2. Yatak

Gezgin

Méll , kucağında kızı ile telaşlı bir şekilde buraya geldi.Hemen bulduğu ilk odaya girdi ve kızını yatağa yatırdı.Kapıdan dışarıya çıktı ve koridorlar da deli gibi bağrıp , koşuyordu.

''Yardım edin , bir Şifacı bile mi yok ''

dedi.

Méll'in sesini duyan bir Şifacı onunla birlikte odaya geldi.Kızı yatakta yatıyordu.Méll , Melody'nin elini tutuyor ve dua ediyordu , ona birşey olmaması için.Onun orada ne işi olduğunu ve Eragon'un ona birşey yaptığını düşünüyordu.Aslında Melody'e çok kızgındı , fakat şuanda sadece onun iyi olmasını istiyordu.Şifacı hemen dolaptan mor kaptaki iksiri Melody'e içirdi ve iksirli pamuğu burnuna dayadı.

''Efendim kendisien gelmesi için zaman gerekiyor , şimdilik ciddi bir durumu yok tam zamanında getirmişsiniz , birşey olursa buralardayım''

demişti Şifacı ve odadan ayrıldı.Méll çok korkuyordu.Son zamanalr da onu ağlatan çok şey olmuştu.Ağlamazdı hatta ağlamaktan ve ağlatılmaktan nefret ederdi.Fakat annelik iç güdüsü bunu durduramıyordu.Méll kızının baş ucuna otrudu ve onun saçalrı ile oynuyordu.Elini tutuyordu.

''Hadi kızım uyan artık nolur''

dedi.

Méll'in elindne sadece Melody'nin uyanmasını beklemek ve dua etmek geliyrodu.Ona bakıyor ve gözlerin de ki yaşları siliyrodu....

Gezgin

Melody sadece annesinin son sözlerini duyabilmişti. Onlarda babasının sesi gibi kesik kesik.:
-''Hadi kızım uyan artık nolur' diyordu. Melody ise:
- Anne! Babam nerde? Yakaladılar mı onu? deyip duruyordu. İçindeki acı azcıkta olsa dinmişti. Rahat ve huzurluydu. Annesinin yanında olması da güven veriyordu.

Yatakta öylece yatıyordu. Kıpırdasa kemikleri kırılcak gibiydi. Bir yandan da beynindeki sonu gelmez ağrıyı çekiyordu.Annesine fısıldarmışcasına:
- Anne babam bana bir şey yapmadı. Konuşuryorduk. Bir ara o da sesini yükseltti bende. Sonra dengemi kaybettim ve yere düştüm. Babam benim için endişelendi galiba ama ben dedim ona yakalanacaksın git diye. O da gitti. diye atlattı bütün olayları.

Gezgin

Anne babam bana bir şey yapmadı. Konuşuryorduk. Bir ara o da sesini yükseltti bende. Sonra dengemi kaybettim ve yere düştüm. Babam benim için endişelendi galiba ama ben dedim ona yakalanacaksın git diye. O da gitti.

Méll tüm olanları duyduktan sonra daha da çok sinirlenmişti.

''Aferim Melody sana aferim , başka birşey söylemiyorum ''

dedi.

Méll'in bir-iki saniyelik siniri geçmiş tekrar endişesi geriye gelmişti.Melody'nin şuanda canının çok yandığını biliyordu.Onu üzmemek ve yormamak için hiçbirşey söylemedi.Onu merakta bırakmamak için sorusuna yanıt verdi.

''Babana birşey olmadı , iyi''

dedi.

Méll birşey söylemiyordu.Ayağa kalktı ve pencerenin yanına gitti.Sinirinin geçmesi için dışarıya bakıyordu....

Gezgin

Annesi önce:
-''Aferim Melody sana aferim , başka birşey söylemiyorum dedi sonra devam etti ve:
-''Babana birşey olmadı , iyi'' dedi. Aslında annesinin neden bu kadar sinitlendiğini anlamıtşı. Onun için endişeleniyordu ama gene de Melody babasına çok büyük bir kin besleyemeyecek kadar bağlıydı. Bunun için hiçbirşey söylemedi.

Annesi şimdi camdan bakıyordu. Melody ise o anları düşünüyordu da..Acaba gerçekten o kıza karşı koymaya çalışmış mıydı? Veya o kız kimdi?..Melody tüm dikaktiyle bunları düşünürken bir yandan da babasının kurtulmasına sevnimişti. Zaten perişan görünüyordu. Kesnlikle bir düellodan çıkmş olamlıydı. Ya da yakalanmıştı..Son anda kaçmışta oalbilirdi. Annesine dönüp:

- Anne..Babam çok bitkindi ve tuhaf görünüyordu. Ona da birşey olmuş olabilir..Emn misin iyi olduğuna? dedi ve sustu.

Gezgin

Anne..Babam çok bitkindi ve tuhaf görünüyordu. Ona da birşey olmuş olabilir..Emn misin iyi olduğuna?

Méll , aslında Eragon'u sadece giderken görmüştü.Neler olup bittiğindne emin değildi.Fakat Eragon dikaktli biriydi.Yakalancağını zannetmiyordu.Kızının sorusu üzerine başını ona doğru çevirdi.

''Sadece onu giderken gördüm , ama yakalanmayacağından eminim dikkatli biridir''

dedi.

Méll konuşmak istemiyordu.Gözünde ki yaşları sildi.Birkaç gündür herşey üst üste geliyordu ve bu Méll'in canını sıkmaya başlamıştı...

''Melody , istersen babanla kalabilrisin . Böyle şeyler yapmana gerek yok.Kimin yanında mutluysan onunla kal isetdiğini yap.Zaten beni dinlediğin yok herşeyi kafana göre yapıyorsun.Senin için her dakika , her saniye endişelenmek zorundamıyım.Bunları neden yapıyorsun ve işin şu kısmına gelince babanla konuşacaksan Yasak orman dışında bir yerde konuşsaydın.Seni takip etmeseydim belki de ...''

dedi ve sustu.Ona birşey olamsındna çok korkmuştu.Artık ne olacağını bilmiyordu.Düşünemiyrodu....

Gezgin

''Melody , istersen babanla kalabilrisin . Böyle şeyler yapmana gerek yok.Kimin yanında mutluysan onunla kal isetdiğini yap.Zaten beni dinlediğin yok herşeyi kafana göre yapıyorsun.Senin için her dakika , her saniye endişelenmek zorundamıyım.Bunları neden yapıyorsun ve işin şu kısmına gelince babanla konuşacaksan Yasak orman dışında bir yerde konuşsaydın.Seni takip etmeseydim belki de ...

dediğinde Melody'nin kanı donmuştu. Yüzündeki hafif mutluluk ifadesi silinip şaşırma ifadesine dönüşmüştü. Şimdi ne demişti de annesi bunları söylüyordu? Acaba Melody'i gerçekten istemiyor muydu? Sonra usulca:

- Anne..Ne-ne-ler sö-ö-yllüyorsun? Ben öyle birşey demedim.. Babam bana bununla ilgili şeyler söyledi ama kabul etmedim.. Ona gidip o küçük kızla yaşamasını söyledim.. Ama benimle artık uğraşmak istemiyorsan okul açılana kadar babamla kalabilirim.. Sen istersen dedi.

Gözlerinden yavaşca yaşlar süzülüp yatağı ıslatıyordu. Üstündeki cübbe zaten çok kirlenmişti. Yapraklar böcekler...Her türlü şey vardı. Bir de yırtığı. Sonra gözyaşlarını sildirmeye çalıştı. Saçlarını yastığın üstüne çıkarttı ve beklemeye başladı..

Gezgin

Anne..Ne-ne-ler sö-ö-yllüyorsun? Ben öyle birşey demedim.. Babam bana bununla ilgili şeyler söyledi ama kabul etmedim.. Ona gidip o küçük kızla yaşamasını söyledim.. Ama benimle artık uğraşmak istemiyorsan okul açılana kadar babamla kalabilirim.. Sen istersen

Méll , tabiki de kızını istiyordu.Onu çok seviyordu. Onsuz ne yapardı bilemiyrodu.Hemen kızının yanına gitti ev ona sarıldı.Gözünde ki yaşları silerken oda ağlıyordu.

''Öyle şey olur mu bebeğim , sadece çok korktum saçmaladım özür dilerim''

dedi.

Méll kızına sıkıca sarıldı.Onu üzgün görmeye dayanamıyordu.Üzerinde ki cüppe çok pislenmişti.Yavaşca onu başından kavradı ve canını yakmadan cüppeyi çıkarttı.Sirkeledi ve yanında ki sandalye ye koydu.Melody'nin yanağına bir öpücük kondurdu ve elini tuttu.

''İyimisn kızım''

dedi.

Méll , gerçekten de çok korkmuştu.Kabus gibi günler geçiriyorlardı.Özellikle de Melody , çok yıpranmıştı....