Olivia sana peşimden gelmemeni yüzlerce kez söylediğimi sanıyordum. Hiçbir zaman bıkmıyorsun öyle değil mi? Olivia'nın yüzü kızarmaya başlayınca gülmemek elde değildi, utancından ölecek gibiydi. Kolumu onun omzuna attım ve kahkahalara boğuldum. Tanrı'm şaka yapıyorum, en azından şimdilik. Tek başıma olmadığım için memnunum, zaten senden kaçış olduğunu da sanmıyorum. Okulda yanımdasın, Roma'da yanımdasın, evde yanımdasın -durup etrafıma bakındım- aa dur, evde yanımda değilsin. Kıkırdayarak yere tam bir bağdaş kurdum. Onun da oturmasını beklerken, gözlerinin Caprice'e kaydığını gördüm. Şişe çevirmece oyunu başlamışa benziyordu, ki genelde bu oyunu severek oynamazdım. Durmadan birileri ittirirdi veya dışlanmamak amaçlı bir köşeye sinerdim. Olivia pek hevesli görünüyordu, onu hemen Caprice'in önüne yem olarak atabilirdim. Hey Caprice, Irma'yı boşver Olivia başlamak istiyormuş. Eminim bu Olivia'nın çok hoşuna giderdi, öyle hoşuna giderdi ki benimle üç hafta boyunca konuşmazdı. O sırada Irma'nın oyunda yapmasını istediği şeyi duydum ve şoke oldum. Tam bir cesaret işiydi bu, gidip aniden adama tokat atmak ha. Kimin eli varırdı ki buna? Merakla Nerola'ya döndüm, ne yapacağını herkes kadar ben de merak ediyordum.