Parti; her dileyen giremez... Girenlerse çıkamaz (!)

Stormfury

Zaman: Açılış balosu sürerken...
Mekan: Büyük salon ve sonrasında kelid aynası
Kişiler: Slytherin öğrencileri ve iki sürpriz isim...

*NOT: Pm atmadan Rp ye katılmayınız...

Gezgin

Öylece oturmuş düşünüyordu. Bu lanet okula geldiğinden beri hiçbir eğlence olmamıştı ve artık canı sıkılmaya başlamıştı. Garip bir denklemi vardı bu okulun, çözülemeyen, çözülmeye yaklaşılmayan, hatta belki farkına bile varılmayan. Okula ilk gelen öğrencileri tek tek gözlüyordu, hepsine göz gezdirmiş, fakat birini gözüne kestirmişti Samael. Diğerlerinden farklı gelmişti gözüne, daha çekici, daha zeki ve daha gizemli. O gizemi çözmek olacaktı bu seferki hedefi. Yıldızların görüntüsü bugün daha bir güzel görünüyordu gözüne, özellikle Altair yıldızı gözüne farklı görünmüştü. Mitolojilerde bunun farklı anlamları olduğuna inanılırdı. Lakin Samael bunları kafasına takmaya değmeyen şeyler olarak görür ve önem vermezdi. Cübbesinin baş kısmını kafasından indirerek öğretmenler masasına geçti. O kızı görmeyi umut ediyordu. Tabi kim olduğunu öğrenmeyi...

***
Şölen başlamış ve Samael ilgisini çeken kızın Ravenclaw binasından Laetitia'dan başkası olmadığını öğrenmişti. Şölenin başından beri kızı gözlüyor, adeta yaptıklarını aklına yazıyordu, kızın hareketlerindeki hüznü farketmiş ve nedenini öğrenmek istemişti. Belki de profesör olması ona avantajı ilk defa burda sağlayacaktı. Samael ne yapması gerektiğini düşündü ve yavaşça yerinden kalkıp genç kızın oturduğu yere doğru yürümeye başladı. Gözleriniyse ondan ayırmıyordu...

Gezgin

Bu havayı solumak nedense her seferinde heyecan veriyordu, Lae’ye. Kalabalıkla birlikte Büyük Salon’a ilerlerken yeni öğrencilerin heyecanlı ve meraklı bakışları dikkatini çekmişti. O kadar anormal geliyordu ki. Sanki algılamakta zorlanıyorlarmış gibi görünüyordu. İçten içe kahkahalarda buna güldü. Bu yıl başkan olmadığı için küçük veletlerle ilgilenmek zorunda değildi. Bunu hatırlaması onu birazda olsa mutlu etmişti.

Büyük Salon’a ilk girenlerden olacak ki neredeyse boş masalarla karşılaşmıştı. Ne yazık ki bunu düşünene kadar masalar doluverdi. Öğrenciler kapıdan girdikleri anda kendi bölüm masalarına doğru akın ediyorlardı. Tıpkı bir karınca sürüsü gibi… Küçük adımlarla Ravenclaw masasına doğru ilerlerken etrafı süzdü. Dekorasyon tamamıyla aynıydı. ‘’ Sanırım artık klasikleşti. ‘’ diye düşündü. Gözlerini öğretmenler masası çevirdiğinde ilk olarak gözüne Saemal, çarpmıştı. Geçen yıldan başlamış olan ilişkileri Lae’nin ona bu şekilde ifade etmesine neden oluyordu. Onun için Profesör demek tamamıyla saçma geliyordu. Hemen gözlerini başka bir yana çevirdi. İlk günden ilgisini çekmek istemiyordu. Masasına oturup düşünmeye başladı. Bir yanı ne kadar bu yaptıklarının ona yakışmadığını söylese de öteki tarafı ona ayrılamayacak bir biçimde bağlı olduğunu söylüyordu. Birden aklına Jackson geldi. Tabi beraberinde pişmanlık duygusunu da getirmişti. Ona ihanet ediyor olması Lae’nin kendisinden nefret etmesine yol açıyordu. Kesinlikle aşık olduğu kişi Jackson’du. Ya Saemal? İşte o vücudunun vazgeçemediği bir uyuşturucuydu. Onsuzluk ölüm gibiydi. Sanki ona şah damarıyla bağlı gibi… Ayrılmak için o damarı kesmedi gerekiyordu. Yani ölmesi. Birden Adelaine’nin sesiyle irkildi. ‘’ Nasılsın, Lae. Seni özlemişim. ‘’ Yaptığı bu küçük çaplı şakaya buruk bir gülümsemeyle karşılık verdi. İkisinin evi yan yanaydı. Kendilerini bildiklerinden beri… Lae, eğleniyormuş gibi görünmeye çalıştı. ‘’ Bende. ‘’ Sanırım başaramamıştı. ‘’ Neyse benim diğerleriyle özlem gidermem gerekiyor. Sonra görüşürüz. ‘’ Cevap vermesine gerek bile kalmadan Adelaine kalabalığın içinde gözden kaybolmuştu. Lae, düşünceler arasında yüzerken etrafı alıp götüren karmaşıklığın farkına bile varmamıştı. Tek oturan o gibi görünüyordu. Bu karmaşa yüzünden başı dönmüştü. Kendine gelmek için etrafına bakınırken ikinci bir ses onu yerinden hoplattı. ‘’ Lae, benimle gel. ‘’ Bu sesi tanıyordu. Ne kadar dikkatini çekmemeye çalışsa da fark edileceğini tatmin etmişti. Saemal, cevap beklemeye tenezzül bile etmeden Lae’nın kolundan tutup kalabalığın arasında çekiştirmeye başladı. En korktuğu şey uzunca süreden beri gizli tutabildikleri bu ilişkinin ortaya çıkmasıydı. Kalabalığın içinde el ele yürümek oldukça göze çarpan bir durumdu. Kolunu geri çekti. ‘’ Napıyorsun? Çok dikkat çekiyoruz. ‘’ Saemal, buna cevap vermedi. Artık ard arda ilerlerliyorlardı. Kısa ve sesisiz yürüyüşün ardından Büyük Salondan çıkmış ve Hogwarts’ın sessiz koridorlarına atmışlardı kendilerini. Lae, artık daha fazla sessiz kalamaması gerektiğini düşündü. Koridorun tam ortasında durup normal bir ses tonuyla konuştu. ‘’ Neler oluyor? ‘’ Eğer bir cevap almazsa kesinlikle yerinden kıpırdamamakta kararlıydı. Saemal, bu gün bir tuhaf davranıyordu. Sanki savaş çıkmışta onlarda sığına yetişmeye çalışıyorlarmış gibi.

Gezgin

Tutku, insana yaptırabileceği şeylerin sınırı olmayan bu duygu her zaman adem oğlunun hayatının büyük bir bölümü olmuş ve hatta yeri geldiğinde başına büyük dertler açmıştır. İster bir profesör olsun ister bir öğrenci. İster genç olsun ister biraz daha yaşlı. Her zaman insan tutkularının esiri olmuştur, bunları yenmeyi başaranlarsa çok azdır... Profesör olmasına karşın tutkularına yenik düşense Samael olmuştu, belki de Laetitia da öyle... Yine de Samael emin değildi ve Hogwarts bunu anlamanın en kolay olduğu yerdi...

Samael olayların, kızı çekmek için bir fırsat olduğunu düşünmüş ve bunu kullanmıştı. Emin olamadığı şeylerden artık emin olma zamanı gelmişti, kızın endişeli, sinirli ve birazda korkmuş bakan gözlerini gördüğünde konuşmaya karar vermişti; "Şimdi seninle bi yere gidiyoruz canım, Kelid aynasını duymuş olmalısın. Seninle oraya ufak bir gezi düzenleyeceğiz. Görmeni istediğim birşey olarak görebilirsin bunu" etrafta kimsenin olmadığından emin olduğundaysa elini kızın yumuşak tenine doğru götürdü elini yüzüne yavaşça koymuş ve narin dokunuşlarla kızın yüzünde elini adeta dans ettiriyordu... Elini çabucak çekerek kızın gözlerinin içine bakmaya başladığındaysa orada gördüğü şeyden artık emin değildi.

Tutku hiçbir zaman insanın karşı koyabildiği birşey olmamıştır... Bu kezde öyle olacaktı Samael için...

Gezgin

Tutku, imkansız olana karşıdır her zaman. Tıpkı Saemal ve Laetitia’nın aşkı gibi. Aşkın tanımı da kişiden kişiye değişir. Hiç değişmeyen tek şey ise tutkudur.

Bir huzur hissetmişti Saemel’in teni onunkine değdiğinde. Sanki vücudundan bir elektrik akımı geçip gitmişti. Ne kadar göz göze gelmek istemese de yine buluşmuştu gözleri. İstemiyordu; çünkü kapılıp gitmekten korkuyordu. Bomboş ve sessiz koridorlarda el ele koşmaya başladılar. Sürprizi sorma gereği bile duymadı, Lae. Neyle karşılaşacağından adı gibi emindi ve bunu kesinlikle istediğinden de. Hiç karşı koymadı. Yol bitmez gibi geldi bir an. Bir şeyler düşünerek bu anı kısaltmaya çalıştı. Şu anki duygularını ifade etmek… Neredeyse imkânsızdı. O kadar karışıktı ki her şey. Yanından hızla geçip gittiği duvarlar, üstüne üstüne gelmeye başladı bir an için. Kendisine gelmeye çalışırken Kelid Aynası’na vardıklarını fark etti. Saemal, kapıyı ağırca açıp içeriye girdi. Lae’de onu takip etti. Kendileriyle birlikte tutkuyu ve imkânsızlığı da kapatmışlardı odaya.

Gezgin

Tutku, aşkın gizli hançerinin parıldamaya başlamasıdır.genelde o hançer kendi vücudumuza saplanır kalır,bazen geriye dönebilmek için neler neler vermeyi göze alırsınız ama bazen de bundan kurtulmamak için çabalarsınız sanki. gerçekten zamana ihtiyaç olsa da size zaman her şeyin ilacıdır diyen kişileri düşmanınız gibi görürsünüz.öyle bir saplantıdır,gerçeklerden kaçar insan.bir girdaptan kurtulamama gibi, acı vericidir...

Laetitia... Güzelliğiyle Samael'in başını döndüren bu kızla şimdi odada yalnızlardı... Ellerini kızın yüzüne götürdüğünde, kızın tenini hissetmek... Onun için paha biçilemezdi. Kızın pürüzsüz tenini okşarken hissettiği tarif edilemezdi... Yavaşça kızın dudaklarıyla kendi dudakları birleştiği sıradaysa Samael adeta kim olduğunu unutmuş, gökyüzünde bir yıldız olmuştu. Doğru ve yanlış yoktu artık... Ne hogwarts vardı artık ne de başka bir şey... Ne yaşam vardı, ne ölüm... Sadece ikisi vardı dudakları birleştiğinde. Kızın pürüzsüz teni onu adeta kendine bağlıyor ve vücudu alev alev yanarken o garip bir sarhoşluk içinde sadece Laetitia ile bir oluyordu...

Kendini yavaşça geriye çektiğinde kızın gözlerine bakmıştı. Gördüğü şey kendi hissettiklerinin aynı oluşu onu mutlu etmişti. Aşıklardı belki de, ya da sadece gelip geçici bir hevesti... Önemli olan bu değildi artık; sadece o önemliydi artık. Onun yüzü, onun teni, onun kokusu, onun duyguları... Önemli olan yalnızca bunlardı. Doğru veya yanlış. Umursamıyordu artık genç adam. Onun yanında olmak ona huzur ve mutluluğu fazlasıyla veriyordu. Gerisiyse önemsizdi...

» ~ Parti Evi
» Maskeli Parti

Parti; her dileyen giremez... Girenlerse çıkamaz (!)

Parti; her dileyen giremez... Girenlerse çıkamaz (!)

Similar topics

Similar topics