Karanlık İstek

Gezgin

Gece karanlığında saklı tüm sırlar ortaya çıkmışcasına büyük bir sessizlik vardı. Hışırdayan yapraklar Della'nın hiçte hoşlanmadığı bir senfoni yapıyorlarken o nasıl gülümseyebilirdi ki? En nefret ettiği şeylerden biriydi bu ama yinede bu akşam için eşiyle konuşacağı çok önemli bir konu vardı. Sabah kahvaltıda olanlar oldukça dikkatini çekmiş ve Ravenclaw binasından bir öğrenci onun yüzünü ilk kez güldürmeyi başarmıştı. Bu içten bir gülücüktü. Ama yalnızca o cadı görmüştü bu mimik değişimini ve başkaları asla göremeyecekti. Alacağı cevabı çok merak ediyordu ama bir yandan da hata yapıp yapmadığı düşüncesi ruhunda dolaşıyordu. Acabağa bu kız gerçekten sahiplenilmeye değer miydi?

Siyah elbisesi ile asil yürüyüşü birleşmiş, gizem tablosu yine Hogwarts'ın içindeydi. Profesörler odasına geldiğinde etrafı yavaşça süzdü ve direk eşinin yanına ilerledi. Hala yüzü gülmüyordu ve nötr bir haldeydi. Yanına oturarak yavaşça elini tuttu. " Seninle bir şey konuşmamız gerekiyor." Profesörlerin odası bomboştu ve yalnızca ikisi olduğu için rahat davranmada hiç bir sakınca görmüyorlardı. Eşi onu dinlediğini söylercesine başını salladı.
Mathilda söze nasıl gireceğini bilmiyordu ama bir yerden başlaması gerektiği için gözlerini kapattı ve dudaklarından çıkan ilk kelimeyle şuurlu bir cümle kurmaya çalıştı. "Ravenclaw binasından, 5. sınıf öğrencisi Olivia'yı biliyorsun değil mi hayatım?" Eşinin gözleri altından çıkacak şeyleri anlamışcasına bir değişime uğramıştı ve direk sözlerine girişti. Aldığı cevap yüzünden asılan yüzüne engel olamadı. "Öyle mi... Ya ben aslında kahvaltıda bana çok asil bir kızmış gibi geldi. Ve onu evlat edinmek istiyorum. Uzun zamandır hareketlerini de gözlemledim. Ama sen buna ne dersin ?"

Cevap verirken eşinin yükselen sesine dayanamamıştı. "Bence gayet asil, ne gibi bir kusurunu gördün ki? Ayrıca... BANA BAĞIRMA!" Öfkeden gözleri büyümüş ve karşı bir cephede savaşan asker gibi bakmaya başlamıştı. Ona bağırılmasına asla dayanamazdı, bu kişi her kim olursa olsun. Aldığı cevapta yükselen ses daha da öfkelenmesine sebebiyet verirken istediğini alamamanın verdiği kırgınlığı saklayamıyordu. "Kevin bir beşinci sınıf öğrencisi için nasıl bu kadar ön yargılı olabiliyorsun? Ve bir daha bağırırsan inan bana yüzümü ... Yüzümü göremezsin." Kendini sıkmasından dolayı o aptal gözyaşlarını saklamayı başarıyordu.

Gezgin

Profesörler odasında tek başına oturmuş açmaya çalışan güneşi izliyordu. Kapının tıklatılmasıyla duyduğu ince sesi hemen tanımıştı. Kapıyı açmasıyla berasber hızla dışarıya çıktı ve kapıyı kapattı. ' Jenedy? Ne işin var senin burada? ' Karşısında duran kıza şaşkınlıkla bakıyordu Kevin. Simsiyah yakıcı saçlarını salmış, mavi ve iri gözlerini belirginleştirecek bir makyaj yapmıştı. ' Şey... Baba, bir şey soracaktım. Beni iksir dersine almama konusunda hala daha kararlı mısın? ' Evet, hala daha iksir dersine girmek istiyordu. ' Kararlıyım prenses. Bu okulda haksızlık konusunda beni ilgilendirecek hiçbir şeyin olmasını istemiyorum! ' Büyük bir hayal kırıklığıyla kaşlarını çattı, Kassandra. ' Pekala... ' Diyerek hızla oradan ayrıldı. Kassandra koridorda hırsla yürürken Kevin gözlerini devirmekle yetindi. İçeriye girdiğinde üzgündü Kavin. Üvey olmasına rağmen öz evlattan farkı yoktu Sadkenst ailesi için. İşte tam da bu yüzden üzülmüştü Kevin. Kızını üzgün, umudu tükenmiş ve sinirli gördüğü için...

Kapının tekrar açılmasıyla gözleri kapıya kaydı. Ah... Gelen Dellaydı, yani Bayan Sadkenst. (!) Yavaşça Kevin'nın yaına oturan Della, elini onun elinin üzerine koydu. Güzü pekte gülüyor denemezdi, ama üzgün gbi bir halide yoktu. Çok bekletmeden söze başladı. Tabii ki bir şey istiyordu. (!) Evet anlamında başını sallayan Kevin dinlemeye koyuldu. Olivia mı? Ne alaka? ' Evet tanıyorum canım. O kızda bana gelen garip bir iticilik var. Neden sormuştun? ' Nedenini dinlerken merakı gitgide artıyordu. Neydi şimdi bu Olivia meselesi? Ne?! Evlat edinmek mi? Aklını mı kaçırdı bu kadın!!! ' Ne?! Asil mi? Dellacığım, bu asla olamaz! ' Sözlerini hiddetle söylemişti. Sözcükler dudaklarından kurşun taneleri gibi çıkıyordu. Ama Della'nın o kızı hala savunmasını hazmedememişti! ' Tamam! Ama o kız ailemize göre değil Della. Neden ANLAMIYORSUN! ' Yine sinirin pençesinde söylenen bu sözcükler gerilimi arttırmıştı. Ön yargı mı!!! Ön yargı ha?

Bu kadına ne olmuştu böyle? ' Della, birincisi ben ön yargı falan yapmıyorum! İkincisi sözünü ettiğimiz kız bir RAVENCLAW! Bilmem anlatabiliy muyum? O kız bir iyilik meleği. Sence ailemize yakışıyor mu?! Üçüncüsü bu beni ve seni ilgilendirdiği kadar Kassandra'yı da ilgilendirir. Ama Kassandra'nın bu işe iyimser bakacağını sanmıyorum. Daha geçen gün bana senin o evlat edinmek istediğin kızın ne kadar sinir biri olduğunu anlatıyordu. Hem ailesi falan yok mu bu kızın?! ' Sesi bazı yerlerde hiddetlense de genelde yumuşak ve ikna etmeyi hedefleyen bir tonda çıkmıştı.

Gezgin

Aldığı cevap yeterince morelini bozmuştu ama neyseki eşinin sesi artık yükselmiyordu. Bir Ravenclaw'dan ne gibi bir zarar geleceğini merak etmekten başka bir şey yapmıyordu o anda. Yüzünde o çarpık gülümsemesi oluşmuştu Kevin'ın bağırmayı kesmesinin üzerine. "Bir Ravenclaw'dan ne gibi bir zarar gelebilir ki hayatım? Hem ben onu savunmuyorum şuanda sana. Kızımızında bunu hoş karşılacağına eminim, yani değilim ama iyilik meleklerinin tam kalbinden vurmakta bizim işimiz değil mi? Bu arada bağırmayı kestiğin için saol. Beni sevmediğini düşünmeye başlamıştım." Eşinin sözleri onu mutlu etmemişti. Sözlerin ardından gidip Jenedy'i kışkırtacağının tohumları vardı. Yüzü gülümsüyordu o anda ama içinden onu takip etmesi gerektiğini geçiriyordu elbette. Olivia onun olmalıydı, kızlarının da bunu kabul etmeyeceğini biliyordu. İkiye karşı tek kişi savaşması gerekecekti. "Tamam, öyle olsun... Ama unutma Ravenclaw sadece iyileri çıkartmıyor ayrıca Jenedy'ninde kabul etmeyeceği ne malum?" Sözleri sona kavuştuğunda kızı içeriye girmişti. İçinden olumlu cevap vermesi için Jenedy'e yalvarıyordu belkide ama dışa yansıtmamayı iyi biliyordu. Jenedy direk olarak annesine bakmıştı. Neyi kabuletmeyeceğini sormak elbette hakkıydı.
"Ne konuşuyorsunuz anne? Hem ben neyi kabul etmeyecekmişim?"
Şimdi sıra o aile toplantısındaydı. Mathilda konuya uygun bir yerden girmek için düşünüyordu ve sonunda bulmuştu.
"Sen burada ne yapıyosun bebeğim?"
"Babama bir şey soracaktım ... "
"Bizde sana bir şey soracaktık tatlım. Ravenclawlarla aran nasıl?" diyerek giriş yapmaya çalıştı. Kevin'ın sorusunu onaylamasının ardından bir cevap daha...
"Annecim iyi ve kötülere göre değişiyor. Mesela Elaine, tam kafa dengi kız. İyilik budalalarınıysa hiç sevmiyorum. Iyk... Neden sordun?"
"İyilik meleklerinden zarar gelmez bebeğim. Aslında, o meleklerden bir tanesi gerçekten asil bir kötü olacak potansiyele sahip. Ve sende bir kardeş istemiyor muydun?"
"Evet istiyordum da, kimmiş o potansiyeli olan asalak?"
Kızından aldığı cevaplar konuşmayı git gide zorlaştırırken eşi hiçte yardımcı olmuyordu çünkü o da Olivia'yı ailede istemiyordu. "O asalak dediğin, senden süper olmasın ama gerçekten potansiyelli kız Olivia bebeğim. Ne dersin bu işe?"
"Ne!Saçmalamayın lütfen!"
Kızları asice bağırarak kapıyı çarpmıştı. Elbette yoktu artık orada. Sessizce Kevin'ın yüzüne baktı, biraz yardımcı olması aslında iyi olacaktı. Elinden tutarak kapıya doğru çekti. "Gidip Jenedy'i ikna edelim..."Eşi yalnızca onaylayarak fazla bir şey yapmayacağını söylüyordu. Neydi bu? Tüm aile Mathilda'ya karşı mı geliyordu? Oldukça üzgündü o anda...

Gezgin

Eşi hala bir Ravenclaw öğrencisinden ne zarar gelir ki (?) gibi düşüncelerini söylüyordu. Ne yani? Bu ailede bir tek Kevin mı karşı koyacaktı? Hayır! Kesinlikle Kassandra'da karşı çıkacaktı bu duruma. Ve onu sevmemek mi? Nasıl düşünebilir ki bunu? ' Saçmalama Della. Seni sevmesem şu anda bu konuyu tartışmazdık bile, ancak ben, Jenedy'nin bunu kabul edeceğine inanmıyorum. ' dedi hemen, sanki kendini savunurcasına. Yüzüne bir gülücük yerleştirdi. Bu konuşma bittiğinde ilk işi Jenedy'i bulmak olacaktı. Della'nın sözlerinden sonra Jenedy içeriye girmişti. Ne?! Ah, hayır! Daha Kevin onunla konuşmadı ki! Kahretsin! Della gayet tatlı bir sesle neden burada olduğunu sormuştu. Babasına birşey sormak istediğini söyleyen genç cadı, bu sözüyle Kevin'ı merak içinde bırakmıştı. Della'nın soruları üzerine bir bir cevap verdi Jenedy. Kevin bunları sadece uzaktan, bir seyirciymiş gibi izliyordu. En son Olivia'yı duyunca hiddetle dışarıya çıktı ve kapıyı çarptı. Ses koridorda yankılanırken Della ve Kevin üzerlerinde ki şoku atlatamamışlardı. İkiside bu kadar sert bir tepki beklemiyordu elbette. Kevin dudaklarına gülümseme yerleştirdi. 'Babasının kızı' diye düşünmekten alamadı kendini. Della'nın çekiştirmesiyle kapının önündeydiler şimdi. Kevin eşine bilmesi gerekenleri bir çırpıda anlattı. ' Tamam ama bak; benden çok fazla birşey bekleme! Olivia'yı bende istemiyorum! ' dedi ve dışarıya çıktılar.

Jenedy, yere oturmuş, sırtını duvara yaslamış, minik minik göz yaşlarıyla birlikte oturuyordu. Kevin hemen kızının yanına koştu. Dellayla birlikte tebii ki. ' Jenedy, gel hadi. Şunu doğru düzgün konuşalım. ' dedi ve Jenedy'i kolubndan tuttu ve ayağa kaldırdı. Elini sırtına koyarak onu profesörler odasına götürdü. Della arkadan geliyordu. Kızını öyle görünce şok olmuştu sanki. Jenedy'i sandalyelerin birine oturturan Kevin bir kaç dakika içinde içeriye gelen Della'yı görünce hemen sözlerine başladı. ' Ne oldu Jenedy? Neden ağlıyorsun? ' Cevabı kızcağız hıçkırarak veriyordu. ' Benden sıkıldınız değil mi? Ne de olsa öz kızınız değilim ben. Sıktım sizi, sizde bu yüzden başka bir çocuk arıyorsunuz. Beni sevmektende sıkıldınız! ' dedi ve ağlamaya başladı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Ne Della ne de Kevin ne yapacaklarını bilmez haldeydiler...

Gezgin

Hızlıca kızlarının yanına gittiklerinde yerde oturmuş ağlayan Jenedy'i görünce Della kaskatı kesilmişti. Olduğu yerde kala kalmış ve eşinin onu avutarak tekrar odaya götürmesini izlemişti. Tabi ki onların peşlerinden giderek. İçeriye girdiklerinde Jenedy'e sorulan sorulara hüzünlü cevaplar almaları Della'yı üzmüştü. Gözleri dolmuş cadı ilk kez yaşlarını serbest bırakarak Jenedy'nin önünde çömeldi. Ellerini onun elleriyle birleştirerek öpücük kondurdu. Nasılda ateşlenmişti birden bire ağlayınca elleri. "Bitanem, biz senden sıkılır mıyız hiç? Sen benim gözbebeğimsin. Babanında... Sakın öyle şeyler düşünme bebeğim. Ayrıca ağlama lütfen, ateşin çıkıyor bak." Bunları söylerken hayatında ilk kez onunda gözlerinden yaşlar akıyordu. Eşide onu onaylayan sözler sarfediyordu. Jenedy'e olan sevgileri gerçekten çok büyüktü. "Hayır, benden sıkılmadıysanız yeni bir çocuk düşünmezdiniz!" Nasıl bir cevaptı bu? Mathilda'nın içinden bir parça eksilmişti sanki.

"Bebeğim yapma böyle, tamam kapatalım konuyu kimse gelmiyor ailemize. Ama ağlama lütfen, ateşin çıkıyor bak..."
"Bir dakika anne, bana Olivia'yı getirin..."
"Tatlım emin misin? Ne yapacaksın ki?... "
"Eminim, ne yapacağımı görürsünüz."

Mathilda merak içerisinde eşine bakarak "Aşkım..." dedi. Bu Olivia'yı getirmesini istemek oluyordu. İçini çekerek sandalyesinden kalkan eşi onu onayladı. Mathilda ona sarılarak "Aşkım, gerçekten böyle olacaksa ben teklifimi geri alıyorum. Üzgünüm..." diye fısıldadı. Aldığı cevabı onaylayarak Olivia'nın getirilmesini bekledi...

Gezgin

Della'yı ilk kez ağlarken görmenin verdiği şaşkınlıkla ne demesi gerektiğini bilememişti Kevin. Della'nın ondan sıkılmadıklarını ifade eden sözlerine katıldığını belirtti. ' Evet tatlım. Hiç öyle şey olur mu? Sen bizim prensesimizsin. Birkaç saat önce ne dedim ben sana? ' Ona daha birkaç saat önce, iksir dersi için tartışırlarken prensesim demişti. Jenedy'nin karşı çıkması, sıkılmasaydınız yeni bir çocuk düşünmezdiniz gibi sözleri artık Della'ya ağır gelmeye başlamıştı. Sonunda beyaz bayrağı çekti, ama ne kadar üzgün olduğu, ela gözlerinden akan yaşlardan belli oluyordu. Kevin için hayatının anlamı olan iki bayanı bu şekilde görmek, canının yarısından fazlasını almışsınız demekti. Della, Jenedy böyle yapmaya devam edecekse Olivia'nın aileye giremeyeceğini kesin bir dille belirtmişti ki Jenedy söze girdi. Olivia'yı istiyordu. Della ne yapacağını sorduysada inatçı prenses söylememişti. Della'nın küçücük bir mimik haraketiyle anlamıştı ne demek istediğini. Kevin içini çekerek kalktı sandalyesinden. ' Tamam... '

Della, Kollarını Kevin'a doladı ve bu böyle sürecekse teklifini geri çekeceğini söyledi. Ah, hangi anne kızının bu şekilde üzülmesine dayanabilir, hemde hiç alakası olmayan biri yüzünden. ' Prensesimi duydun, aşkım. İlk önce Olivia'yı getireyim. Zaman gösterecek... ' Dedi ve Della'nın alnına bir öpücük kondurarak odadan ayrıldı. İlk olarak büyük salona çıktı. Ravenclaw masasına şöyle bir gözgezdirdi. Olivia'yı masada göremeyince avluya çıktı. Bahçeye bakınırken Olivia'yı gördü. Yanında kızıl saçlı bir öğrenci dah vardı. Kimdi bu?.... Aha! Bella Lazêrniã. ' Olivia!!! Gelir misin?! ' İki cadı da aynı anda sesin geldiği yöne baktılar ve iksir profesörünü görünce kaskatı kesildiler. Olivia Lazernia'ya birşeyler mırıldanıp profesörün yanıan geldi. ' Profesör? Ne oldu- ' Kevin sözünü kesti. ' Gidince göreceksin, Olivia. ' Sessiz yolculuk boyunca ikiside hiç konuşmadı. Profesörler odasına girdiklerinde iki bayanda onları bekliyordu.

Gezgin

Dakikalar içerisinde Olivia ve sevgili eşi Kevin oraya geri dönmüşlerdi. Jenedy'in ne yapmak istediğini anlayamayan anne ve babası birbirlerine bakıp dururken ortamdan yükselen"Ooo... Hoşgeldin." karşılaması Olivia'nın yüzündeki şaşkınlığın sebebinin ta kendisiydi. Neden orada olduğunu düşünüyordu elbette ama Mathilda kızından akıttığı yaşlar ardından Olivia'dan vazgeçmişti büyük bir şiddetle karşıydı artık ona. Bir yanı onu da aileye katmak istesede kızına olan sevgisi o zayıf duygusunu yeniyordu.

Genç cadı titreyen dudaklarından sesini serbest bırakmaya ürküyor, etrafa korkuyla bakıyordu. İki profesör, bomboş bir oda ve o iki karanlık profesörün kendilerinden karanlık kızı... Bu manzara neden bir araya gelmiş olabilirdi ki? Mathilda cadının bir şey anlamadığını anlamıştı. Olivia sanki olacak kötü durumlardan haberdarmış gibi bir ifadeyle bakıyordu artık onlara. "Profesör beni neden buraya getirdiniz? " eşine bakıyordu Olivia. Della ise her an eşinin önüne geçerek Olivia'yı geri yollamaya hazırdı. Karanlık gözleri kızına baktığında gözleriyle "Bunu yapmak zorunda değilsin bebeğim..." diyordu adeta. Bu onların aralarında anlaştıkları özel bir yöntemdi ama prensesten cevap gelmemişti.

"Olivia, bu sabah kahvaltıda beni oldukça etkiledin ve konuşmalarımızdan sonra seni ailemizde görmek istediğimize kadar verdik. Tabi sende kabul edersen. Ve kararını kızımız Jenedy'le konuşmaya ne dersin? Evet, bencede güzel olur. Hadi Kevin gençleri biraz bırakalım." diyerek eşinin koluna girdi ve hemen yanıbaşlarındaki koltuğa geçtiler. Gözleri iki cadının üzerindeydi. Olivia ise ne diyeceğini bilemez bir hal içersinde bekliyordu.

Gezgin

Profesörler odasına girdiklerin de, Kevin ifadesini düz tutmak için çabalıyordu. Öte yandan Olivia öyle şaşkındı ki, kafasından kurgular geçmeye bile başlamış olabilirdi. İçeride, Kassandra'nın yaptığı karşılama şaşırtıcıydı. Kevin, Kassandra'nın daha büyük bir tepki vereceğini düşünmüştü. Ah, o küçük prenses çokta bencil davranıyordu. Olivia'nın ürkmüş, titrek sesi ile sorduğu sorunun yanıtını Mathilda vermişti bile. Ah, ailemizde görmek İSTEDİĞİMİZE mi?! Çok başarılı bir yalan! Ağzını açıp düşündüklerini söylememek için kendini zor tuttu Kevin. Mathilda, Kevin ile beraber koltuğa geçerken Kevin'nın yüzü çok ciddiydi. Acaba Kassandra bu kez ne yapacaktı? ' Demek annem, seni ailemize alabilecek kadar asil buldu. Sence, sen ailemize girmeyi hak ediyor musun?! ' Bu kinayeli sözün üzerine Olivia iyice şaşırmıştı. Böyle bir tepki beklemiyordu herhalde. Ama kendini çabuk toparladı. ' Aslında.... aslında böyle bir düşüncem yok Jenedy. Ama kimin asil olduğu belli olmaz. Sözlerindeki kinaye çok kabaca. Ve asil bir insan kaba olmamalıdır. ' Bu lafların üzerine Kassandra'nın sinir katsayıları artmıştı. Kevin, Kassandra'nın birşey yapmasından korkuyordu. Jenedy dudaklarını alaycı bir gülümseme kondurdu. ' Senin gibi birinin asillikten bahsetmesi tuhaf. Eee Olivia, Thomas nasıl? ' Thomas lafını duyunca sinirlenen Olivia, ailesinin gözü önünde Jenedy'ye attığı tokatla Mathilda'nın gözünden iyice düştü.

Mathilda şok olmuş, dona kalmışken, Kevin ayağa fırladı. Kassandra asasını anında çekti. ' Sersemlet! ' Olivia'nın bir kaç metre geriye düşmesini izlerken büyük zevk aldığı belliydi. Mathilda olduğu yerden kalkıp Kassandra'nın yanına koştu. Kevin ise bağırarak Olivia'nın yanına ilerledi. ' Ne yaptığını sanıyorsun sen!!! '

Karanlık İstek

Karanlık İstek

Similar topics

Similar topics