Ocean Restoran [Masa-3*Duvar Dibi]

Gezgin

Genç cadı siyah, deri çizmelerinin topukları üzerinde hafifçe dönüp etrafına bakınıyordu. Biçimsiz kar taneleri saniyeler ilerledikçe daha bir şiddetle yer yüzüne düşüyor, şemsiyeleriyle sığınacak bir yer bulmak adına etrafta koşuşturan insanların iliklerine kadar titremelerine sebep oluyordu. Neyseki Jordan, ıslanmaktan hoşlanan azınlıktandı. Dizlerinin biraz üzerine kadar uzanan dar paltosunun ceplerine ellerini sokmuş, kum rengi saçlarının suyla dalgalanmasına aldırmadan bir kez daha düşündü. Hemen sağındaki No Names Bar'a girip bir kaç şişe birayı yuvarlayabilirdi. Ama guruldayan midesi, boş kalmaya devam etmesi halinde içkinin çok fena bir etki göstereceğini hatırlatıyordu. Ani bir kararla diğer mekanlara nazaran daha sakin görünen bir restorana doğru yürümeye başladı. İçeri girmeden önce kafasını kaldırıp büyük tabelayı okudu. Ocean Restoran.

Kapı ardına kadar hafif bir gürültüyle açıldığında masaların kısmen yarısının dolu olduğunu gördü. Rahat olabilmek için duvar dibindeki, geniş masalardan birine doğru ilerledi. Rahat koltuğumsu-sandalyelere yayıldığında duvarlardaki minik hava deliklerinden hucüm eden sıcaklık anında bunalmasına sebep olmuştu. Paltosunu çıkardı ve dar kot pantolonu, uzun kollu dar, siyah kaşmir kazağıyla kaldı. Anne-baba parasından yararlandığı bir gerçekti... Paltosunu verebileceği bir vestiyerin olup olmadığını görebilmek için etrafa bakındı. Gerçi görse bile kalkacağını sanmıyordu; sıcacık, rahat koltuklar terkedilecek gibi değildi. Herneyse, bir garson gelecekti sonuçta değil mi? Yumuşak arkalığa biraz daha gömüldü ve şık menüyü alıp gözden geçirmeye başladı. Bu arada, arka plandaki yumuşak müzik ve gözleri rahatlatan ışıklarıyla burası çoktan favorileri arasına girmişti. Nasıl daha önce farkedememişti burayı?

Gezgin

Soğuk,insanların iliklerine işleyen bir soğuk.Dışarıdaki insanlara acıyordu.Kendisi,orada o sıcakta durmuş,elindeki içkisiyle camdan dışarıyı izliyor,Londra'nın o eşsiz güzelliğine bakıyordu.Restoran'ı her zaman iyi bir yer olmuştu.Tutulan,sevilen ve beğenilen bir yer.Özel kişiler ve zenginler içindi burası.Her zaman her şeyin en iyisi ve en güzeli.En mükemmeli buradaydı.İçkisinin son yudumunu da aldıktan sonra bara ilerledi.Geçerken,gördüğü tanıdıklarına kafasıyla selam veriyordu.Yüzündeki gülümseme,yanaklarını ağrıtmıştı.Bara,bardağını zarif bir şekilde koyduktan sonra o bilindik ve tınısal kapı sesi duyuldu.Zarif bir bayan,tüm asaleti ile etrafa baktıktan sonra duvar dibindeki masalardan birine ilerledi.Rahat bir şekilde yerine kurulduktan sonra,içerinin sıcağı onu etkilemiş olacak ki üstünü çıkardı.Düzgün fiziği ve hatlarıyla,üstüne oturan şık ve bir o kadar da pahalı elbisesi üzerine tam oturmuştu.Daha ilk defa gören biri bile,onun asaletini inkar edemezdi.Bir vestiyer paltosunu almak için hızla genç bayanın yanına gitti.

Eline menüyü almış,çoktan birşeyler istemeye hazırlanmıştı bile.Evan,yüzündeki gülümsemeyi hiç bozmadan -Hatta ağrının geçtiğini bile düşünerek.- bayanın yanına yaklaştı.Yavaşça ve sakince bayanın yanına ilerledi.Ortamdaki hafif müzik insanları nahoş bir şekle sokmuştu.Buraya gelen en dejenere insan bile,bu müziğin ahenkini duyduğu anda bir kediye dönüyordu âdeta.Ondan burası çok tutuluyordu.Yine,geçerken bi' kaç kişiye selam verip *afiyet olsun* dileklerini iletiyordu.Bayanın yanına her yaklaştığında yüzündeki gülümseme daha da sinsileşiyor ve bir o kadar da asaletli bir hâl alıyordu.Ancak,bu sinsi gülümseme onu çok derinden etkileyecek olaylar yaratmıştı.İnsanlar,bu gülüşü görünce ona kötü gözüyle bakıyorlardı.Yanına yaklaştığında olabildiğince nazik olmaya çalışıyordu.Nazik ve melodik bir ses ve yüzündeki asalet dolu gülümsemesiyle konuştu;
"Buyrun,size nasıl yardımcı olabilirim ?" ve bekledi.

Gezgin

Jordan, başının üzerinden gelen sese döndü. Kendisine, nedendir bilinmez, oldukça aşina gelen bir yüz, tanımlayamadığı bir gülümsemeyle bakıyordu. Kahverengi, uzun düz saçları, keskin sayılamayacak yüz hatları... Zihnini olan gücüyle kurcalarken genç adama nazikçe gülümsedi ve menüyü ahşap masanın üzerine ittirdi. Siparişini nasıl seçeceğini biliyordu fakat ağzını açmaması merakındandı. Bir kaç saniye içinde, hızla bulamayacağına karar vererek boğazını temizledi.

" Yiyecek birşeyler önererek başlayabilirsiniz. " Yumuşak bir tınıyla güldü. " Buraya ilk gelişim ve ne istediğimden emin değilim. Bir kaç yıllık bir kırmızı şarap konusunda kararım kesin yanlızca. "

Melodik sesi hafif müziğe karışırken tebessümünü korudu. Gözleri fazla tanıdık gelen çehrede geziniyordu. Islanıp dalga dalga olan saçlarının bir tutamını gözünün önünden çekerken beyninde bir ışık çaktı. Hogwarts. Eğer doğruysa, buda demek oluyorduki, bir büyücüyle karşı karşıyaydı. Öğrenci olduğu yıllardan tanıdığından emindi. Kendi döneminden bir öğrenci olabilirdi. Fakat, herhangi bir öğrenci mi? Kendisini yakın hissettiği bu adam, yada büyücü, dersten derse gördüğü sıradan çocukları çağrıştırmıyordu. Emin olamayarak, yerinde huzursuzca kıpırdandı ve rahatsız olacağını düşünerek gözlerini menüye kaydırdı. Etraftaki çatal-bıçak sesleri ona hiçte uzak gelmeyen birşeyleri çağrıştırıyordu. Akşam yemekleri. Büyük Salon.

" Evan? "

Kendisine has, yumuşak İngiliz aksanıyla sesi, Restoranda çınladı. Biraz tiz, biraz boğuk çıkmıştı. İsmini yüksek sesle söyler söylemez bir kaç tanıdık görüntü zihnine akın etti. Göl kenarında, kütüphanede ve Yasak Ormanın biraz gerisindeki çalılıkta. Kaşları hafifçe çatık, çekingen gözlerle karşısındaki adama bakarken yanlış tahminde bulunmadığını umuyordu.

Gezgin

" Yiyecek birşeyler önererek başlayabilirsiniz. " Yumuşak bir tınıyla güldü. " Buraya ilk gelişim ve ne istediğimden emin değilim. Bir kaç yıllık bir kırmızı şarap konusunda kararım kesin yanlızca. "

Dedi.Bayan,yüzünü kaldırmış Evan'a bakıyordu.Masumane bir şekilde gülümsüyor,sanki tanıyormuşcasına dikkatle bakıyordu.Bir yerden hatırlayacaktı ancak nereden ? Uzun sarı saçlar,dar göz çevresi,düzgün ve kıvrımlı hatlar.Aklına ilk gelen yer Hogwarts olmuştu.Ya yanlış hatırlıyorsa ? Hiç istifini bozmadan tekrar şen ve nazik bir ses tonuyla "Size,spagetti önerebilirim.Dünyanın en iyi spagettisidir.Bundan emin olabilirsiniz.Sosumuz,çok gizli ve bir o kadar da özeldir.Karışımının hazırlanması aylarımızı aldı ama buna deydi.İçki olarak,2005 yapımı Fransız Cebernet'i önerebilirim.Tadı enfestir.Daha eski şarap istiyorsanız İtalyan Syrah 1985 mevcut.İkiside kırmızıdır.Afedersiniz sormayı unuttum.Beyaz mı yoksa kırmızı mı ?" dedi.Gülümsüyordu ve mutluydu.Bu saydıklarıyla bir yeri hatırlıyordu.İçki olmasa bile bir çok seçenek.Etraftaki sakin ortam ve çatal bıçak sesleri arasında hatırladığı tek bir yer vardı.Büyük Salon..

"Evan ?"

Hoş bir İngiliz aksamı.Tınısal ve melodik bir ses.Hafif titrek ve korkak.Kaşları hafif çatılmış,çekingen gözlerle verdiği tahminin yanlış olmamasını umuyordu açıkça.Evan,şimdi hatırlıyordu.Bu Jordan'dı.Slytherin'den dönem arkadaşı.Ortak salon,kütüphane,büyük salon.Birlikte gittikleri balo bile aklına gelmişti.Yüzündeki ve sesindeki şenlik artarak

"Jordan ? Bu sen misin ?"
dedi.Evan'ın aksamı,Jordan'ın aksamına göre biraz daha kabaydı.Bir İngiliz olarak değil,Amerikan olarak yetişmişti.Uzun yıllar İngiltere'de kalmış olmasına rağmen aksamı hiç değişmiyordu.Neyse ki verdiği nazik ses tonu bu pürüzü kapatıyordu.Jordan,kendine has güzelliği ve istekleriyle okulun en başarılı öğrencilerinden biriydi.Her zaman güzelliği ve zekasıyla dikkatini çekmiş,öğrenci ve profesörlerin beğenisini kazanmıştı.Slytherin olması biraz şaşırtıcıydı.Yine de onda bir asilzade soyu vardı.Tıpkı Evan gibi..

Gezgin

Genç cadı şaşkınlığı gizlemeyerek, kocaman bir gülücükle yüzü aydınlanırken ayağa fırladı ve tanıdık kokusu çevresinde dönerken Evan'a sarıldı. En yakın arkadaşlarından biri olan büyücünün öğrenciliğinden tek farkı; daha uzundu ve daha iyi görünüyordu. Nasıl daha iyi görünebilirse tabii. Kendine has yüzü kusurlarıyla mükemmel denilebilecek türdendi. Geri çekilip onu baştan aşağıya süzerken neredeyse aynı boyda olduklarını farketti ve bir kez daha sırıttı. Mezun olana kadar bu konuda yarıştıklarını hatırlayabiliyordu. Unutulup gitmeden, Evan'ın sorusunu yanıtladı.

" Boyum dışında değiştiğimden emin değilim, tanıman zor olmamalıydı. "

Sıcak bir tavırla göz kırptı. Bomboş midesini tamamen unutarak görüntülerin akmasına izin verdi. Başlarını sık sık belaya sokan Evan, profesörlere yakalanmadan kurtulmak için debelenen Jordan olurdu. Bu kez belaya bulaşacaklarını sanmıyordu. Büyücünün tanıdık kokusunu bir kez daha içine çekerken gözleri tepsisiyle ustaca uzunca bir şişe taşıyan garsona takıldı. Muzip bir ifadeyle eski arkadaşına döndü.

" 1985 Syrah ve spagetti iyidir. Benimle takılacak kadar vaktin vardır, değil mi? "

dedi cevabın olumlu olacağını umarak, ağır ağır yerine oturdu. Aynı anda, soracak bir ton soru bulmuştu bile. Neden buradaydı? Bir çalışan mı yoksa sahibi falan mıydı? Mezun oldukları yıl, yaz tatilinde bir kaç kez görüşmüşlerdi fakat Jordan bir buçuk aylığına Fransa'ya gidipte döndükten sonra, gitgide kısalıp kesilen notlar dışında bir iletişimleri olduğunu hatırlamıyordu. Sahi, neler yapmıştı o zamandan beri? Sorularını bir gülücükle bükülen dudaklarının ardında tutmaya devam etti cevabını alana kadar. Kasılmalardan ağrıya dönüşen açlığı, kendisini tekrar hissetirmeye başlamıştı zaten.

Gezgin

Cadı,aldığı cevap üzerine yüzünde güneş benzeri bir gülüş ile ayağa fırlayıp Evan'a sarıldı.Bilindik kokusu üzerindeydi.Hatırlıyordu da her zaman başını Evan belaya sokar,Jordan kurtarırdı.Jordan,biraz geriye gidip Evan'ı süzdü.Evan'da Jordan'ı süzüyordu.Aralarındaki tek fark Evan'ın biraz daha uzun olmasıydı.Hafifçe sırıttı.Omuzlarından aşşağı süzülen sarı saçları,kendisine has bebeksi yüzü ve ipeksi teniyle Jordan, mükemmelin açık ifadesiydi.Ancak,Evan hala ondan uzundu.Jordan,o ipeksi sesiyle konuşmaya başladı;

" Boyum dışında değiştiğimden emin değilim, tanıman zor olmamalıydı. "

dedi.Sıcak bir tavırla göz kırptı.Hafifçe gülümseyen Evan,kibar ses tonunun etkisindeydi.İpeksi ve yumuşak ses tonu kulaklarında tekrar çınladıktan sonra hatıralar bir bir önünden geçiyordu.Beladan kurtulmayan başının imdadına her zaman Jordan yetişmişti.Hep iyi birer arkadaştılar.İki kardeş nasıl birbirlerini seviyorlarsa,Jordan ve Evan'da öyleydiler.İki kardeş gibi..Evan,Jordan'a cevap olarak

"İstediğin kadar uza,beni geçemezsin.Tanıyamadım bilemiyorum."

dedi ve sinsice sırıttı.Evan,Jordan'ın aç olduğunu biliyordu.Yoksa,neden buraya gelsin ki ? Acaba biriyle mi buluşacaktı ? Olamaz mıydı ? Nasılsa o özgür biriydi,seçimlerini kendi yapabilirdi.Sonra tekrar o bilindik ses konuştu;

" 1985 Syrah ve spagetti iyidir. Benimle takılacak kadar vaktin vardır, değil mi? "

dedi.Evan,"Tabii ki var." dedikten sonra,içerinin biraz fazla sıcak olduğunu düşünmeye başladı.Üstündeki ceketi çıkardıktan sonra oturmuş Jordan'ın yanına oturdu.Elini havaya kaldırıp "Tim ! Gelir misin ?" dedi.Tim adlı garson elinde bir kağıt ile hızlıca yanlarına geldi.Evan,ağzını tekrar açtı "Bize 1985 Syrah ve spagetti getirir misin ? Özel soslu." dedi ve beklemeye başladı.Jordan'ın çok sorusu olduğunu biliyordu.Eskiden de bir şeyi merak ediyorsa bu ifade olurdu yüzünde.

» Masa 1
» Masa 7
» Masa 5
» Masa 4
» Masa 3

Ocean Restoran [Masa-3*Duvar Dibi]

Ocean Restoran [Masa-3*Duvar Dibi]

Similar topics

Similar topics