Yeniden Beraberlik (Çağrı ve Toplantı)

Stormfury

Lanet olasıca gecede, lanetlenmiş adam tüm gücüyle koşuyordu... Ne yapmaya çalışıyordu?! Normal yoldan ona ulaşamaz mıydı?! Yalnız gitmemesi gerekliydi. Önce en öfkeli olanları toplamalıydı... Turel ve Melchiah... Bu ikisi öfkenin dünyadaki temsilcileriydi ve nefret onların tek dayanağıydı. Nefes alan, yaşayan, ölümlü olan herkesten ve herşeyden nefret eder öldürülmeleri gerektiği inancıyla yaşarlardı. Karanlık hediyeyi hakedenlere verir, haketmeyenleriyse sadistçe katlederlerdi. Onları almanın zamanıydı bu kez. Adeta savaşa gidiyordu... Geçmişiyle hiç savaşmamıştı ama bu kez "o" oradaydı ve RàzìèL'e ulaşmak için kullanmıştı kont onu... Kan kokusunu takip ederek bulmuştu ikisini, en büyük zevkleriydi bir muggle ailesini katletmek... Onları bulduğunda, ahşap bir evde büyük bir holun ortasında, yerde iki kız çocuğu cesedi vardı ve vampirlerden biri biri ellerindeki kadının boğazından fışkıran kanı kristal bir bardağa doldururken diğeriyse muhtemelen evin babası olan adamı duvara yaslamış yavaşça havaya kaldırıyordu; muhtemelen boğularak ölmesini bekleyecekti... O kadar zevke gömülmüşler ve sadistliklerinin zirvesindelerdi ki kontun orada olduğunu farketmemişlerdi bile. Asil olan bir elini bardağa, diğer eliniyse adamın boynuna tutarak sıktı. Kristal bardak vampirin elinde parçalara ayrılırken, adamın boynundan çıkan ses iç parçalayıcıydı. İkisi de kafalarını hafifçe arkalarına çevirdiklerinde, gözlerindeki sadistliği ve kötülüğü gördüğünde karanlığın oğlu belli belirsiz gülümsedi, istediği şey tamda buydu... Vahşet... Vampirlerin gözlerindeki bakış kontu gördüklerinde sönmüş ve utanmışçasına gelip kanlı ağızları ve elleriyle asil olanın önünde eğilmiş ve aynı anda kısık bir sesle, "Efendimiz..." demişlerdi yalnızca. Raziel üstlerine baktığında gördüğü manzara eşsizdi üzerlerindeki kahverengi paspal cübbeler adeta kanla yıkanmış, fışkıran kanlar sanki bir desen yaratmıştı. Kont birkaç salise içerisinde söyleyeceklerini düşündü ve vampirlerin sözlerini devam ettirmelerine fırsat vermeden sert ve kesin bir ses tonuyla konuşmuş ve arkasını dönüp yürümeye başlamıştı. Sesinde adeta hiçbir duygu yoktu...

"Bu kadar eğlence yeter. Gidiyoruz... Borgin&Burkes... O döndü...

Vampirler bu sözleri duyduktan sonra birkaç saniye birbirlerine bakıp kontun arkasından devam ettiler... Kont arkalarında kendi soyunun en tehlikeli iki üyesiyle beraber, onlara olanları anlatarak; lordun döndüğünü ve bunu ona Ursula'nın zihni aracılığla haber verdiğinde, iki vampirin yüzü aynı anda istemsizce asılmış ve bir tıslama sesi çıkarmışlardı. Kısa bir süre sonra varmak istedikleri yerin önündeydiler. Raziel ihtişamlı girişleri severdi bu yüzden gerçek anlamda "hava"lı bir giriş yapmayı düşünmüştü. Gözlerini hafifçe kapamış, havayı kapıya doğru yönlendirmeye başlamıştı fakat biraz fazla hava gerekiyordu. Esen rüzgar giderek şiddetini artırmış ve bir fırtınayı aratmaz hale gelmişti. Kapı ardına kadar açılıp, asil olan yavaşça içeri adım attığı sırada lord arkası dönük şekilde orada duruyor, Ursula ise yerinde oturmuş boş gözlerle eski kocasını ve arkasında duran iki vampire bakıyordu, her zamanki gibi asası onunla bütünleşikti ve muhtemelen onu giderek güçlendiriyordu. Lord'un sözlerinden sonra arkasındaki vampirlere bir göz atmıştı. Tahmininde yanılmamıştı. Sağında duran Melchiah etrafa göz gezdirmiş ve kurt kadında öfke ve nefret dolu şekilde sabitlemişti. Diğer yanında duran Turel ise yüzünde sadistik bir gülümsemeyle ve adeta şeytani bakışlarıyla Ursula'dan ayırmıyordu bakışlarını... Lorda hiçbirşey söylemeden bütün bakışlar üzerindeyken, hafifçe arkasına döndü ve başıyla hafifçe dışarıyı işaret etti. Melchiah verilen emri anlamış, ağır hareketlerle kapıya doğru yönelmişti ki bakışları Turel'e takıldı. Kontun emrini farketmemişçesine hala aynı ifadeyle genç kadına bakıyordu. Asil olan bu kez emrini tekrarladı;

"Turel! Dışarı! Hemen!"

Vampir, efendisinin sözlerini duymamışçasına yüzündeki ifadeyi daha da belirginleştirerek kadına bakıyordu ve odadaki herkesin bakışları vampire çevrilmişti. Kapının önüne kadar gelmiş olan kardeşi vampirin omzundan tutup,

"Emri duyd...

Emrin muhattabı vampir omzundaki eli, kolunun abartılı bir hareketiyle atmış ve belirgin, büyük bir tıslamayla kadına yönelecekken boynundaki eli hissetmişti... Kont vampirin boğazını tek eliyle yakalayıp onu havaya kaldırmış, boğazını belirgin şekilde sıkıyordu. Tüm bunlar belki bir veya iki saniye içinde olmuştu. Belki de yalnızca gözleri ve beyni vampirik hıza alışkın olan anlayabilmişti ne olduğunu. Raziel alev alev yanan gözlerle kendi yarattığına baktığında artık olanlar kaçınılmazdı. Asil olan vampiri girdiği kapıdan dışarı fırlatırken bağırışı duyuldu, adeta tıslamaydı...

"SANA BİR EMİR VERDİM!

Kardeşinin ardından hızla dışarı çıkıp kapıyı kapatan vampirin sonrasında kont yavaşça onu izleyen kalabalığa ve lorda döndü. Bu kez sesi sakin ve buz kadar soğuktu.

" Ah, hadi ama Felicio onların misafirin olarak burda bulunmadıklarını hepimiz biliyoruz... Ayrıca beni çağırma yönteminden ve buraya getirdiğin dişi köpeğinden, yapmak istediğin belli... Yine de merak etme tatsızlık çıkarmaya gelmedim T..." son anda söyleyeceğinden vazgeçmiş ve ses tonuna biraz alay ekleyerek sözlerini bitirmişti. "... "lord"um. Şimdi devam et lütfen...

Büyüceşura Baş Hakimi

Çığlık, yakarış ve kan… Beynindeki sessiz uyum, koca bir odanın içindeki perspektifti. Yavaşça açtığı kollarını öne doğru uzattı ve oradan kendine bir kulp alıp incelemeye başladı. Çoğu dostu gelmişti odanın içinde kendilerine uygun gayelerle boğuşuyorlardı. Ursula bedenindeki hıçkırığın sebebinin Sean olduğunu biliyordu, onu görmeliydi ama ona nerede olduğu söylemekten, onu bu kadar bedenlerine kötülük hapsetmiş kişinin yanına getirmekten korkmuştu. Kendi ile ilgili gerçekleri dile getirmekten kaçınıyordu, düğün günü yaklaştıkça da içindeki stres artıyordu. Adamın bunu kabullendiğini ve ona kızmadığını giderek daha fazla sevdiğini bilse de çekinmişti. Raziel’in bu toplantıya katılacağını biliyordu, ikisini aynı yerde nasıl duracağını bilmediği içinde çenesini kapalı tutuyordu.
Angeliqué’nin sorusuyla düşüncelerinden kurtularak kıza döndü;
“Of, yeterince işim yokmuş gibi birde gelinlik provası için Madam Emma’nın yanına gideceğim, bana orada eşlik edersin değil mi, Angé?” Kız kendi sorusuna aldığı cevapla yüzüne hafif rahatlamış bir ifade geldi, giderek heyecanlanıyordu, düğüne çok az zaman kalmıştı. Bunu aklından çıkararak etrafa bakınmaya devam etti. Lord’un Baş Hâkime dediği şey ilgisini çekmişti;

‘Hiç beklemedikleri bir anda büyük bir kargaşa olmalı, sevgili Eileen…’ Adamın cümlesi kapıdan giren Sonja’yı görünce yarım kalmıştı. Ursula hissettiği yoğun duygulara aldırmadan önüne döndü ve sohbetine devam etti. Kötülük belki de sevgi yüzünden ortaya çıkar, kaybetmeye olan inanç onun doğmasına sebebiyet verir. Lord’un kadına bakan gözlerinde ki kıvılcım aklına yine Sean’ı getirdi ve bu düşünme faslı Lethe’nin tıslaması ve geri sıçramasıyla kesildi.

Üç kişi, üç cansız beden ama en güçlülerinden… Kapıdan içeri adım atanın kim olduğunu biliyordu, Ursula. Yüzünde ki donuk maskesi altında hiçbir şey hissetmiyordu, Angeliqué’nin eline dokunuşu ona destek vermek istercesineydi. Sean… Kız bedenindeki titremenin vücut bulmuş halini düşündü, vampirlerden biri açık açık ona meydan okurken. Lord’un müdahalesi ve Raziel’in emrine rağmen yaratık hala inatla kadının ifadesiz yüzüne meydan okuyordu. Korku iliklerinde dolaşamayacak kadar uzaktı bir zamanlar ama şimdi kaybetmenin sancısı işliyordu bedenine. O yüzden öne doğru çıkan vampirin hayatıyla kendi hayatı arasında az bir zamanda seçim yaptı. Yaratığın en küçük hareketinde ona karşı tüm gücünü kullanmak için hazırdı, ölümsüz bedenine saplanmak için beyninin yönettiği hançer tam arkasındaydı. Evet, yaratık milyonların böldüğü bir saniyede kıza doğru hareket edebilirdi ama aynı şekilde Raziel ile olan bağı kadını o konumda ve o yerde ondan daha fazla güçlü kılıyordu. Tüm bedenlerin gergin bekleyişi, hayvan gibi yaratığın dışarı atılmasıyla son bulmuştu. Lordun gerilen tavırlarından bu işin hiçte iyi başlamadığını anlamıştı, Ursula. Kimseye bağlılık etme ve kimseye efendim deme! Jack’in ve dayısının ona öğrettiği ilk kuraldı bu… Yine kimseye bağlı değildi yine efendim demiyordu, eşsiz bedeni karma bir epizottun belirtilerini gösteriyordu sadece. O sakin bedeninin kuru hışmında zadegân bir ailenin kanından geliyordu. Şimdi bunu göstermenin en büyük zamanıydı, kırmızı dudaklarına yerleştirdiği hafif fakat büyük bir keskinliğin belirtisi olan tebessümü Kont’ta meydan okuyordu. Odaklan, odaklan daha fazla odaklan… Kız saniyelik dilimlerde, kontun ne yapacağını anlamasına rağmen seyredişine aldırmadan, az önce ona meydan okuyan vampirin yüreğini ateşiyle yakmıştı. Tek bir haykırış geceyi kaplarken kız kin dolu gözlerle tekrar vampire döndü ve Lord‘un konuşmasına fırsat vermeden;

“Hayvanlarını hala eğitemiyor musun, Raziel? Yoksa bir zamanlar hanımları olan birine saygısızlık yapacak kadar seni hiçe mi sayıyorlar artık!”
Ursulanın cümlesi odaya büyük bir sessizlik getirmişti, Lethe’nin çıkardığı hırıltılar haricinde kimse konuşmuyordu ama sessizlik uzun sürmedi;

‘Ursula, sakin ol…’ Lord’un sesi odanın içini tekrar aynı hala getirmişti ama iki kızgın beden hala birbirlerine bakıyorlardı, devam eden cümleden sonra Ursula arkasını döndü ve tekrar az önce ki yerine ulaştı.

‘Burada bir birimizi öldürmek için bulunmuyoruz ya da güç gösterisinde bulunmak için!’ Lord’un sözleri keskin ve anlaşılırdı, tüm cümleleri susturacak kadarda açıktı. Devam eden birkaç saniyelik sessizlikten sonra;

‘Uzun süredir yoktum biliyorsunuz…İki yıllık bu süre zarfında tüm her şeyi inceleme fırsatım oldu, bir süre daha dönmemek için kararlıydım fakat büyücü dünyasından muggle dünyasına yayılan karanlığın, bizim yapmadığımızın aşikar olduğu için döndüm.’ Cümlesinin burasında dönüp Sonja’ya baktı, sanki bir şeyin affını diliyordu, yinede devam eden cümle bu düşünceyi beyninde yer etmeden silmesine neden oldu. ‘Öncelikle tahminlerim bunun ne olduğunu öğrenmek yönünde elbette ve bana açıklayabilecek en bilgili kişinin Eileen olduğunu düşünüyorum.’ Sessizlik, Lord susmuş ve en sağdık bulduğu kişiye tüm güveniyle bakmıştı. Baş ölüm yiyen, büyük bir takdirle karşılanırdı hep kötülerin arasında. Ursula kadının bedeninde ki duruşu çok sevmişti, dik ve kararlı… Soğuk ve kararlı… Şimdi Lord ona saygısını bildiriyor ve düşüncelerini öğrenmek istiyordu. Ama düşünceleri bir kez daha Lord’un cümlesiyle kesildi;

‘Lorenzo ve Angeliqué sizin gücünüze ve erdeminize de elbette ihtiyaç var. Bana fikirlerinizi ve düşüncelerinizi anlatın dostlarım anlatın ki bu karanlığı yayan şeyi biz avuçlarımızda tutalım.’
Diğerinden daha uzun süren bir sessizlik sonunda ‘Raziel senin bildiğin sırları bizimle paylaş, ben buraya büyüklüğümü ve gücümü kanıtlamak için dönmedim…’ Lord’un bu sefer ki sözü de kapıdan giren başka birinin sözleriyle kesilmişti. Ursula dönüp bakmamıştı ama içine çektiği kokuyu çok iyi biliyordu, ağır ağır kalkan başı ve irileşmiş gözleriyle beklediği manzaraya baktı. Sean hemen Lordun çaprazında, Raziel’in de arkasında duruyordu. Hızla çarpmaya başlayan kalbi ne hissedeceğini şaşırmış gibiydi. Ona baktığında her zaman gülümseyen yüzü şimdi hiç gülümsemiyordu, ciddi ve soğuktu adam. Bu gece daha neler gelecek başıma der gibi kadın bir iç çekti ve öne doğru geçmek istedi ama Lord ondan önce davranıp yüzüne taktığı soğuk bir gülücükle ‘Sean, eski dostum…’ Yıllar oldu fakat davetime icabet ettiğin için çok sevindim.
Kadın olduğu yere bayılacak gibi oldu, ne demekti bu, nasıl yani diye beyninde boğuşuyordu. Sean ve Lord birbirlerini tanıyor muydu, nasıl bir yere dönmüştü burası böyle ve kapıdan giren başka bir adam daha. Olabildiğince rahat ve umursamaz tavrıyla;
-Çok şey kaçırmadım ya?
Şaka senin beyninde yarattığın bir timsahtır yüzlerce yemek arasından ortaya çıkıp seni tebessüme boğar ve Ursula bu karmaşık manzaraya ikinci başka bir adamında katılmasıyla kahkahalarla gülmek istiyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

'' Lordum..''

'' Güçlerimiz ve düşüncelerimiz sizinle Lordum..'

Gezgin

Karanlığın gizeminde bir kapının önüne cisimlenen beden hareket etmişti. Siyah bir palto ve onun altında siyah bir kot. İçinde görünen siyah bir kazak. Sarıya çalan saçlar, uzun boy. Her şeyiyle demir kapıyı sonuna kadar açarak girmişti. Hanın dar ve uzun koridorundan geçtikten sonra. Elleriyle itmişti asıl kapıyı. Daha sonrada yüzüne çarpmıştı bütün kokular, sıcaklık. Duman altı olmuş bir mekân. Ona doğru dönen kafaların gerisin geriye dönmesini sağlamıştı ufak bir baş hareketiyle. Kendinden emin bir şekilde ilerlemeye başlamıştı, dip noktaya. Ayağındaki botun tahta zemine her değdiğinde çıkardığı ses yer alıyordu bütün handa. Ve arkadan kopan bir çığlık. Gerisin geriye döndürmüştü. Kısa siyah saçlar, çene altında bir tutam sakal. Kalıplı bir adam boynundan çekiştirdiği ufak bir çocuğu dövüyordu acımasızca. Kimse ses çıkartmıyor sadece işlerine devam ediyordu. “ Belkide babasıdır. “ Diye geçiştirmişti içinden Sean. Çocuğun kanlar içinde ortaya düşmesi ve adamın asa çıkarması. Büyük bir hışımla götürmüştü ellerini cebine genç adam. Daha sonrada çocuğa doğrultulmuş asaya sallamıştı asasını. “ Expelliarmus. “ Adamın zihninden geçirdiği büyü daha çıkmadan asa havalanmış, duvarın kör kollarıyla buluşmuştu. “ Lanet herif sana ne oluyor ? “ Adamın kükremesi ve asaya doğru ilerlemesi bir olmuştu. Asaya uzanan ellere tiksinç bir bakış atan Sean hafif ve titrek bir sesle konuşmuştu. “ Kendinden küçüğü, öldürmeye kalkmayacaksın. Biraz merhamet, herkese gerek. Hadi yolla büyünü, yolla. “ Sözlerin bitimindeki tebbesüm ciddiyetin içinde az da olsa belli olmuştu. Onlara dönen yüzler ve çıkan sesler. Adam gürlemiş ve asa parlamıştı. Asadan fırlayan kırmızı ışık, asa hareketleriyle dağılmıştı farklı bir noktaya. Nasıl olurduda buna cesaret edebilirdi ? Onu yaralamak istemiyordu, merhameti ona karşıda uygulamak kötü bir şeydi. Ama olsun kaldırmıştı bir kere. Tek kelime ve tek ışık. “ Sersemlet. “ Asadan fırlayan büyü, adamın karnına çarpmış. Geriye doğru götürmüştü. Biraz önce asanın çarptığı kola adam çarpmış tekrar yere inmişti. Koldaki çatlak izleri şimdiden belli olmuşa benziyordu. Yerde masumca ona bakan çocuğa gitmişti gözleri. Geriye doğru dönen beden, adımlarını kavuşturmuştu betonla. Bir ara ve arkadan gelen alkış sesleri. Takmamıştı hiçbirini, duvarın dibinde durduğunda dokundurmuştu elindeki asayı kırmızı kiremitlerle örülü duvara. Sessiz bir şekilde dağılmış geçit açılmıştı. Ciddiyetli bir şekilde yürümeye koyulmuştu. Köşe, bucak geçmişti sessiz caddeyi. Birkaç dükkanın içinden gelen ışıktan başka ışık yoktu büyük caddede. Ve dönmüştü ıssız ve gizemli bir araya.

Ciddiyetle girmişti ortama. Gözlerindeki arzuyla bastırmıştı için. Gözü çarptığı kadın kalbini söküp almıştı o saniyede. Ve yanındakiler biraz solunda ki. Felicio değişmiş gibi görünüyordu, belki de ona öyle geliyordu ama bir şeylerin doğru gitmediği yüzündeki şekilden belliydi. Ona doğru çevrilen gözleri teker teker süzmüştü. Tanıdık yüzlerdi hepsi ama bir tek önünde ona doğru arkası dönük olanı çıkaramamıştı. Kim di ki ? “ Sean, eski dostum… Yıllar oldu fakat davetime icabet ettiğin için çok sevindim. “ Duyduğu sözler azda olsa gülümsetmişti gözlerini. Önündekini sert bir şekilde çarparak geçmişti. Daha sonrada yavaşca sevdiğine ilerlemişti. Kimseyi takmadan ona bakmıştı. Onun bedenine, onun rengine. Yakınlaştığı an dokundurmuştu dudaklarını onun dudaklarına. Herkes dikkati toplanmıştı sanki. Felicio, ya o ne diyecekti ki ? Hiç umursamayacağı belli olabilirdi. Bedenler geriye doğru çekilirken, gözleri sarışın bir kıza gitmişti. Bir Silimauré ne kadar karanlık olabilirdi ki ? Hemde daha çocukken. “ Hem çocuk, hem Silimauré. Tanrı aşkına, ne biçim bir iş ? Bilseydim gelmezdim, sevgili Lord’um. “

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

‘’ Frozen?!’’
‘’ Hizmetinize ihtiyacımız olacak Leon. Hazırlanın. Burgin & Burkes’ta olmalısınız. En kısa süre içerisinde.’’

Ardında bıraktığı keskin kokuya aşina olmasına rağmen, bu kadar kalitesizine pek rastlamamıştı alkolün. Ayyaşın ardından, hizmetkarı olduğu kişiyi hatırladı. Hızla giyindi. Gölgelere daha rahat karışabileceği kıyafetler seçti. Ardında bıraktığı dağınık otel odasından almayı unuttuğu bir şey olup olmadığını düşündü. Çatlak Kazan’da bu saatte kimse uyumazdı. En azından onun kadar sarhoşken. Hafifçe boğazını temizledi. Çıkmadan önce cebine tıkıştırdığı kafeinle damıtılmış iksiri yudumladı. Birkaç yudum sonra boğazındaki yanma ve nefesindeki kuruluk sona ermiş, bilinci açılmıştı. Lord’un huzuruna çıkmaya hazırdı. Kapısının önüne çıktığı otelin önündeki Arnavut kaldırımlı sokakta gezdirdi gözlerini. Etraftaki pencerelere baktı. Buğuyla kapanmış pencerelerin içindeki sıcak ortamlara takılmadan gözlerini yumdu. Bulantıya karşı koymaya çalışarak cisimlenmek için gitmesi gereken yeri düşündü. Sık sık son kadehini yuvarladığı mekana adımını atmadan önce etrafı kolaçan etmesi gerekecekti. Ayakları yere bastığında sendeledi. İksiri yeniden cebinden çıkardı. Birkaç yudum daha aldıktan sonra hafif adımlarla yürümeye başladı. Barın arka kapısında salyası hafifçe dudaklarının kırışık derisinden akmış bir evsiz, elindeki sigarayı bir kadın gibi sahiplenmiş, elinden alınma ihtimaline karşılık Leon’a bakıyordu. Pis çehresine karşılık dudaklarını büzüştürdü büyücü. İçeri girmekte yeterince gecikmişti.

‘’ Çekil ayağımın altından.’’

Hırıltılarla uzaklaşmaya çalışan adamı iteleyip barın arkasından içeri girdi. İçeriye doğru geçmeden önce, ufak gözetleme deliğinden bakıp misafirlere göz gezdirdi. Lord’un yanında duran Eeilen’in saçları üzerinden Ursula ve Sean’ı gördü. Buraya gelebilecek herkes hakkında ve geçmişleri hakkında bilgi sahibi oluşu, Lord’un kendisine ayrı bir değer vermesini sağlıyor sanıyordu. Oysa umursanacak en önemli özelliği kimliğiyle herkesin sızamayacağı yerlere kolayca girebilmesiydi. İyi bir piyondu Leon. Şaha yaklaşacak kadar iyi bir piyon. Yavaşça içeri süzüldü. Varlığını fark edecek fazla kişi olmadığına emindi. Birkaç güçlü büyücü ve cadı dışında sıralanmış müritlere, Lord’un omuzlarının üstünden bakıyordu. Varlığından emin olduğunu bildiği adamın emirlerini duymak için bekledi. Ne de olsa gerektiğinde, Lord zavallı adını dudakları arasından iterdi.

Büyüceşura Baş Hakimi

Kadın mavi gözlerini devirerek nasıl bir hengamenin içinde kaldığını anlamaya çalışıyor ve kişiler sessiz bir curcunanın sürüklenip giderken, sevdiği adamın ilerleyişine bakıyordu. Sean’nın varlığı, Lord’un ona hitabı gecenin en bulunamayan parçasıydı, yapbozu için.
Hiç bu kadar dirençli görmemişti onu yanından geçtiği Raziel’le verdiği incitici karşılık onun gücünün bilgeliğinden geliyordu. Yaklaşan tutkulu bedeni ve teninde hissettiği varlığı, dudaklarına dokunan yumuşak dudakları Ursula’nın hoşuna gitse de o ortamda azda olsa utanıp, gerilmesine neden olmuştu. Ursula, Sean’nın belini kavrayan sıcak elleri üstüne kendi soğuk ellerini koymuş ve Lord’un herkeslerden sakladığı gözdesine sarf ettiği cümleleri kimseye göstermeden sıcak bir gülümsemeyle adamın gözlerine yanıt vermişti. Adamın geri doğru arttırdığı baskısı da bu gülümsemeyi anladığını gösteriyordu. Lord ise çağrısının giderek kontrolden çıktığını fark ederek, olayı toparlama girişiminde bulunmuştu.

‘Sean, Sonja benim özel misafirimdir, ruhu bizim gibi bir amaca hizmet etmeyecek kadar paraleldir. Dileğim onun yanımda olması yönünde gerçekleşmişti. Senin gibi saygı değer bir dostumun bunu anlayışla karşılayacağını düşünüyorum.’

Keskin gözleri birkaç saniye Ursula’nın üstünde durmuş ve tekrar sevgilisinde birleşmişti. Kadın arkasında beline sarılı duran Sean’nın ve Angeliqué’nin durdur diyen sessiz gözlerini görebiliyordu. Sean’nın cevap vermesine fırsat vermeden;

“Sayın Lord, amacımız elbette birbirimizi sorgulamak değil ki Sonja okula bu sene katkılarda bulundu. Bilgisi hayret verici bir huşuda… Yaşının narinliği hepimizi hayrete düşürse de burada olmasını siz dilemiş bulunmakta iseniz devamında konuşulacak bir şey yoktur. Size hizmetini sunan bu kalabalığa görüşlerinizi açıklayınız, lütfen.” Kadının sözleri odanın içinde oluşmaya başlamış kalabalığın dikkatini toparlamıştı. Herkes amaca uygun hareket etmek için, sözlerin dile gelmesini bekliyordu.

Gezgin

Ah, burasının kokusu gerçekten boğucu olmuştu Lethe için. Vampirlerin varlığı kurt kadının kemiklerine kadar acı saplıyordu. Sesi giderek histerik bir şizofrenin boğuntusunda çıkıyordu, mavi gözleri iyice irileşmişti. Ağzını kaplayan kazağın içinde buhar damlacıkları oluşmuştu bile. Konuşmak için çaba harcamaktan vazgeçmişti, vampirin ona söylediği sözleri bile umursamıyordu. Lord bu davranış bozuklarından, son anda olan her şeyden sıkılmış gibi çevresine bakıyordu. Lethe’nin içindeki tüm enerji adama doğru gidiyordu konuşmadan, konuşmak… İşte Lord ile aralarında olan bağ buydu. Kobalt mavisi gözleri ürkek bir ceylanın masumluğuyla efendisine baktı ve daha sonra vampire daha sonra Ursula’ya ve tekrar Lord’una. Odanın gerilen havasına karışan hırıltılarla beraber daha karanlık bir hava çökmüştü. Ursula’nın sözlerinden sonra Lord sakince ve alayla gülümsemiş konuşmaya başlamıştı;

‘Görüşlerim Ursula; kapalı ve sakin bir liman gibidir. Az sonra söyleyeceklerim her birimizin de iyiliği içindir. Ondan önce …’ Lord’un cümlesinin yarısında açılan kapıdan çıkan Raziel bir daha asla geri dönmemek üzere orayı ter etmişti. Lethe’nin görünmeyen gülümsemesi yeterince açık ve olağan göstergesiydi.

‘Dostlarım, Raziel kontluğu bıraktığını bildirdi. Artık yolumuza vampirler olmadan devam edeceğiz. İsteyenler elbette bize katılır ama geriside artık hür ve bağımsızdır. Kont kendini hükmen fes etmiştir. Şimdi bu gece dostlarım burada, yıkım için toplanmadık. Gücü olabildiğince kendimize geçirmek için toplandık. Sizden istediğim bana bilgiler vermeniz. Bulunduğuz yerlerde neler oluyor?’

Kızın beyaz yüzü Lord’un yaptığı açıklamadan sonra en parlak ve en ihtişamlı halini almıştı, az önce kısılan sesi yerine gelmiş ve nadir rastlanan rahatlığıyla öne çıkarak konuşmaya başlamıştı;

“Lord hazretleri geçen gün yapılan gizli sektör toplantısında bakanlığa karşı bildiriler hazırlandı. Amaç bakanlığı yaralamak olmasa da aldığı tepkilerle çok sarsıldığı, kesin.” Kızın sözleri tamamlanınca saygılı bir baş hareketi yapıp geri doğru çekildi ve eski yerini aldı.

» Yeniden ~

Yeniden Beraberlik (Çağrı ve Toplantı)

Yeniden Beraberlik (Çağrı ve Toplantı)

Similar topics

Similar topics