu kahverengindeki saçları büyük bir asaletle beline kadar dalgalanarak uzanıyordu. Oval suratı pürüzsüzdü. Badem biçimli gözlerinin içi griye kaçan bir mavi ile boyanmıştı sanki. Biçimli bir burnu, küçük ama şekilli dudakları vardı. Yaşına göre hayli uzun boylu olmasının yanı sıra vücudu göz kamaştıran kıvrımlardan oluşuyordu. İnsan ona saatlerce bakabilir, belki yıllarca hareketlerini gözlemleyebilir, hiç sıkılmazdı. Hafifçe açılan ağzı kızın kıkırdayışıyla kapandı ve öksürür gibi yaptı. Arkasını döndü dolabına doğru ilerledi. Arkasında bıraktığı kızlardan ortadaki Léa'ya göre ikinciliği hak ediyordu. Altın sarısına yakın saçları omuzları üzerinde bitiyordu. Kâhkülleri daima yana doğru taranmış olurdu. Açık yeşil gözleri, yuvarlak bir suratı ve belirgin elmacık kemikleri vardı. Gülerken daima kızarır ve bu ona doğal bir tatlılık verirdi. Léa onun peşinde koşan onlarca öğrenci olduğunu duymuştu. Sonuncu kızsa kıvırcık siyah saçlı, çenesine doğru sivrileşen suratlı ve mavi gözlüydü. Yüzünde oldukça sivilce vardı ve diğerlerinin onu neden yanında gezdirdiklerine bir türlü anlam veremezdi. Altıncı sınıflardan bir sevgilisi olduğunu duymuştu. Görmemesine rağmen çocuğun dış görünüşünü hayal edebiliyor, her seferinde gülmesine sebep oluyordu. Grace, Helena ve Autumn. Ravenclaw'ın başa bela kızları..

İç geçirerek dolabının kapağını açtı. Kazakları, pantolanları, etekler kümeler halinde dizilmişti. En üstteki rafı parfümler ve makyaj malzemeleri oluşturuyordu. Askılıkların olduğu bölümde ise geçen seneki Cadılar Bayram'ı kostümü ile okul kıyafeti asılıydı. İpek elbiselerini annesinin zoruyla evde bırakmış, aşırmaya çalıştığı sırada okula gittiğini tekrar eden yüzlerce cümleyi dinlemek zorunda kalmıştı. Boş olan askılara bakarak annesine hayıflanan cümleler kurarken elbisenin sol kolunun altına gizlenen fermuarını açmayı başardı. İstemeye istemeye özenle çıkardığı elbiseyi askılardan birine taktı ve bir süre öylece Léa'ya sadece bir kumaş parçası gibi gelen elbiseyi süzdü. Derince aldığı nefesi hızla bıraktı ve bordo, boğazlı kazağını giydi. Altına annesinin Léa'nın üzerinde gördüğünde bağırındığı dar, kot pantolonlarından birini geçirdi. Jemma'nın hediye ettiği parfümü de sıkındıktan sonra dolabın kapağını hızla kapatıp yatakhanenin çıkışına doğru yürüdü. Ortak Salon'a giden merdivenlerden hızla inerken çıkardığı ses şöminenin önüne kurulmuş masada ders çalışanlardan tepki aldı. Uzun, bal sarısı saçları ile suratını kapatmaya çalışarak kapıdan dışarı fırladı.

Koridorları büyük bir hızla atlattı. Peeves'ın onu kandırmaya çalışan hareketlerini önemsemedi ve Bayan Gregors ile hali vakti üzerine ayaküstü sohbet ettikten sonra kendini kütüphanenin kapısının önünde buluşuna seviniyordu. İçeri ürkek adımlarla girdi ve Madam Pince'in sorgulayan bakışları altında ezildiğini hissetti. Üç senedir bu kadının güldüğü tek bir anı hatırlamıyordu. Daima beyaz gömleğinin üzerine siyah bir hırka, siyah, düz bir etek ve siyah çoraplar giyerdi. Suratı buruş buruş ve baktığında insanın içini acıtan cinstendi. Acaba hiç Gelecek Postası'nın güzellik bölümünü okumuyor mu? Büyük gözlüğü burnunun üzerinde kayarken eliyle onu ait olduğu yere doğru sürükledi. Bir süre daha Léa'yı olduğu yerde tutan bakışlarını attıktan sonra önündeki deftere eğdi başını. Léa rahatlamış bir biçimde büyük raflara doğru ilerliyordu. İçeride kıkırdaşan HufflePuff'lılar, neden orada olduklarını anlamadığı Slytherin'liler ve ablası vardı. Ablası mı? Kafasını tam çevirecekken kendini engelledi ve adımlarını ablasının saklandığı masaya yöneltti. Yolda raflardan birinden herhangi bir kitap aldı ve kitabına gömülmüş kızın yanındaki sandalyeye oturdu. Kendisine doğru kaldırılan çehre bakımsız ve ifadesizdi. Léa gözlerini yukarı doğru devirdi. Karşısında saçlarını toplamayı becerememiş, üstü başı dağınık, pasaklı bir kız duruyordu. Oysa Sam Amca'nın düğününde ne kadar da güzel olmuştu. Ama tam karşısında duran garip varlık belirli günler dışında asla doğru dürüst görünmezdi. Elindeki kitabı masanın üzerine koydu. Şansına Rose Rosellyn'ın Güzellik Bir Sihirdir kitabı gelmişti. Suratına yayılan gülümse ablasının bilmiş bakışlarıyla karşılaşınca yenildi, dağılarak yok oldu. Kitabı yavaşça açtı. Yavaşça ablasına doğru eğilerek 'Annemin bana yolladığı elbiseyi gördün mü? Tam anlamıyla fiyasko! Asla giymeyeceğim ve bu yüzden asla baloya gidemeyeceğim. Edward'ı orada tavlarım diyordum. Biliyorsun Lionel benimle ilgilenmiyor artık. Sendekilere bir göz atsak?' dedi ve sorduğu soruya kendisi de şaşırdı. Ablasının kıyafetlerine talim edecek kadar mı kötüydü hali?

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Başta fiziksel görünümüne etki eden dağınık saçları artık dikkatini toplayamadığından okuyamadığı George Billson adlı kitabın üstüne dökülürken sinirlerini iyice bozmuştu. Etrafa bakmamak için ellerini aradan çıkarıp dizlerinin arasına sıkıştırmış ve görüş alanı kitapla sınırlı kalmıştı.Önüne gelerek parazit yapan saçları oturma şeklindeki rahatlığını da bozmuşa benziyordu ki Gemma ellerini dizlerinin arasından çekerek baştan savma bir şekilde,arka çıkmak üzere olan tokasını çıkarmış ve tokanın içinden kendini kurtaran saçlarını elleriyle sıkıştırarak tokanın içine toplamayı becerebilmişti.Evet şimdi daha rahattı ama saçlarına uydurduğu kılıfın asıl sahiplerinin birkaç masa ileride oturmuş kütüphaneyi amacı dışında kullanan ve "zevzek" nitelendirmesini üstlenebilicek yapıda olan öğrenciler olduğunu etrafa bakabilince idrak edebilmişti.Dikkat çekiyordu ki bunu kıkırdayan öğrencileri göz hapsine aldığında farketmişti.Öğrenciler onun bakışlarını hemen sezmiş ve Gemma'nın da tahmin ettiği söylenmelerle önlerine süs diye koydukları kitapları toparlayıp kütüphaneyi terketmişlerdi.Yarattığı etki Gemma hissettirmese de onun da hoşuna gitmişti.Bakışlarını önüne indirmeden kütüphanenin kapısının aralandığını gördü ve kendisini biraz önce postalanan öğrencilerin içinde kalanları söylemek için gelmiş olduklarına hazırladı.Çok geçmeden yanıldığını anlayıp gözlerini kitabına devirmişti.Tam bir şeyler anlayacağını hissetmişken yaklaşan ayak sesleri meyvesini vermiş ve yanında oraya konulduğundan beri kullanıldığından şüphe duyduğu sandalye geriye çekilmişti.Kafasını sıkıntı ve geleni gönderme amaçlı bir şekilde kaldırdığında ise karşısında hayal kırıklığıyla bezenmiş yüzüyle kardeşi Léa'yı gördü.Onun olduğunu anlamasından sonra kulağına ulaşan cümleleri onu şaşırtmamıştı.Ağzından bir nefes aldı ve hafif bir öksürükle "Ne bekliyordun sanki? Annemden yana umutsuz olduğunu anlamalısın artık." dedi ve ardıdan gelen çekingen teklife karşı hafif bir gülümsemeyle karşılık verdi.Onu şaşırtıcak kişi olmak heycan vericiydi.Çünkü Léa beklemediği bir durumla karşılaşacağını umut bile edemezdi.

Gezgin

'Ha - ha - ha.. Annemi sevmiyorsun diye benim de senin gibi olmamı bekleme olur mu Jemma?' diye tısladı. İsmini farklı ve alaycı bir tonda söylemişti ki sinir olsun. Ablasının çok sevdiği ismi büyükanneleri Jemma De Lastrick'tan geliyordu. Kendi isminin özgünlüğüne inanan bu pasaklı kız Léa kendini bildiğinden beri Jemma isminden ve büyükannesinden nefret ederdi. Léa ise hiçbir zaman tanıma fırsatı bulamadığı ve bulamayacağı birine duyduğu bu öfkeyi anlamazdı. Hoş, ablasının çoğu duygusunu kavrayamazdı. Basit gibi biri gibi görünmekten kaçan, bulmaca olmayı seven tarafı çelişiyordu Léa'yla. İnsanları kendinden uzak tutmayı sevmezdi Léa. Fazla karmaşık olmayı, ulaşılamayan olmayı istese de beceremezdi. Ne gibi bir ayrıcalıktı ki? Koca bir yalnızlıktan ibaretti. Oysa Léa'nın sayısız arkadaşı, paylaşacak konuları vardı. Yaz tatillerinde ablası gibi kasvetli odasına tıkılıp kalmıyor, özgürlüğü tadabiliyordu. Onun o soğuk hareketleri gereksiz bir mesafenin eseriydi.

Dirseğini masaya koydu ve yanağını avcuna yasladı. Zaten hastalıklı denilecek kadar sarı olan teni açık sarı saçlarıyla daha da sararmış gözüken ablasının çehresi ancak dikkatli bakıldığında görülebilecek gölgelere ev sahipliği yapıyordu. Saçları özensizce yıllardır kullandığı tokayla arkadan toplanmıştı. Sert yüz hatları daha da belirginleşen kızın gözleri sönüktü. Gemma Nunzia diğer aile bireylerinden farkını en başta görünüşüyle ortaya koyuyordu. Léa boşta olan eliyle önündeki kitabın sararmış yapraklarını çeviriyor, ilgisini çeken başlıkların altındaki paragraflarda gezdiriyordu gözlerini. Ablasının verdiği *gizem dolu* cevaptan bir süre sonra etrafına bakmayı bırakıp kitabına gömüldüğünü fark edince belki tekrar onu içine girdiği dünyalardan kurtaramayacağını düşünerek söze atıldı.

'Sevdiğim bir söz vardır Jemma. 'En insanî davranış, bir insanın utanılacak duruma düşmesini önlemektir.'(*) Belki bu yüzden dolabın konusundaki fikrimi değiştirebilirim. Belki Grace bana bir iyilik yapar ve o çok beğendiğim siyah elbisesini ödünç verir.' diye fısıldadı. Ablasını yavaş bir hareketle başını kaldırıp tüm cevabı büyük bir sakinlikle dinlemiş olması hoşuna gitmişti. Ancak çoğu kızda olduğu gibi Jemma da Grace ismini duyunca dudakları büzüldü, gözleri yuvarlarında döndü ve ağzına hapsettiği nefesi dışarıya verdi. Léa başını iki yana doğru salladı ve kurbağa bacağı ile güzelliğin bulunduğu sayfaları hızla çevirdi.

Rp Out: (*) = Nietzsche

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ağızından dökülen sözcükler yüklenmesi gereken anlamı hafife almış gibiydi.Karşısında ailesinden olduğunu çoğu kez unuttuğu, basit ama samimi olduğuna inandığı kız kardeşi duruyordu.Bunun farkına varamamıştı henüz.Çünkü onunla oturup sohbet etmek gibi bir lüks çoğu zaman olmamış ya da 'ertelenmiş' kılıfını almıştı.Kafasını dinginliğe kavuşturduğu zamanlar aile bağlarının gösterimde zayıf olmasından hoşlanmadığını düşünse de bu zamana kadar oturmuş bir düzensizliği değiştirebilmenin uçukluğu pes ettiriyordu yumuşamaya yüz tutmuş düşüncelerini.Çerçeve de okuyor gibi dursa da kitabın sadece gözünün dalmak için mesken tuttuğu bir yer olduğunu Léa'nın konuşmalarını duyumsayınca anladı.Evet insanların fikirlerini önemsemezdi ama ailesininkileri önemsememesi koca bir abartıdan başka bir şey olamazdı.İçine alması gereken insanları ayıklamanın anlamsız olduğunun farkındaydı.Değişimi istese de korkusuna yenik düşüyordu.Zayıf görünmüşlüğü kaldıramazdı...

Dizlerinin arasına iliştirilen ellerini özgürlüğe kavuşturduktan sonra göz kapaklarını hareket ettirmediğinden yanan gözlerini ovuşturdu ve dudaklarını hafifçe büzerek söyliyeceği sözcükleri tarttı.Léa onu basma kalıp tanışmışken değişik davranması yanlızca yapmacıklık izlenimini verirdi.Yavaş yavaş göstermeliydi tavırlarındaki değişikliği.Hazmetmelilerdi.Büzüşen dudaklarını saldı ve Léa'nın gözlerine garipsenecek şekilde bakarak

' Öncelikle bana Gemma demeye alış Léa.Elbise konusuna gelince istediğin kişiden yardım istiyebilirsin.Ben sana açık çek sundum.Gerisi senin yorumlarına kalmış.'

dedi ve bitişi kısıtlı ama içten bir gülümsemeyle yaptı Gemma.Léa akıllı bir kızdı ve eğer söylenenlerden gereken mesajı alırsa değişimi görmesi kolaylaşacaktı.

Karşısındaki bölmeye yansıyan suliete takıldı gözleri.İçine odaklanmış bir bedendi gördüğü.Ayrıca ruhunu besleyebilse bile bunu göstericek insanları kaybettiğinin farkında olan bir bedendi.Evet her şey fiziksel portre değildi ancak ruhsala odaklanmakta yanlıştı.Düzene sokması gereken görünümü Gemma'yı ilk defa telaşa düşürmüştü.Bişeyleri fişeklemişti kafasında bir yerlerde.Dikkatini çekmişti işte.Görebilmişti tozlanmış bedenini.Bir kaç saniye de iradesizce aldığı kararlar yer çekimine karşı koyamamış alt dudağını kendine getirip sağlam bir gülümseme kondurmuştu yüzüne.

Gezgin

Ablasının her zamanki kendini beğenmiş tavırları. Birden bire çehresinde oluşan gülümseme, kendini düzeltme çabası ve itinalı sözler Léa'nın aklını okuyor olabileceği ihtimalini ortaya atıyordu. Yıllarca ileri doğru adım atma konusunda herhangi bir gelişimi olmamış üstelik hiç uğraşmamış biri için kısa sürede ortaya çıkan bu yenilikler geçiciydi. Bahar mevsiminde açan çiçekleri hatırlatıyordu Léa'ya. Çetin günler gelince tüm renkleri kaybolacak, solup gideceklerdi. Belki de bu yüzden ablasının herhangi bir ilerleme kaydediyor olması onu pek ilgilendirmiyordu. Ona yaklaşmaya çalışan, yardımcı olmak için çırpınan Léa yıllar önce iteklenmiş, suratına kapılar çarpılmıştı. Belki o günlerin ruhunda bıraktığı yaralar belki de içinden gelmeyen o güzel duygular ablasına karşı acımasızlaştırıyordu Léa'yı. Değişiyor gibi gözükmesinin altında yatan neden kendini affettirme çabasından öteye gitmiyordu. Asla değişmeyecek gerçekleri kurcalıyordu ama kısa sürede oyuna ortadan başlamanın zararlarını görecekti.

Üzerinde düşünülerek, tamamen Léa'yı ezme amacıyla söylenmiş cümle kulaklarında çınladı ve kısa sürede yok olup gitti. Yalnıca gülümsedi ve başını iki yana doğru salladı. Neden bu kadar zor olmaya çalışmak zorundaydı? Belki yatakhanedekileri, binadakiler ve hatta bütün okulu kandırabilirdi. Ancak Léa onun içindeki yumuşak yanı görebiliyor, istediğinde üzerine basabileceğini bildiğinden bu anlamsız kurmacalarını önemsemiyordu. Léa basit bir kızdı. Ancak tamamen kendi isteğiyle gerçekleşen bu durum yalnızca kazanmasına sebep oluyordu. Saçlarını yavaşça geriye doğru savurdu ve yanağını avcundan kaldırarak ablasına baktı.

'Çeke yazacağım rakamı karşılayabileceğini sanmıyorum ama yine de bu cömertliğin gözlerimi yaşarttı abla.' dedi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Léa'nın bu zamana kadar gösterdiği her türlü yaklaşım reddedilmişti.Gemma onun hislerini kestirebiliyordu.Uğraşmaya değmeyen bir ilişkiyi kondurmuşlardı aralarına.Ancak birileri yaptıklarını düzeltmeye hiç değilse çaba göstermezse sallanan tahta sandalyelerine oturup ısmarlanmış koca bir pencereden bakıp da geçmişi düşünürken çok pişmanlıklar geçireceklerdi içlerinden.

Bu düşünceleri zihninden geçirirken gözleri de Léa'nın safir taşında takılı kalmıştı.Annenlerinin anımsanmaya ihtiyaç duyduğundan onlara verdiği kolyelerdi.Bunlardan bir tane de Gemma'da vardı ancak o henüz kendi içinde bile çözemediği sebeplerden dolayı kolyeyi takmıyordu.Dolabında küçük bir kutuda umutsuzca beklemeye bırakmıştı kolyeyi.Kendini kendinden başka kimsenin bilmemesi acı veriyordu.Seçiminde pişmanlık duysada doğduğundan beri sahip olduğu tutumu değiştirmesi acizlik olurdu.Hiç değilse Gemma durumun vahimliğini henüz tam olarak hissedemediğinden böyle düşünüyordu.

Gözlerini kırpıştırdı ve Léa'nın anlamasını beklemediği bir gülümsemeyle
' Çeke yazdığın rakam karşılamamı beklemediğinden yüksek olucağından yardımcı olamadığıma üzgünüm sevgili kardeşim.' dedi.Ve bu lafları işiticek kadar zayıf bir bağa sahip olduklarına iç geçirdi...

Tenha Köşe

Tenha Köşe

Similar topics

Similar topics