Sırrımı Koru

Gezgin

Gecenin bir yarısıydı ve neden orada olduğunu bilmek istemiyordu, yalnızdı.
Sokak lambasından gelen zayıf ışığın aydınlattığı dairesel, küçük bir alan haricinde her yer karanlığa gömülmüştü zaten lambadan gelen cızırtılarda onunda ömrünün sonunda olduğunun bir göstergesiydi.
Stella son yarım saattir yığıldığı yerde, hiç kıpırdamadan yatıyordu, yorulmuştu ve uygun bir yer bulamamasına rağmen dinlenmeye karar vermişti, sırtüstü yattığı yerden gecenin sessiz ve sinsi kötülüğünü simgeleyen o koyu karanlığa bakıyordu.
‘’Kahretsin,’’ diye mırıldandı kalçasını bir şey oldukça acıtmıştı, olduğu yerde biraz doğruldu. Biçimli gövdesindeki kaburgalardan biri ve piyanistleri bile kıskandıracak parmaklarından dördü kırılmıştı tabi pürüzsüz cildindeki kesikleri ve yaraları umursamıyordu bile dikkatlice soluk blue jeaninin arka cebine sağlam parmaklarını soktu fakat kurumuş çamur biraz zorlanmasına neden oldu. Avucuna gelen asasını başucuna koydu ve çarpık bir gülümseme doğdu dudaklarında gözlerinden akan bir iki damla yaş ona Gunther’ı hatırlatmıştı. Ablasının beynine ulaşalı bir iki saniye olmuştu ve onun gelmesini bekliyordu, kendini iyileştirmek belki de en iyi yöntem olacaktı ama o bunu istemiyordu. Saçmaladığını bilse de bu işe devam edecekti, sevdiği kişiye bunu yapanın canını okuyacaktı. Başını tekrar geri yasladı ve aniden beyninde canlanan görüntülerle vücudu sarsılmaya başladı, gelen ışıkta o katilin gözlerini görmüştü ve bu ona dayanılmaz bir öfke yüklemişti. Kader bunu bilerek yapmıştı işte şimdi intikam alma zamanıydı. Gördükleri de zaten bedenine aldığı güçtü. Lorenzo…

“Onu almalıyım.”
-Hayır, beni bekle Stella.
"Gitmeliyim."
-Kahretsin, dur.
“Bunun için çok bekledim ve gördüm onu benim kazandığım bir savaştı, onu o mavi gözlerinden akan kanla gördüm.”
-İzin ver göreyim.
“Boring&Burkes’ta.”

Beynindeki konuşma bittiğinde yanına gelen Scott’ta baktı onu da aramıştı ama o önce gelmişti. Arkadaşının verdiği iksirle bir iki saniyede kendine gelmişti ve onun sorduğu sorulara yanıt vermiş, onun kızmasına aldırış etmeden konuşmaya başlamıştı.

“Onu istiyorum Scott, o adamın hak ettiği cezayı bulmasını istiyorum.”
Konuşmasının burasında çenesini gururla kaldırdı ve gördüğünü anlatmaya başladı;
“Saldıracaklar ve bu seferki hedefleri baş seherbaz, onu konuşturmaya çalışacaklar tüm bilgilere ihtiyaç duyuyorlar. Saldırıları hazır ve yukardan asillerden destekleniyorlar gelecekte hepsi karşımdaydı Scott gördüm kim var aralarında biliyorum ve bu gece kötülüklerini ortaya çıkartmaya çalışacaklar ama bizim engelimizle boğulacaklar.”
Scott’ın düşünceli bakışları arasında konuşmaya devam etti;

"Biri var Scott kim olduğunu göremedim yoktu sanki ama oradaydı biliyorum bunu hissettim ve Lorenzo, bu görünmeyen şeyin önünde diz çökmüş durumda. Acı çekiyor tıpkı benim çekmesini istediğim gibi, ona bunu ne ben nede başka biri yapıyor yapan her kim ise onu öldürmekten beter hale getirdi. Yardıma geliyorlar ama sen yaptığın büyülerle onları durduruyorsun, mavi gözlü kadın iksir sahibi onlara yardım edip etmeme konusunda karasız kalacak ve zarar görecek. Gecenin sonunda göğü büyük bir alev kaplıyor sonun başlangıcında karanlık acıyla inliyor."

Stella derin bir nefes aldı ve Scott’ın koluna tutundu anlattıkları ve gördükleri onu yorsa da aldığı zevk her şeye değerdi çünkü karanlık kaybetmeye mahkûmdu. Ne kadar beyazı kirletebileceklerini düşünseler de yanılgıyı bu akşam sağ kollarını kaybederek göreceklerdi. Azkabana kapatılan Lorenzo’nun bakışını hala hatırlıyordu. Göğü aydınlatan güvercinin barış şarksı bir süreliğine de olsa büyücü dünyasına sükûnet verecekti ve onlara yardım eden görünmezi belki kim olduğunu göremese de kalbinde onun kim olduğunu hep bilecekti, Stella. Tilkinin kurnazlığını ölümün nekahetini taşıyan o beden hep onun yanında olacaktı, küçükken de hep yanında olmuştu. Üstlerinden geçen yirmi yıla rağmen ablası hep yanında olacaktı, onu desteklemese de fikirlerine karşı çıksa da karanlığa yoldaş olsa da öncelik hep kardeşinin olacaktı. İçindeki öfke asla yeteri kadar olmayacaktı bunu biliyordu yanında ki adamla Knox yoluna gelen Stella yapacakları hamleleri ve içerde adamı zapt almış gücü biliyordu. Ve yanında ki karanlık Lord'tu onun bilmediği tek bir şey vardı oda içerde bulunan başka biri daha onlar çıkarken ikisinide engeleyen kişi. Stella zevkle gülümsedi demek oradan çıkmaya çalışabileceklerini düşünüyorlardı. Yazık…

Gezgin

Iva içeri giren lordu gördüğünde şaşkınlığına hakim olamayıp gözlerini hayranlıkla açmıştı. Lorenzo'ya cevap verecek halde değildi. Kapısı için hayıflanmıyordu. Karşısında duran o büyük güçten yayılan enerji tüm bedenini sarmıştı.

Lorenzo'ya dönüp söylediklerini duyamıyordu. Yıllardır, Lord'la tanışmayı istemişti. Lord değişse de, bu sarsıcı güç yerindeydi.

Lordun karşısında reverans yaptı ve ayağa kalkıp kendini tanıttı.
"Ben Ivana Melva Melor. Borgin & Burke's in sahibesiyim ve sizi cismen görmeyi hep dilemişimdir, sayın Neil." Sözcükler boğazında düğümlenmeden, olduğu gibi, birdenbire çıkmıştı. Lordun karşısında nasıl davranacağını az çok kestirebiliyordu. Yıllardır Karanlık Tarafa bir merakı vardı. Ama kesin kararını, işte tam o anda vermek zorunda olduğunu anladı. eğer bunu yapmazsa, hem aydınlığın hem karanlığın düşmanlığını kazanacaktı. Yapması gerekeni yaptı ve odaklandı. 'Ben, karanlığa aitim. Kapkara gölgelerle birlikte dans etmeliyim.' Ivana için herşey istemsiz ilerliyordu. Enerjinin adeta çekim alanına girmiş ve bir daha çıkamayacak gibiydi. Alternatifi yoktu. "Gelişinizle beni onurlandırdınız, majesteleri."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yorgundu, bu aralar işinde hiç olmadığı kadar yoğundu. Bundan hiç kaçmayarak bütün onuru ve cesaretiyle görevini yerine getiriyordu. Odasında otururken '' Oh sonunda '' dediği anda gelen bir haberle tekrar ilkildi ve yüzü büzüştü. Stella'dan gelen bu mesaj onu hemen kıyafetlerine doğru yöneltti. Elbisesini üzerine geçirdi ve cisimlenmenin vermiş olduğu abukluğu yaşamak üzere konsantre oldu. Kısa bir süre sonra Stella'nın yanında belirdi. Yerde yatıyordu, boynundan tutarak gözlerinden gelen yaşları sildi. Tam o sırada biriyle konusuyordu ve o konusmasını bitirmişti. Ah yine burdasın sen ! Başını hep belaya sokuyorsun ne bu halin ! Bu sefer ne oldu ha ? Onun ağzından çıkar her kelimeyi dikkatle dinliyordu. Kesinlikle aradığı fırsatı bulmuşlardı. Borgin'de bugün hiç hoş şeyler olmayacaktı fakat buraya gelecek herkesin cesareti en üst seviyedeydi. Demek Lorenzo diz çöktü ha. Çok etkileyici, neredeyse karanlık tarafın en büyük yoldaşlarından biri olan kişi sadece tek bir kişi önünde diz çökebilirdi. O da Scott'un içerde bulunan garantisiydi tabii ki. Gelecek onların lehine ilerlerken Scott'un, güçsüz düşen Stella'ya verdiği iksir etkisini göstermiş Stella kendini toplamıştı. Anlıyorum, sakin ol Stella. Geleceği gördün, bizim yanımızda. Sakin ol. Neredeyse herşeyi biliyorlardı şimdi. Koluna tutunmasına izin veren Stella'yı kaldırarak etrafta bulunan karanlık bir banka oturttu. Orada görünmediklerine emindi. Ardından plan yapmaya başladı. Borgin'in tam arkasındalardı, bu onlar için bir avantajdı. Sol eline aldı asasıyla yavaşça Borgin'i hedef aldı. Olabildiğince sessiz bir biçimde fısıltıyla bir anti cisimlenme kalkanı attı bu gücün yoğun olduğu yere. Bu sırada Stella tam anlamıyla ayaklanmış ve Scott'un yanında yerini almıştı. Ardından Scott tekrardan dudaklarını oynattı. Porotego Tatalum ! Stella ve Scott'u kaplayan bir kalkan daha gelmişti şimdi bu bölgeye. Şimdi ise kapının görüldüğü bir bölgede ikisi birden belirmiş ve Flavio'yu görebilecekleri bir konuma geçmişlerdi. Flavio tam onları farkettiğinde Scott büyük bir sesle haykırdı. Zihnefendet ! Karanlık ile aydınlık arasında ki büyük savaş başlamıştı. Stella'da Scott ile birlikte bir büyüce büyü atmıştı ama hangisine attığını Scott görememişti. O şuan yapabileceği konsantrenin en yüksek seviyesine erişmeye çalışıyordu. Elini başına götürüyor ve zihnini zorluyordu. Bütün yeteneklerini bir yerde toplamış sabırla onun zihnini ele geçirmeyi bekliyordu. Gelebilecek herhangi bir büyüye karşı da saldıracakları yeri iyi belirlemişti Scott. Yanlarında bulunan büyük duvar onlar için avantaj olacaktı. Şimdi sadece gecenin sessizliği ağızdan çıkan büyülü sözlere bırakılmıştı. Borgin'in içinde bulunan Scott'un tarafında ki büyük güç ise, varlığını sürdürüyordu. Bu başlayan büyük çarpışmaya kuşkusuz büyük bir etki yapacaktı...

Gezgin

Iva, kendisiyle birlikte hem Lorenzo'nun, hem de Lord'un tehlikede olduğunu seziyordu. Çünkü Lordun attığı her adım, başkaları tarafından öyle yada böyle, anında öğrenilir ve savunmaya geçilirdi. Bu durumda yapması gerekenler kısıtlıydı. Ama ne olduklarını biliyordu.

"Muffliato!" Etrafta kendilerini dinleyen birileri varsa, engellemesi gerekiyordu. Nereye gittiklerini kimse bilmemeliydi. En azından kurtulana kadar.
Kendisine bakan şaşkın iki çift göze ağzı yarı açık halde baktı ve açıklama gereği hissetti.
"Efendim, bizi dinlediklerini tahmin edebiliyorum. Burayı olabildiğince hızla terketmelisiniz. Ben burayı bırakamam. Ama Lorenzo'nun ve sizin kaçmanızı sağlayabilirim." Lord'a dönüp anlatmaya devam ederken, başıyla arkadaki mahzeni işaret etti ve dükkanın kapısına dönüp "Oculus Reparo." dedi hafif bir telaşla. "Arka oda bir mahzen. Birbiri üstüne bindirilmiş sandıkların arkasında, sağ tarafta yerde, büyükçe bir kilim göreceksiniz. Onu kaldırın ve altından çıkan kapağı açın. Aşağıya inen merdivenleri olabildiğince hızla adımlayın. Merdivenlerin indiği yer geniş bir koridora çıkıyor. Tek yönlüdür. Sizi, kaçıp kurtulmaya ve etrafımızda oluşturmuş olmaları muhtemel her kalkandan çıkaracak kadar uzağa götürebilir." Elinde hala tutmakta olduğunu yeni farkettiği iksir şişesini bir hızla Lorenzo'nun eline tutuşturdu ve hızlı adımlarla arka odaya yöneldi.
"İçeri girin." Lorenzo'nun ve Lord'un şaşkın bakışları altında, kapıyı araladı ve geçmelerini bekledi. Tek seçenekleri buydu. Buradan hızla uzaklaşmak zorundaydılar. Tüm ZAY üyelerinin en kısa zamanda buraya ulaşmaları an meselesiydi.

Gezgin

DM: Scott'un asasından çıkan güçlü büyü [6], Flavio'nun esrarengiz hareketiyle solundan geçip gidiyor. Scott büyünün çarpmasını beklerken etrafına doğru pis pis bakışlarla gülümsüyor. Ancak bilmiyorki büyü Flavio'yu es geçti.

Gezgin

Flavio, Lorenzo’yu beklemkten sıkılmış bir şekilde arkasına tam dönecektiki cisimlenme sesleri kulağında yankılanmıştı. Hayır bu olamazdı, ah evet orada bir adam kalkan büyüleri yapıyordu ve sonunda asa Flavio’ya doğru yönelmişti. İçeriye doğru adımlarını hızlı bir şekilde atan Flavio gözlerini bir anda karartmıştı. “ Geldiler seni gerizekalı Lorenzo. Hızlı olmalıyız. “ Kadının yaptığı büyüler ve konuşmalar Flavio’nun dikkatini çekmişti. Kadın kapıyı aralamış bir biçimde onlara bakıyordu. Flavio gözlerine değen sıcaklığı ölçer gibi konuştu. “ Bir saniye geliyorum. “ Elindeki asayı tam solundaki iki büyük heykele yöneltmişti. “ Piertotum Locomotor “ Asadan çıkan ışık heykelleri harekete geçirmiş, heykellerdeki devasa güç kapıdan teker teker dışarı çıkmalarını sağlamıştı.

Flavio geriye doğru dönerken büyük bir kahkaha atarak kadının açtığı kapıdan içeriye girmişti. Karanlıktı Lorenzo’nun asasından çıkartdığı ışık sandıkları göstertmişti. Gözleriyle Lorenzo’ya bakarken yavaş yavaş sandıkların arkasına doğru gitmişti. Hızlı bir şekilde kaldırdığı kilimin altındaki kapağı açmış bir şekilde merdivenlere gelmişlerdi. “ Kapağa bir lanet at Lorenzo. “ Flavio’nun sesleri Lorenzo’nun kulağında çınlarken Flavio hızlı bir şekilde aşağıya inmeyi başarmıştı. Gözlerini yukarıya doğru doğrultuğunda Lorenzo’da gelmişti. Gözlerini tamamıyla ilerideki ışığa odaklamış bir şekilde konuştu. “ Koş Lorenzo, ben onlara daha sonra yapacağımı biliyorum. “ Uzun ve biraz dar olan koridorda arkalı önlü bir şekilde koşuyorlardı. Koşmanın sonrası artık aydınlığa çıkmışlardı. “ Gidiyoruz. “ Sesi duyulduğunda iki büyük duman bulutu oluşmuş, dumanların çekildiğinde sadece boş bir arazi kalmıştı.

Gezgin

Iva içeri giren büyüleri dolukça net görebiliyordu. Lord hala Lorenzo'ya saydırıyor ve gelen büyülerden kaçıyordu. Açtığı kapıdan tereddütsüzce içeri girdiler ve kapağı kaldırıp merdivenlere ilerleyişlerini izledi. Lorenzo'yla göz göze geldiğinde, tedirginliğini somut olarak görebiliyordu. İçeri giren büyüler, eşyaları yalayıp geçiyordu. Saklanması güç bir durumdaydı.

Lord ve Lorenzo dükkanı terkedip kendilerini kurtarmışlardı. Şimdi sıra Iva'daydı. Acilen bu çatışmadan kendinii kurtarmalıydı. Eğer Lord'a yardım etmeseydi, Lord tarafından acımasızca lanetleneceğini biliyordu. O şartlarda daha çok zaman kazanmış olmuştu.

Saklandığı eşyaların arasından yüksek sesle seri bir şekilde büyü yapması gerekiyordu ve vakit kaybetmeden başladı. "Aresto Momentum!" İlk olarak daha fazla zaman kazanması gerekiyordu. Zamanı yavaşlatarak bunu başarabileceğini düşünmüştü. Şimdi sırada kalkanın dışına çıkıp cisimlenmek vardı. "Deprimo!" Asasını dükkanın tavanına dikip haykırdı ve tavanda açılan büyük ve derin deliğe gözlerini dikti. Kalkan gözle görülür halde rüzgarla dalgalanıyordu. Sırada kalkandan çıkmak kalmıştı. Eğer tüm bunları başarabilirse, kendisiyle birlikte iki ölüm yiyeni kurtarmış olacaktı. Ne yaptığını biliyordu. Alternatifi yoktu. Oracıkta ölemezdi.

Yine haykırdı. "Ascendio!" Gözleriyle içeri giren büyüleri takip ederken haykırdığı yeni büyüyle, çatıda açtığı delikten yukarı fırlaydı. Kalkan tüm vücudunu yalayıp geçmişti. Adeta kalkanı koklamış, tadını almıştı. Kalkan ayaklarının ucunu geçip altında kaldığında vakit kaybetmeden cisimlenmesi gerekiyordu. Tüm Knockturn ayaklarının altındaydı. Havada asılı kalmak üzreydi. Yukarı doğru çıktıkça hızı kesiliyordu. Derhal sıradaki büyüyü hatırlamaya çalışmalıydı yoksa yere çakılacaktı.

"Carpe Portus!" Daha da yüksek sesle haykırdı. Bankta oturan ve kendinden geçmiş duran kızı ve yanındaki uzun boylu adamı görmüştü. Elinde asasıyla kendi dükkanını hedef almışken, havaya yükselen kendisini gördüğünde gözleriyle kendisini takip etmişti ama çok geçti. Iva, asasıyla hedeflediği uzak bir noktaya, Knockturn'den dışarıyla son yaptığı büyü ile cisimlenmişti.

Aşağıya indiğinde hiç vakti olmadığını biliyordu. Hemen cisimlenip oradan uzaklaşması gerekiyordu. Artık kurtulduğunu biliyordu, ama yine de kendini sağlama almalıydı.
Ardında bıraktığı tek şey bir toz bulutu ve 'Pof!' sesi oldu.