Saklanmak İçin Bir Yer

Gezgin

Pek çoğunu okuduğunda fazla ilgi duymamıştı. Ama geçen sefer aldığı kitaplar hala çantasında okunmayı bekliyordu. Ve tabii ki kalın ders kitapları da. Derin bir iç çekerek gözüne kestirdiği masaya oturdu. Ona kin dolu bakışlar atan bir grup öğrenciden-cadolozlardan- kaçmak içindi belki de tam anlamıyla kaçmak sayılmazdı. Zamanını onların aptal fısıldaşmalarını dinleyerek geçiremezdi. İçinden lanetler ve küfürler savurarak sandalyesinin arkasına astığı çantadan parşömenini çıkarıp not almaya başladı. Sağ elinin kalem tutan parmakları az da olsa sızlıyordu. Fazla yazı yazmaktandı elbette.

”1 adet Quaffle: Quaffle'ı top atıcı çemberden geçirmeye kaleci ise tutmaya çalışır. Eğer kovalayıcı bu topu çemberden geçirirse takımına 10 puan kazandırır.
2 adet Bludger: Bludger kendi iradesi olan bir toptur. Amacı elinden geldiğince fazla oyuncuyu süpürgesinden düşürmektir.
1 adet altın Snitch: Bir arayıcı tarafından yakalandığı zaman maçı bitiren Snitch, kendisini yakalayan arayıcının takımına 150 puan kazandırır.Eğer snitch yakalanamazsa maç sonsuza kadar devam edebilir.Bu durumda yedekler oyuna girer.Hatta bir sefer bir Quidditch maçı tam 4 gün sürmüştür.Snitch bulunmadan önce bu top yerine sinicit adı verilen sarı renkli küçük bir kuş kullanılırdı.Maçlarda bu kuşlar ölebiliyordu ve Sihir Bakanlığı bu nedenle Quidditch maçlarında sinicit kullanımını yasakladı.

Sağ elinin sızlamaya başladığını fark etti. Diğer eliyle parmağını ovuştururken; göz ucuyla parşömendeki yazılanlara göz gezdiriyordu. Pencereden gelen meltem ara sıra saçını havalandırırken; rüzgarın uğultusundan başka fısıldaşmalarda vardı. Arkasını döndüğünde ona fazlasıyla uzak olsa da Slytherinli grubu duyabiliyordu. Sarı saçlarını, sinirle önünden çekerken görevlinin onları atması için 6 galleon verebilirdi. Bankadaki büyük servetinin hepsini bağışlamak sersemlik olurdu.

Hafifçe gerindi. Sanki bu üzerindeki bütün yükü çekip alacakmış gibi. Şu an burada dirsek çürütmek yerine uyumayı tercih ederdi. Belki biraz sonra akşam yemeğinden önce çok az kestirmek için vakti olabilirdi. Birkaç uğultudan başka ses olmayan kütüphane onu sıkmaya başlamıştı. Arkasına sıkıca yaslanarak kendini buraya yapıştırıp sanki hiçbir derse girmek istemiyormuş gibi bir hal takındı.Az sonra Ravenclaw'lu çocuk konuşmaya başlamıştı. ad bu sefer bakışlarını ona çevirmişti. Çocukkitaptan başını kaldırmamıştı bile. Mad, sırıtarak çocuğa baktı. Nerede görmüştü acaba? Biçim Değiştirme dersinde ayağakalkan şu bina başkanı olan çocuk değil miydi?

"Bina başkanıydın değil mi? Adını duymuştum. Kaçıncı sınıfsın?

Çocuğa inat o da başını parşömenden kaldırmamıştı. Yazdıklarını kısaca gözden geçirdikten sonra içinden *Bla!Bla!Bla!* gibi bir şeyler söylemişti.

Gezgin

"Ders ile ilgileneceğim. Ders ile ilgileneceğim. Ders ile ilgileneceğim... Biraz duraksadıktan yazısına baktı ve küçük olmasına lanet ederek, biraz daha büyük yazmanın akıllıca olacağına kanaat getirdi. Tüy kalemi büyüsünü bitirmek üzereydi ki, son kısımlar pek seçilemiyordu. İçinden lanetler yağdırarak etrafına bakındı. Ne yapabilrdi ki? Bu işe sonradan devam edeceğini - ki genelde son dakikada derse erken girer ve orada tamamlardı- düşünerek yazma işini bıraktı ve hafifçe esnedi. Sıcaklık yüzünden uykusu gelmiş bir durumdaydı ve kütüphaneye göz gezdirdiğinde diğerlerinin de farklı olmadığını anlamamak mümkün değildi.

"Bina başkanıydın değil mi? Adını duymuştum. Kaçıncı sınıfsın? İsminin Madeleine olduğunu söyleyen kızdan gelen sesi ilk başta anlayamamıştı. Fakat onun kafasını parşömenden kaldırmadan konuşması üzerine sırıttı ve yanıtladı. "Ya öyleyim ve üçüncü sınıfım. Sen?" dedi sanki umursamıyormuşcasına. Ama nedensizce içindeki ses "Lütfen üç olsun diye çığlık çığlığa bağırıyordu." "Öhm!" diye kısa bir öksürük attı sanki içindeki sesi bastırmak istiyormuşcasına. Ardından da tüy kaleme büyü yapmak için asasını çıkardı. Sadece meşgulmüş gibi görünmeyi amaçlıyordu. Çünkü tüy kalemin yeniden mürekkeple dolması için gereken büyüyü bilmiyordu. Çaktırmadan kıza bir bakış attı ve tekrardan işine döndü.

Gezgin

İyice sıkılmaya başlamıştı. Başı da ağrıyordu. Yatakhaneye gitmeliydi... Çocuk soruyu cevapladıktan sonra ikisine hoşçakal deyip gidecekti. Önce akşam yemeğini yiyebilirdi belki. Acıkmıştı fazlasıyla. Tüğ kalemini elinde çevirerek oynamaya başladı. Kütüphane fazla sıkıcı gelmişti ona bugün. Her ne kadar yeni arkadaşlar edinmiş olsa da sıkıntıyla derin bir nefes aldı. Ravenclaw'lu kızın cevap vermeye hiç niyeti yok gibiydi. İçinden sessizce şarkı mırıldanıp gülümsemeye çalıştı. Yorulmaya başlamıştı beklemekten, çocuk o bu düşünnceler içindeyken cevap vermişti. 3. sınıftı demek gülümseyerek ona baktı.

"Bende üçüncü sınıfım. Ben gidiyorum bu arada.."

Sessizce mırıldandığı kelimelerden sonra yanındaki kızın elini tutarak ona beni dinlediğin için teşekkürler dermişçesine bir bakış atarak ayağa kalktı. Gözlerini ovuşturarak uzun zaman görmek istemediği kütüphaneye göz gezdirdi. Hala slytherinli grup kalkmamıştı. Hala aynı uğultu vardı. Ne sessiz (!) yerdi şu kütüphane * Salaklaşma Mad; her kütüphane sessiizdir* İçindeki ahenkli ton yine konuşmaya başlamıştı sırıtarak yürümeye başladı.

Gezgin

Üçüncü sınıf. Ne güzel. diye düşündü. Kafa dengi bir kızdı ve birlikte birçok şey yapabilirdi. İlk gözlemleri bunlardı ve her zaman gözlemlerinin peşinden giderdi. O saçma büyü yapamama işlemini bitirmiş ve umudu kesmiş gibi yalan bir ifadeyi suratına yerleştirdikten sonra kızın gidişini izlemişti. Ardından yanındaki Ravenclaw'lı kıza dönerek gülümsedi ve "Sanırım benim de kalkmam lazım." diyerek iki sayfadan ibaret olan parşömenini topladı. Ardından kalktı ve mürekkebi bitmiş tüy kalemini yolda çöğe fırlatmak için cebine attı.

Yürümeye başladığında uyuyan bir kaç yüz gördüğünde hiç şaşırmadığını farketti. Cezayı bitirememiş olmanın vermesi gereken hayal kırıklığını nedense hiç hissetmiyordu. Aksine kendisini daha da mutlu hissediyordu. Kütüphanedeki fısıltılardan daha yüksek ses çıkartan kapının gıcırtısı ardından yürüyen çocuk, şimdi kendisini kütüphanenin dışında bulmuştu..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bella'ya gülümsedi ve :"Sanırım benim de kalkmam lazım."diyerek oradan ayrıldı.Bella adını bilmediği kıza doğru döndü ve:"Bu arada adım Bella"dedi.O da onun adını söylemesini bekledi.Kız ani bir hareketle:"Adım Madeleine.Ama sen Mad diyebilirsin.dedi.Birlikte konuşuyorlardı.Anlaşıyorlardı.Bella onu Hogwarst'taki en iyi arkadaşlarından sayıyordu.Kütüphanede başlıyan arkadaşlarını devam ettirmek üzere konuşuyorlardı...Mad'la konuşmak Bella'nın hoşuna gidiyordu.Mad da onu dinliyordu.Birlikte dertlerinden bahsediyorlar.Çözüm aramaya çalışıyorlardı.

Saklanmak İçin Bir Yer

Saklanmak İçin Bir Yer

Similar topics

Similar topics