Hâkimiyet

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yer: Yasak Orman'ın derinlikleri
Zaman: Gece Yarısı
Oyuncular: Verona, Ed Kelvin Q'loax, Galadrîel Lûthien
Kurgu: Aşk acısıyla kavrulan Ed, gece yarısı ayaklarının onu götürdüğü yere gider. Çok geç olsada birden ormanın en derin ve karalık yerinde, bir vampirin karşısında bulur kendisini.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Susuzluk, hâkimiyetimi kaybetmeme sebep olmuştu. Önüme gelen ilk şeye saldırmaya hazır bir şekilde sessiz ve karanlık ormanda yürümeye başladım. Sanki susuzlukla gözüm dönmüş bir biçimde geleceğim biliniyormuşçasına herkes yok olmuştu. Açlığım giderek artıyor ve karşı konulmaz hale geliyordu. Çaresizlikten ne yapacağımı bilemedim. Adımlarım gittikçe hızlandı. Artık koşuyordum. Etrafımdaki hiçbir şey net değildi. Birden bir koku aldım ve uzaklaşınca koku yok oldu. Hemen durup aynı istikamette geri döndüm. Evet. Hissediyordum. Ormanda yürüyen bir şey vardı. Uzun zamandan beri tadına bakmadığım türden bir şey. İki ayaklı. Yakınına bir yerlere gizlendim. Hemen işi bitirmek istiyordum; fakat bu benim yöntemim değildi. Bu kadar dayandıysam biraz daha dayanabilirdim. Birden tam arkasında belirdim. Tepki vermedi. Ya beni fark etmeyecek kadar meşguldü ya da arkasındakini görmeye cesareti yoktu.

Gezgin

Aşk artık tek taraflı hareket ediyordu onun için. Bir yok olmuşluk hissi veren aptal duygu gözlerini yaşlara boğmuştu bu cesaretli çocuğu. Karanlığın içinde Hogwarts gözden kaybolurken bir kez daha haykırıyordu. Üst sınıflardan aldığı ufak bir şişe şarap onun aşık olduğu kişiye dönüşmüştü. Daha sarhoş olmamıştı ama kendinden ayrı sallana sallana ilerliyordu. Karanlığın gizeminde artan cesaret onu yok ediyor Paula ile geçirdiği günleri an itibariyle göz önünde canlandırıyordu. Onunla tanıştığı gün ve gerisi. Belkide bu kadar çapkın bir çocuğu durduracak tek güzellik ondaydı. Hem iç hem dış güzelliğiyle tanrının yarattığı en büyük kullardan biriydi sanki. Göz kamaştırıcı güzellikten bir an için ayrılmıştı. Kendini dünyada hissederken ufak şişeyi yavaşca dudaklarının arasına götürmüş ve sonuna kadar içmişti. Bir ferahlık gerçekleşirken bağırmıştı. “ Lanet şişe. “ Bağırışla beraber uçuşan yarasalar gözünün önünden geçmiş cesaretini bir kez daha bağımlı hâle getirmişti. Elindeki şişeyi dev köklü ağaçlardan birine atıp parçalanma sesini duyarken hafif omzunu eğerek yavaşca ormanın derinliklerine yürümeye başlamıştı. Sadece kalabalıktan uzaklaşmak istiyor, herkesden ayrı kalmak dileğini gerçekleştiriyordu. Arkasından gelen bir ses onun bir açılıp, bir kapanan gözlerini tam açmıştı. Arkasından bir şey geliyor olacağını düşünerek yavaşca asasına gitmişti eli. Asasını avuç içiyle kontrol ederken yürümesine devam ediyordu. Arkasında kimin olduğunu merâk etsede dönmeye cesaret edemiyor gibiydi. Gözlerini bir kez daha araladığında beyninde uyanan his ile beraber asasıyla birlikte gerisin geriye dönmüştü.

“ Kimsin ? “

Ağzından çıktığı kelimeyi kime söylediğini anladığında nutku tutulmuştu bir an için. Baktığı surat ve onu kapsayan vücud ile karşı karşıya kalmış sadece tehlikenin olmayacağı suratında ufak bir tebessüm bırakmıştı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Nutku tutulmuş bir şekilde bana bakan çocuğu görünce yüksek sesle bir kahkaha attım. Sesim ormanda yankılanmıştı. Birden ciddileştim. İfadesi bu olmamalıydı. Zevk alan ben olmalıydım. Kendimden biraz ötede duran çocuğa bir adım yaklaştım. Atık her yanım ay ışığı ile aydınlanmaktaydı. Suratıma sinsi bir gülümseme yerleştirdim. ‘’ Asan sana yardım edemez, tatlım. ‘’ Yavaşça yaklaşıyordum. Ben yaklaştıkça o geriye kaçıyordu. İşte oyun başlamıştı. Arkasına dönüp kaçmaya başlayacağı anı merakla bekliyordum. Uzun süre bu tempoda ilerledik. Sonra birden son suratla orada uzaklaştım. Uzaktan onu izledim. Etrafına bakınıyor beni arıyordu. Birden arkasında bittim. ‘’ Korkuyor musun? ‘’

Gezgin

Söylediği ve karşılıklı bakıştığı göz bir an için onu elevermişti. Bir vampir olmalıydı, ve hayatında görmediği bir yaratığın bu kadar güzel olacağına ve onlara benzeyeceğini anlamamıştı. Ruhu cesaretini yitirirken adımlarını o yaklaştıkca geriye atıyordu genç büyücü. Ölüm bir an için ötesinde olsada ondan kaçmak birkaç gün öncesindeki Ed’e göre imkânsızdı. Ama şimdi farklı ve ötesinde bulunduğu kadar korkak görünüyordu. Ortadan kaybolmuştu bir an için gözlerini etrafta gezdirirken tekrar geriye adımlarını atmıştı. Son derecede dikkatli bir şekilde gerisini kontrol ederken hiç düşünmediği bir yerden, arkadan gelmişti. Ona bu soruyu sormak şu anki durumda mükemmel bir duygu tarzındaydı. İçtenlik ve cesareti her zamanki gibi kendine gelmiş, büyük bir soğukkanlılıkla konuşmuştu genç büyücü. “ Korkunun ecele faydası olmadığını sende biliyorsun, bende. Ama beni öldürecek kudrette olduğunu sanmıyorum. Everte Statum!! “ Asadan ışık bir an için çıkmış daha sonra kaybolmuştu. Kaybolduğu saniye içerisinde Ed havalanmış ve uzun taklalar sonucu yere uçmuştu. İmkânsızın ötesindeki büyü geri tepmişti. Vücudunu toparlayıp yerden kalkacakken yanına mükemmel bir hızla gelen soluk yüzlü kıza bakmıştı. Gözlerindeki kırmızı ruhunu anlık nefese boğmuştu. “ Acı çektirmeden olsun. “ Artık kendini ona vermişti, bir yana uçan asası ayağındaki burkulma onu doğrultmada engel olarak göstermişti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Aptal çocuk. O, havada taklalarını atarken sıkıntıyla onu izledim. Bir insan için anlık olan bu olaylar bana asırlık gibi gelmişti. Yere yığılan bedeni uzaktan birkaç saniye izledikten sonra son hızla yanına gittim. ‘’ Yeni bir asaya ihtiyacın var. ‘’ dedim, asasını tek elimle parçalarken. Ayrıca bu çabuk teslimiyetçiliği de hiç hoşuma gitmemişti. Genelde yapmamam için yalvarırlardı. Hele hiç umursamadıkları ailelerini bahane etmeleri… Bu düşünceler zihnimi ziyaret edince gözlerimi devirdim. İşe yaramazları öldürmüş olmam birazda olsa vicdanımı rahatlatıyordu. Sanki ihtiyacım varmış gibi… Gerçeğe geri dönmem iki saniyemi aldı. Eğer o tadını kaçırıyorsa oyunu ben devam ettiririm. Eğer konuşarak eğlenemeyeceksem bende tatlı sırasında eğlenirim. Boynuna iyice yaklaştım. ‘’ Hmm… Tadı çok güzel gibi... ‘’ Sesimi kısarak konuşmaya devam ettim. ‘’ Aklından sevdiklerin geçiyor değil mi? Hatta onlarla geçen günlerin… İyi ya da kötü… Hatta seni öldürmemem için yalvarmıyorsun; çünkü ölmek isteyecek kadar çok kötü bir şey yaşadın. ‘’ Son cümlemi söylerken elim yavaşça yakasına gitti ve sözlerim sonlanır sonlanmaz yakasını sıkıca tutup karşıya fırlattım. Fazla sıkı tutmuşum, kravatının ucu elimde kaldı. ‘’ Griyffindor. ‘’ diye mırıldandım kendi kendime. Ağca çarpıp küçük bir sinek gibi yere yapıştı. Sarhoş edasıyla yanına ilerlerken alaycı tavrımı takınıp konuştum. ‘’ Tabi yaa… Cesur aslanlar… Başka ne olabilirdin ki? İyi birini öldürmek… Uzun zamandan beri yapmadığım bir şeydi. Çok iyi gelecek gibi hissediyorum. Sence nasıl olur? ‘’ Kaşlarımı kaldırıp suratına baktım. Nefes almakta zorluk çekiyordu. Ayrıca başı kanıyordu. Kan! Yakınlaştıkça koku zihnimi esir almaya başlamıştı. Kendimden geçmek üzereydim. Tüm hızımla yanında bittim. Harika!

Gezgin

Sanki kelimeleri söylediği an ona teslim olmuştu. Zihni hâlen Paula’da olsada bedenini ortama yaymıştı iyice. Kafasını hiç aklına bile getirmiyordu, o dayanılmaz acı bir an için sivrisinek ısırığı gibiydi. Kadının elinde parçalanan asadan sonra feci bir ses çıkarmıştı, belkide ikinci asasından sonra o da gidecekti, ama umrunda değildi. Sadece Paula’yı ve onunla yaşadığı günler beyninde dolaşıyor, o bakışlar gözlerinde hâla dalgalanıyordu. “ Sen bir korkaksın. “ Ölüme daha yakınlaşmak istercesine sözleri çıkartmıştı ağzından genç büyücü. Sözlerle beraberde büyük bir kuvvetle fırlatılmıştı bir kuytu köşeye. Hafif bir kan pıhtısı patlamış ve kafasından aşağıya yavaş yavaş akmaya başlamıştı. Göz önünde bulunacak en büyük şey olmuştu, acı Paula’yı bile bastırmış aciz inlemeleri ormanın sessizliğini bozmaya girişiyordu. Acılı iniltiler arasında duyulan sesleri işitemiyordu genç büyücü, çaresizdi ve bunun farkındaydı. Şuracıkta ölüp başka bir yere gitme zamanı gelmişti belkide geçiyordu. Sadece düşüncelerine yoğunlaştığında acısını dindirmişti. Yanına görülmeyecek derecedeki hızla gelen kadına son bir kez daha bakmıştı. Bu son gelişiydi, kırmızı gözlerin doyumsuz isteği ve her şeyin saniyede bitirecek gibi gelişi; bundan emindi. Ona doğru iyice girişmiş yüze bakarak acı içinde hafifçe gülümsemişti. Sessizliğin bittiği noktada da belkide olacak son sözlerini söylemişti.

“ Fazla hızlı değilsin anlaşılan, efsanelere göre Vampirler kurbanlarını görür görmez öldürürler. Anlaşılan sen o efsanedekilerden değilsin. “

Gezgin

SON

Rol oyunu dizesi burada sonlanmıştır. Devamı bir başka rol oyunu dizesinde oluşacaktır. ^^