Kısa Bir Mola

Gezgin

Kişiler

Spike Morrison
Veronica Bélanger

Zaman

Haftasonu bir günün akşam saatleri

Kurgu

Kafasını dağıtmak için biraz içkiye ihtiyaç duyan Spike, barın görünmez olmak için yaratılmış arka masalarından birine oturup içkisini söyler. O sırada görmeyi beklemediği Veronica'yla karşılaşır.

Gezgin

Buzları ağzına atıp dişleriyle kırdıktan sonra barmene bardağını gösterdi. İlk içkisi üzerinde pek bir etki bırakmamıştı. Kalp atışlarının ritmi değişmemiş, görüş netliği bozulmamış, başı dönmeye başlamamıştı daha. Bunun için birkaç viski daha devirmesi gerekiyordu.

Evden, nereye gideceğine karar vermeden çıkmıştı. Veronica’yı aramak istemiş, ancak yalnız kalmaya ihtiyacı olduğundan biraz daha bekleyebileceğine karar verip dışarı çıkmıştı. Uzun süre yürümesine gerek kalmadan kararını verip gördüğü ilk bara adım atmıştı. Buraya daha önce pek çok kez gelmişti. Yine aynı sebeplerden, yalnız kalmak, içinde bulunduğu durumu tartıp bir karar vermek için. Pek bir işe yaradığı söylenemezdi bunun, içinden çıkılmaz bir durumdaydı. Bir yandan Veronica’yı düşünüyor, bir yandan karanlık taraftaki yerini düşündükçe daha ileri gidemeyeceğinden endişe ediyordu. İrlanda’daki artık ziyaret etmesi için Spike’ı iki kez çağırmış olan ailesinin baskısı ise işleri gittikçe daha da zorlaştırıyordu. Dediklerinin tekrar ettirilmesinden hiç hoşlanmayan babasının -önemli bir durum olmadığı takdirde- tekrara düşüp onu yine çağırması pek olası bir durum değildi. O, bunu neden yaptıklarını anlamaya çalışırken ikinci viskisi gelmişti bile. Barmene başıyla yaptığı hareketle teşekkür eder etmez soğuk bardağı dudaklarına götürdü.

Dün gece gördüğü düşü hatırlamaya çalıştı. Daha önce hiç görmediği bir kadını görmüştü. Hiç görmediğini düşündüğü halde tanıdık gelen siması yüzünden üzerinden gözlerini alamayan Spike’ı uyarıyordu sanki kadın. Cezbedici bakışları onu yanına çağırıyordu sanki. Spike, kadın konuşmaya başlamadan ona doğru yürümeye başlamıştı bile. Ona bakmaktan kendini alıkoyamıyor, ona dokunmamak için kendini zorluyordu adeta.

İyice yaklaştığında elbisesinden yayılan kokuyla gözlerini kapadı birden. Bu koku ki ona tanıdık gelen, kadının büyüsünü hissetmeyi kolaylaştırıyordu Spike için. Yavaşça bileklerinden birini tutup içinde kaybolunası gözlerine baktı. Kadın şaşkın değildi, yalnızca hazır olmayı bekliyor gibi görünüyordu. Bir süre gözlerini genç adamdan ayırmadan öylece ayakta durdu, sonra bileğini tuttuğu eli sıkıca kavrayıp fısıldadı.

Bu noktadan sonrası Spike için karanlıktı. Kadının ne söylediğini duyamadan, onu niçin uyarmaya geldiğini anlayamadan rüyası son bulmuştu. Şimdi rüyadan zihninde kalan tek şey kadına ait olan o müthiş tanıdıklık duygusuydu.

İkinci bardağını da bitirdiğini fark ettiğinde kısa bir süreliğine gözleri karardı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

‘‘ Bana bir viski lütfen.’’

‘‘ Spike…’’

Lanet olsun sakın Veronica!

Gezgin

Boş bardağı sertçe masanın üzerine koyup gözlerini kırpıştırdı. Gördüğü şey doğru muydu, yoksa iki bardak viskiden etkilenecek kadar aklı başında değil miydi? Emin olmak için ayağa kalkıp -şu dakikada ayağa kalkmaması saçma olurdu- gördüğü en çekici yüzlerden birine doğru yürümeye başladı. Eğer boşluğa bakıyorsa, çevresindeki insanların onu işaret edip alay etmesi işten bile değildi. Fakat başka bir seçenek daha vardı ve bunu düşünmeden hareket ederse elindeki fırsatı kaçırabilirdi.

"Merhaba güzel bayan." Elinde olmadan yüzünde oluşan hafif gülümsemeyi engelleyememesi onun suçu değildi herhalde. Bu güzelliğe karşı kayıtsız kalamazdı.

Sandalyeyi çekip oturduğunda karşısından gelen muhteşem parfümün kokusuyla bir an gözlerini kapadı. Ah, Veronica...

Parfümü ona rüyasını hatırlatmıştı. Belki de gördüğü o büyülü kadın Veronica'nın ta kendisiydi. Ancak kadının yüzünü hatırlamadığı için bundan emin olamazdı. Yine de şuan hiçbir şey karşısında oturan kadın kadar büyülü gelemezdi ona.

"Bu saatte neden evinde değilsin?" diye sordu bir anda ciddileşerek.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

'' Merhaba Spike. ''

'' Kafamdaki düşüncelerden uzaklaşmaya ihtiyacım vardı sanırım. Ve bende kendimi buraya attım. ''

'' Seni buraya atan rüzgar neydi peki? ''

Gezgin

"Kafamdaki düşüncelerden uzaklaşmaya ihtiyacım vardı sanırım. Ve bende kendimi buraya attım." Bunlar her zamanki düşünceler miydi yoksa kendisini ilgilendirmeyen şeyler mi olmuştu merak etti. Yine de şimdilik bir şey sormamak en iyisi gibi geliyordu.

"Seni buraya atan rüzgar neydi peki?"

"Seninkiyle aynı." Hızla davranıp elindeki bardağı aldı ve bir süre duraksadıktan sonra içindeki viskiyi bir dikişte bitirdi. Eğer Veronica'yı biraz olsun tanıyorsa ne tepki vereceğini tahmin etmek zor olacaktı. Kızabilir, ya da bir şey olmamış gibi davranabilirdi. Şu dakikadan sonra bunun çok da önemli olmadığını fark edip konuştu;

"Sana içki içmenin zararlarından daha önce bahsetmemiştim sanırım." Dudaklarının kenarında oluşan hafif tebessümü engelleyemezken bardağın içindeki buzlardan küçük ve kırılgan gibi görünen bir tanesini ağzına attı. "Bu, kendini kaybetmene sebep olur. Eğer düşünceli bir zamanına rast getirirsen sonuçları seni üzebilir."

Barmene bir işaret yapıp arkasına yaslandı. Gözlerini Veronica'ya dikip yeni içkisinin gelmesini bekledi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

'' Madem öyle diyorsun Spike, üzülecek hiçbir şeyim yok. Dudaklarımdan ne dökülürse dökülsün hepsini doğru kabul et o zaman bu gece. ''

'Ben hala seni deli gibi seviyorum, unutmaya çalıştım ama yapamadım'

'' Ne dersin? Bu gece herşeyi böyle kabul edelim mi? ''

Gezgin

"Madem öyle diyorsun Spike, üzülecek hiçbir şeyim yok. Dudaklarımdan ne dökülürse dökülsün hepsini doğru kabul et o zaman bu gece." Kızgın mıydı, yoksa kırılmış mıydı? Bu söylediklerinin ne anlama geldiğini biliyordu ancak Veronica'nın işleri neden bu kadar zorlaştırdığını anlamıyordu. Yani canı zaten bütün bu kararsızlıklara ve onu görememeye sıkılmışken bu şekilde konuşmasının ne anlamı vardı sanki? Kızgınlıkla derin bir nefes aldı. Öyleyse kendi masasından kalkıp buraya gelerek bir hata yapmıştı. Şimdi geriye dönüp bu hatayı düzeltemeyeceğine göre ileriye bakmalıydı. Konuşmalılardı. Uzaktan Veronica'yı düşünerek daha fazla zaman harcayamazdı.

"Ne dersin? Bu gece herşeyi böyle kabul edelim mi?" Gözlerini güzel kadına dikmişken aklından geçenleri kontrol edemiyordu. Kolundan tutup onu biraz uzağa götürme fikri oldukça hoşuna gidiyordu aslında. Belki yalnız kalırlarsa... Ancak o zaman da doğru karar veremeyecekti. Veronica'yı görmese en azından bir süre idare edebilirdi ancak karşısında oturuyorken ondan ayrı kalma fikri komik geliyordu Spike'a. Mümkün olmayan bir şeydi bu.

"Aklından geçenleri bilmeyi isterdim. Seninle-" Uzanıp masanın öte tarafındaki elini tuttu. "Konuşmayalı uzun zaman oldu Veronica."

Konuşmasının tek koşulu içki içmekse devam edebilirdi.

» Paris'te Bir Mola

Kısa Bir Mola

Kısa Bir Mola

Similar topics

Similar topics