Düşüncelerini çürütmek adına uzun bir açıklama yapan Ed’in yüzüne bakıp gülümsedi. Gülüşünde en ufak bir endişe belirtisi yoktu. Yaralı olmasına rağmen ayakta duran bedeni oldukça dirençliydi. Güven veriyordu ellerini tutarken Paula’ya. Okşadığı saçlarında huzur biriktiriyordu. O an için unutabilmeyi diledi okula başladığı anda üstüne gelecek sorunları genç cadı. Ancak sonrasında umursamamaya karar verdi. Elleri onun ellerindeyken ve böylesine güçsüzken bile, kendisine güç vermeye çalışan büyücüyü üzmeyecekti. İçinden gelen bir gülümsemeyle söylediklerini yanıtladı.
‘’ Haklısın. Sanırım en güzeli beklemek, görmek ve karşılamak. Ne de olsa, engelleri aşmak için iyi bir sebep var elimizde.’’
Gitmeden önce ailesinin onu merak etme sebebini kıskanan Paula, kendi kendisine şaşırdı. Gece boyunca yanında kalıp sohbet edebilme ihtimalinin ne kadar keyif verdiğini düşündü. Okulun açılmasına günler kala, hem heyecanlıydı hem de umursamaz. Ed’in kendisini havada yürüyor gibi hissettirmesine çok ihtiyacı vardı. Ve istediğini alacaktı. Kim ne derse desin.
‘’ Gidelim Ed. Dinlenmelisin. Dinlenmeliyiz. ‘’
Anasayfa 
