Saklanmak İçin Bir Yer

Gezgin

Yatakhaneden kovulmuştu. Resmen kovulmuş! Ne budala insanlar vardı. Hogwarts sadece onların sanıyorlardı. Ama onlara bunu ödetecekti. Zaten bir tanesinde çıban çıkartmıştı. Başı dertteydi. Saklanmak için yer ararken İhtiyaç Odası aklına gelmemiş değildi ama kütüphanenin görevlisi burada gürültüye asla izin vermezdi. En azından burada onu yakalayamayacakları kesindi. Yavaş adımlarla yürüyordu. Gözlerini kırpıştırıp tozlu raflarda gezdirdi gözünü. Belki bir kitap alabilirdi.

Kuşkuyla arkasına döndükten sonra sırıtarak gözüne iliştirdiği boş masaya attı kendini. Sarı saçlarını arkasına attıktan sonra ona koşarken her an ağırlaşıyormuş gibi gelen çantasını sandalyesine bırakarak oturdu. Buradan da kovulmamak için bir kitap çıkarmıştı; okuyacaktı. Daha doğrusu okumuş gibi yapacaktı. Dayak yiyip derslerden kovulmaya hiç niyeti yoktu. Tamam, fena olmazdı ama bir yerlerinin morarmasına dayanamazdı. Süsüne fazla düşkündü.

Görevli başının üzerinden okuduğu kitaba kuşkuyla bakmıştı. Birkaç kere yasak bölüme girmeye çalışmış olabilirdi. Hatta bu yüzden az kalsın müdüre de gidebilecek gibi olduğu durumlarda olmuştu. Buraya yiyecek soktuğu da ve arkadaşlarıyla kahkahalarla güldüğüde ; ama bu durumlar onun hakkında bu kadar kuşkulu olmasını gerektirmiyordu. Tamam haşarıydı. Azıcık… Daha doğrusu o öyle diyordu. Ama diğerlerine göre oldukça fazla. Özellikle büyükler. * Büyükler işte saçmalayıp duruyorlar takma kafanı Mad.* İçinden gelen ahenkli ton onu rahatlatmıştı.

Arkasına yaslanarak birkaç satırı gözden geçirdi. Kitabını çehresine yaslamış ve okuyor numarası yapıyordu. Ama aslında gerçekten okuyordu. Kitaba dalmıştı. Kütüphaneden dirsek çürütme saati mi gelmişti yoksa?! Belirli bir saati olmasa da günde en aqz 1 saat burada bir kitap okur, ödevini yapar ya da kitap seçip ortak salona götürürdü. Kitaplara bayılıyordu ama o ‘inekçik’ değildi. Ödev yapmak suç değildi hem!

"Pff. Başımdan çekilmezsen nasıl okuyabiliriim?!"

Kızgın ve tatlı bir ses tonuyla kadına bakarken, yapmacıktan da olsa gözlerinden ateşler çaktığından emindi. Kadının cübbesinin eteği uçuşurken kahkahayı koyuverdi. Kadın gittikten sonra okumaya devam etti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bella'nın canı çok sıkılmıştı.Acilen birşeyler yapması gerekiyordu.Aklına kütüphaneye gitmek geldi.Biraz da kafasını dinlemeye ihtiyacı vardı.Sıkı derslerle geçmiş bir haftanın sonucunda kafası allak bullak olmuştu.
Kütüphaneye geldiğinde gayet sessiz fakat bayağı dolu bir ortamla karşılaştı.Zaten hep böyle olmaz mıydı?Masaların hiçbiri boş değildi.O da en az dolu olan masaya oturdu.Karşısında sarı saçlı bir kız duruyordu.Kitaba dalmıştı.Bella'yı farketti.Fakat hiç bir şey yapmadan okumasına devam etti.Ama Bella onunla konuşmak istiyordu.Sesini yumuşatarak:"Merhaba"dedi.Kız biraz somurttu sanki başından kötü bir olay geçmiş gibiydi.O da sanki hiç umursamazmış gibi:"Sana da Merhaba"dedi.Bella belki istediği sonucu alamamıştı.O bu tür durumlarda daha ileri gitmek isterdi.Kızın hiç hali yoktu fakat o:"Nasılsın,bir sorun mu var"diyerek kızın somurtma nedenini aramaya başladı.

Gezgin

Kıza aniden gülümseyerek baktı. Kütüphaneden çıakrken ona ayrdım edebilirdi hem de iyi bir kıza benziyordu. Beline kadar uzanan siyah saçlarıyla orantılı simsiyah gözleri olan belli olmasa da azıcık çilleri olan bir kızdı; ama oldukça şirindi, Mad gülümseyerek kıza bakmasını sürdürdü. Gözleri kızın yüzünden kayarak cübbesine kaydı. Bir slytherinlinin bu kadar tatlı olmaaycağını biliyordu. Bu yüzden 3 bina kalmıştı. Kızın cübbesine baktığında Ravenclaw'lu olduğunu gördü. Annesinin gitmesini istediği bina yani... Mad fazla haşarıydı. Zaten seçmen şapka da bunu dile getirmişti. Kitabını masaya bıraktı. Görevli onları gözetlemediğinden emin olunca kızla konuşmaya başladı.

"Budala büyükler! Evde benim gibi haşarı bir kardeşim var zaten; onunla uğraşmak bana yetiyor. Ama şimdi büyük öğrenciler yatakhanede dedikodu yapacağından beni kovalarlarken birinin yüzünde çıban çıkarttım. Bunu ödeteceklerindne eminim ama takmıyorum. Daha önce de böyle olaylara bulaştım. Hastane kanadında yatmaya hiç niyetim yok..."

Tek bir nefeste dizdiği kelimelerden sonra yüzünde sinsi bir görünüm vardı. Gryffindorlu bir grup kız grubunun bu kadar budala (!) olmasına şaşıyordu. Bunu onlara söylediğindeyse dayak yiyeceğini biliyordu, ama korkmuyordu. Onların o pis yüzlerine tükürmekiçin neler vermezdi. Derin bir iç çekerek, yanlarından geçen görevliye küfredip tekmeyi basmak gelmişti. Ama müdüre gitmeye bugün hali kalmamıştı. Zaten müdür de böyle şeylerle rahatsız edilmek istemezdi. Düşünceli görünümünü üzerinden atmanın verdiği bir rahatlık çökmüştü üzerine.

Şu günlerde fazla düşünceliydi. Annesi gibi yaramaz olmanın verdiği zorluklar yüzünden derslere yetişememe korkusunun içinde boğuluyordu. Acıkmaya da başlamıştı. Yemeğe fazla kalmamıştı. Gözlerini kırpıştırarak kızın cevap vermesini bekledi. Bir yandan da dizlerine oturttuğu kitabına göz gezdiriyordu. Yeni bir arkadaş fena olmazdı. Görevli ikide bir dolanırken can sıkıntısı daha da azalıyordu...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bella yanlış anladığının farkındaydı.Kız ona söylediklerinden sonra bir gülümsemeyle bakmıştı.Ne kadar güzel bir kızdı.Sarı saçlı.Gözleri renkliydi.Fakat aniden kız başkalarına kızmaya başladı.
"Budala büyükler! Evde benim gibi haşarı bir kardeşim var zaten; onunla uğraşmak bana yetiyor. Ama şimdi büyük öğrenciler yatakhanede dedikodu yapacağından beni kovalarlarken birinin yüzünde çıban çıkarttım. Bunu ödeteceklerindne eminim ama takmıyorum. Daha önce de böyle olaylara bulaştım. Hastane kanadında yatmaya hiç niyetim yok..."Bella kızın gerçekten kötü bir gün geçirdiğini anlamıştı.Kız düşünceli olarak ona bakıyordu.Sanki bir cevap vermesini beklermişçesine...Bella nedenini aramaya başladı.Kıza sordu."Bir sorunun mu var biraz kötü görünüyorsun."Kız birden rahatlamış bir şekilde yüzünü kitabından çekip Bella'ya baktı ve devam etti:"Yok bir şeyim"Bella kızın üstüne gitti."Bana derdini anlatabilirsin seni dinlerim"dedi.Kız sakin bir şekilde hayatının ne kadar sıkıcı gittiğini ona anlatıyordu.Bella da onu dikkatli bir şekilde dinliyordu.

Gezgin

"Bana derdini anlatabilirsin seni dinlerim"

En son kelimeler aklını çelmişti. Onu hayal aleminden alıp götürmüştü. Kız onu dinlememişe benziyordu. Az önce anlatmıştı ya! Kız onun gibi az önce hayal aleminin doruk noktasındaydı anlaşılan... Gözlerinden şaşırmış bir ifadeyle kızı süzüyordu.
Hafifçe gerindi. Sanki bu üzerindeki bütün yükü çekip alacakmış gibi. Şu an burada kızla konuşmak yerine uyumayı tercih ederdi. Belki biraz sonra öğle yemeğinden önce çok az kestirmek için vakti olabilirdi. Birkaç uğultudan başka ses olmayan kütüphane onu sıkmaya başlamıştı. Arkasına sıkıca yaslanarak kendini buraya yapıştırıp sanki hiçbir derse girmek istemiyormuş gibi bir hal takındı. Her şeyi yeniden anlatmaya hali yoktu. Kıza gitmesi gerektiğini söyleyebilirdi ama ayıp olurdu. Peki ya ne yapacaktı?! Derin bir iç çekip kıza baktı

"Dinlemiyorsun sanırım. Anlattım ya!"

Bilmiş bir tavırla kıza baktı. Anlamak mı istemiyordu yoksa Mad'i sinir mi etmeye çalışıyordu. Yoksa Mad kıza hayalinde mi anlatmıştı her şeyi. Yo, bu hayatında duyduğu en saçma hikayeydi. Tamam bazen hayalinde saçma sapan şeyler yapardı; ama bu kadar gerçekçi bir rüya olması imkansızdı.Alnında sicim sicim beliren ter damlacıklarını elinin tersiyle sildi. Okulun bahçesine indi ve ağaçlıklar arasında yürüyüşe çıktı. Temiz havayı içine her çekişte garip bir hisle karşılaşıyordu. Ama şu sıralar bunun yerine burnuna yağmur kaçıyordu. Daha doğrusu bunu denerse.

"Hey, bana niye öyle bakıyorsun?!"

Sesini fazla yükseltmişti slytherinli kıza karşı; burnundan soluyan kıza dil çıkararak ravenclaw'lu kıza döndü. Adını bile bilmezken ona dertlerini anlatarak ne yapmaya çalıştığını henüz kavrayamamıştı. *Lanet olsun!Niye hep ben?* içinden gelen aynı ahenkli ses tonu onu yine hayal alemine sürüklemek için direniyordu. Ama Mad burada kalmak için elinden geleni yapıyordu. Zaten kız cevabını verdikten sonra gitmeyi düşünüyordu.

Şu an tek düşünebildiği sıcacık yatağı üzerinde bulunan tumuşacık yastığı... Uyumak için bütün galleonlarını vermeye hazırdı. Her akşam içinde boğulduğu saçma sapan kabuslar onu kötüleştiriyordu. Geçen gün budala babası (!) ve melek annesini ölürken görmüştü. Ölüm yiyenler yüzünden. Ama bu doğru değildi. Çünkü; daha bugün annesinden mektup almıştı. Yüzü mutlulukla ışıldadı.

Gezgin

Tılsım.. Derste bir türlü kendisini verememiş ve ceza almıştı. "Cezası da bir işe yarasaydı! İki parşömen dolusu ders ile ilgileneceğim!.Ne vardı tüm ders boyunca yanımdaki arkadaşımla konuşmuşsam. O da düzgün ders anlatsaydı." Söylene söylene kütüphanenin kapısını çarparak içeri girmişti. Bir de bu eksikti! Boş olan hiçbir yer yoktu. Boş yer bulma umuduyla, bu sıcak, sessiz fakat bir o kadar da sıkıcı olan yerde, sanki kendisi istermişcesine birde yer arıyordu. Çatık kaşlarla yürürken iki kişinin oturduğu bir masa gördü. Adımlarını oraya yönlendirdi. Yere vuran ayakları oldukça fazla ses çıkarmış olmalıydı ki, kütüphane görevlisinin onaylamayan mırıldanmasını duymak mümkündü. Kadına pis bir bakış fırlattıktan sonra izin istemeden masaya oturdu.

"Umarım konuşmanızı bölmemişimdir fakat oturacak başka hiçbir yer yoktu." diye konuştu bir açıklama yapması gerektiğini hissedince. Lanet olsun insanlar neden böyleydi ki? Her şeyden bir açıklama beklerler. Hoş karşısındaki iki kız da açıklama beklememişti fakat bu onda bir alışkanlık haline gelmişti. Hırsla parşömenini masaya koydu ve kendiliğinden mürekkepli tüy kalemini cebinden çıkardı. Sinirle başlığını attı - ki neredeyse parşömen yırtılıyordu- ve altına yazmaya başladı. "Ders ile ilgileneceğim..."

Aklında düşünceler dolaşıyor, şimdi dışarıda durmak varken neden burada olduğuna dair bir isyan duygusunu damarlarında hissediyordu. Fakat bunu yapacaktı ve o profesörün eline koz vermeyecekti. İnatçı birisiydi Maglor. Bunu da babasından almıştı. Üçüncü cümleyi yazıyordu ki başını kaldırdığında hala bir açıklama beklermişcesine bakan Gryffindorlu kızla göz göze geldi.

Gezgin

"Konuşmalardan rahatsız olmayacaksan otur."

Çocuğu göz ucuyla süzmesi bitmişti. Yanında ki Ravenclaw’lu kız daha konuşmamıştı. Ayağa kalkarak hızlıca raflara ilerledi. Yasak bölüme girmek istiyordu. Görevliye göz ucuyla baktıktan sonra vazgeçti. En son almaya çalıştığı kitabı getirince yediği azarları unutmamıştı. *Pis, ihtiyar gudubet!* İçinden kadına küfürler yağdırsa da bunları dışa vuramamanın acısı içini yakıyordu. Biçim Değiştirme kitabı alarak masaya geçti. Çantasından çıkardığı parşömeni masaya koyup, kitabı açtı. Söz de buraya saklanmak için gelmişti. Ama onu dinlemeyen bir arkadaş ediniş ayrıca, az sonra kütüphaneciden azar yiyecek gibiydi. Sinirle içini çekerek arkasına yaslandı. Kütüphane giderek sıkıcılaşıyordu. Yeni gelen çocuğun cübbesine çevirdi gözlerini. Ravenclaw'luydu. Zaten burada o kadar çok Ravenclaw'lu vardı ki! Buraya ders çalışmak için gelmişti hepsi de Ravenclaw'da olmadığına ilk kez dua etti; çünkü Slytherin'lilerin bazıları Ravenclaw'lularla kankaydı.

” Pislikler! Onlar yüzünden buraya tıkıldım kaldım! Cadolozlar!”

Ettiği küfürlerin ardı arkası kesilmiyordu. Büyük öğrencilere ettiği küfürleri mırıldanması kesildiğinde kitaba geri döndü. Biçim değiştirmenin önemini anlatacaklardı. 1.sınıfların ilk dersinde ne demişti öğretmen? Pff keşke not etseydi! Kitabın sayfalarını hızla çevirerek; birkaç satıt okuyup atlamaya devam etti. En sonunda kitabın sonuna geldiğinde *Pat* diye kitabı kapattı.. Kütüphaneci ve birkaç göz ona döndüğünde bir küfür daha savurarak arkasına yaslandı. Parşömene bir şeyler yazmaya başladı.

"Hey, tanışmayı unuttuk Ben Madeleine… Gabriellé Mitt. Mad diyebilirsiniz kısaca."

Yanındaki iki kişiye de hitap ediyordu. Ama çocuğa bakmak yerine kıza çevirmişti gözlerini. Kıza adını bile söylememesi onu şaşırtmıştı. Tanışma faslından hoşlanmasa da kısaca kendini tanıtmaması kıza karşı kabalık olmuştu. Ama kızda önce tanıtabilirdi. Yine saçmalıyordu hem de kesinlikle. Kütüphane tanışmak için mükemmel bir yerdi. Ama ilk önce kız tanışmak için adımı atabilirdi ya da yeni gelen çocuk. Ama çocuk ders çalışmakiçin gelmişti sonuçta. Yüzünün hafifçe kızardığını hissetti.

Gezgin

"Olmam" gibilerinden birşeyler mırıldandıktan sonra tekrar parşömene yazmaya başladı. Şu an bin sayfalık bir sihir tarihi kitabını bitirmeyi durumuna yeğlerdi. Hiçbir faydası yoktu yaptığı işin. Sadece eziyet. Gryffindor'lu olan kızın kalktığını farketti. Herhalde gelmiş olmasından rahatsız olmuştu. Ama az önce dememiş miydi konuşmalardan rahatsız olmayacaksan otur diye? Bunun anlamı hala burada olacak olmasıydı. Neden kafasına takmıştı ki? Kendisini işine verdi ve yazmaya devam etti.

Bir süre sonra kız tekrar gelmiş ve Maglor'un göz ucuyla kestirebildiği kadarıyla, geçen gün kütüphanede çalıştığı biçim değiştirme kitabıydı. İstemsizce gülümsedi. Fakat birden aptalca göründüğünün farkına vardı ve acele ile tekrar yazmaya başladı. Kızın birşeyler mırıldandığını duydu fakat dikkatini vermemeye çalıştı fakat en sonunda çıkan "Pat!" sesi kalemini bırakıp geriye doğru yaslanmasına yol açtı. Birden kendisinin sinirinin geçtiğini farketti. Belki de yazma işleminden kendisini birkaç saniye alıkoyması iyi gelmişti.

Kız tanışma faslını! başlatmıştı. Sessizce homurdandı ve tekrar parşömenine gömüldü. Belki diğer Ravenclawlı kız konuşmaya başlardı. Fakat içindeki ses onun önce başlamasını söylüyordu. Kafasını kaldırmadan "Bende Maglor Silimaurë. Tanıştığımıza memnun oldum." Yüzü parşömene doğru dönük olduğundan en ufak bir ifadenin diğerleri tarafından görülmediğine emindi. Fakat yüzünün gerildiğini hissedebiliyordu. Neden onunla konuşmak bu kadar zor olmuştu ki? Geldiğinde rahatça davranıp oturmuştu. Üzerindeki gerginliği atmak için kalemini bıraktı ve kıza bakmaya başladı.

Saklanmak İçin Bir Yer

Saklanmak İçin Bir Yer

Similar topics

Similar topics