Kader.

Gezgin

Soğuk hava tüm benliği ile etrafı sarmaya başlamıştı. Karanlık ise çoktan etrafı kaplamaya başlamış ve soğukluğunu tümüyle Yasak Orman'a yaymaya başlamıştı. Ağaçların yaprakları siyah bir gölgeyle kararmaya başlamıştı. Rüzgar sertçe eserken yapraklar tek tek hışırdıyordu. Bu da etrafa kasvetli sessizliğin yayılmasını bir nebze olsun engelliyordu.Karanlığın içinde kara bir leke gibi hareket eden siluet emin ve hızlı adımlarla ilerliyordu. Ormanın kendine has kokusu etrafa yayılmaya başladığında onun burun deliklerinden içeriye giriyordu. Dolunay siyah ve mor tonların hakimiyeti altında olan gökyüzünde cılız ışığı ile parlıyordu. Gecede yol gösterici bir rehber gibiydi. Ian adımlarını sıklaştırdığı gibi hızlandırmıştı. Nefes alışı normaldi. Yavaş ve sakince alıyordu. Ağzından çıkan hava karanlık gökyüzünde sönük bir gri leke gibi duruyor sonra hemen kayboluyordu. Sert rüzgar saçlarının arasında dans edercesine geziniyordu. Ayın cılız ışığı Yasak Orman’ın karanlık ağaçlarını aydınlatmak istercesine tam tepesindeydi. Siyah gölgeyle kaplanmış yaprakların çoğu ışığı geçirmemeye kararlı gibi hışırdıyordu. Okulun tekrar açılması ve kendisinin üstünde bir sorumluluk olması onun duygularını biraz değiştirmiş gibiydi. Sorumlu olmak onun için zor da olsa bunu yapmalıydı. Zorlu bir dönem onu beklerken o bu düşünceleri kafasının karanlık köşelerine yolladı. Aklında tek bir şey vardı. Ve şu anda ona doğru ilerliyordu. Yüzünde ufak bir tebessüm oluşmuştu.Rüzgar daha sert esmeye ve yaprakları sanki yerinden koparmak istercesine hışırdamaya başlamıştı. Sessizlik tamamen etrafı terk etmiş gibiydi. Sert rüzgar üstüne gece soğukluğunu giymiş gibiydi. Çünkü daha soğuk hava onun tenine vurduğunda sızlamasına sebebiyet veriyordu. Hızla hareket eden ayakları birden yavaşlamaya başladı. Mavi gözleri karşısındaki siluete bakıyordu. Yüzündeki tebessüm daha da artmıştı. Hızla onun yanına gitmeye başladı. Bu sefer nefes alışverişi hızlıydı. Göğsü hızla inip kalkarken soğukkanlı ses tonuyla konuşmaya başladım.
"Geç kalmadım öyle dimi?"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Karanlığın içerisinden, saklandığı yerden çıkan kusursuz bedeni, genç büyücüye kendisini göstermişti. Yeşil gözlerini, karşısındaki çocuğa dikti. Yüzünü inceliyordu. Yüz hatlarına yerleşen tebessüm, ona ne kadar da yakışıyordu. Ses tonu. Ah, bu kadar tatlılığa nasıl dayanabilirim? “Sen hiçbir zaman geç kalmadın, sevgilim.” Dudaklarının arasından kayıp giden sözcükler, düz ve duygusuz bir şekilde söylenmişti. Yaptığı şeyin oldukça kaba olduğuna kanaat getirmişti. Belki de sevdiği kişiye biraz daha nazik davranmalıydı. Dudaklarını sağ tarafa doğru kaydırdı ve yüz hatlarında bir tebessüm belirginleşti. Rüzgârın, saçının her teline etki ettiğini hissedebiliyordu. Duvarlara çarpışını ve şakaklarına düşen birkaç damla yağmurun. O ıslak toprak kokusu burun deliklerine dolmuştu. İnce parmaklarını nemlenmiş saçlarına götürerek arasında dolaştırdı. Morluk ve kırmızılık arasında sıkışmış dudaklarını ısırdı. Gece ile bütünleşmiş gözlerini genç büyücüden ayırmadan birkaç adım yaklaştı. Devasa ağaçların yapraklarından kurtulup şakaklarına ve saçının üzerine gelen yağmur tanelerinden rahatsız bir şekilde genç adamın üzerine yürümeye başladı. - ki tek amacı şehvetle dolan vücudunun ihtiyaçlarını gidermekti - Onu, en yakınlarında bulunan ağacın köküne dayadı. Sol eliyle onun kravatını çekiştirirken, sağ eliyle yanaklarına dokunuyordu. Okşuyordu. Kendini tutabilme umudu kaybolup gitti karanlığın derinliklerinde, gözleri nemlendi. İçindeki aşk duygusu kabardı birden. Her Kadehini kaldırdı, sözlerinin isyanına. Ruhu bedeninden çıkıp gitti, yokluğu ve varlığı belirsizleşti. Okul binasının her gece yansıyan şatafatı, önüne uzanan ihtişamlı ormanın heybetli bakışlarıyla destekleniyordu. O neredeyse kusursuz binanın etrafında, bir şeylerin arkasına gizlenmiş ses çıkaran onca şeyin belki de bitişiğinde duran genç adamı istediğini biliyordu. Ama kimseye kaptırmaya niyeti yoktu. Sahip olduğu bir şeyi kaybetme korkusu, kalp atışlarını hızlandırmıştı. Derin derin solumaya başlarken gözleri, genç adamın dudaklarına kaydı bir an için. Gözleri, genç adamın dudaklarıyla temas ederken sessizliği dinledi. Ama hiçbir tepki vermeden öylece durdu, yüzündeki tebessümle. Kafasını yavaşça genç adama yaklaştırdı ve dudaklarını onun dudaklarına dayadı. Etrafını saran büyük bir ateş kütlesiyle elini, genç adamın kahverengi saçlarının arkasına geçirdi.

Gezgin

Havadaki sert rüzgar hızla eserken ayın altındaki iki bedenin saçları hafifçe dalgalanıyordu. Sert rüzgarın bozuk melodisine melodik bir ses karışıp gitmişti. Nadja'nın ses tonundaki melodik ses kulakları doldurmaya başlamıştı. Karanlık gökyüzünde öylece parlayan ayın önünü kaplamaya başlayan siyah bulutlara baktı Ian. Kahverengi saçları arasında gezen rüzgar saçlarını dalgalandırırken,pürüzsüz yüzünden geçiyordu.Havadan yeryüzüne küçük su tanecikleri düşmeye başlamıştı. Yerdeki kurumuş toprağa ulaştığında insanın burnunu dolduran o nefis toprak kokusu etrafa yayılıyordu. Ian yüzünü karşısındaki bedene çevirdi. Saçlarına düşen ufak su tanecikleri saçlarını ıslatmaya başlamıştı. Yağmur Nadja'nın saçları arasına düşmeye başlamışken yürümeye başladı. Yavaş ama bir o kadar emin bir şekilde yürüyen Nadja,Ian'nın üstüne doğru ilerlemeye başlamıştı. Yakınına geldiğinde ise hızla onu en yakın ağacın gövdesine dayamıştı. Ian'nın yüzünde bir tebessüm belirmişti. Yağmur ise etraftaki hakimiyetini arttırmaya başlamıştı. Toprak kokusu etrafta rahatsız edici düzeye ulaşmıştı. Nadja,Ian'nın siyah,gümüş ve zümrüt yeşili tonlarının hakimiyeti altındaki kravatını çekiştirmeye başlamıştı. Diğer eliyle ise yanağını okşuyordu. Ian'nın içi bir an için ateş kütlesiyle dolmaya başlamıştı. Derin bir şekilde solurken havaya yayılan ve hemen kaybolan gri lekeler artmaya başlamıştı. İki beden birbirine yaklaştıkça yaklaşıyordu. Nadja yavaş bir şekilde Ian'nın yüzüne yaklaşmaya başlamıştı. Bir kaç saniye sonra dudakları,Ian'nın dudaklarına bastırmıştı. Ian bir an için duraksadı. Vücudunu saran ateş kütlesinin büyümesini bekledi. Daha sonra ona karşılık vermeye başladı. Vücudunun kontrolünü sanki kaybetmiş gibiydi. Sağ eliyle Nadja'nın belinden yakaladı ve kendine çekti. Sol eliyle sol bacağını kaldırdı ve hafif bir şekilde ıslanmış çorabının üzerinden bacağını okşamaya başladı. Yavaş bir şekilde kalçasına doğru kaymaya başladı eli. Dudakları ise onun dudaklarına kilitlenmiş gibiydi. Bedenleri daha da birbirine yaklaşıyordu. Bir an için duran Ian,soğukkanlı bir şekilde konuşmaya başlamıştı.
"Bütün tatilin acısını şimdi çıkaracaksın öyle değil mi?"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Karşılık bulmasının verdiği cesaretle ona biraz daha sokuldu. Belinde hissettiği sıcak yüzeyli parmaklar, Ian’a iyice yaklaşmasına neden oldu. Belinde hissettiği sıcak parmaklar, şimdi sol bacağının hafiften kalkmasını sağladı. Siyah çorabının ıslanmış olduğunu bacağına değen parmakların, ıslaklığın tenine değmesini sağladığı zaman anladı. Yavaş yavaş kalçasına doğru ilerleyen parmaklar, şehvetle dolmasına yardımcı oluyordu. Durmuştu. Kafasını birkaç santim geriye çeken genç cadı, Ian’ın söylediklerini dinledi. Nefes alışı hızlanmıştı. Kalbi, ritimsiz bir şekilde atıyordu. Sesin duyulacağına dair bir endişeye bile düştü. Havaya verdiği nefesin, gri renkte bir buluta dönüştüğünü yeni fark ediyordu. Kısa süreli oluşmuştu. Yeşil gözleri, Ian’ı süzüyordu. Çehresi, yaramaz bir sırıtışla şekillendi. Islak bir şekilde öpüşmelerine rağmen dudaklarını ısırarak tekrar ıslanmasını sağladı. “Evet, planım bu.” Dedi ve ardından “Yoksa başka bir planın mı var?” diye ekledi sahte, meraklı bir ses tonuyla. Bir yandan dağılan dikkati, ince taneli yağmurun nemli toprak üzerindeki dansına kaymıştı. Her yer karanlıktı. Boşluktaydı. Vücudunun üzerinde gezinen tenin sahibiyle yalnızdı. Yumuşak parmakların dokunuşları, büyüleyiciydi. Saçları, rüzgâra eşlik ediyordu. Karanlığa mahkûm bedenleri, anın zevkini çıkarıyorlardı. Renk cümbüşü içerisinde etrafa ışık saçan gözleri, şimdi karanlık bir yeşille etrafı süzüyordu. Donuk bir tebessümle. Tekrar Ian’a dönen bakışları, ondan birkaç saniye ayrı kalsa da özlemişti onu. Sesini dinlemek istiyordu, saatlerce. Belki de dinlemekten zevk aldığı ve hiç bıkmadan dinleyebileceği tek insan Ian’dı. Bir kızı tatmin etmesini biliyordu. Her konuda. En azından Nadja’yı. Hızlanan kalbi, kuşun kanat çırpmasına benziyordu. Güçlü ve kararlı. Karnından kalbine çıkan ince sızı, bütün bedeninin titremesini sağladı. Havaya kalkan tüyleri, bedeninin her santiminde etkili oluyorlardı. Kafasının içerisindeki karmaşayla ilgilenirken, bedenlerinin iyice yaklaştığından haberi bile olmamıştı. Seyreyen dudağı ve son kez titreyen bedeni, beklediği o kopma anının birkaç saniye önceki belirtileriydi. İnce dudakları, dikkatle hayalini kurduğu o kusursuz dudakları öpüyordu. Teninin sıcaklığı, her zamankinden daha fazlaydı. Genç adamın vücut ısısını ilk defa bu kadar yakından inceliyordu belki de. Yeşil gözlerini gizleyen ince göz kapaklarını kapatmış, sıkıca yumuyordu. Gerçeklerden kaçmak o an için zekâsının uygun bulduğu tek mantıklı çözümdü. İnce parmaklarını, sevgilisinin o mükemmel yumuşak saçlarının arkasından içine soktu, tekrar. Parmaklarını saçlarının içerisinde gezdiriyor, arada da sıkıca kavrıyordu saçlarını.

Gezgin

Rüzgarın sert vuruşu altında yüzüne çarpan yağmur tanelerini umursamıyordu. Gözleri sadece karşısındaki bedene bakıyordu. Sevgi dolu bir bakışla. Ian onun için hiç düşünmeden ölebileceğini biliyordu. Ve bedeni,evet Ian'nın bedeni Nadja'nın bedenini istiyordu. Şehvet dolu bedenini... Rüzgarın bozuk melodisi etrafa uğultu biçiminde yayılırken birden melodik ses tekrar konuşmaya başladı. Nadja'nın sesi uğultunun arasında o kadar güzel gelmişti ki Ian için. Düzgün aksanı ve tatlı ses tonu,Ian'nı ona doğru daha da yaklaştırıyordu. Hala kalçasına doğru yavaşça ilerleyen eliyle etraftaki ateş kütlesini körüklüyordu. Karanlık havaya gri lekeler eşliğinde bir kez onun dudaklarından öpmeye başlamıştı. Ama bu sefer tüm bedenini ona bırakmıştı. Dudaklarında hissettiği sıcaklık tüm vücuduna yayılırken Nadja'nın kalçasına ulaşan eli sanki ondan bağımsızmışçasına hareket ediyordu. Etraftaki soğuk hava onların bedenine etki etmiyordu. Onlar zaten şehvetin muhteşem aziz kütlesiyle sarılmıştı. Ovid'in aşkın o muhteşem duygusunu hissetmeyenler için yazdığı şiirlerin satırlarındaki şehvet bile bu soğuğu engellemek için yeterdi. Kilitlenen dudaklar sanki ayrılmayacakmış gibiydi. Nadja'nın eli Ian'nın saçındayken sanki Ian bu durumdan çok memnun oluyormuş gibiydi. Saç tellerinin çekilmesinden büyük haz alıyordu. Birden onu öpmeyi bırakmıştı. Nadja ise yavaş ve şehvet dolu öpücükler kondurmaya devam ediyordu. Ama sonunda oda durdu. Gözlerindeki soru işareti sanki Ian'ın neden durduğunu sorar gibiydi. Ian ona gülümseyerek bakıyordu. Kalp atışları rüzgarın bozuk ritmine eşlik ediyor gibiydi. Hızlı ve ritmik bir şekilde atıyordu. "Bir planım vardı aslında." dedi pis bir sırıtışla. Nadja anlamamış gibi bakarken Ian çoktan onu belinden kavramış ve yaslanmış olduğu ağacın gövdesine doğru çekti. Şimdi Nadja ağaca yaslanıyordu. Ian tüm vücudunun hakimiyetini kaybetmiş gibiydi. Diğer eliyle de diğer bacağını da kavrayarak kalçasına doğru okşayarak gitmeye başladı. Boynunu hızlı öpücüklere boğuyordu. Ve ardından çenesine doğru ilerledi ve dudaklarını onun dudaklarına bastırdı. Etraflarındaki ateş şimdi daha çok yanıyordu. Yangın yeri gibiydi. İki beden delirmişçesine sokulmuştu. Deli gibi öpüşmeye başladılar. Onlar artık kendi istekleri dışında oradaki durumdan asla ayrılmayacaklardı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sırtı, ağacın sert yüzeyine yaslandığında planını çoktan kavramıştı. Tekrar belinde hissettiği o sıcak avuç, bu sefer daha âni gelmişti. Biraz önce bacağında hissettiği o şehvetli dokunuşların aynısı diğer bacağında da oluyordu. Göz kapaklarını tekrar kapatarak yeşil gözlerinin herhangi bir şeye takılmamasını sağladı. Kafasını havaya kaldırmıştı ki, boynunda sıcak bir şeyler hissetmeye başladı. Dudaklarının sıcaklığı boynunu gıdıklamaya yetiyordu. Kafasını yavaşça indirirken Ian, çoktan çenesine ulaşmıştı. Genç adam dudaklarını, karşısındaki sevgilisinin dudaklarına bastırmıştı. Şakaklarından, yüzünü gıdıklayarak aşağı inen bir su damlasını hissetti. Terlemiş olabileceğini düşünüyordu. İnce parmakları, yavaşça havaya kalktı. Dudaklarını, onun dudaklarından birkaç santim geriye çekerek işaret parmağını onun dudaklarına bastırdı. Yavaşça dudağının sol tarafına eğilerek dişleriyle onun dudağını ısırdı. Kanamamıştı, galiba. Sadece şehvetin acıyla daha da arttığını düşünüyordu. “Gidelim mi?” Kısık sesle fısıldarken, kendisini dizginleme özelliği olduğu için lanet okudu. Gözlerini kapattı, onunu kokusunu çekti içine. Tüm yaz boyunca bu anı arzulamıştı. Göz kapaklarını tekrar kaldırırken sırtının ağaçtan ayrılmasını sağladı. Ian’ın gerilemesini sağladı. Yüzüne son kez bakarak koluna girdi, daha çok kolunu değerli bir eşyasıymış gibi kavramıştı. Kafasını onun omzuna yerleştirdi. Okula doğru yürümeye başlamışlardı. Bu kadar kısa sürmesini istememişti, fakat herhangi bir profesöre yakalandıkları vakit işleri vasat olabilirdi. Yağmur, şakaklarına düşmeye devam ederken gözünün önüne gelen perçemi arkaya doğru attı. Saçlarının ıslanmasından nefret eden birisi olarak şuan onu bile umursamıyordu. Mutlu muydu? Evet. Bir erkeğe ilk defa böyle bir duygu beslemişti. Normalde erkekler onun gözünde, cinsel bir obje, değersiz bir parşömen ve hatta çıkarları için kullanacağı küçük oyuncaklardan farksızdı. Bütün kafasını dolduran gereksiz ayrıntılardan kurtularak ona daha da sokuldu ve bedeninin sıcaklığını, hissetmeye başladı.