Olaylar Mikseri

VI. Sınıf

Hufflepuff yatakhanesinde derin uykusundaydı Lazernia. Güneşli bir günün kanıtı olarak yatakhanenin penceresinden süzülen ışık kümesi genç cadıyı rahatsız ediyor gibiydi. Sarı saçları yüzünü neredeyse kapatmıştı. Rahatsız olduğunu kaşlarının çatıklığından anlaşılabiliyordu. Sonunda uzun bir geceden sabaha ilk adım atılmıştı, Lazernia gözlerini araladı. Hemen yatağında doğruldu ve aşağıya zıpladı. yatağının yüksek olmamasına yine şükretti. Yatağının yanı başında ki dolabını açtı ve önünde ki aynaya baktı. saçları dolanmıştı. Hemen saçlarını bir araya topladı ve kıstırma tokayla yukarıya sabitledi. Dağınık saçlarına bu model çok hoş olmuştu. Saçları hazırdı bile! Makyaj? Lazêrniã zaten makyaj yapmazdı. Bu yüzden yüzünü yıkadı ve formasını giydi. Bu formayı o kadar çok seviyordu ki?! Cübbesini de üzerine geçirdiğinde ortak salondan bir ok gibi fırladı. Koridora çıktığında karşısında ilk olarak Olivia'yı gördü. İstemsiz bir şekilde şaşkınlıkla sordu; "Olivia? Ne işin var senin burda?!" Konuşmak istediğini söyleyen Olivia'ya 'peki' anlamında başını salladı ve iki genç cadı koridorda yürümeye başladılar.

Konu yine döndü dolaştı ve Lazêrniã sayesinde Trace'e geldi. "Geçen gün sarıldığın çocuk kimdi?!" Cevabı beklerken merakını saklayamıyordu. Soruyu sorduktan sonra, Olivia'nın tepkisini izledi. Önce şaşırdı, sonra kızdı ve sonra yumuşadı. Ne oluyordu? O çocuk da kimdi?

VII. Sınıf

" What If I need you baby.... Ayy yeterr! Ses tellerim patladı! Ne dersin durmaya baby? "

Yüzünde uzun bir çalışmanın vermiş olduğu yorgunluk ve gözlerindeki çöküntü ile ortak salonda melodisel olarak haykıran Olivia, gözlerini şömineye çevirmişti. İçindeki kırık kahverengi renkteki odunlar onun gözünde değişerek bir ağaç gövdesine benzemişti, yeşil yaprakları ile dallanıp budaklanan bu canlı onu kocaman bir ormana götürdü. Gözlerini kapamıştı artık. Hayalinde bile o melodi vardı ama artık o söylemek istemiyordu, sesi oldukça harabolmuştu. Günlerdir açılmaya yaklaşan akademinin sınıf yükseltme sınav sonuçlarından sonra bu yılki eğitmenliğine hazırlanmaya çalışıyordu. Birinci sınıflar artık onun öğrencileri olacaktı. Gözünün önüne gelen küçük cadı ve büyücüleri şarkı söylerken düşünmek aklına küçük bir karga korosunu getirse de onların içindeki bülbülleri çıkarabileceğinden emindi. Yumulan gözlerinden ve gülücüğünden başka anlamlı hiç bir şey yoktu oluşan bu tabloda. Herkes derslerde ya da başka işlerdeyken o arkadaşıyla oturmuş bu melodiyi düşünüyordu. Konuşmak istemiyordu, sesi kısılmıştı adeta. " Sally, ben gidiyorum biraz yürüsem iyi olacak." diye adeta fısıldadı. İstesede sesi çıkmıyordu, bu tempo onun sesini yeterince yormuştu. Bu sıcakta bile boğazına bir atkı takmak zorunda kalabilirdi ve en kötüsü de Bayan Wendon'ın vereceği o iğrenç ses açıcı ilaçlar olacaktı. Ağzına tadını hissettiği anda yüzünde büyük bir buruşma olmuştu, koridorda ilerleyen cadı ona doğru gelen dostunun konuşma isteğine peki anlamında başını salladı.

Koluna giren Lazern ile beraber yavaşça bir yürüyüş temposu aldıktan sonra geçen gün saat kulesinde olanları gördüğünü dile getiren dostu, o kişinin kim olduğunu soruyordu haklı olarak. Trace başına ilk günden belalar açmaya devam ediyordu. Yüzündeki büyük şaşkınlık ve kızgınlık karışımı ifade sözlerine başlaması ile yumuşamaya başladı. "Ya of, Lazern hiç bir şey düşündüğün gibi değil. Yazları akademide olduğumu biliyorsun, on bir yıldır bu aptalı kardeşim sanıyodum fakat amacı farklıymış. Geçen gösteride öpmeye kalkıştı ve tokadı yedi tüm seyircilerin önünde ama pes etmiyor. Beni rahat bırakmıyor. Olay bu ama ben sevmiyorum...Ve sende Tristan'ı aldat... İnanamıyorum Lazern sana!" sesi tekrar yükselmişti istem dışı. Ama dostunun aklından geçen bu düşünce onu kırmıştı ister istemez.

VI. Sınıf

Bu yüz ifadeleri Lazernia'nın aklına ister istemez Tristan'nın aldatılma ihtimalini getirmişti. Buna inanmak istemiyordu ama olası bir şeydi! Olivia dan kesinlikle bunu beklemezdi ama cevabı verirken dürüst olmasını dilerdi. En yakın arkadaşıydı çünkü. Olivia'dan cevabı beklerken aklından 'eğer gerçekten Tristan aldatılıyorsa ben ne yapıcam? Tristana söyleyecek miyim?' sorusu geldi. Öyle zordu ki. Bir an önce cevabı almak istiyordu ve cevap geldi. Olanı biteni duyduktan sonra hemen cevabını verdi. "Olivia! Lütfen ama böyle birşey olabilirdi. Aranızda ki ilişkinin ne kada kuvvetli olduğunu biliyorum ama hayat..." Birden sustu. Çok ileriye gittiğinin farkındaydı ama yinede açıklama yapmak istiyordu. Olivia'nın kolundan tuttu ve duyara yasladı. "Olivia. Bunu düşünmek zorundaydım! O yakışıklı bir gennçti ve çok samimi görünüyordunuz beni anladın mı? Başkası da aynı şeyi düşüneceğinden yüzde yüz eminim!"

VII. Sınıf

Ona olabileceği ihtimalini söyleyerek sınırları zorlayan dostu, morelini yeterince boması ile birlikte yüzüne hiç bir şey yapmamış gibi bakıyordu. Bir yöndende haklıydı, Olivia'dan önce onun için Tristan geliyordu. Belkide böyle bir durum olabilirdi, görüntü öyle gösteriyordu en azından. İçinden bir çok korku geçen cadı ise yalnızca bu olayın yanlış şekilde sevgilisine aktarılmasından korkuyordu. Ama bir önemi yoktu, konuşarak herşey çözülebilirdi. Derin bir nefes alarak onun sırtını duvara dayayan ve sorguya çekilmiş havası bırakan Lazern'e bakış attı. Artık herşey açıkça ortadaydı ama hala konuşmaya devam etmesini sebeplendirmeye çalışıyordu cadı. Dudaklarından çıkan yakışıklı sıfatı ile Olivia'nın midesi bir kat daha bulanmıştı. Neler diyordu Lazern? Trace belki yakışıklıydı ama davranışlarını görünce insanın midesi kalkıyordu adeta. Fakat Lazern bu davranışları bilmediği için etkilenmiş olmalıydı ya da gerçekleri Oliv göremiyordu. "Iyyk, Trace ve yakışıklılık?" dedi içinden ama sesi çıkmıyordu, az önceki son prova ile sesi bir karıncanınki kadar kısılmıştı çünkü. Fısıldayan sesi ile Lazern'e bakmaya başladı.

" Yakışıklı genç mi? Ah, Lazern midemi kaldırma lütfen. Zaten gırtlağım patladı resmen. Ayrıca, merak etme ben isterse en mükemmeli gelsin Tristan'dan başkasına bakmam. Zaten başka kimse mükemmel değil ki? Ama istiyorsan sana Trace'i ayarlayabilirim." diye fısıldayan sesini zorlayarak gülümsedi. Aklından bin bir muzurluk geçiyordu. Son günlerdeki bu tavırları onu yaramaz bir çocuğa çevirmişti.

VI. Sınıf

Yine cümlesine bir cevap bekliyordu. Saat kulesinde ki olaylar gözünün önünde canlanıvermişti bir anda. Bitiremediği kitabını okumak için gitmişti saat kulesine. Orada bitirip derse yetişmeyi planlamıştı ama gittiğinde Trace ve Olivia'yı görmüştü. İşte o an ne yapacağını bilemez halde ortak salona gitmişti. O günden sonra da Olivia'ya bunu sorma fırsatı bulamamıştı. Soruyu sorma kısmeti bu güneymiş diye düşündü Lazernia. İşte bir cevap ışığı. Trace'in yakışıklı olmadığı konusunda düşüncelerini söyleyen Olivia'ya bakıyordu Lazern. Olivia, cümlesinin sonuna eklediği bir kaç söz Lazêrn'i kızdırmaya yetti. Ayarlamak ha? Ama bir yandan Olivia'da haklıydı. Lazernia eğer bir çocuk için yakışıklı dediyse neden olmasın? Ama Lazernia buna kötü bakıyordu.

Elini Olivia'nın omzundan çekti ve kendiside duvara yaslandı. Güçlükle bir nefes aldı ve kısık sesle konuşmaya devam etti. Olivia'nın duymasına yeten bir kısık sesdi bu. "Yok ben almayayım Olivia. Hem ben-" Cümlesine devam etmedi. Kimse lafını kesmemişti ama Lazernia cümlesine devam etmeyi büyük bir istekle reddediyordu. Olivia kendisini duvardan kaldırdı. Şimdi merakla Lazern'e bakıyordu.

VII. Sınıf

Kaçamak bakışlarıyla onu dinledikten sonra duvara yaslanana dostu sözünü yarım bırakmıştı. Kimden hoşlandığını az çok tahmin edebilen cadı, her gün bunu dile getiriyor fakat sonunda kafasına ufak bir darbe yiyordu. O sebeple anlamlı bir bakış atarak kahkahasına engel olamadı. Kısık sesinin engeli nedeniyle bir tıslama gibi çıkan kahkahası Lazern'in kızarmış yanaklarıyla birleşince ortamda tek bir isim kokusunu salmıştı. Aşkla birleşen bu hava, hislerini kabullenemeyen cadının yüzüne izlerini pembeye dönük kızarıklarla bırakıyordu. Matthew'e olan aşkı ortadayı Lazern'in ama kabullenmemekte direniyordu adeta fakat şimdi yeri gelmişti. Artık Olivia'nın kafasına kızarak vuramazdı. Darbe almayacağından dolayı mutlu olan cadı gülümseyerek " Birileri Matthew'e olan aşkını kabullendi sanırım... Evet, sen Matthew'e aşıksın ve o da sana. Ama kavuşamıyorsunuz. Sebepte bizim gelinin inadı. Sizi bir zindana kapatmalıyız..." diyerek gülümsedi. Yüzünde daha önceden söylediğinin gururu vardı. Lazern'in kalbine yavaşça elini koydu ve gözlerine baktı. " Bu deli gibi çarpan kalp yalan söylüyorda o gözlerde mi yalanına ortak oluyor? Aşıksın bal gibi..." diyerek muzipçe gülümsedi.

VI. Sınıf

Duvara yaslanan Lazernia aklına Matthew'in görüntüsünü yerleştirdi ama bir anda bu görüntü yıkıldı, Olivia'nın sözleri üzerine. Bu sözlerden sonra Lazernia'nın yanaklarında ki kızarıklık herşeyin gayet açık bir resmi gibi olmuştu. Olivia elini Lazernia'nın kalbine koyarak sözlerini devam ettirmişti. Bu sözlerle birlikte zaten hızla atan kalbi dahada hızlı çarpmaya başlamıştı. Gözlerini yere indirmişti. Olivia harfi harfiyen haklıydı ama Lazernia yine bunu kabul etmiyordu! "Hayır Olivia. Bu kişinin Matthew olduğunu söylemedim tamam mı? Hem zaten böyle birşey olsaydı üç yıl boyunca ona evet derdim. Ve kafana birşeyler indirmeden önce bu konuyu kapata bilir miyiz?" Lazernia bunları söylerken üzgün olduğu çok belliydi. Büyük bir hışımla yere oturdu ve gözlerini kırpıştırdı. Gözlerinden akan tek bir damla yaş herşeyi çözebilirdi ama Lazernia buna izin vermeyecekti. Ağlamamaya çalıştığı çok belli olsa da çaktırmamaya özen gösteriyordu hala.

Olivia'da yanına oturmuştu. Lazernia'nın gözünden akan bir damla yaşı silmeye bile gücü yoktu. Bunu Lazernia'nın yerine Olivia yapmıştı. Lazern Olivia'ya birşeyler söylemek iiçin boğazını temizledi ve konuşmaya başladı ama sesi çatallı çıkıyordu. "Biliyor musun Matthew beni baloya davet etti." Lazernia göz ucuyla Olivia'ya bakıyordu. Olivia'nın gözlerinde ki merak katlanmıştı.

VII. Sınıf

Kafasına bir şeyler geçireceğini ima eden cadıya karşılık olarak yalnızca susmuştu Olivia. O kişinin Matthew olduğunu bildiği halde tekrar susmalara bir liman gibi sığındı. Çünkü, aksini iddia ettiği taktirde kafasında kocaman bir ağrıyla dolaşacaktı. En son iddia edişinde büyük bir şaplak yiyerek tam beş ders boyunca baş ağrısı çekmişti. Acıyı düşünmesi bile bir kez daha sızlatmıştı başını, elini başına götürdü ve yere oturan dostunun yanına oturdu. Gözünden zorlamasına rağmen süzülen tek damla yaşı silemeyeceğini anlayınca kendisi silmeye karar verdi. Gözündeki nemi alan Oliv, Lazern'in ağlamamasını umut ediyordu. "Bak Lazern..." sözlerine devam edecekken Lazern'in balo teklifinden bahsetmesi ile Olivia donup kalmıştı adeta. Dudaklarından sözcükler çıkmıyordu, düğümlenen kelimeler geriye gidiyordu. Sonunda kendine engel olamayarak kısık sesiyle konuşmaya başladı.

" Lazern, kır keçi inadınıda söyle. Seviyorsun işte, bu acılı tabloda onun için. Kabul ettim de bana lütfen... Kabul ettin mi?" diye bir bağırış koptu koridorda. Sesi resmen yerine gelmişti bu haberle beraber. "Lazern, sakın kabul etmediğini söyleme banaa!" Ona bakan mahçup bakışlar kabul etmediğini belli ediyordu ve Olivia içinden ne kadar yanlış yaptığını geçirip duruyordu. Kabul etmeliydi, ona aşıktı! Her ne kadar inkar etsede... "Baloda ööyle diğer tipik çocuklara bakarsan gösteririm sana gününü ama yok ben gelmiyorum... Ama haberini Caprice'ten alacağım kesin..hahaha.. Kafası kimin kırılıyormuş o zaman görürsün!"