Zamanın ellerinde daha ne kadar süre oyuncak olacağım inan bilmiyorum. Saçma saçma işler sunuyor önüme hep. Kötülüyor beni hayata karşı. Elinde avucunda bir şey kalmayan sonunda hep ben oluyorum. Bugün başka bir yerde olmalıydım. Evet, kendi malikanemde. Yeni yaşını kutlayan kardeşimin saçlarını karıştırıp ona ilk hediyesini veren ben olmalıydım. Ancak olmayınca olmuyor işte ne yaparsın.
Kendimi aklıma gelen ilk yere, Londra civarlarında bir yere cisimlemiştim. Güneş yeni yeni batmaya başlamış, ortamı çok güzel bir kızıllık kaplamıştı. Sırtımı bir ağaca yaslayıp bu güzel manzaranın tadını çıkarmaya karar verdim. Gölgesine uzandığım ağaç bana dallarıyla sevgi gösterisinde bulunuyormuşçasına hafif hafif sallandı. Sevgi... Ah, bu aralar o kadar çok ihtiyacım var ki bu sözü duymaya. Şu sahteliklerin hepsinden kurtulup gerçeğe bir adım daha yaklaşmaya... Arka cebimden çıkardığım cep şişemi batmaya yüz tutmuş güneşe kaldırarak onu selamladım. Ardından başıma dikerek büyükçe bir yudum aldım. İçki boğazımdan aşağı dökülürken, geçtiği her yeri yakıyordu. İçimi ısıtan bu sıvıdan sonra biraz daha rahatlamıştım. Ardından bir yudum daha... Ancak içkimi yarıda kesmek zorunda kaldım birden. Orada olduğunu daha önce farketmediğim bir vücut çarpmıştı gözüme. Muggle olamazdı, olabilir miydi yoksa? Peki kendisini görmüş müydü cisimlenirken. Sanmıyordu, öyle olsa çoktan bayılmış, ya da çığlık çığlığa şehir merkezine kaçıyor olurdu. Ayağa kalkıp üzerime yerleşen tozları tek elimle savuşturduktan sonra mesafeyi koruyarak onunla konuştum. '' Bu saatte sizin gibi bir bayanın kalabalık caddelerden birinde olması gerekmez miydi acaba?''

Hadi ama Charles, ne diye böyle bir şey yaptın sanki? Adam gibi kimseye sataşmadan işini bitirip çekip gitsene. Boşu boşuna insanları rahatsız etmesene. Ah, dinlemezsin ama sesimi hiç. Ya seni terslerse? Olmayacak şey değil. Hatta olması çok muhtemel. Ara sıra sözümü dinlesen, yapma dediğim şeyleri yapmasan emin ol hayatın çok daha güzel olacak. - Of, susar mısın sen biraz?

İletişim konusunda eskiden beridir sorunlar yaşarım zaten. Asla nasıl yaklaşmam gerektiğini öğrenemedim. Her seferinde farklı tepkiler alıyorum çünkü. Neden insanlar bu kadar farklı? Basit bir merhabaya verilecek binlerce karşılığı nasıl buluyorlar anlamak güç. İşte aynı sorun burda da karşıma çıktı. İçimde hiç bir kötülük yoktu bunu sorarken. (~ Emin misi olmadığına? Belki de kendine yeni bir kurban arıyordun. - Tabi ki de eminim. Eğer bir kurban isteseydim şimdiye kadar çoktan onu bağlayıp götürmüştüm.) Ancak o beni terslemeyi seçmişti. Hayır hayır, insan yapısı hakkında konuşup sizi sıkmayacağım. En azından burada değil.

Amacım sizi rahatsız etmek değildi. Yeni insanlara bu kadar kapalı olmamalısınız bence. Gördüğünüz gibi asam hala cebimde. Size zarar vermek isteseydim emin olun bunu yapardım.

~ Biraz fazlaca kendini beğenmiş bir konuşma olmadı mı bu sence de? Karşındakinin kim olduğunu bile bilmeden üstü kapalı bir şekilde tehdit ettin resmen. - Öyle mi yaptım? ~ Öyle yaptın tabi. En yakın zamanda muggleların iletişim kurslarından birine katılmanı sağlayacağım. - Çok beklersin.

Güneş artık son ışıklarını göle yansıtırken ay da onun yerini almak için hazır bekliyordu. Hafif bir rüzgar çevremizdeki yaprakları hışırtıyla etrafa savurdu. Kış olmasına rağmen soğuk gelmiyordu hava. (~ Hayır aptal içkinin etkisi o. - Bana karşı bugün ne kadar naziksin öyle?) Haklıydı, bu içki olmasa bu kıyafetlerle çoktan donmuştum. Karşımdaki kadının sözlerime bir tokat gibi cevabı beni şaşırtmıştı. Onu tanımıyor muydum? Hah, tabii ki tanıyordum. Bir şifacı yolu St. Mungo'ya düşen herkesi bir şekilde tanır. Aynı benim bu kadını tanıyor olmam gibi. Sık olmasa da hastanede mutlaka bir dosyası bulunuyor olmalı bu kadının. '' Adın Dora Wendy Nobiliarius. Yirmi beş yaşındasın. Bakanlıkta seherbaz olarak çalışıyorsun. Patronusun köpek biçiminde. Sanırım bu kadarını bilmem yeterli benim için. Ayrıyetten, başımda yeterince dert var zaten. Bir tane eksik, bir tane fazla fark etmez. İletişim konusunda haklısınız, bu konuda ciddi problemlerim var. Ancak bu konuda sizin de benden çok iyi olduğunuzu zannetmiyorum.''

~ İyice egoist olmaya başladığının farkında mısın? İticiliğin had safhaya ulaşmış durumda. Duruma el koymamı ister misin? Belki bu kadınla aranda bir şeyler olmasını sağlayabilirim. - İstemem sağol.

Onun hakkında bildiğim bu kadar şey onu afallatmıştı. Sinirli ve şaşkınlığın harmanlandığı bir ifade vardı yüzünde. Az önceki gülen kadından eser yoktu şimdi. Birkaç adımda yanıma geldi. Herhangi bir tepki vermeden yalnızca onu izledim. Ardından hiç beklemediğim bir şekilde beni ağaca yasladı ve asasının sivriliğini boğazımda hissetmeme neden oldu. Hararetle bana sorduğu sorulara yanıt bekliyordu. Hadi ama tatlım, bu kadar asabi olmana ne gerek var? '' Ben St. Mungo şifacısı Charles Crestor. Bütün bakanlık çalışanlarının dosyaları elimizde bulunur genellikle. ve tabii ki seherbazların. Her yıl yüzlerce defa yanımıza geliyorlar. Ayrıca iletişim konusunda cidden çok kötüsün. Yeni tanıştığın birinin boğazına asa dayamak ne kadar ince bir davranış? ''

~ Aferin, bu hareketinle beni bile şaşırttın gerçekten. O kadar da ümitsiz bir vaka değilsindir belki de ha? - Senden iltifat duymak gözlerimi yaşattı doğrusu. ~ Kendini buna alıştırmasan iyi edersin. Her zaman duyacağın şeyler değil bunlar. - Aman demedim bir şey zaten.

'' Şey, bu arada şu asanı boğazımdan çeksen nasıl olur? Git gide rahatsız olmaya başladım. Boynumu kaşındırıyor da. Hem şu an kullanmanı gerektirecek bir durum yok.''