Sıkıcı Bir Gün

VII. Sınıf

Jenny Svétlana ile vedaştıktan sonra birşeyler içmek için Madam Puddifoot'un Çay Dükkanı'na gelmeyi tercih etmişti. Havalar son zamanda bozmuştu. Jenny ise o eski güneşli havaları özler gibiydi. Dışarısı gerçten soğuktu. Jenny montunu ikizine verdiği için şimdide o üşüyordu. Ama ne önemi vardı sanki... Ha kendi giymiş ha ikizi...
Bir süre Hogsmade sokaklarında yürüdükten sonra çay dükkanına geldiğini fark etti. Kapıyı yavaşca ittirerek içeri girdi. Jenny içeri girdiği anda iliklerine kadar ısındığını hissetti o an. Yüzündeki o solgun ifade gitmiş yerine sıcacık bir gülümseme gelmişti. İçerisi oldukça iyi durumdaydı. İçerisi ise pek kalabalık olmasa da boşta sayılmazdı. Jenny arka masalardan bir yer beğendi kendine. Gürültüden uzak olmak istiyordu. Cam kenarında bir yer boştu. Hızlı adımlarla oraya yöneldi. O anda sipariş almak üzere gelen garsonu gördü. Eşyalarını yanındaki boş sandalyelerden birine koyduktan sonra garsona döndü. Jenny elindeki deftere birşeyler yazmaya hazırlanmış garsona;

' Teşekür ederim. Henüz birşey almak istemiyorum.'
dedi Jenny kararlı ama bir o kadarda uyumlu bir ses tonuyla. Garson onaylarcasına başını salladıktan sonra yanından ayrıldı. Jenny ise boş gözlerle camdan bakıyordu.

Büyücü

*Her zamanki gibi sıkıcı bir gün… Benim burada ne işim varsa artık.* Aklından geçen binlerce itiraz cümlesinden sadece iki tanesiydi. Hogsmeade’i severdi ama öyle amaçsızca yürümek ona göre değildi. Aslında bu amaçsız yürüyüşün bir sebebi olabilirdi. Bir sürü ihtimal arasından bir tanesi Orlando’ya uyabilecek seviyedeydi. Güneşli günleri pek fazla sevmediği için böylesine soğuk bir günde bu sokaklarda yürüyebilirdi. Zaten kapalı kapılar ardında onca insanın içinde durmakta pek bir şey ifade etmezdi. Hele ki onlarla konuşacak pek bir konun yoksa bu durum seni, kendini dışarıya atman için iyi bir fırsattı. Onlarda zaten seni istemiyorlarsa bu durum pek sorun olmazdı.

*Hay lanet!* Önüne engel olan biçimsiz, büyük taş parçasına takılıp düşmesi bugün olabilecek kötülüklerin başında mı geliyordu yoksa sakarlığına mı yormalıydı bilemiyordu ama bildiği bir şey vardı: kıyafetlerini kurutabileceği bir yer bulmalıydı hem de hemen. Sıkıntıyla üfleyerek iki eli üzerinde doğruldu. Saçlarını dağıtıp, üzerine pislikleri elinin tersiyle silkeledikten sonra gözleri en yakın dükkânı aramaya koyuldu. Çok geçmeden gözleri onun istemeyeceği bir yeri gösterdi: Madam Puddifoot’un Çay Dükkânı… *Bir bu eksikti. Eh mecburen gireceğim.*

Şansına küserek dükkânın kapısını itti. Yüzüne çarpan sıcak hava dalgası yüzünün kırıştırmasına neden oldu. O, sıcak havadan kaçarken sıcak hava onu buluyordu. İçinden lanetler okuyarak pek görünmeyen arkalarda bir köşeye geçti. Boş bir masaya otururken tam karşısındaki masada sarışın bir kızın yalnız oturduğunu gördü. Onunla ilgilenecek durumda değildi şu anda. Tek düşündüğü şey bir an önce kıyafetlerinin kuruması ve buradan olabildiğince uzağa gitmekti…

VII. Sınıf

Jenny bir süre öylesine dalıp gitmişti adeta... Çantasından karakalem çizimlerini çıkardı. Belki biraz onunla ilgilenebilirdi, yapacak pek fazla birşey de yoktu zaten. Eskiye göre oldukça iyiydi çizimleri. İlk zamanlar fazla iyi değildi çizdikleri. Ama Jenn inat etmiş, hırs yapmıştı ve şimdi gerçekten mükemmel şeyler çıkıyordu ortaya. Bu konuda özel bir yeteneğinin olduğunu düşünmüyordu... Sadece zaman geçirmek amacıyla ilgileniyordu. O anda kapının gıcırdamasıyla içeri giren birini gördü Jenn. Fazla dikkatli bakmamıştı çocuğa. Tekrar önüne döndü. Bir süre sonra kapıdan giren kişinin arka masalardan bir yere oturduğunu fark etti...
Biraz daha dikktali baktığında üstünün başının batmış olduğunu gördü. Islaktı. Bu soğukta gerçekten talihsizlikti. O an çocuğun ona baktığını fark ederek utançla önüne döndü Jenn. Belkide onunla dalga geçmek amacıyla baktığını sanacaktı. Belki de umursamayacaktı kim bilir...

Büyücü

“Hayır, buradan hiçbir şey içmem. Bu yüzden tepemden çekilsen iyi edersin.”

Başında dikilip duran garsona laf anlatmaya çalışıyordu. Her ne kadar bunu başaramasa da garson en sonunda bıkmış ve Orlando’yu rahat bırakmıştı. Bu durum Orlando’yu biraz rahatlatmıştı. Elini süveterinin önündeki ıslak tabakaya değdirmişti. Gerçekten de berbat bir durumdu. Önünde koca yuvarlak bir alan ıslak bir şekilde dışarıda gezemezdi. Daha da önemlisi burada da fazla kalamazdı. Sonuçta garsonun nefretini kazanmış, diğer çalışanlarında ona nefretle baktıklarını görmüştü. Bugün şansının bir kırıntısı bile yoktu.

Karşı masada oturan kızın kendisine baktığını görünce iç geçirmişti. *Kim bilir içinden benle nasılda dalga geçiyordur.* diye düşünmekten kendini alamadı. Pek umursamazdı bu gibi durumları ama karşısındaki kişi karşı cinsten ve güzel biriydi. Orlando, elini arka cebine atarak asasını çıkardı ama büyü yapabilir miydi bilmiyordu. Hogwarts dışında yetişkin olmayanların büyü yapması kesinlikle yasaktı ve bu yasağı çiğnemek asanın ortadan kırılıp büyücülükten men edilmen demekti. Bu yüzden elindeki asayı tekrar cebine koydu. Karşı masadaki kızdan yardım isteyebilirdi. Bu iyiliği hiç tanımadığı biri için yapar mıydı acaba? *Denemekte fayda var.* diye düşünerek kızın bulunduğu masaya doğru gitti.

“Pardon, rahatını bozuyorum ama bu önümdeki iğrenç şeyi büyüsüz nasıl geçirebilirim?”

VII. Sınıf

Jenny karşısındakinin onun bakışlarını fark ettiğinden artık emindi. Çocuğuyn sözleri karşısında dikktali bir şekilde yerinden kalktı ve yanına doğru ilerledi. Üstündeki leke çıkacak gibi değildi.

''Belki bir bezle silinse geçer''

dedi düşünceli bir biçimde. Çantasından ıslak mendil çıkardı ve silmeye başladı. Ama fayda etmişe benzemiyordu. Çocuğun üstündeki leke geçecek gibi değildi. Ayrıca çok garip ve komik görünüyordu. Jenny olumsuzca başını sallarken birden aklına bir fikir geldi. Çantasından bir paket çıkardı. Daha sonra bunu karşısındaki çocuğa verdi. Verdiği pakette erkek kuzenine aldığı kazak vardı. Ona hediye almıştı ancak karşısındaki kişi daha zor durumdaydı.

''Bunu kuzenime almıştım. Ama onun pekde acelesi yok. Ona tekrar birşeyler alabilirim. Ama sen şu an ondan çok daha zor durumdasın. Ölçülerinizde aynı gibi''

dedi ve elindeki paketi yardım etmek istercesine lçocuğa verdi.

Gezgin

Melodia, arkadaşlarından ayrılmış, yağmurun altında, Hogsmeade'de yürüyordu. Çok sakin hissediyordu kendini. Yağmurun o sesi, huzur veriyordu ona. Sakince yağan yağmur, uzun, kahverengi saçlarını ıslatıyordu. Tel tel olmuştu saçları. Yerlerdeki oluşmak küçük su birikintilerine basmamaya dikkat ederek yürüyordu.

Bir anda sağanak bastırdı. Hava daha da soğumuştu. İnsanlar koşarak kaçışıyor, sığınacak bir yerler arıyorlardı. Melodia da bir yerlere girmeliydi. Zaten hastaydı daha da kötüleşmek istemiyordu. Etrafına baktı, en yakındaki yerler çay ve şekerci dükkanlarıydı. Madam Puddifoot'un Çay Dükkanı'nda hem ısınabilir, hem de oturabilirdi. Koşa koşa dükkandan içeri girdi.

Girerken gürültü yapmış olmalıydı ki, bir anda herkesin ona baktığını farketti. İçeriye bir göz attı. Masalar düzenli bir şekilde yerleştirilmiş, cam kenarları çiçeklerle süslenmiş, kasanın yakınına da Madam Puddifoot'un bir heykeli konulmuştu. Heykel çay sunarmışçasına yapılmıştı. Daha sonra cam kenarında oturan Jenny'yi farketti. Onunla 2. sınıftayken tanışmıştı. Arada sohbet ederlerdi. Yanındaki çocuğa ise tanımıyordu. Yanına gitti.

"Merhaba Jenny. Oturabilir miyim?"

VII. Sınıf

Jenny paketi verdikten bir süre sonra birşey demeden masasına geçti. Çizimlerini tekrar eline alarak çizmeye başladı. Yeni birşeyler çizmeyeli uzun zaman olmuştu...
Küçük bir kız çiziyordu. Soğuktan üşümüş ve saklanmak, ısınmak isteyen bir kız. Aslında bu resimde havanın soğukluğunu düşünerek üşüyen bir kız yoktu... Yanlızlıktan üşüyen bir kız vardı... Jenn ve olmayan sevgilisi gibi.
Jenn okula geldiğinden beri hiç sevgilisi olmamıştı. Daha doğrusu Jenn istememişti. Birçok kez ona teklif eden olsada Jenn bunlarla zaman kaybetmek istememişti. Ama artık bu yanlızlık onu bunaltıyordu... Jenn okula gelmeden bir kaç ay önce ayrılmıştı erkek arkadaşından. O bir melezdi. Jenn hakkında ise en ufak birşey bilmiyordu tabii. Nerden bilebilirdi ki sevgilisinin bir cadı olduğunu. Jenn daha fazla yalan söylemek istememişti ona ve ayrılmıştı. Şimdi ise oldukça hasretti birinin ona o gözle bakmasına.

"Merhaba Jenny. Oturabilir miyim?"

demişti bir ses. Jenn irkildi. Dalmıştı... Karşısındaki sesin tanıdık olduğunu farkına vardı.

''Tabii Melodia. Oturabilirsin..

dedi Kıza... Jenn ve Melodia bir yıldır tanışıyorlardı. Onun iyi bir kız olduğunu düşünüyordu. Fazla muhabbetleri yoktu ama ona bir zararı dokunmamıştı hiç...

Gezgin

Melodia, Jenny'nin sözleriyle montunu çıkardı. Bir sandalye çekerek onun üstüne bıraktı ve sonra da kendisi oturdu. Kızı, düşüncelerinden uyandırdığının farkındaydı. Yavaş yavaş ısındığını hissediyordu.

Oturmak iyi gelmişti. O kadar yorulmuştu ki... Saçları sırılsıklam, tel tel olmuştu. Saçından yere, damla damla su aıyor "şıp,, şıp, şıp" diye ses çıkarıyordu. Çantasını kurcaladı ve atkısını buldu. Biraz kuruladı onunla saçını. Hala ıslak olsalarda, su damlamıyordu artık. Atkıyı da montun üstüne bıraktı. Üşümesinin yavaş yavaş geçtiğini hissetti. Tir tir titreyen elleri, dişleri, normale dönmüşlerdi. İçerinin sıcaklığını, sanki onu kalbini ısıtıyordu, sadece vücudu değildi ısınan... Yüzündeki o mutsuz ifade, bir tebessüme dönüştü.

O an bir sıcak çikolata için neler vermezdi.. Ama garson öbür masalarla çok meşgul görünüyordu. İçerisi çok kalabalık olmasada onların yanına gelmesi zaman alabilirdi. Etrafa yeniden bir göz gezdirdi, belki başka tanıdık yüzler görürüm diye... Yoktu, onlar dışında etraftaki herkes yetişkindi. Bir anda Jenny elindeki defteri farketti. Bir şeyler çiziyordu belli ki. Zaten onun resme çok meraklı olduğunu biliyordu.

"Ne çiziyorsun? Bakabilir miyim?"

Sıkıcı Bir Gün

Sıkıcı Bir Gün

Similar topics

Similar topics