Tartışma Salonu [ Yoldaşlık Toplantısı ]

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kendisiyle selamlaşmasındaki centilmenliği dudaklarını büzüp başını sola yatırarak cevapladı Nymphetia. Archles, her zaman böyleydi. Centilmen, çapkın ve lafını gerektiği yerde ustaca bitiren. ‘’ Sen de hiç değişmemişsin Archles, son gördüğümden bu yana, hala o eski kazanova.’’ Yeğenine selam veren büyücünün destekleyen tavrı karşısında gururlanan cadı, kendini tanıtan Paula’nın ardından ekledi. ‘’ İnan bana, yoldaşlık için taze kan fikri beni de heyecanlandırıyor. Yeğenim ve onun birkaç arkadaşı, yaşlarından beklenmeyecek kadar iyiler. Umarım bunu olası bir savaşta görmek zorunda kalmayız.’’ Son sözlerinin ardından ortalığa görünmez bir sis çökse de, dağılması kısa zaman almıştı. Archles yeniden gevrek gülümsemesini takınırdı ne de olsa, Paula derin bir nefes verip halasını süzerdi bakışlarıyla. Ancak bekledikçe insanların içindeki beklentilerin ve korkuların büyüdüğünü hisseden Nymphetia, kapıdan gelen yeni konukla birlikte irkildi. Aislin, Paula’nın Hogwarts’ta çok hoş anıları olmayan, her şeyden ötesi, karanlık taraf sempatizanı olduğunu sandığı bir cadıydı. Bakanlık tarafından gözlem altında tutulduğunu biliyordu. İyi sebeplerle adından bahsedilen ciddi cadı, toplantı salonundaki herkesin dikkatini çekmişti kısa süreliğine.

Paula’ya selam veren ve Archles ile de selamlaşan cadının ardından, uzun zamandır görmeyi beklediği cadı içeriye ilk adımını atmıştı. Hemen ardından giren Caprice’nin yanına koşan Paula, Stella’nın önünü kesiyor ve yolunu kapatıyordu. İçinden yeğenine minnettar kalan Nymphetia yavaş yavaş ilerledi. ‘’ Aferin Paula.’’ Cadının şaşkın bakışları arasında Stella’yı kolundan çekti. ‘’Ne yaptığını sanıyordun Stella? Sabaha kadar sıkıntıdan patladık! Konuşulacak her şey konuşuldu evet, ama neden geri dönmedin? O kapının bozuk olduğunu ve asaların iki metre ilerimizde dışarıda kaldığını sen de biliyordun.’’ Fısıldayarak bağırmak nasıl bir şeydi? Stella artık bunu biliyordu.

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

Aislin’le konuşurken birden bire kapıdan içeri giren Caprice’yi fark etti. Kızın dağınık görüntüsüne anlam veremese de gülümsedi. ‘’ İlla ki bir şeyler uğraştın, bu sefer ne? ’’ Soruya vereceği cevaptan çekiniyordu. Sakarlığını sevdiği yakın dostunu Caprice’nin yanına götürdü. Kendisinden önce mezun olan ve Aislin’le çok da fazla muhabbeti olmayan Caprice’yi çekiştirdi kolundan. Kızın sorusuna cevap verirken minik kıkırdamalar geliyordu boğazından. ‘’ Dur Caprice! Hemen değil. Hatta umarım, asalarımızı kullanmamız hiç gerekmez. Yoksa bizi senin kurabiyelerin bile kurtaramayacak.’’ Beklediği gibiydi. Yoldaşlık toplantısı sıcak ve eğlenceliydi. Gerçekler konuşulmaya başlanıncaya kadar, anın keyfini çıkarabilirdi. Aislin’in yanına götürdüğü binadaşının kolundan çıkmadı. Cadının yüzüne baktı eskiden kalma sevgiyle.

‘’ Ais, Caprice’yi hatırlıyorsun değil mi? O da bizimle birlikte. Ah doğru ya, siz ikiniz, birbirinizi Oscar yüzünden tanımıştınız. Gölden seni kurtaran Aislin’di değil mi Caprice?’’

VII. Sınıf

Uzun zamandır beklediği an gelmişti. Bugün iyilik için ilk adımını atarak yoldaşlığa olan bağlılığını gösterecekti. Lûthien malikânesinin en geniş odasındaki tek kişilik koltuğunda otururken harekete geçmenin zamanı geldiğini anlamıştı. Ok gibi yerinden fırladı ve asasıyla radyodan gelen sesi kapattı. Bu sene okuluna gidemeyişi onun için çok zor olsa da yararlı bir iş yapacağı için bu zorluğu atlatabiliyordu. Gözleri evcini Poll’u aradı ve bulamayınca; asasını eline aldı ve havaya bir şeyler yazmaya başladı. “Önemli işlerim çıktı, geri geleceğim.” Bu notu bıraktıktan sonra şak sesiyle cisimlendi.

Kısa bir süre sonra karargâhın önünde buldu kendisini. Burası bir zamanlar Bay Marcus’un şahsi eviydi. Fakat şimdi kendisi ne yazık ki hayatta değildi. Yoldaşlık için en uygun yer burası olduğu düşünülmüştü ve bu nedenle burada toplanmalarına karar vermişlerdi. Yoldaşlık geçtiğimiz günlerde büyük bir darbe almıştı. İlk olarak Başkan Marcus’un ölümü ve gelişen olayların ardından Yoldaşlığın yardımcısı Joseph’in ölümü yoldaşlık için çok zor zamanlar geçirmişti. Fakat şimdi yeniden toparlanılıyor ve eski gücüne toplamaya çalışıyorlardı.

Aklından geçirdiği düşüncelerle ileriye doğru bir adım attı ve kapıyı iterek içeri girdi. İçeriden gelen sesler toplantının başladığına mı işaretti acaba? Geç kalmış duyguyla odanın kapısını açtı ve kapı sonuna kadar açıldı. Yoldaşlığın yeni başkanı Bay Favio, yoldaşlığa gelenlerle ilgileniyordu. Başıyla Başkan’a selam verdikten sonra gözleri bir an için odayı taradı ve tanıdık yüz var mı diye düşündü. Gözleri iki kıza takılmıştı; biri baş belası fakat bu bela her zaman Tristan’ı eğlendirmeyi başaran Caprice, diğeri okulun deli dolu kişiliğe sahip Paula idi. Burada eğlence çıkarmak için içinde doğan çok güçlü bir his vardı. Fakat bunu gerçekleştirmek için uygun ortam ve zaman değildi. İçindeki hissi zor da olsa bastırdı ve Caprice’nin arkasında durdu. Yüzünü onun kulağına yaklaştırdı ve kısık sesle:

“Hey, seni baş belası ne işin var burada?”

Tartışma Salonu [ Yoldaşlık Toplantısı ]

Tartışma Salonu [ Yoldaşlık Toplantısı ]

Similar topics

Similar topics