Günah

Gezgin

Düşüncelerim Freya’nın sözlerine yoğunlaştı, masumiyet. Masumiyetin insanların var olmasıyla yok olduğu? Hayır, Freya yanlış düşünüyordu. Masumiyet vardı. Sadece yaşadığımız dönem onu yok etmeye çalışıyor ve gayette başarılı oluyordu. Kafamı hayır anlamında sallayarak kıza diktim gözlerimi: “Hayır Freya yanlış düşünüyorsun. Masumiyet ölmedi, sadece ölmek üzere.” dedim dudaklarımı büzüştürerek. “Mesela…” gözlerim dolmuştu, sanki onlara cıncıklar batıyordu… “Mesela, ben. Hayatımda kimseyi incitmedim, kimseye kötülük yapmadım. Hiçbir şeyi kendi çıkarlarım doğrultusunda yapmadım, hep karşımdakini düşündüm. Ve sevdim, sevildiğimi sandım. Kimi zaman körü, çünkü görmeyi istemedim. Can dostum dediğim insan ve hayatımın en değerlisi olan iki kişi tarafından ihanete uğradım. Masumluk var Freya, ama şuan yaralı, can çekişiyor. Ve, ve kimse dönüp bakmıyor, herkes onu ölüme terk ediyor. Bu örneklerden biriside benim.” dedim. Gözlerim akamayan gözyaşlarıyla doluydu. “Günah çıkarmaya geldiğimi söylemiştim. Yaptığım günah mı? Bence değil, ben sevdim, güvendim ve sırtımdan bıçaklandım. Evlenmeden oldu evet, ama evlilik nedir ki? Bir parça kağıda atılan imza. O imzalar mı bağlayacak bir birimize. Toplumdaki saygını yitirmemen için yapılan göstermelik bir anlaşma işte.”

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Freya her zaman karşısında küçümen gibi duran kızın konuşmalarını çok beğenmişti.İçindekileri direk ve fütursuzca konuşmalarına yansıtıyordu.İçinde hiçbir kötülük olmayan bu kız zaman zaman Freya'yı şaşkınlıklar içerisinde bırakıyordu.Masumiyet rüzgarlarının estiği bu kilisede gerçekten masum olmayanların varlığı zaman zaman ortamı geriyordu.Karşısındaki kızın gözlerinden süzülen yaşlara engel olmak istese de onu engellemek istemedi.O belki masum olabilirdi Freya'ya göre ama çevresindekilerin masumiyeti söz konusu bile olamazdı.Neden mi?Yaptığımız hatalar aynaya yansıyan yüzümüz gibi karşımıza çıkıyordu.''Tatlım masum olan sensin.Hayat acımasız ise senin yapabileceğin bir şey yok maalesef.Ama sen bebeğini daha düzgün yetiştirebilirsin.Bütün olumsuzluklardan onu koruyabilirsin koruyabildiğin kadar.Bu senin elinde.Ve sakın ağlama.''Freya'nın en dayanamayacağı şey karşısında ağlayan birini görmek.İçindeki duygu zinciri sürekli olarak büyüyordu.Pederi bekleyecek takati kalmamıştı.Ama yanında ona bakan ağlamaklı gözleri de bırakmak istemiyordu.

Zaman gitgide hızlanıyor ve akşam olmak üzereydi.Freya kütüphane kapanmadan almak istediği kitabı almalıydı ama Yalnız da bırakmak istemiyordu.Karaksızlık ve ikilem içerisinde kalmıştı.''Canım senin için sorun olmazsa ben gidebilir miyim?Ama istersen kalabilirim de.'' Freya sözlerini bitirirken rahibin yanı bir anlığına da olsa boş kalmıştı.Gözü rahibe takılmış kulakları tatlı anneye.