Ölü Bir Zirve

Büyüceşura Baş Hakimi

Zaman: Gece sadece ölümden korkusu olmayanların dolaşabileceği bir saat.
Yer: Romanın büyülü sokakları...

Anlaşmalı bir rol play'dir. İzinsiz katılmayınız.

Büyüceşura Baş Hakimi

“Karanlık çok karanlık, görülmeyecek kadar soğuk ve bulanık.
Dur, düşlerimin gerisinde dur!”
-Korkuyorsun…
“Çek elini, kes gülümsemeyi!”
*Yeter, büyü artık!

Ursula bedenini saran titremeden kaçmaya çalışıyordu ama kafasını, bedenini nereye çevirirse çevirsin geçmiş gölgesinin en karanlık iz düşümü gibi peşini sarıyordu. Sislerin arasından onu bulan gerçekler, bu günün içinde milyonlarca ölü bedenin kararsız ruhu oluyordu. Biliyordu ki yüzleşmek en güzel oyundu çünkü acı bir şarabın en baş döndürücü kekremsi tadıydı, dudaklarda…

*Bilgeliğin med cezirde seni bulacak ve hayyamda kanla sunaklaşan beden kirli bir yanılgı olacak. Kaç, kaç, kaç…

Kız kararmaya başlayan sokakta gözlerini son kez gezdirdi, bu yolculuğun tüm tehlikesini bedenine alıyordu ve geçmişin solukluğunu geleceğin karanlığına taşımaya hazırlanıyordu. Seçimleri delik deşik ediyordu bedenini, kızgınlığın verdiği buruk tatlar gözlerinden akıyordu. Histerik ve kanserli bir ruhun devinimleri sokağın içinde son kez ısınını bırakıyordu, gölgesinden bile tiksinen ona baktığında kızgınlıkla gözleri alev alan bir beden…
Yok mu gören kaybı?
Yok mu sesini duyan?
Yok mu hiçliğe düşen bir canı, fahişeliğinden kurtaran?
Süprüntü bir beden. Evet, buydu gözünde… Neden? Nedeni bilmek istemiyordu, onu yakan nefretle o çok mutluydu…
Melankolik ve narsist bir tavır… Tamda kırılgan bir anında bedenini saran küllerin içinde evet töre buydu, kayıp bir zerdüşün serzenişi. İyi ve kötü, bulmalıydı bu yolu ama görülmeyen adetti bu; çocukluğunun karanlık mürekkebi…. Yüzleri zifir tutmuş yöresi belli olmayan, yalanların tevazu gösterdiği aciz bedenlerin düşü…

Hazırdı evet bunu yapmaya hazırdı tek yapması gereken sözleri söylemekti… Zarifçe kaldırdığı elini dudaklarına doğru yaklaştırdı, içtiği şarabın tadı dudaklarında kalmıştı ve kanını içtiği adamın gölgesi. Neden yapmıştı bunu, neden öldürmüştü o yaratığı öyle hunharca? Bilmiyordu, bilmiyordu…

Bileğinin içinde birleşmiş olan asası onun çektiği acı ve göz yaşıyla daha da güçleniyordu ama onu durduran tütün kokusu ve boğuk bir ses olmuştu. Ursula kızgınlıkla arkasını dönerek sesin sahibine onu rahatsız ettiği için kızmaya hazırlandı…

"Canına mı susadın sen?!"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Soğuk ... Neden bu kadar soğuk olmak zorundaydı ki ? Gecenin bir yarısı dolaşma gibi bir huyu olmasa Jack kendine bile deli diyebilirdi.Roma'nın bu karanlık ve ıssız sokaklarındaki tek dostu ağzındaki purosu ile ayakkabısının sesleriydi.Birde sokak kedileri vardı.Jack'in yanında ona eşlik eden sokak kedileri vardı.Elindeki asasını bir orkestra şefi gibi sallıyordu.Sarhoştu.O kadar görevden sonra biraz ayyaş olmak onunda hakkıydı.Kedilerin miyavlamaları bile sokağın ıssızlığına çare olamıyordu.Ayak tıkırtılarının çoğaldığı bir andı.Asasını yavaşça cebine soktu.Bir muggle kentindeydi sonuçta ve büyü yapmak bakan bile olsanız yasaktı.Hafif adımlarla yaklaşırken kediler çoktan dağılmıştı.İleride bir silüet belirginleşmeye başlamıştı bile yavaşça gördüğü silüetin bir eve girdiğini gördüğünde tekrar asasını eline alarak kendi kendine şarkıya başladı.Sesi boğuk bir şekilde tüm sokağı inletiyordu.Bir süre sonra cebindeki küçük şişeden viskisini çıkardı ve yudumlamaya başladı.

" Tanrı'nın içkisi ! Enfess.. "

diyerek yoluna devam ediyordu.Bir süredir yoğun olduğu doğruydu.Bakan olalı ne kadar oluyordu ki.Yeni bir sokağa girmişti.Girdiği sokakta tek bir lamba vardı ve yavaşça onun altına yaklaşıp yeni bir puro yaktı.Puro diyince çevresinde ilk akla gelen kendisi olmuştu.Daima ağzından düşürmediği viskisi ve purosu onun arkadaşlarıydı.Alkolik , ayyaş , serseri ne dedikleri umrunda bile değildi.Sadece zevki düşünüyordu.Tütünün ona verdiği zevkti.Purosu ağzında boğuk bir sesle şarkısına devam ederken bir anda farketmeden önden

" Canına mı susadın sen?! "

diye bağırdığını gördü.Yavaşça asasını cebine sokarak yavaş ama emin adımlarla karşısındakine doğru yaklaştı ve yüzü göründüğünde daha önce hiç görmediği biri olduğu anladı ve

" Canıma susamış olsam burada olmazdım.Ben cana değil ıssızlığın zevkine susadım ve susuzluğumun pek bittiği söylenemeez. "

diye cevaplamıştı.Ağzındaki puroyu büyük bir nefesle adeta yutarcasına içine çekti ve yavaşça arkasına dönüp etrafa bakınırken

" Evet bayan peki siz gecenin bir yarısı burada ne yapıyorsunuz? Burası gayet ıssız ne olacağı belli olmaz. "

Büyüceşura Baş Hakimi

Ursula gecenin sisinin bedenini iyice dondurduğunu fark ediyordu buna rağmen umursamaz gözükerek karşısındaki adamı inceliyordu. İki mavi göz olabildiğince derin ve soğuktu…
Onu şuursuzca rahatsız eden bu adam kızın gözlerinde yanan öfke demetinin farkında değildi herhalde…
Lambanın cızırtısı beynine işleyen bir sızıdan farksızdı, sinirle büktüğü başını önce adama sonrada lambaya çevirdi bir süre gözlerinde ki donuk bakışla lambayı seyretti. Çevresinde dönen toz zerrecikleri büyülü bir semavi gösterisini andırıyordu. Kız bunu Türkiye’ye gittiği bir seyahatinde görmüştü, bir çok adam muggleların Tanrı diye nitelendirdikleri şeye dans ediyordu. O zaman çok etkilendiği bu gösteri şuan ki ruh haline batmaya yetmişti bile, parmağının tek bir hareketiyle patlayan lamba iki bedeni gecenin kör zindanına hapsetmişti. Roma’nın o büyülü havası arada ki gizem ve merak, adamın beyninin en derinine işleyebilirdi ama bunu istemiyordu. Çözmek istemiyordu, adil olan sözleriyle ve yaşanmışlıkla olmalıydı.
Daimi bir konsantreyle adama baktı, ne istiyordu ki bu fütursuzca aldığı içki yudumu, ağzında yarım ve tüm çevrelerini sisle beraber pençelemiş olan puro ve hepsine zıt düşecek bir şekilde giyim. Adam açık bir adres gibi önündeydi fakat onu koyu bir gölgede sarıyordu. Bu gece ölümü tatmıştı ve ölüm ona yeni bir kurban daha yollamıştı ama can almak değildi amacı, en azından şimdilik…

“Isılsızlığı ücra köşelerde arayın o zaman!” Tek kaşını alaycı bir şekilde havaya kaldırdı, her zaman bilindik olan o çarpık gülümsemesini dudaklarına yerleştirdi ve devam etti;
“Issızlık benim olduğum yerde temaşa göstermez bayım ki korku açık bir deniz gibi kaçar bu yerden, bence siz bu halinizle dikkat edin kendinize.” Muggle dünyasında ve hem de Roma’da bir büyücü çok ilginçti, son zamanlarda olan karmaşa dünyalarını altüst ediyordu ve bir adam onun o anını paylaşıyordu.
“Ya gereksiz bir doluluk yarattığınız bu yerden çekin gidin ya da kim olduğunuzu tanıtın…”

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sokağın bu puslu ve soğuk havası mutluluk veriyordu.En azından Jack için.Ellerini yavaşça sürtmeye başlamıştı ve ellerinden çıkan kıvılcımlar bir küçük alev topuna dönüşmüştü yavaşça onu yere bıraktı ve ısınmaya başladı.Jack için bu sokak bir çocuğa verilen şeker gibiydi.Ve karşısındakinin onun şekerini almasını istemiyordu.Büyücü olduğunu nasıl anladığını ise pek geçmeden anlamıştı.Zihinfend .. Yavaşça güzel bir gülümseme yerleşmişti yüzüne.Hafifçe ateşin yanına çömelip

" Zihinfend .. Güzel bir yetenektir.Ve galiba sizdede bu var.Yanılmıyorum sanırım."

dedikten sonra ateşin içine elini koyup küçük bir parçasını içine çekti ve arkasından cebindeki içkisinden bir yudum aldı.Karşısındakinin direk yüzüne bakarak

" Adım Mathias Jack Avenoa . İngiltere Sihir Bakanıyım.Peki siz küçük hanım sizi tanıyalım.. "

dedikten sonra ayağa kalkıp ellerini ateşle ısıtmaya başladı.

Büyüceşura Baş Hakimi

Sihir Bakanı tam tahminine yaraşır bir bozukluk, yeni gelen bakan hakkındaki söylentileri duymuştu. Mavi gözleri garip bir hazla parladı, bu adam kendini fazla zeki sanıyordu ama zeka bedende keskin bir bıçak gibidir tutmayı bilmezsen ilk zarar vereceğin kişi kendin olursun ve yaran giderek açılarak büyüyüp gider. Akan kan seni parçalamayı bekleyen kurtların mezesi olmana neden olur sadece…

“Küçük hanım öylemi?” Dudaklarında ki çarpık gülümseme iyice büyüdü ve adamla alay edercesine küçük bir reverans yaptı. Ona açık vermişti beynine girerek ama umurunda değildi, şuan aklındaki tek şey koca bir ‘hiçti’…
“Adımını bilmek size ne kazandıracak ki bakan hazretleri? Gecenin şu saatinde nasıl bir düş görüyorsunuz ki kıymetli yatağınızda değilsiniz?” Sözlerinin naçizane vurgusu adamın anlayabileceği kadar abartılı bir tevazua sahipti. Yine de dilinin kemiği yoktu ve paltosuna biraz daha sarınarak devam etti;
“Tanımak size ya ölümü getirirse, İngiltere’yi sizsiz bırakmak istemeyiz değil mi?”Yavaşça yumduğu gözlerini aynı yavaşlıkta açtı ve hiç çekinmeden adamı baştan sona süzdü ve gözlerine geldiğinde tüm büyüleyiciliğiyle baktı. Bir cevap istiyordu ama nedenini bilmiyordu, bakanı öldürmek pek eğlenceli bir iş olmazdı ama ailesinin fertlerini pek bir memnun ederdi bu…
Ama memnun etmek isteyen mi vardı sanki;
“Dil kullanmak içindir bakan hazretleri yoksa konuşamayacak kadar mı üşüdünüz?”

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bakan olup biten karşısında sadece gülüyordu.Hafif sinsi bir gülümsemeydi bu.Karşısındakini tanımıyordu belki ama diğer insanlardan farklı olduğu gayet açıktı.Rahat konuşma tavırları ile dikkat çeken biriydi çevresinde herhalde.Bakan hiç istifini bozmadan yavaşça etrafta yürüyerek

" Yatağım biraz sert herhalde ve ben yumuşatma büyüsünü unuttum ve bende dışarıya çıktım.Bir sorun mu oldu .. Bence değil ..

Jack'in yüzündeki gülümseme iyice bir sırıtmaya dönüşmüş ve daha sonra hafif ayyaş tipine bürünmüştü.Cebindeki şişenin boş olduğunu anlayınca içinden lanetler okuyup şişeyi uzağa fırlatarak

" Bence İngiltere'de bakan olabilecek bir sürü aptal var.Pek bir yokluk hissedilmez ... Hem üşümekten söz açılmışken ben gayet sıcağım fakat sizin pek üşümediğiniz söylenemez. "