Karanlığın ilk doğurduğuydu o... Zıt güçlerin ürünüydü... Annesi aydınlık babası karanlık olan yaratıktı... İlk doğan ve en güçlü olandı, kont denilen ve tapılırcasına sözü dinlenilendi... Şimdi o kendini öldürmek için yanıp tutuşurken, aynı zamanda dayanılmaz bir tutkuyla ona aşık olan kadına tutukluydu... Karanlığın oğlu annesinin kucağında uyurken yanındaki kadının huzursuzluğuyla uyanmıştı, fakat belli etmiyordu... Yıllar önce ona verebileceği en büyük hediyeyi vermiş ve kendi sırlarını açabilecek anahtarı onun bedenine gömmüştü. Yaptığı şey kendi içinde de senelerdir şüphe konusuydu...

Ona verdiği aşk ona acı veriyor ve o bunu görüyordu. Lanetli bedeni onunkiyle buluştuğa ortaya çıkan güç dayanılmaz olsa da yalnızca birbirlerini tamamen hissettikleri anlarda mutlu oluyorlardı. Kont kadının içindeki acı ve kaosun defalarca kurbanı olmuştu, lakin yine de ondan vazgeçmiyordu. Onunla olmak bazen ona acı verse de, hatta kadının içindeki ona zarar verme isteği kalbini parçalasada onun olmanın verdiği mutluluk, onda hissettiği sevginin büyüklüğü bütün bunların açtığı dayanılmaz acıyı ve kapanmaz gibi gözüken yaraları sarmaya yetiyordu. Bütün bunlar birleştiğinde onda dayanılmaz bir kaos oluştursa da hayatında her zaman olduğu gibi bir karşıtlıklarla örülüyordu yine yaşadıkları. Onunla olmanın verdiği paha biçilemez mutluluk, kadının içindeki sonu belli olmayan sevgi ve aşkla birleştiğinde, yaşadığı bütün sıkıntı ve acılar anlam kazanıyor ve adeta onun için yaşandıklarını belli ediyorlardı.

RàzìèL... Vampirlerin kontu... Kaosun efendisi... Öfkesinin güçlendirdiği yenilmez ruh... Şimdi karşısında duran kadının kölesi olmuşçasına sadece onun için yaşıyor, öldürüyor, varlığını sürdürüyordu... İkisinin de içinde ordular vardı. Birbirlerine düşman iki büyük ordu... İki ordunun da kahramanları savaşmaları için emir verdiklerinde, birbirlerine amansızca saldırıyorlardı, ölümüne, yok etmek için... Sonrasındaysa birbirlerini aşklarıyla yeniden şekillendiriyorlardı. Bu artık onlar için klasikleşmiş bir hikaye olmuştu. Fakat şimdi, bu gece, kadının hissettiklerini kalbinde hissettikten sonra artık emindi... Zamanın sonuna kadar onunla olmak istiyordu ve onunda ne kadar kaçmak istesede bunu istediğine emindi.

Kadının boynuna uzun zaman önce bıraktığı iz tüm ihtişamıyla duruyordu... Sevdiği kadın ilk kez tüm ihtişamıyla ondan destek alıyordu, ikisi de çıplaktı ve bu onları zerre rahatsız etmiyordu. Kadının güzelliği kontun başını döndürüyor, ona adeta tapıyordu. Yapması gereken bir teklif vardı ve bu gece... Kendi malikânesinde taptığı bu kadına artık sonsuza kadar sürecek bir barış yapmayı ve unutulmuş bir bağ olan evlilikle mühürlemeyi teklif edecekti. Kolay bir iş olmasa da buna hazır olduğunu biliyordu...

Kendisine yaslanan kadının önünde tüm asaletiyle duruyor fakat kendini onun güzelliği ve gücü karşısında aciz hissediyordu. Tek dizinin üstünde duracak şekilde diz çökmüş, kadının mavi gözlerindeki şaşkın bakışlar eşliğinde, odanın öbür ucundaki çekmece yavaşça açılmış ve içinden çıkan bir kutu kontun arkasına götürüp ona uygun şekilde tuttuğu eline doğru hızla uçmuştu. RàzìèL yavaşça açtığı kutunun içinde bulunan yüzüğü kadının görebileceği şekilde tutuyordu; yüzük, sanki kadının göz rengine inat edercesine dışarıdan gelen hafif ışıkta koyu mavi bir tonda parlıyordu. Bir süre kadının şaşkın bakışlarını izledikten sonra sorması gereken soruyu sordu... "Karanlığın oğlu, şimdiye kadar görmediği güzellikte olan size mâhkum olmuştur, sonsuza dek sürecek olan yaşamımda herşeyin değişeceğini bildiğim hâlde sizin değişmeminiz temennimdir sevgilim... Bu lanetli hayatımı onurlandırıp benimle evlenir misiniz? Bundan sonra ki hayatımda, zaman bitene dek benimle olabilir misiniz? Daha önemlisi ikimizinde için olan savaşlara bir son verip kontesim olur musunuz?"