Oyuna Geri Dönüş

Gezgin

Koridorlar sessiz olduğu halde kafasının içinde Olivia'nın yumuşak sesi yankılanıyordu. Okulda onu hep görüyor ama bir kez olsun konuşma cesaretini toplayamıyordu. Olivia ona hala çok kızgındı belki de. Yeni sevgilisi olduğu söylentileri onunda kulağına ulaşmıştı. Bu haberin doğru olduğunu duyunca sinirden köpürmüştü. Hayatı tam bir cehennem olmuştu adeta. Her gün onları takip ediyordu. Olivia'nın gülen yüzünü görmek onu memnun etse de bir başkasının kollarında olması çılgına çevirmeye yetiyordu. Ama pes etmeye niyeti yoktu. Sevdiğinin peşinden koşup onu tekrar elde edecekti. Bir an saniye bile görememek yıpratmaya yetiyordu. Çok acı çektiği günler olmuştu ve bu yüzden Olivia'yı görmeye ihtiyacı vardı.

"Hey Trace yine ne düşünüyorsun? Tahmin edeyim Olivia..." Michael artık onun ne düşündüğünü gayet iyi biliyordu. Her zaman her yerde Olivia'dan bahsetmesi ile doğal olarak tahmin edebiliyordu. "Michael gevezelik edeceksen rahat bırak beni dostum" Michael'ı başından savmak oldukça güçtü. Ne kadar zıttı onunla. Her hafta bir başka kızla çıkamazdı onun gibi. Bunu bir ara denemişti ama içindeki aşkı söndürmedikçe denemenin daha fazla bir yararı yoktu.
"Dostum gevezelik etmeyeceğim bu sefer. Olivia ile Alexis...Saat Kulesi'ne gitmişler." Olivia dediği anda şaşkınlıkla Michael'a baktı. Saat Kulesi'ne doğru hızlıca yol almaya başladı. Michael ise onun peşinden geliyordu. Buna aldırış etmeden Ortak Salon'dan çıkıp Saat Kulesi'nin oraya yürümeye başladı. Sonunda sevgilisi olmadan konuşabilecek ve her şeyi anlatacaktı. Ne kadar aşık olduğunu,onsuz yapamayacağını anlatacaktı.

Belki Olivia onu affetmişti. Kızgın olsa bile aradan zaman geçmişti unutmuş olabilirdi. Umutları birbir artarken kuleye geldiğini farketmemişti. Olivia ve Alexis birlikte gülüşüp duruyorlardı. Onu öpmemek için kendini zor tutuyordu. Michael ise arkasından nefes nefese kalarak gelmişti. İki kardeş karşılarındaki iki güzel kızı izlemeye başlamışlardı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Koskoca koridorun bunaltıcı duvarları üzerine doğru gelirken, içinden hep aynı ismi tekrarlıyordu. Alexis!... Onunla tekrar aynı sahnede olmak ve gözlerin içine bakmak hayata dönmesini sağlayacaktı. Tek ilacı oydu. Ama kendini başka kızlarla avutmaktanda geri kalamıyordu ne yazıkki. Her kız bir çiçekti ve Michael bunların hepsini koklamalıydı. Alexis, işte en güzel çiçek ise buydu. Aptalcasına düşüncelere kapılan kardeşine baktı ve kimi düşündüğünü hemen anladı. Olivia.. Ah, kahrolası kız. Kardeşinin gözleri önünde erimesini sağlıyordu. Omzuna yavaşça vurdu ve her zamanki dikkat dağıtmaya çalışan sesiyle konuşmaya başladı. "Hey Trace yine ne düşünüyorsun? Tahmin edeyim Olivia..." Trace büyük bir bozuntu içerisinde kardeşine bakıyordu fakat Michael'ın söyleyeceği ve onu çok mutlu edecek bir şey vardır . Acele etmezlerse bu şey için çok geç kalacaktı. "Michael gevezelik edeceksen rahat bırak beni dostum" Dostum mu? Bu lafın üzerine manalı bakışlar attığı kardeşi ona dostu olduğunu söylüyordu. Sersem çocuk, neden anlamıyordu Olivia'nın dışında bir dünya olduğunu. Ama Alexis'in o güzel çiçek kokusu, muhteşem yüzü dışında yalnızca kullanılacak kızlar vardı. Ve hepsiyle teker teker ilgileniyorduda zaten.

"Dostum gevezelik etmeyeceğim bu sefer. Olivia ile Alexis...Saat Kulesi'ne gitmişler." Özellikle vurguladığı dostum kelimesi değil ama Olivia ismi kardeşinin dikkatini çekmişti. Alexis'in yanına gitmek için sabırsızlanıyordu ve onu kollarının arasına alabilmek için. Müzikal çalışmalarında ona az sarılmamıştı sonunda sert tepkiler alsada. Koşmaya başlayan Trace'in peşinden son sürat ilerleyen büyücü, Alexis'in harika yüzünü görmesi ile nefes nefese bir halde duraklamıştı. Başını sağ tarafa doğru yatırmış ve onun görüntüsünü, sesini duyularıyla hapsediyordu. Daha fazla dayanamayacaktı ve kardeşini bırakarak Alexis'in yanına gitti. Burada olduğundan haberi yokmuş gibi davranıyordu. Yüzüne anlamlı bir şekilde baktı ve daha sonra şaşırmış numası yaptı. Ne de olsa oyunculardı değil mi? Duyguları taklit etmekte üzerlerine yoktu. " Alexis, nasılsın güzelim? " diyerek elini beline doladı. Olivia'nın sert bakışlarına maruz kalan büyücü, cadının onu çekememesi için sardığı kolunu bırakmıyordu. " Seni çok özledim hayatım... Sen? Aa yok yok söyleme. Özlediğini duymak, senin üzüldüğünü hatırlatıyor ve bende üzülüyorum." diyerek Alexis'in dudaklarına konuşmaması için parmaklarını götürdü...

Gezgin

"Ah Olivia beste yapmak istiyorum şu an. Bir piyano olsa fena mı olurdu?"
"Tatili bekle kardeşim. Senle müziğin kraliçesi olacağız."

Ses tonunda umutların ve hayallerin olduğu anlaşılıyordu. Bunu onaylayan bir gülümseme ile kardeşine sarıldı. Derslere girmeyip gezeceklerdi ve şu an öğle arasındalardı. Saat Kulesi'nin ıssız ve huzurlu yapısı onlara çok iyi geliyordu. İkisi de gözlerini kapatmış bu sessizliği dinliyordu. Kalabalık ortamlarda bulunmayı ancak tanıdıkları kişiler olunca severlerdi. Kendini rahatça bırakıp yorgunluğunu atmak için buradan başka bir yer tanımazdı. Göl Kenarı artık klasik bir yer olmuştu çoğunlukla herkes oraya gidiyordu. Şimdi bunları düşünmeyip kardeşiyle beraber olmanın keyfini çıkartıyordu.

Gözlerini açtığında beline dolanan bir el gördü. Karşıdaki kişi ise onu şaşkına uğratmıştı. Michael Dylan'dı bu. Sürekli peşinden koşan yapışık şımarık bir çocuktu. Kaşlarını çattı. Onun alaycı sesine daha fazla katlanamıyordu. Elini Alexis'in dudaklarına götürmeye kalktığında hemen ellriyle onu uzaklaştırdı ve ayağa kalktı. Michael ise hala özlediğini söyleyip duruyordu. Sesini duymak Alexis için adeta bir işkence gibiydi.

Olivia'nın sinirli bakışlarına aldırmıyordu bile Michael. Arkasını döndüğünde ise daha berbat bir manzara ile karşılaştı. Trace gelmişti. "Bir bu eksikti" diye geçirdi içinden. Trace pişkin pişkin sırıtıyordu. Michael ise alaycı bir şekilde Alexis'e bakıyordu. "Olivia buranın havası bozuldu sanki" diyerek rahatsız olduğunu dile getirmeye çalıştı. Sinirlenmeye başlamıştı. Müzikal anıları tekrar canlanmıştı gözünün önünde. Mecburen Michael ile sevgili rolü bile yapmıştı. Mavi gözlerinden çıkan kıvılcımlar ile bakışlarını Michael'a yönlendirmişti. Olivia ise kendini zor tutuyor gibi görünüyordu.

VII. Sınıf

Umutlar ve hayaller, Olivia ve kardeşi tüm planları yapmışlardı. Yazın gruplarını geliştirecek ve mükemmele ulaşacaklardır. Küçük yaştan beri birliktelerdi ve müzikallerde rol alıyorlardı. Alıştıkları o perdeleri görmemek onları üzsede hedefe ulaşmak için her zaman çaba harcamaya hazırdılar. Büyük beklentisini dile getiren Alexis'e yazın yapacaklarını anlatarak kraliçe olacaklarını söylüyordu cadı. Beste yapmak istiyorlardı fakat bir piyanoları yoktu. Hogwats'ın tek kötü yanı sanatı kısıtlamasıydı. Özgürce yaptıkları danslar, besteler, oyunlar burada saf dışı kalıyordu. Avluda bir gitar çalmak bile herkesin şaşırmasına yol alırken sonunda ceza alıyorlardı. Yüzünde kendni sahnede hisseden, hayal eden bir ifadeyle bakıyordu kardeşine. Derin bir nefes aldı, sahnedeki döşemelerin cilasını hala hissedebiliyordu. Aklına gelen tokat anı ile beraber tekrar açtığı gözleri artık sıkılmış bir halde bakıyordu. Yaz gelmeliydi ve müziğe kavuşmalılardı.

Gözlerini açtığında karşısında gördüğü Michael'dı. Kardeşinin belini sıkıca kavramış ve bırakmıyordu. Ona, onu özlediğini söyleyecekmişcesine baskı yaparken cadının gözlerinden ateş fışkırıyordu. Kardeşinin kolunu sıkıca kavrayıp kendine çekti. Artık Alexis onun kolundaydı. Canının acıyıp acımadığını soran gözlerle ona baktığında iyi olduğu cevabını aldı. " Ne o Michael? Hogwarts'ı da mı alt üst edeceksiniz? Ah, bir de Gry olmuşsunuz. Tristan'a bir hakaret bu bence. O ayrılmaz budalan nerde? O da mı geldi?" Etrafı burada olmamasını dileyen gözlerle koloçan etmişti ve görememişti de. Kim bilir ne yapıyordu ki açıkçası bu Olivia için hiç de önemli değildi. Muzip gülümsemesini takınarak Dylan'a bakmaya başladı. Yüzü renkten renge giriyordu. Alexis'in onu istemediğini kabullenmek onun için imkansız gibiydi... " Ya gitsene, istemiyoruz seni burada. Ne öyle ahmakça dikiliyorsun. Kardeşimden uzak dur!" Olivia bunu son söylediğinde Michael'in kolunda kocaman bir ısırık vardı ve bağıra bağıra lavaboya koşuyordu. Gözlerinde bu anıların belirmesiyle dişlerini göstermişti. Michael ise Alexis'e dalmıştı. " Hu! " Ah, gene başlamıştı budala...Gene....

Arkasında hissettiği nefesle beraber dönen Olivia, Trace'i görmesi ile donup kalmıştı. Şimdi ona okkalı bir tokat daha atmak istiyordu fakat ortam müsait değildi. "Heh, sende geldin tam olduk sevgili Trace." Bu cümlede kinaye vardı, sevgili derken saygıdan ya da sevgiden değil ikileyip gitmesini istediğinden söylemişti. Hatta ikilemesine gerek bile yoktu, gözden ırak olsun yeterdi. Alexis oldukça rahatsızdı, e başka nasıl olabilirdi ki? Haklıydı rahatsız olmakta. "And it's brought us here because...because you are the music in me..." Olivia kesinlikle her an patlayabilirdi. Öfkesini dışarı atmak için müzikal şarkılarından birini söylüyordu, bu şarkının sonunda sevgili Trace tokat yemişti, belki anlar umuduyla özellikle bu şarkıyı mırıldanıyordu.

Gezgin

"Sert,masum ve öfkeli. Hala aynısın Olivia. Sen başkasının olamazsının buna izin vermeyeceğim."
Düşüncelerle birlikte Olivia'nın yanına ulaşmıştı. Alexis'e alaycı bir şekilde gülümseyip Michael'ı işraet etmişti. Onların işini bitirdiğini sanarak tekraer Olivia'ya kilitlemişti gözlerini. Karşındaki kız öfkeden çıldırmış bir biçimde duruyordu. Bu ise Trace'i daha da çıldırtıyordu. Sadece bir gülümseme ile ona baktı. Kızgınlık Olivia'nın içinde bedenini sararken harika duruyordu.

Sihirli kelimelerin çıktığı dudağı öpmemek için kendini zor tutuyordu. Kıvıcımların çıktığı gözleri saatlerce seyredebilirdi. Hayatı boyunca bu kızı düşünmüştü. Onu kaybetmeyi asla düşünmemişti. Şimdi ise yalnız bir şekilde bulmuştu onu...Sevgilisinin kollarında değildi. Belki ondan nefret ediyordu ama Trace'in durmaya niyeti yok gibiydi. Bu kıza tam anlamıyla aşıktı.

Sanatsal güzelliğine kapılıp giderken Michael'a olanları görünce gülmemek için kendini zor tuttu. Ama bu sefer tedbirini almıştı. Daha fazla beklemenin bir anlamı yoktu. Hızlıca gitti Olivia'nın karşısna dikildi. Karşısındaki kız tokat sahnesini tekrar hatırlamış olmalıydı. Sadece sırıtmakla yetindi. Sonra onun kadife sesinden şarkının bir kaç dizesini duydu. Ama tamamlamak istemedi.

Bu sefer elini tutup; "Matmazel. Şarkıyı hatırlamana sevindim. Unutmamış olman ne kadar güzel. Ama yarım kalan bir sahne vardı bebeğim." Bu sırada mavi gözlerini Olivia'ya kenetledi. Kız şaşırmış gibi görünüyordu. Müzikalden hatırladığı dizeyi diz çökerek ona söyledi;" Sanatımın prensesi. Hayatımın güneşi...Sana olan aşkımı daha kaç kere anlatmam lazım sana?" diyerek ayağa kalktı ve onu belinden sıkıca kavrayıp kendine çekti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Gitmeye yeltenen o sıkılmış ve kızgın gözlere kendini hapsetmek isteyen Michael, bitmek bilmeyen sevgisini dizginlemiyordu, yapamıyordu. Mavi gözlerinde gördüğü ışıltıyı bir ömür boyunca takip edecekti. Yan kollar olarak kullandığı diğer kızlar yalnızca unutmaya çalışmak amaçlı olup amacına ulaşamamıştı. Alexis'e bakan gözleri, kalbine inen sıcaklık nedeniyle artık başkasına bakmak istemiyordu. Bir damla olup, onun okyanusunda kaybolmak isterken, kardeşinin Olivia'yı çekmesi artık Alexis'i özgür bırakmasını sağlamıştı. Elini onun yüzüne götürerek yanağında bir kaç saniye tuttu. Alexis kendini frenlemeye çalışıyor gibiydi, Michael'la olan on bir senelik dostluk adına belkide tokadı basmıyordu. Ama daha ilerlerse akibeti Trace'in son müzikaldeki seyircileri şaşkına çeviren o haline dönecekti. Bunu anladığı için elini indirdi ve başını yana doğru eğerek onun güzeliğine bir kez daha tutkulu bir şekilde baktı. Bir şeyler söylemek istiyordu fakat aşk kokan bu sözler dilinin ucunda düğümlenip duruyordu. En etkileyici sesini bürünerek gözlerine baktı.

" Alexis, sen... Sen çok güzelsin. Bu yaz da sevgilim rolünü aldığından haberin olsun. Bayan Wedron yolladığı mektupta belirtmişti. " Derin bir nefes aldı ve devam etti..."Ah, harika bir show olacak. Sen, ben, sahne... Belki gerçeğe dönebilecek bir kaç adım? " Açıkça bir davette bulunuyordu Alexis'in mektup konusunda şaşkınlıkla bakan yüzüne, kalbine en önemlisi ruhuna.

Bir sanatçı olmasına nazaran hala beceremediği romantik olma konusunda acil ders almaya ihtiyacı vardı. İçinden " Hadi güzelim, "evet" de." diye büyük bir umutla tekrarlarken gözlerini ondan bir an bile ayırmıyordu. Trace'ten gelen sesler aklını karıştırsada kulaklarını Dünya'ya tıkamıştı ve yalnızca Alexis'in o kusursuz dudaklarından çıkacak incilere odaklanmıştı. Hayır dememesini umuyordu. Ona gerçekten aşıktı. Buraya gelirken onu görebilecek olmasına hayatında ilk defa böyle bir heyecan yaşamıştı ve buraya gelene kadar da onun gözlerinden, sesinden başka hiç bir şey düşünmemişti. Onun yanında olduğu anlarda adeta uslu bir çocuk oluyordu. Çapkınlığı, umursamazlığı kayboluyordu....

Oyuna Geri Dönüş

Oyuna Geri Dönüş

Similar topics

Similar topics