Mikser.

Gezgin

Rémi Mai ve Agat içeriye girdiklerinde tozlu rafları kurcalamaya başlamışlardı bile. Rémi’nin yozlu raflardan çıkarttığı bir kitap başta Agatha’nın dikkatini çekmemişti. Kıpkırmızı olmasına rağmen o önünde ki rafların ne kadar tozlanmış olduğuna kafa yoruyordu. Ve tabii burada yakalanırlarsa müdirenin onları uğratabileceği dehşet dolu gazaba. Ama Mai’nin endişeli sesi, başını rafların arasından kaldırmasını sağladı. Neler olduğunu anlamadan Rémi’nin büyüsüne tanık olmuştu. Çok öncelerden de olsa derslerden anımsadığı bir büyüydü. Biçim değiştirme dersinde kullanılırdı. Büyüyü yapan kişinin büyük konsantre olması gereken bir büyüydü. Ama Rémi’de bu potansiyel vardı, çünkü o kurt kitabın içine geri dönmüştü. Agatha kitabı eline aldı. ‘ Tamam bu kadar yeter. Şimdi, bu kurtçukları siyarete, yasak ormana gidiyoruz Remi! ’

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Mai, korkudan kesilebilseydi taş keslirdi lâkin dostunun öyle bir endişesi yoktu. Bu yakışıklıya ne kadar çok güveniyordu? Rémi’nin asasını çekip cesurca ileri atılmasını gülümseyerek izledi ve ardından kırmızı tüylü kafa geldiği yere kitabın içne girivermişti. Bu odadan hiç hoşlanmamıştı, aşkı Salazar’dan daha kanlı gözükmeye başladı gözüne. İçine yeniden bir kurt düştü, aşkısı nerelerdeydi? Acaba bu ikiliye katılmakla acele bir karar mı almıştı? Yasak orman epey vahşi bir yerdi, sevgili demeye can attığı lâkin sevgilim kelimesini hiç duyamadığı o kanlı surat belki de onu orada bekliyordu? Yüzüne tanımsız bir tebessüm ekleyerek Rémi’nin koluna girdi. “Bak velet, yaratıklar özeldir ve bir o kadar da sinsidir. Onlarla asla kumar oynama ve asla ama asla bilmediğin bir şeye elini sürme. Seni canlı halinle daha çok beğeniyorum.” Dedi ve eliyle hadi, decesine salladı. Agahta ona bakıp pis pis sırıttı. Bu hatun eğlenceden anlıyordu. Mai, yerdeki kitaba dil çıkartarak kapattığı kapıyı yeniden ardına kadar açtı. Yukarıya doğru süzülüp etrafı kolaçan etti. Her şey yolunda gözüküyordu. Agahta’ya dönerek “Hadi bakalım mavilim şimdi bizi bu koridordan çıkar ve ormancığımıza götür. Belki aşkım oralardadır” dedi ve duvarların içine bir girip çıkarak yavaşça süzüldü. Onu arıyordu. Ah bir bulabilse neler yapacaktı neler...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Asadan çıkan yeşil ışık ile Rémi kitaptan çıkan kurtu geldiği yere göndermeye çalıştı. Çok üzerinde çalışmadığı bu büyüyü yapabilmesine şaşırmıştı aslında Rémi. Kırmızı kitap kapağı kapalı bir şekilde yerde duruyordu. Kitabın oluşturduğu tozlar havada uçuşurken çok rahat seçiliyordu. Rémi'nin asasından çıkan ışık her şeyi çok net gösteriyordu. Hayaletlerin içinden geçen ışık huzmeleri, arkalarında garip bir görüntü oluşturuyordu. Mai tekrar Rémi'nin koluna girdi ve konuşmaya devam etti. "Siz de yaratıksınız değil mi? Bunu koluma girerek söylemen çok büyük bir incelik Mai." Hafifçe kıkırdayan hayaletler kapıya doğru süzüldüler. Agatha'nın emri ile Mai kapıyı açtı. Rémi'nin kulaklarında ise Agatha'nın sözleri yankılanıyordu. "Yasak Orman. Ah, peki." Mai koridora iyice bakındı. Dışarıda kimse olmadığından hızlıca dışarı çıktılar bu karanlık odadan. "Nox." Asasını cebine koyan Rémi, Mai'nin duvarların arasından geçerek ilerlemesini izliyordu. O an, aynı şeyi yapabilmeyi istedi. Ancak bu imkansızdı. Agatha'nın hızına yetişmeye çalışarak ilerledi. Yasak orman onları bekliyordu.